menu trigger  menu trigger

MF: Nie zmienią się zasady rozliczenia samochodów w małych firmach

Z dniem 1 czerwca 2017 roku mają wejść w życie zmiany dotyczące rozliczania firmowych samochodów. Zgodnie z nimi przedsiębiorcy, którzy nie udowodnią, że samochód wykorzystują tylko i wyłącznie do celów prowadzenia firmy, będą mogli zaliczyć do kosztów tylko połowę wydatków związanych z tym samochodem. Taki system obowiązuje już w rozliczaniu VAT od dwóch lat – według ekspertów wielu przedsiębiorców rezygnuje z pełnego odliczenia VAT, gdyż nie potrafią sprostać dokumentacyjnym obowiązkom. Przedsiębiorcy zwrócili uwagę, że Minister Finansów ostatnio zmienił interpretację, w której potwierdził, że samochód można rozliczyć w całości w kosztach, nawet gdy czasami jest wykorzystywane do celów prywatnych. Dlatego mikroprzedsiębiorcy, którzy prowadzą firmy jednoosobowe najwięcej w tej sytuacji stracą. Zaznaczają oni, że w firmach jednoosobowych często jest tylko jeden samochód, który pełni rolę także auta rodzinnego. Przedsiębiorcy ci nie ukrywali, że zdarza im się w drodze do firmy czy też klienta zawieźć dziecko do szkoły czy wracając do domu zrobić zakupy. Zgodnie z ostatnią interpretacją nie wyklucza to możliwości pełnego rozliczania samochodu, lecz po zmianach odliczyć będzie można tylko 50% wydatków. Zdaniem ekspertów sytuacja taka spowoduje wiele sporów z Urzędem Skarbowym, gdyż pojawią się zakwestionowania dotyczące prowadzonych przez przedsiębiorców ewidencji. W rozliczenia takiego samochodu nie wlicza się tylko paliwo, ale także serwis samochodu, opony, a w niektórych przypadkach ubezpieczenia. Straty mogą spowodować zwolnienie tempa pracy firm jednoosobowych, a to przecież one najbardziej napędzają polską gospodarkę.

W związku z powyższym do MF zostałą skierowana interpelacja, w której poseł Paweł Grabowski pyta, jakie jest stanowisko MF w tej sprawie?
Czym podyktowane są zmiany, mimo że wcześniej została zmieniona interpretacja odnośnie do rozliczania samochodów firmowych?
Jakie procedury będą obowiązywały, gdy Urząd Skarbowy podważy prowadzoną przez przedsiębiorcę ewidencję pojazdu?
Jakie wpływy spodziewane są w budżecie dzięki tym zmianom?

Odpowiedzi na interpelację w sprawie zmian w rozliczeniach samochodów firmowych udzirlił Podsekretarz stanu w Ministerstwie Finansów Paweł Gruza, który poinformował, że wspieranie przedsiębiorczości jest jednym z priorytetów polityki Rady Ministrów. Wyrazem takiego wsparcia jest m.in. Konstytucja Biznesu wraz z towarzyszącym jej pakietem projektów ustaw zawierających uregulowania ułatwiające prowadzenie działalności gospodarczej.

Jednym z elementów pakietu projektów ustaw towarzyszących Konstytucji Biznesu są zaproponowane zmiany w przepisach ustaw regulujących opodatkowanie podatkiem dochodowym. Zmiany te zaproponowano w projekcie ustawy o uproszczeniach podatkowych dla przedsiębiorców. Głównym celem tych zmian jest likwidacja zbędnych obciążeń i barier w rozliczeniu podatku dochodowego przez przedsiębiorców, które w rzeczywistości spowodowane są licznymi obowiązkami informacyjnymi i dokumentacyjnymi. Zniesienie tych obowiązków niewątpliwe spowoduje zmniejszenie nakładu czasu i środków obecnie przeznaczanych przez przedsiębiorców na ich wypełnianie oraz uprości rozliczenie podatku dochodowego.

Odnosząc się do pytań zawartych w interpelacji przede wszystkim przedstawiciel resortu poinformował, że część rozwiązań zaproponowanych we wstępnej wersji projektu ustawy o uproszczeniach podatkowych dla przedsiębiorców zostało skierowanych do dodatkowych analiz, m.in. zmiany dotyczące rozliczania firmowych samochodów osobowych, o które pytano w interpelacji. Zmiany te zostały wyłączone 23 listopada 2016 r. z projektu ustawy. Tym samym, obecnie projekt ustawy o uproszczeniach podatkowych dla przedsiębiorców nie zawiera zmian dotyczących zasad rozliczania firmowych samochodów osobowych. Należy również mieć na uwadze, że projekt ustawy zostanie poddany uzgodnieniom międzyresortowym i szerokim konsultacjom społecznym. Zgłaszane uwagi pozwolą na wypracowanie przepisów, uwzględniających postulaty środowisk przedsiębiorców.

źródło: sejm.gov.pl, oprac. G. Rompel

CZYTAJ DALEJ

Faktura sprzedaży a koszty transportu

W jaki sposób na fakturze sprzedaży wykazywać koszty transportu, gdy wyżej wymieniony koszt dotyczy przesyłki towarów i wyrobów z różnymi stawkami, czyli 8% i 23%? Czy koszt przesyłki należy wykazywać w oddzielnej pozycji stosując stawkę 23% do całości sprzedanego towaru/wyrobu, gdzie stosowane są wykazane różne stawki podatkowe? Czy koszt transportu doliczyć proporcjonalnie do wartości sprzedaży stosując stawkę taką jaką posiada dany wyrób, czy też towar? Czy ze względów technicznych koszt transportu wyodrębnić w dwóch pozycjach stosując dwie różne stawki – 8% i 23%?

CZYTAJ DALEJ

Odpis amortyzacyjny

Wnioskodawca rozważa wprowadzenie dla kontrahentów, z którymi stale współpracuje, akcji promocyjnej polegającej na możliwości wynajęcia od Wnioskodawcy urządzenia pakującego w specjalnej promocyjnej cenie. Czy Wnioskodawca będzie miał prawo do zaliczania do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od wynajętego urządzenia będącego przedmiotem umowy najmu zawartej na warunkach promocyjnych?

CZYTAJ DALEJ

Działalność gospodarcza w zakresie usług fizjoterapii a zwolnienie z VAT

Czy usługi fizjoterapeutyczne mogą być zwolnione z VAT w sytuacji kiedy podatnik prowadzi działalność gospodarczą w zakresie usług fizjoterapeutycznych nie mając właściwego wykształcenia ani przygotowania zawodowego, jednak zatrudniając osoby, które mają stosowne wykształcenie i przygotowanie zawodowe? Czy usługi które planuje wykonywać w ramach działalności, nie wykonując osobiście (nie posiada właściwego wykształcenia ani przygotowania), ale poprzez swoich pracowników legitymujących się wykształceniem z dziedziny fizjoterapii mogą być zwolnione z VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 19 ustawy?

