Ostatnia zmiana Dz.U. 2012.1402


Rozporządzenie Rady Ministrów

z dnia 7 lutego 2006 r.

w sprawie realizacji programu wieloletniego „Pomoc państwa w zakresie dożywiania”

Opracowano na podstawie: Dz.U. z 2006 r. Nr 25, poz. 186; z 2007 r. Nr 56, poz. 367, Nr 241, poz. 1761; z 2010 r. Nr 25, poz. 128; z 2012 r. poz. 1402

Na podstawie art. 15 ustawy z dnia 29 grudnia 2005 r. o ustanowieniu programu wieloletniego „Pomoc państwa w zakresie dożywiania” (Dz. U. Nr 267, poz. 2259) zarządza się, co następuje:

§ 1.

Rozporządzenie określa:

1) sposób realizacji programu wieloletniego „Pomoc państwa w zakresie dożywiania”, zwanego dalej „Programem”;

2) sposób planowania i dokonywania podziału środków budżetu państwa przyznanych na realizację Programu;

3) zakres i formy monitorowania realizacji Programu.

§ 2.

Gmina realizuje Program przy pomocy ośrodka pomocy społecznej, w jednostkach organizacyjnych gminy, placówkach i instytucjach, które posiadają bazę żywieniową lub odpowiednie warunki do wydawania produktów żywnościowych.

§ 3.

1. Pomoc w formie posiłku jest udzielana ze szczególnym uwzględnieniem posiłku gorącego, w celu zapewnienia zdrowego żywienia.

2. Dzieci i młodzież realizujące obowiązek szkolny lub obowiązek nauki, którym przyznano pomoc w formie posiłku, spożywają posiłek w szkole, jeżeli szkoła posiada warunki pozwalające na przygotowywanie lub wydawanie posiłków.

3. Dzieciom spożywającym posiłki w szkole zapewnia się jednakowe posiłki pod względem ilościowym i jakościowym, z wyjątkiem posiłków w ramach diety.

4. W przypadku gdy szkoła nie posiada warunków do przygotowywania lub wydawania posiłków, kierownik ośrodka pomocy społecznej, we współpracy z dyrektorem szkoły, zapewnia spożywanie posiłków poza szkołą.

5. W przypadku spożywania posiłków w czasie zajęć szkolnych poza szkołą, dyrektor szkoły zapewnia dzieciom i młodzieży właściwą organizację zajęć i opiekę.

§ 4.

Przepisy § 3 ust. 2 i 3 mają odpowiednio zastosowanie do dzieci uczęszczających do żłobków i przedszkoli.

§ 5.

1. Dyrektor żłobka, przedszkola lub szkoły może przygotować listę odpowiednio dzieci lub uczniów wymagających pomocy w formie posiłku i przekazać ją do właściwego ośrodka pomocy społecznej w celu przyznania pomocy.

2. Lista, o której mowa w ust. 1, zawiera imiona, nazwiska oraz adresy zamieszkania dzieci lub uczniów.

§ 6.

Pomoc w formie świadczenia pieniężnego w postaci zasiłku celowego na zakup posiłku lub żywności, w tym dla dzieci i młodzieży w placówkach, o których mowa w § 63 ust. 1 i ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej z dnia 12 maja 2011 r. w sprawie rodzajów i szczegółowych zasad działania placówek publicznych, warunków pobytu dzieci i młodzieży w tych placówkach oraz wysokości i zasad odpłatności wnoszonej przez rodziców za pobyt ich dzieci w tych placówkach (Dz. U. Nr 109, poz. 631), a także pomoc w formie świadczenia rzeczowego, jest przyznawana w przypadku braku możliwości zapewnienia posiłku lub gdy przyznanie pomocy w formie posiłku byłoby nieuzasadnione z uwagi na sytuację osobistą lub rodzinną.

§ 7.

Przy opracowywaniu propozycji podziału, dla poszczególnych województw, środków rezerwy celowej budżetu państwa na dany rok budżetowy uwzględnia się w szczególności:

1) liczbę osób korzystających z pomocy w ramach Programu;

2) średni poziom dochodów na mieszkańca;

3) średnią stopę bezrobocia w województwie.

§ 8.

Przy ustalaniu wysokości dotacji dla gminy uwzględnia się w szczególności:

1) liczbę dzieci i młodzieży wymagających pomocy;

2) liczbę osób dorosłych wymagających pomocy;

3) średni koszt posiłku;

4) przewidywany koszt utworzenia nowego lub doposażenia istniejącego punktu przygotowywania lub wydawania posiłków;

5) przewidywany koszt dowozu posiłków;

6) sytuację finansową gminy.

§ 9.