CZYTAJ DALEJ

Ryczałt za używanie samochodu służbowego a koszty paliwa

Czy wartość pieniężna nieodpłatnego świadczenia otrzymanego przez pracownika z tytułu wykorzystywania samochodu służbowego do celów prywatnych, o której mowa w art. 12 ust. 2a-2b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, obejmuje wszelkie świadczenia wynikające z tego tytułu (udostępnienie samochodu oraz koszty jego eksploatacji do celów prywatnych pracownika, w szczególności koszty paliwa) i w rezultacie Spółka jako płatnik podatku dochodowego od osób fizycznych jest zobowiązana rozpoznać po stronie pracownika z tytułu nieodpłatnego wykorzystywania samochodu służbowego do celów prywatnych wyłącznie przychód w wysokości określonej zgodnie z art. 12 ust. 2a-2b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz pobrać z tego tytułu zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych?

CZYTAJ DALEJ

NSA o obowiązku umieszczania na rachunku numeru NIP kupującego

SENTENCJA: Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Roman Wiatrowski, Sędzia NSA Arkadiusz Cudak (sprawozdawca), Sędzia WSA (del.) Bożena Dziełak, Protokolant Marta Sokołowska-Juras, po rozpoznaniu w dniu 27 października 2016 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej B. P. F. sp. z o. o. G. sp. k. w P. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 23 października 2014 r. sygn. akt III SA/Gl 316/14 w sprawie ze skargi B. P. F. sp. z o.o. G. sp. k. w P. na interpretację indywidualną Ministra Finansów z dnia 13 listopada 2013 r. nr […] w przedmiocie podatku od towarów i usług:

  1. oddala skargę kasacyjną,
  2. zasądza od B. P. F. sp. z o.o. G. sp. k. w P. na rzecz Ministra Finansów kwotę 240 (słownie: dwieście czterdzieści) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
CZYTAJ DALEJ

Jak rozliczyć gratisy?

W ramach stałej współpracy z dostawcami, w przypadku zakupu przez spółkę określonej ilości towaru dostawcy przekazują gratisowe towary. Czy w związku z otrzymywanymi gratisami, spółka ma obowiązek rozpoznać przychód z tytułu nieodpłatnych świadczeń, o którym mowa w art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych?

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 613 ze zm.) oraz § 4 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 17 października 2016 r. (data wpływu do tut. Biura 20 października 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy w związku z otrzymywanymi gratisami, Spółka ma obowiązek rozpoznać przychód z tytułu nieodpłatnych świadczeń, o którym mowa w art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 października 2016 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek, o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy w związku z otrzymywanymi gratisami, Spółka ma obowiązek rozpoznać przychód z tytułu nieodpłatnych świadczeń, o którym mowa w art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Sp. z o.o. (dalej: Spółka) jest spółką dystrybucyjną należącą do grupy kapitałowej X (dalej: „Grupa”). Spółka prowadzi działalność w zakresie dystrybucji żywności mrożonej w Polsce, w tym dostaw towarów nabywanych uprzednio u dostawców/producentów niezależnych, jak i dostawców/producentów organizacyjnie należących do Grupy (dalej: „Dostawcy”).

W ramach stałej współpracy z Dostawcami, w przypadku zakupu przez Spółkę określonej ilości towaru Dostawcy przekazują gratisowe towary (dalej: „Gratisy”). Przykładowo, w sytuacji, gdy Spółka dokona zamówienia towarów na poziomie 100 szt. kartonów o wartości 1.000,00 zł/karton, Dostawca w ramach prowadzonej przez siebie polityki rabatowej przekaże Spółce wraz z dostawą zamówienia gratisowe 30 szt. kartonów.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w związku z otrzymywanymi gratisami, Spółka ma obowiązek rozpoznać przychód z tytułu nieodpłatnych świadczeń, o którym mowa w art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 1888, dalej: „ustawa o CIT”)?

Zdaniem Wnioskodawcy, otrzymanie Gratisów nie kreuje przychodu z tytułu nieodpłatnego świadczenia.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT, przychodem jest m.in. wartość rzeczy i praw otrzymanych nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie, a także wartość innych nieodpłatnych lub częściowo odpłatnych świadczeń. Przy czym ustawa o CIT nie precyzuje, co należy rozumieć pod pojęciem otrzymania „nieodpłatnego świadczenia”.

Zgodnie jednak z ugruntowanym poglądem, pojęcie to obejmuje wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności osób prawnych, których skutkiem jest nieodpłatne, to jest niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie majątku tej osobie, mające konkretny wymiar finansowy. Nieodpłatnym świadczeniem jest zatem uzyskana przez podatnika wymierna korzyść majątkowa niezwiązana z poniesieniem wydatków, i powstaniem kosztów, z obowiązkiem uiszczenia wynagrodzenia lub inną formą ekwiwalentu. Należy zatem przyjąć, że nieodpłatne świadczenie ma miejsce, gdy świadczeniu jednego z podmiotów nie towarzyszy świadczenie drugostronne.

Powyższe stanowisko znajduje potwierdzenie w licznych interpretacjach. Przykładowo, w interpretacji indywidualnej z 19 września 2014 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu (ILPB3/423-291/14-4/PR) stwierdził, że aby świadczenie można było uznać za nieodpłatne nie może występować ekwiwalentność świadczeń.

Podobnie w interpretacjach:

  1. Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z 17 stycznia 2014 r. (sygn. IPTPB3/423-427/13- 2/IR): zgodnie z ugruntowanym poglądem, pojęcie nieodpłatnego świadczenia ma szerszy zakres niż w prawie cywilnym. Obejmuje bowiem wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu, lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności osób prawnych, których skutkiem jest nieodpłatne, to jest niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie majątku tej osobie, mające konkretny wymiar finansowy,
  2. Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 12 listopada 2013 r. (sygn. ILPB3/423-376/13- 2/PR): nieodpłatnym świadczeniem jest zatem uzyskana przez podatnika wymierna korzyść majątkowa niezwiązana z poniesieniem wydatków, powstaniem kosztów, z obowiązkiem uiszczenia wynagrodzenia lub inną formą ekwiwalentu.

Spółka przytacza również wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 7 lutego 2012 r. o sygn. II FSK 1503/10, w którym stwierdzono że: Na gruncie art. 12 ust. 1 pkt 2 u.p.d.o.p. za nieodpłatne świadczenie należy uznać wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu, lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności osób prawnych, których skutkiem jest nieodpłatne, to jest niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie majątku tej osobie, mające konkretny wymiar finansowy.

Zatem biorąc pod uwagę powyższe, należałoby rozstrzygnąć, czy otrzymanie Gratisów kreuje po stronie Spółki korzyść niezwiązaną w żaden sposób z odpłatnością.

Spółka stoi na stanowisku, że otrzymane przez nią Gratisy związane są z dokonywanymi u Dostawców zakupami, stanowią zatem swoisty „rabat towarowy”. Zdaniem Spółki, udzielenie rabatu wiąże się bezpośrednio z wynagrodzeniem za konkretną dostawę lub dostawy (mające miejsce w określonym przez Strony czasie), a dodatkowe towary są wydawane w ramach tego samego stosunku prawnego co ta dostawa/dostawy. Nie ma przy tym znaczenia, kiedy zostaną przekazane dodatkowe towary, np. czy nastąpi to łącznie z dostawą (dostawami) zasadniczą czy już po niej.
Otrzymanie rabatu towarowego nie kreuje zatem po stronie Spółki nieodpłatnego świadczenia. Przekazanie przez Dostawcę gratisów jest bowiem bezpośrednio związane z zakupem towarów, w związku z czym winno być traktowane jako świadczenie odpłatne. Nabycie przez Spółkę towarów w formie rabatu towarowego wiąże się zatem z świadczeniem ekwiwalentnym, Spółka płacąc uzgodnioną cenę za towary płaci zarówno za towary, jak i za dołączone Gratisy.

Zdaniem Spółki, również fakt przekazywania Gratisów w terminie późniejszym niż dostawa zamówionych towarów nie wpływa na kwalifikację otrzymywanego świadczenia jako przychodu. Rabat towarowy może bowiem dotyczyć nie tylko konkretnej, jednorazowej dostawy, ale też pewnej grupy dostaw, czy też przekroczenia pewnego progu zakupów, który może dokonać się po upływie określonego czasu.

W związku z powyższym Spółka stwierdza, że nabycie przez nią Gratisów nie prowadzi do obowiązku wykazywania przez Spółkę przychodu z tytułu nieodpłatnych świadczeń, o których mowa w art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Ustawa z dnia 15 lutego 1992 roku o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 1888, dalej: „ustawa o CIT”), nie zawiera definicji przychodu, a jedynie precyzuje – poprzez przykładowe wyliczenie – rodzaje przychodów. Jednocześnie należy stwierdzić, że podatek dochodowy od osób prawnych posiada cechy podatku powszechnego, tj. podatku, który jest ciężarem publicznoprawnym od przyrostu majątkowego (dochodu), a zatem przychodem – jako źródłem dochodu – jest tylko ta wartość, która wchodząc do majątku podatnika może powiększyć jego aktywa. Poza tym musi mieć charakter definitywny (dokonany) i mierzalny. Ponadto, użyty w art. 12 ust. 1 zwrot „w szczególności” oznacza, że wykaz przychodów stanowi katalog otwarty, natomiast zawarte w tym przepisie okoliczności określające przychody mają charakter przykładowy. Należy również dodać, że w art. 12 ust. 4 ustawy o CIT, wyliczone zostały enumeratywnie te rodzaje przychodów uzyskiwanych przez podatnika, które nie stanowią podstawy ustalenia dochodu podlegającego opodatkowaniu. Innymi słowy, art. 12 ust. 4 ustawy o CIT, tworzy zamknięty katalog przychodów neutralnych podatkowo, co oznacza, że nie można go rozszerzać ponad te ich rodzaje, które wymienia ustawodawca.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 1 i pkt 2 ustawy o CIT, przychodem, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności: otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe; wartość otrzymanych rzeczy lub praw, a także wartość innych świadczeń w naturze, w tym wartość rzeczy i praw otrzymanych nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie, a także wartość innych nieodpłatnych lub częściowo odpłatnych świadczeń, z wyjątkiem świadczeń związanych z używaniem środków trwałych otrzymanych przez samorządowe zakłady budżetowe w rozumieniu ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych oraz spółki użyteczności publicznej z wyłącznym udziałem jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków od Skarbu Państwa, jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków w nieodpłatny zarząd lub używanie.
Ustawa o CIT nie precyzuje, co należy rozumieć przez „nieodpłatne świadczenie”. Jednakże dla celów podatkowych za nieodpłatne świadczenia należy przyjmować te wszystkie zdarzenia prawne oraz gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne, tj. niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu przysporzenie w majątku podatnika mające konkretny wymiar finansowy.

Zatem, aby można było określone świadczenie zaliczyć do kategorii świadczeń nieodpłatnych stanowiących źródło przychodu podlegającego opodatkowaniu, w świetle art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT, musi dojść do stosunku prawnego, w wyniku którego jeden podmiot dokonuje określonego świadczenia, drugi natomiast to świadczenie otrzymuje nieodpłatnie.

Z przedstawionego we wniosku opisu wynika, że w przypadku zakupu przez Spółkę określonej ilości towaru, Dostawcy w ramach stałej współpracy przekazują Wnioskodawcy gratisowe towary. Przykładowo w sytuacji, gdy Spółka dokona zamówienia towarów na poziomie 100 szt. kartonów o wartości 1.000,00 zł/karton, Dostawca w ramach prowadzonej przez siebie polityki rabatowej przekaże Spółce wraz z dostawą zamówienia gratisowe 30 szt. kartonów.

W tak przedstawionym stanie faktycznym, mamy więc do czynienia z udzielonym Spółce rabatem towarowym (naturalnym). Udzielenie rabatu towarowego polega na dodaniu do zakupionego towaru określonej ilości takiego samego towaru. Realizowany jest więc równocześnie z nabyciem określonego towaru, a warunkiem jego otrzymania jest dokonanie zakupu określonej ilości tego towaru.

Należy zatem uznać, że następuje zachowanie ekwiwalentności w tak dokonywanej transakcji.

W świetle powyższych przepisów, stwierdzić należy, że otrzymanie przez Spółkę gratisów stanowiących rabat naturalny, nie powoduje obowiązku rozpoznania przychodu podatkowego z tytułu wartości otrzymanych nieodpłatnie rzeczy, o którym mowa w art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT.

Reasumując, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie ustalenia czy w związku z otrzymywanymi gratisami, Spółka ma obowiązek rozpoznać przychód z tytułu nieodpłatnych świadczeń, o którym mowa w art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja indywidualna z 1 grudnia 2016 r., sygn. 2461-IBPB-1-3.4510.912.2016.1.KB – Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach

CZYTAJ DALEJ

Potrącenia a KUP od 2017 roku

Czy po 1 stycznia 2017 r., w sytuacji, gdy spełnione zostaną przesłanki wynikające z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 1888, dalej: „Ustawa CIT”), Spółka będzie uprawniona do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków rozliczonych poprzez kompensatę (potrącenie), bez względu na kwotę rozliczonego zobowiązania?