1. Wojewoda może, w ramach dotacji przyznanej gminie, uwzględnić środki na utworzenie nowego lub doposażenie istniejącego punktu przygotowywania lub wydawania posiłków.

2. (uchylony).

3. Wysokość dotacji dla gminy na cel, o którym mowa w ust. 1, określa wojewoda.

§ 10.

1. W przypadku konieczności dowozu posiłków:

1) dla dzieci i uczniów uczęszczających odpowiednio do żłobków, przedszkoli i szkół, nieposiadających bazy do przygotowania posiłków,

2) do osób w podeszłym wieku, chorych, niepełnosprawnych, w szczególności samotnych, które nie są w stanie samodzielnie dotrzeć do punktu wydawania posiłków

— gmina ustala sposób organizacji tego dowozu.

2. Wojewoda może przeznaczyć część dotacji przyznanej województwu na pokrycie kosztów dowozu posiłków.

3. Wysokość dotacji dla gminy na cel, o którym mowa w ust. 2, określa wojewoda.

§ 10a.

Część dotacji przyznanej województwu przeznaczona na cele, o których mowa w § 9 ust. 1 i § 10 ust. 2, w 2007 r. nie może być większa niż 20 %.

§ 10b.

Część dotacji przyznanej województwu na cele, o których mowa w § 9 ust. 1 i § 10 ust. 2, w latach 2008–2013, nie może być większa niż 20 % w każdym roku.

§ 11.

1. Wójt (burmistrz, prezydent miasta), w terminie do 15 dnia miesiąca następującego po zakończeniu kwartału, przekazuje wojewodzie informację o realizacji Programu, sporządzoną narastająco w układzie kwartalnym za okres od dnia 1 stycznia do dnia kończącego dany kwartał, z zastrzeżeniem ust. 2.

2. Wójt (burmistrz, prezydent miasta), w terminie do dnia 10 marca po zakończeniu roku budżetowego, przekazuje wojewodzie informację o realizacji Programu, sporządzoną narastająco w układzie kwartalnym za okres całego roku budżetowego.

3. Informacja, o której mowa w ust. 1 i 2, uwzględnia dane z poszczególnych gmin, w układzie „ogółem” i „w tym na wsi”, w szczególności:

1) rzeczywistą liczbę osób objętych pomocą w zakresie dożywiania w podziale na grupy osób korzystających z pomocy w ramach Programu;

2) koszt realizacji Programu — ogółem, w tym ze środków własnych i z dotacji budżetu państwa;

3) koszt posiłków;

4) liczbę posiłków;

5) rodzaj posiłków;

6) koszt dowozu posiłków;

7) średni koszt jednego posiłku;

8) wielkość środków wydatkowanych na zasiłki celowe w ramach Programu;

9) liczbę zasiłków celowych;

10) koszt świadczeń rzeczowych — ogółem, w tym ze środków własnych i z dotacji budżetu państwa;

11) liczbę świadczeń rzeczowych;

12) inne koszty — ogółem;

13) szacunkową liczbę osób wymagających dożywiania, nieobjętych tą formą pomocy, w podziale na grupy osób korzystających z pomocy w ramach Programu, w układzie „ogółem” i „w tym z powodu:

a) braku środków,

b) braku warunków technicznych i sanitarnych do przygotowywania posiłków,

c) niechęci rodziców lub dzieci do korzystania z tej formy pomocy,

d) innych powodów”;

14) informację dotyczącą bazy żywieniowej.

4. Wojewoda, w terminie do 30 dnia miesiąca następującego po zakończeniu kwartału, przekazuje do ministra właściwego do spraw zabezpieczenia społecznego informację sporządzoną narastająco w układzie kwartalnym za okres od dnia 1 stycznia do dnia kończącego dany kwartał o realizacji Programu na terenie województwa, z uwzględnieniem danych z obszaru województwa, z zastrzeżeniem ust. 5.

5. Wojewoda, w terminie do dnia 20 marca po zakończeniu roku budżetowego, przekazuje do ministra właściwego do spraw zabezpieczenia społecznego informację sporządzoną narastająco w układzie kwartalnym, o realizacji Programu na terenie województwa, z uwzględnieniem danych z obszaru województwa, za okres całego roku budżetowego.

§ 12.

Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. [tj. dnia 17.02.2006 r. — przyp. redakcji]



Dz.U. 2010.138.931


Rozporządzenie Ministra Gospodarki

z dnia 8 lipca 2010 r.

w sprawie minimalnych wymagań, dotyczących bezpieczeństwa i higieny pracy, związanych z możliwością wystąpienia w miejscu pracy atmosfery wybuchowej

Opracowano na podstawie: Dz.U. z 2010 r. Nr 138, poz. 931

Na podstawie art. 23715 § 2 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy (Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94, z późn. zm.) zarządza się, co następuje:

§ 1.