CZYTAJ DALEJ

Koszty uroczystości otwarcia zakładu

Spółka zorganizowała uroczyste otwarcie zakładu. Celem uroczystości była promocja nowo otwartego zakładu oraz produktów spółki, które wytwarzane będą na terenie zakładu. Dodatkowo, celem tej uroczystości była promocja spółki, jako dobrego pracodawcy na lokalnym rynku pracy, wiarygodnego kontrahenta i partnera biznesowego. Czy wydatki poniesione na podstawie faktur VAT, wystawionych przez firmę zewnętrzną za zorganizowanie wydarzenia związanego z otwarciem zakładu, można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT?

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 613 ze zm.) oraz § 4 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 12 października 2016 r. (data wpływu do tut. Biura 21 października 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych w związku z organizacją imprezy reklamowej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 października 2016 r. do tut. Biura wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych w związku z organizacją imprezy reklamowej.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest spółką z ograniczoną odpowiedzialnością. Głównym przedmiotem działalności Spółki jest produkcja tarcicy (mokrej i suchej) oraz tarcicy klejonej BEAM w tartaku będącym jej własnością.

W ostatnich latach Spółka powzięła decyzje o otwarciu nowego zakładu produkcyjnego (dalej: „Zakład”), którego utworzenie ma wpłynąć na rozwój działalności Spółki, w szczególności na pozyskanie nowych klientów na oferowane przez siebie produkty. Realizacji inwestycji towarzyszyć będzie także wzrost zatrudnienia.

W dniach 9-10 września 2016 r. Spółka zorganizowała uroczyste otwarcie Zakładu. Celem uroczystości była promocja nowo otwartego Zakładu oraz produktów Spółki, które wytwarzane będą na terenie Zakładu, ukazanie Spółki jako producenta nowoczesnych produktów, których jakość ma zapewnić wiodącą pozycję wśród światowych producentów tarcicy oraz wpływać pozytywnie na pozycję konkurencyjną Spółki dzięki lepszemu zaspokojeniu potrzeb klientów, wyższej rentowności i efektywności produkcji. Dodatkowo, celem tej uroczystości była promocja Spółki, jako dobrego pracodawcy na lokalnym rynku pracy, wiarygodnego kontrahenta i partnera biznesowego.

W celu zorganizowania uroczystości otwarcia Zakładu Spółka podpisała w dniu 1 lipca 2016 r. umowę z firmą zewnętrzną, specjalizującą się w organizacji tego typu wydarzeń.

W związku z realizacją umowy Spółka poniosła następujące wydatki:

  • postawienie namiotu wraz z jego adaptacją techniczną (tj. nagłośnienie, organizacja systemu tłumaczeń dla zagranicznych gości oraz wykonanie sceny);
  • przygotowanie scenariusza wydarzenia, prowadzenie części rozrywkowej wydarzenia i obsługa techniczna;
  • zaproszenia, księga gości, medale, scenariusz imprezy, przewodniki po zakładzie;
  • usługa cateringowa;
  • drobne upominki z logo Spółki;
  • wykonanie filmu promocyjnego;
  • organizacja konferencji prasowej;
  • występ zespołu pieśni i tańca;
  • organizacja zabaw dla dzieci przybyłych gości;
  • transport gości;
  • fotograf;
  • ubezpieczenie;
  • kontenery WC.

Organizacja wydarzenia została sfinansowana ze środków obrotowych Spółki.

Pomimo faktu, iż wstęp na wydarzenie nie był ogólnodostępny, to jednak głównym założeniem Spółki było, aby uroczystość otwarcia zakładu produkcyjnego miała charakter reklamy publicznej. Spółka zrealizowała ten cel m.in. poprzez organizację konferencji prasowej oraz produkcję filmu promocyjnego dotyczącego nowego Zakładu. Uczestnicy wydarzenia zostali również obdarowani drobnymi podarunkami zawierającymi logo firmy.

Grono zaproszonych gości stanowili kontrahenci Spółki, potencjalni nowi klienci, pracownicy Spółki wraz z ich rodzinami oraz władze lokalne.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy wydatki poniesione na podstawie faktur VAT, wystawionych przez firmę zewnętrzną za zorganizowanie wydarzenia związanego z otwarciem Zakładu (obejmującego wszystkie powyżej opisane w stanie faktycznym elementy), można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT?

Zdaniem Wnioskodawcy, będzie uprawniony do zaliczenia wydatków poniesionych na podstawie faktur VAT wystawionych przez firmę zewnętrzną za zorganizowanie wydarzenia z okazji otwarcia Zakładu do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o CIT.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 tej ustawy.

Definicja kosztów uzyskania przychodów sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego wzglądu wydatek poniesiony przez podatnika powinien każdorazowo podlegać indywidualnej analizie mającej na celu ustalenie czy podatnik ma prawo zaliczenia go do kosztów uzyskania przychodów. Jedynym wyjątkiem jest sytuacja, gdy ustawodawca enumeratywnie wyłącza możliwość zaliczenia danego wydatku do kosztów uzyskania przychodów na mocy art. 16 ust. 1 ustawy o CIT zawierającego katalog kosztów niestanowiących kosztów uzyskania przychodów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem wydatku, a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, jak również zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

Zdaniem Spółki, biorąc pod uwagę treść art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, podstawowym warunkiem uznania wydatku poniesionego przez podatnika za koszt uzyskania przychodów, jest łączne spełnienie następujących przesłanek:

  • został poniesiony w celu uzyskania zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
  • pozostaje on w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
  • został on poniesiony przez podatnika,
  • jest on definitywny,
  • został on właściwie udokumentowany,
  • nie został uwzględniony w katalogu wydatków wyłączonych z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 ustawy o CIT.

Ponadto, właściwa i zgodna z treścią ustawowej regulacji kwalifikacja kosztów uzyskania przychodów powinna brać pod uwagę:

  • przeznaczenie wydatku, tj. jego celowość, zasadność dla funkcjonowania podmiotu, oraz
  • potencjalną możliwość przyczynienia się danego wydatku do osiągnięcia przychodu.

Zdaniem Spółki, organizacja wydarzenia otwarcia Zakładu ma bezsprzecznie związek z działalnością gospodarczą prowadzoną przez Spółkę, stanowiąc wyjątkową okazję do promocji i reklamy Zakładu oraz produkowanych wyrobów. Mając na uwadze społecznie pozytywny wydźwięk zorganizowanego wydarzenia ma to istotne znaczenie dla postrzegania Spółki jako wiarygodnego partnera biznesowego, dobrego pracodawcy, oraz podmiotu posiadającego duży potencjał rozwojowy, co bezsprzecznie przekłada się także na relacje z instytucjami okołobiznesowymi (w tym m.in. władzami lokalnymi). Standardową strategią podmiotów działających na rynku jest ciągłe osiąganie zysków, rozwijanie relacji z kontrahentami i potencjalnymi partnerami biznesowymi w celu nawiązania z nimi jak najsilniejszych więzi biznesowych.

Jednocześnie, stosownie do art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o CIT, kosztami uzyskania przychodu nie są wydatki poniesione na reprezentację, w szczególności na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów.

Ustawa o CIT (podobnie jak inne ustawy podatkowe), nie zawiera legalnej definicji pojęcia „reprezentacja”. Odwołując się do definicji słownikowej, reprezentacja utożsamiona została z okazałością, wystawnością, wytwornością, przepychem, splendorem, wykwintnością itp. Występujące rozbieżności, jakie powstały w ostatnich latach w orzecznictwie sądów administracyjnych w zakresie kosztów reprezentacji wykluczonych z kosztów uzyskania przychodów znalazły jednak swoje podsumowanie w wydanym w składzie siedmiu sędziów wyroku NSA z 17 czerwca 2013 r., sygn. akt II FSK 702/11 oraz interpretacji ogólnej Ministra Finansów z 25 listopada 2013 r., Znak: DD6/033/127/SOH/2013/RD-120521.

W przywołanych powyżej rozstrzygnięciach podkreślona została potrzeba indywidualnej oceny konieczności kwalifikowania wydatków jako kosztów reprezentacji w danej sprawie.

Ponadto, ich analiza pozwala na wysunięcie poniżej wskazanych tez o charakterze ogólnym, które powinny być pomocne przy wykładni przepisów art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o CIT, w tym:

  • wymienienie w przepisach podatkowych jako przykładowych kosztów reprezentacji wydatków na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych, nie oznacza, iż wydatki tego rodzaju zawsze muszą zostać wyłączone z kosztów uzyskania przychodów;
  • dla kwalifikacji danych wydatków jako wydatków na reprezentację nie są istotne takie cechy jak wystawność, wytworność, okazałość poczęstunków. Nie ma bowiem możliwości skonstruowania miernika dla określenia poziomu wystawności, wytworności, okazałości czy przepychu jednakowego dla wszystkich podmiotów gospodarczych;
  • za wydatki wyłączone z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o CIT, należy uznać te, których wyłącznym bądź dominującym celem jest stworzenie pewnego wizerunku podatnika, stworzenie dobrego obrazu jego firmy, czy działalności, wykreowanie pozytywnych relacji z uczestnikami takich spotkań.

W konsekwencji, Wnioskodawca pragnie zaznaczyć, iż art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o CIT, nie może być interpretowany jako zabraniający zaliczania do kosztów uzyskania przychodów wydatków wchodzących w skład nabywanej usługi kompleksowej organizacji wydarzenia, nawet jeżeli część z nich to wydatki na usługi gastronomiczne, żywność czy napoje. Z przepisu wynika, że wydatki tego rodzaju nie będą stanowiły kosztów uzyskania przychodu tylko wtedy, gdy będą elementem działań kwalifikowanych jako reprezentacja.

Mając na uwadze powyższe, zdaniem Spółki, poniesione przez nią wydatki na zakup usługi organizacji uroczystości otwarcia Zakładu nie stanowią kosztów reprezentacji, o których mowa w art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o CIT, mogą natomiast zostać uznane za koszty reklamy.

Przy braku prawnej definicji reklamy w ustawie o CIT zasadne jest odwołanie się do ogólnie funkcjonującej definicji tego pojęcia. Zgodnie z nim reklamą są działania podmiotu gospodarczego, mające na celu kształtowanie popytu na dane towary, usługi lub markę, poprzez zachęcenie jak największej liczby potencjalnych klientów do nabywania towarów i usług tego podmiotu gospodarczego. Może być ona realizowana za pomocą rozmaitych środków wyrazu oraz przy użyciu zróżnicowanych środków przekazu, w tym poprzez prezentowanie danego towaru lub usługi, jego cech jakościowych, użytkowych lub konsumpcyjnych, zalet technicznych, estetycznych lub zdrowotnych, rozwiązań nowoczesnych czy modnych, a także poprzez rozpowszechnianie logo firmy, czy określonego sposobu prowadzonej działalności.

W obecnych realiach gospodarczych funkcjonuje również pojęcie tzw. „reklamy instytucjonalnej”. Zadaniem takiej reklamy jest tworzenie sprzyjającego dla firmy klimatu, pozytywnego nastawienia potencjalnych klientów, umocnienia stopnia rozpoznawalności i znajomości firmy przez odbiorców zewnętrznych.

Wobec powyższego można wysnuć wniosek, iż reklama powinna być rozumiana szeroko, jako reklama towaru, usługi, a także jako reklama firmy, przedsiębiorstwa czy zakładu. Wydatki ponoszone na reklamę zakładu przyczyniają się pośrednio do uzyskania przychodów.

Mając na uwadze powyższe, zdaniem Spółki z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż wydatki z tytułu kompleksowej usługi organizacji wydarzenia otwarcia Zakładu, w tym wydatki na usługi gastronomiczne, mają charakter wydatków reklamowych a nie reprezentacyjnych.

Kryteria odróżniające wydatki reklamowe od reprezentacyjnych wskazał również NSA w wyroku z 2 lutego 2010 r., sygn. akt II FSK 1472/2008, uznając, że reklama wiąże się z zamiarem utrwalenia w świadomości kontrahenta, choćby potencjalnego, reklamowanej firmy lub jej produktu, natomiast reprezentacja polega na działaniach zmierzających do podniesienia prestiżu firmy u jej kontrahentów. Tak więc to, co promuje logo danej firmy, jest reklamą, natomiast to, co przy wykorzystaniu logo innych firm ma służyć dobremu wizerunkowi własnej firmy, należy do sfery reprezentacji.

Mając na uwadze powyższe, nie można zaprzeczyć, iż oficjalne i uroczyste zaprezentowanie Zakładu oraz planów dotyczących produkowanych tam w przyszłości wyrobów nie spełnia funkcji reklamowej. Z uroczystości została sporządzona dokumentacja fotograficzna, upominki opatrzone logiem Spółki, broszury informujące o otwarciu Zakładu, zorganizowana została także konferencja prasowa, co bez wątpienia miało wpływ na promocję działalności Spółki.

Wszystkie wspomniane powyżej czynniki mogą przyczynić się do zwiększenia popytu na towary Spółki, a w konsekwencji zwiększyć jej przychody. Uznać należy zatem, iż wszelkie działania promocyjne poczynione przez Spółkę stanowiły część strategii marketingowej, dlatego też należy je traktować jako reklamę (brak podstaw do uznania, aby promocja Zakładu nie stanowiła takiego elementu). Spółka zaznacza również, że podstawowym zamiarem organizacji wydarzenia było rozpowszechnianie wiedzy o otwarciu nowego Zakładu i oferowanych produktach oraz potencjalne zwiększenie rozpoznawalności Spółki jako solidnego pracodawcy na lokalnym rynku pracy, czy też jako wiarygodnego kontrahenta. Zamiar ten był realizowany poprzez obecność osób reprezentujących Spółkę oraz zaproszonych gości (w tym władz lokalnych), a także odpowiednią oprawę oraz organizację wydarzenia. Podczas uroczystości zapewniono gościom transport, podjęto poczęstunkiem, obdarowano drobnymi upominkami z logiem Spółki, a także zapewniono nieliczne atrakcje i rozrywki.

Należy podkreślić, iż działania wspomniane jako ostanie miały wyłącznie charakter pomocniczy, uzupełniający w odniesieniu do podstawowych, bezpośrednio promocyjno-reklamowych czynności. Ich wprowadzenie było działaniem standardowym w danych okolicznościach, nienoszącym cech okazałości czy wystawności. Potwierdza to również fakt, że część nieoficjalna związana z rozrywką (w tym wystąpienie zespołu pieśni i tańca) trwała stosunkowo krótko w porównaniu do łącznego czasu trwania wydarzenia. Ponadto, stanowiła dobry moment na dyskusję, nawiązanie kontaktów, czy podzielenie się refleksjami związanymi z otwarciem Zakładu. Są to działania powszechnie stosowane na rynku, świadczące wyłącznie o dbałości i szacunku wobec zaproszonych gości (z których wielu przybyło na uroczystość po długiej podróży z członkami rodziny).

Resumując powyższe, zdaniem Spółki, przedmiotowe wydatki mają w całości charakter reklamowy i nie można ich nawet w części potraktować jako kosztów reprezentacji. Reklama, poprzez organizację uroczystości otwarcia nowego Zakładu, wpłynęła na zaistnienie fabryki w świadomości społeczności lokalnej oraz klientów. Spółka poniosła więc wydatki na zorganizowanie promocyjno-reklamowej uroczystości otwarcia Zakładu w celu osiągnięcia przychodów w przyszłości.

Zdaniem Spółki, ocena celu imprezy powinna być dokonywana przez pryzmat wszystkich okoliczności zaistniałych w jej trakcie. Powołując się na słownikowe znaczenia pojęcia „reprezentacja” oraz ugruntowaną linię orzeczniczą w tym zakresie Spółka wskazuje, iż w przypadku zorganizowanego przedmiotowego wydarzenia nie można mówić o jakiejkolwiek okazałości czy wystawności. Podjęte działania nie wiązały się z wystawnością, lecz jedynie z należytą starannością w przygotowaniu przedsięwzięcia o charakterze biznesowym, jakim było otwarcie nowego Zakładu. W ocenie Spółki, wydatki te nie stanowią kosztów reprezentacji ze względu na charakter i cel imprezy.

Dodatkowo, możliwość uznania wydatków związanych z uroczystością zorganizowaną przy okazji otwarcia nowego zakładu za koszty uzyskania przychodów potwierdzają rozstrzygnięcia organów podatkowych i sądów, m.in.:

  • wyrok NSA z 4 kwietnia 2012 r. sygn. akt II FSK 1789/10, w którym sąd wskazał, że jeśli impreza jest elementem strategii marketingowej dotyczącej promocji danego produktu, to jej organizacja (…) nie jest związana z reprezentacją, lecz z reklamą;
  • interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 6 lipca 2015 r., Znak: IBPB-1-1/4511-49/15/AJ, gdzie wyrażono pogląd, że dokonując zatem oceny charakteru wydatków przeznaczonych na organizację imprezy związanej z otwarciem nowej siedziby, należy rozstrzygnąć, czy poszczególne jej elementy nie podlegają wyłączeniu z kosztów uzyskania przychodów (…). Powyższe okoliczności wskazują, że celem tej imprezy była szeroko rozumiana promocja i reklama, a w konsekwencji wskazane we wniosku a poniesione przez Wnioskodawcę wydatki mogą stanowić koszty uzyskania przychodów (…);
  • interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 29 kwietnia 2011 r., Znak: IPPB5/423-61/11-4/JC, gdzie wyrażono pogląd, że z przedstawionego przez Spółkę opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca dokonał uroczystego otwarcia „Centrum” w dniu 2010 r. (…) W związku z tym Spółka w dniach: września 2010 r. przeprowadziła imprezy artystyczno-reklamowe na terenie centrum w W. Wnioskodawca poniósł w związku z tym wydatki na: wynajęcie hali namiotowej oraz estrady, druk zaproszeń na uroczyste otwarcie centrum, występy clowna, zabawy i konkursy dla dzieci („pompowanie balonów”), obsługę imprez przez hostessy noszące szarfy z logo centrum, wynajęcie urządzeń rekreacyjno-rozrywkowych, usługi cateringowe oraz usługi związane z organizacją tych imprez. W trakcie tych imprez eksponowane były tablice reklamowe oraz w różny sposób logo i nazwa centrum (na torbach reklamowych, szarfach noszonych przez hostessy, zaproszeniach, balonikach, długopisach). Także prowadzący imprezy artystyczne reklamowali słownie nowootwarte centrum. (…) W kontekście powyższego, wydatki – ponoszone przez Wnioskodawcę na nabycie usług organizacji imprez reklamowych, oprawę muzyczną tych imprez, wynajęcie hali namiotowej i urządzeń rekreacyjno-rozrywkowych, imprezy dla dzieci, obsługę imprez przez hostessy – związane z reklamą, promocją nowoutworzonego centrum handlowego można uznać za koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów w świetle art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Powyższe działania spełniają funkcję reklamową, gdyż zmierzają do zwiększenia rozpoznawalności centrum na rynku, przekonaniu potencjalnych klientem do zrobienia zakupów w centrum, maksymalnego wykorzystania oferowanych kupcom przestrzeni na prowadzenie ich działalności handlowej a co za tym idzie, zwiększenia źródła przychodów Spółki z czynszu najmu osiąganego przez Wnioskodawcę. Wydatki te są związane z prowadzoną przez Spółkę działalnością gospodarczą. Ponadto również wydatki na zakup usług cateringowych („niewielki posiłek, zupa”) ponoszone w związku z organizacją imprez otwarcia Centrum, można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, o ile nie mają charakteru wystawności lub okazałości.

Reasumując, zdaniem Spółki wydatki związane z organizacją uroczystości otwarcia Zakładu jako wydatki o charakterze promocyjno-reklamowym spełniają przesłanki określone w art. 15 ust. 1 ustawy o CIT. W rezultacie, w ocenie Spółki, będzie ona uprawniona do zaliczenia wydatków poniesionych na podstawie faktur VAT wystawionych przez firmę zewnętrzną za zorganizowanie wydarzenia z okazji otwarcia nowego Zakładu do kosztów uzyskania przychodów.

Na poparcie swojego stanowiska Wnioskodawca powołał również interpretacje wydane przez:

  • Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 23 grudnia 2015 r., Znak: IBPB-1-3/4510-519/15/JKT,
  • Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 23 marca 2015 r., Znak: IPPB5/4510-103/15-2/JC,
  • Ministra Finansów z 15 stycznia 2015 r., Znak: DD10/033/286/MZO/13.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2014 r., poz. 851 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Zatem kosztem uzyskania przychodów nie są wszystkie wydatki, ale tylko takie, które nie są wymienione w art. 16 ust. 1 i których poniesienie pozostaje w związku przyczynowo-skutkowym z uzyskaniem przychodu z danego źródła, bądź też zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów.

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie zawiera wykazu wydatków, który przesądzałby o ich zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów, zatem przyjmuje się, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, tak aby to źródło przynosiło przychody także w przyszłości.

W takim ujęciu kosztami tymi będą zarówno wydatki pozostające w bezpośrednim związku z uzyskanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów (w tym dla zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów), nawet wówczas gdyby z obiektywnych powodów przychód nie został osiągnięty.

Koszty poniesione na zachowanie źródła przychodu to koszty, które poniesione zostały, aby przychody z danego źródła przychodów w dalszym ciągu uzyskiwano oraz aby takie źródło w ogóle dalej istniało. Natomiast za koszty służące zabezpieczeniu źródła przychodów należy uznać koszty poniesione na ochronę istniejącego źródła przychodów, w sposób, gwarantujący bezpieczne funkcjonowanie tego źródła. Istotą tego rodzaju kosztów jest więc ich obligatoryjne poniesienie w celu nie dopuszczenia do utraty źródła przychodu w przyszłości.

Podatnik kwalifikując poniesione wydatki do kosztów uzyskania przychodów powinien kierować się podstawową zasadą zaistnienia związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy poniesionym kosztem, a możliwością osiągnięcia z tego tytułu przychodu, albowiem to na nim spoczywa ciężar udowodnienia, że jego poniesienie ma (lub może mieć) wpływ na wysokość osiąganych przychodów (lub na zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów). Ustawodawca wyraźnie wiąże koszty uzyskania przychodów z celem ich poniesienia, jakim jest osiągnięcie przychodu.

Dokonując powyższej kwalifikacji winien mieć również na uwadze negatywny katalog kosztów zawarty w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. W myśl art. 16 ust. 1 pkt 28 ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Wymienienie w przepisach podatkowych jako przykładowych kosztów reprezentacji, tj. wydatków na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych, nie oznacza, że wydatki tego rodzaju zawsze muszą zostać wyłączone z kosztów uzyskania przychodów. Dla kwalifikacji określonych wydatków, jako wydatków na reprezentację, wykluczonych z kosztów uzyskania przychodów, nie jest istotne miejsce podawania poczęstunków, czy świadczenia usług gastronomicznych, tj. nie bierze się pod uwagę tego, czy poczęstunki odbywają się w siedzibie firmy, czy też poza nią. Dla oceny takich wydatków nie są także istotne takie cechy jak wystawność, wytworność, okazałość poczęstunków. Za wydatki na zakup żywności, napojów i usług gastronomicznych, wyłączone z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, należy uznać te, których wyłącznym bądź dominującym celem jest stworzenie pewnego wizerunku podatnika, stworzenie dobrego obrazu jego firmy, czy działalności, wykreowanie pozytywnych relacji z uczestnikami takich spotkań. Poniesione wydatki na zakup żywności, napojów i usług gastronomicznych powinny spełniać wymogi zawarte w art. 16 ust. 1 ww. ustawy, czyli muszą być poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów. Nie pozostają zatem w jakimkolwiek związku z przychodami podatnika wydatki np. na „obiady dla rodziny”, „fundowane przyjęcia dla znajomych”, „na usługi rozrywkowe”.

Odnosząc się z kolei do kwestii podatkowych związanych z wydatkami poniesionymi na reklamę, wskazać należy, że zgodnie z ugruntowanym poglądem przez reklamę rozumie się działania podmiotu gospodarczego, mające na celu kształtowanie popytu na dane towary, usługi lub markę, poprzez zachęcenie jak największej liczby potencjalnych klientów do nabywania towarów i usług tego podmiotu gospodarczego. Może być ona realizowana za pomocą rozmaitych środków wyrazu oraz przy użyciu zróżnicowanych środków przekazu, w tym poprzez prezentowanie danego towaru lub usługi, jego cech jakościowych, użytkowych, zalet technicznych, a także poprzez rozpowszechnianie logo firmy. Każda z tych form, jeżeli jest stosowana w określonych okolicznościach, spełnia funkcje reklamowe. Identyfikowana bowiem jest z daną firmą i oferowanymi przez nią towarami lub usługami, zwiększając ich rozpoznawalność oraz pośrednio zachęcając do ich nabycia. Jednocześnie zauważyć należy, że można rozróżnić reklamę towaru, usługi, reklamę marki, a także reklamę samej firmy (przedsiębiorcy). Dokonując zatem oceny zakresu pojęciowego „reprezentacji” i „reklamy” wywieść z powyższego należy, że reprezentacja dotyczy działań zmierzających do kształtowania i rozpowszechniania wizerunku podatnika, jako podmiotu gospodarczego, natomiast reklama dotyczy działań zmierzających do kształtowania, rozpowszechniania wizerunku nie samego podatnika, lecz jego produktów (towarów i usług). Podnosi się także, że reklama polega na przedstawianiu towarów i usług oraz nakłanianiu do ich nabycia w sposób bezpośredni, zaś reprezentacja pośrednio promuje podmiot gospodarczy poprzez stworzenie dobrego wizerunku firmy. Ocena charakteru wydatku (cel reprezentacyjny czy reklamowy) możliwa jest na podstawie całokształtu działalności prowadzonej przez podatnika, rozmiarów wydatków i powinna być dokonywana każdorazowo przez podatnika, który prowadząc działalność gospodarczą może najlepiej dokonać właściwej kwalifikacji danego wydatku pod kątem funkcji jaką będzie spełniać w firmie.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca jest spółką z ograniczoną odpowiedzialnością. Głównym przedmiotem działalności Spółki jest produkcja tarcicy (mokrej i suchej) oraz tarcicy klejonej BEAM w tartaku będącym jej własnością. W ostatnich latach Spółka powzięła decyzje o otwarciu nowego zakładu produkcyjnego, którego utworzenie ma wpłynąć na rozwój działalności Spółki, w szczególności na pozyskanie nowych klientów na oferowane przez siebie produkty. Realizacji inwestycji towarzyszyć będzie także wzrost zatrudnienia. W dniach 9-10 września 2016 r. Spółka zorganizowała uroczyste otwarcie Zakładu. Celem uroczystości była promocja nowo otwartego Zakładu oraz produktów Spółki, które wytwarzane będą na terenie Zakładu, ukazanie Spółki jako producenta nowoczesnych produktów, których jakość ma zapewnić wiodącą pozycję wśród światowych producentów tarcicy oraz wpływać pozytywnie na pozycję konkurencyjną Spółki dzięki lepszemu zaspokojeniu potrzeb klientów, wyższej rentowności i efektywności produkcji. Dodatkowo, celem niniejszej uroczystości była promocja Spółki jako dobrego pracodawcy na lokalnym rynku pracy, wiarygodnego kontrahenta i partnera biznesowego. W celu zorganizowania uroczystości otwarcia Zakładu Spółka podpisała w dniu 1 lipca 2016 r. umowę z firmą zewnętrzną specjalizującą się w organizacji tego typu wydarzeń.

W związku z realizacją umowy Spółka poniosła następujące wydatki:

  • postawienie namiotu wraz z jego adaptacją techniczną (tj. nagłośnienie, organizacja systemu tłumaczeń dla zagranicznych gości oraz wykonanie sceny);
  • przygotowanie scenariusza wydarzenia, prowadzenie części rozrywkowej wydarzenia i obsługa techniczna;
  • zaproszenia, księga gości, medale, scenariusz imprezy, przewodniki po zakładzie;
  • usługa cateringowa;
  • drobne upominki z logo Spółki;
  • wykonanie filmu promocyjnego;
  • organizacja konferencji prasowej;
  • występ zespołu pieśni i tańca;
  • organizacja zabaw dla dzieci przybyłych gości;
  • transport gości;
  • fotograf;
  • ubezpieczenie;
  • kontenery WC.

Organizacja wydarzenia została sfinansowana ze środków obrotowych Spółki. Pomimo faktu, iż wstęp na wydarzenie nie był ogólnodostępny, to jednak głównym założeniem Spółki było, aby uroczystość otwarcia zakładu produkcyjnego miała charakter reklamy publicznej. Spółka zrealizowała ten cel m.in. poprzez organizację konferencji prasowej oraz produkcję filmu promocyjnego dotyczącego nowego Zakładu. Uczestnicy wydarzenia zostali również obdarowani drobnymi podarunkami zawierającymi logo firmy. Grono zaproszonych gości stanowili kontrahenci Spółki, potencjalni nowi klienci, pracownicy Spółki wraz z ich rodzinami oraz władze lokalne.

Dokonując zatem oceny charakteru wydatków przeznaczonych na organizację imprezy związanej z otwarciem Zakładu, należy rozstrzygnąć, czy poszczególne jej elementy nie podlegają wyłączeniu z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Aby dokonać kwalifikacji prawnej tych wydatków, należy rozważyć, czy istnieje związek przyczynowy pomiędzy ich poniesieniem a przychodami Wnioskodawcy oraz czy nie mieszczą się one w zakresie zastosowania przepisu art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Konieczne jest zatem zbadanie, czy zorganizowanie tej imprezy miało kształtować popyt na produkty Wnioskodawcy, poprzez zachęcenie jak największej liczby potencjalnych klientów do ich nabywania, czy też służyć przede wszystkim budowaniu relacji z partnerami handlowymi i wywołaniu jak najlepszego wrażenia przy reprezentowaniu jednostki.

Charakter imprezy okolicznościowej oraz oprawa wskazują na fakt, że wydatki przeznaczone na jej organizację nie powinny być rozpatrywane łącznie, a mogą podlegać podziałowi na poszczególne grupy wydatków, których klasyfikacja dla celów podatkowych może być różna. W praktyce, wyodrębnienie poszczególnych wydatków możliwe jest gdy Wnioskodawca posiada staranną dokumentację przebiegu imprezy, w tym także szczegółowy kosztorys, który zawiera precyzyjnie wyodrębnione poszczególne pozycje kosztowe.

Z przedstawionych we wniosku okoliczności wynika, że co do zasady impreza ta została zorganizowana nie dla konkretnych podmiotów, lecz była skierowana do szerszego kręgu odbiorców, tj. kontrahentów Spółki, potencjalnych klientów, pracowników Spółki wraz z ich rodzinami oraz władz lokalnych. Istotnym dla rozstrzygnięcia o reklamowym lub reprezentacyjnym charakterze tej imprezy jest również fakt, że w związku z tą imprezą zorganizowano konferencje prasową oraz nakręcono film promocyjny dotyczący nowego Zakładu.

Powyższe okoliczności wskazują, że celem tej imprezy była szeroko rozumiana promocja i reklama, a w konsekwencji wskazane we wniosku a poniesione przez Wnioskodawcę wydatki mogą stanowić koszty uzyskania przychodów stosownie do treści art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, pod warunkiem należytego ich udokumentowania.

Powyższe działania spełniają funkcję reklamową, gdyż zmierzają do zwiększenia rozpoznawalności firmy na rynku, poznania oferowanych produktów, ich zalet, co w efekcie wpływa na zwiększenie zainteresowania nimi, a także zachęca do współpracy.

Przy czym, Wnioskodawca powinien posiadać dowody nie tylko dokumentujące wysokość poniesionych przez niego wydatków, lecz także wskazujące na promocyjno-reklamowy charakter tej imprezy, jak również ich zakres, dzięki czemu możliwe będzie powiązanie poniesionych wydatków z przychodami uzyskiwanymi przez Wnioskodawcę z prowadzonej działalności gospodarczej, oraz wykazanie racjonalności i celowości poniesionych wydatków.
Nadmienić także należy, że zasadność zaliczenia tych wydatków (w szczególności związek pomiędzy ich poniesieniem a osiągnięciem przychodów lub zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodu), do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej, może zostać zweryfikowana w toku ewentualnego postępowania podatkowego, prowadzonego przez uprawniony organ podatkowy.

Mając powyższe na względzie stanowisko Wnioskodawcy uznano za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja indywidualna z 15 grudnia 2016 r., sygn. 2461-IBPB-1-1.4510.348.2016.1.NL – Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach

CZYTAJ DALEJ

Newer Posts

Older Posts