Rozporządzenie określa minimalne wymagania dotyczące bezpieczeństwa i higieny pracy w środowisku pracy, w którym z przyczyn wynikających z cech miejsca pracy, urządzeń lub używanych substancji i  mieszanin może wystąpić atmosfera wybuchowa.

§ 2.

Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o:

1) urządzeniach — należy przez to rozumieć urządzenia określone w przepisach dotyczących zasadniczych wymagań dla urządzeń i systemów ochronnych przeznaczonych do użytku w przestrzeniach zagrożonych wybuchem;

2) przestrzeniach zagrożonych wybuchem — należy przez to rozumieć przestrzenie, w których może wystąpić atmosfera wybuchowa w ilościach wymagających podjęcia specjalnych środków w celu zapewnienia bezpieczeństwa i higieny pracy;

3) przestrzeniach niezagrożonych wybuchem — należy przez to rozumieć przestrzenie inne niż określone w pkt 2, w których nie przewiduje się wystąpienia atmosfery wybuchowej w ilościach wymagających podjęcia specjalnych środków w celu zapewnienia bezpieczeństwa i higieny pracy;

4) substancjach palnych — należy przez to rozumieć substancje i mieszaniny mogące tworzyć atmosferę wybuchową, chyba że badanie ich właściwości wykazało, że przy zmieszaniu z powietrzem nie mogą samoczynnie przyczyniać się do rozprzestrzeniania wybuchu;

5) atmosferze wybuchowej — należy przez to rozumieć mieszaninę z powietrzem w  warunkach atmosferycznych, substancji palnych w postaci gazów, par, mgieł lub pyłów, w której po wystąpieniu zapłonu, spalanie rozprzestrzenia się na całą niespaloną mieszaninę;

6) normalnym działaniu — należy przez to rozumieć sytuację, w której urządzenia, systemy ochronne, części i podzespoły są używane w granicach swych parametrów działania;

7) osobach pracujących — należy przez to rozumieć:

a) pracowników,

b) osoby fizyczne wykonujące pracę na innej podstawie niż stosunek pracy lub  prowadzące działalność gospodarczą na własny rachunek,

c) studentów lub uczniów odbywających zajęcia praktyczne,

d) osoby wykonujące krótkotrwałe prace albo czynności inspekcyjne.

§ 3.

1. Przepisów rozporządzenia nie stosuje się do:

1) używania urządzeń spalających paliwa gazowe, określonych w przepisach dotyczących zasadniczych wymagań dla urządzeń spalających paliwa gazowe;

2) używania środków transportu lądowego, morskiego, lotniczego lub śródlądowego, do których stosuje się przepisy odpowiednich umów międzynarodowych oraz przepisy wdrażające umowy międzynarodowe, z zastrzeżeniem ust. 2;

3) produkcji, używania, przechowywania i transportu materiałów wybuchowych lub nietrwałych substancji chemicznych;

4) zakładów górniczych oraz zakładów, do których mają zastosowanie przepisy dotyczące bezpieczeństwa i higieny pracy, prowadzenia ruchu oraz specjalistycznego zabezpieczenia przeciwpożarowego;

5) miejsc przeznaczonych bezpośrednio do opieki medycznej nad pacjentami.

2. Środki transportu, o których mowa w ust. 1 pkt 2, przeznaczone do stosowania w przestrzeniach zagrożonych wybuchem, nie podlegają wyłączeniu.

§ 4.

1. Aby zapobiegać wybuchom i zapewnić ochronę przed ich skutkami, pracodawca powinien stosować, odpowiednie do rodzaju działalności, techniczne lub organizacyjne środki ochronne. Określając środki ochronne, należy zapewnić realizację następujących celów w podanej kolejności:

1) zapobieganie tworzeniu się atmosfery wybuchowej;

2) zapobieganie wystąpieniu zapłonu atmosfery wybuchowej;

3) ograniczenie szkodliwego efektu wybuchu, w celu zapewnienia ochrony zdrowia i bezpieczeństwa osób pracujących.

2. Środki ochronne, o których mowa w ust. 1, pracodawca może łączyć lub uzupełniać środkami przeciwdziałającymi rozprzestrzenianiu się wybuchu.

3. Pracodawca w ustalonym przez siebie terminie, określonym w dokumencie zabezpieczenia przed wybuchem, dokonuje systematycznego przeglądu stosowanych środków ochronnych, z tym że w przypadku wystąpienia zmian mających wpływ na realizację celów, o których mowa w ust. 1, podjęte środki powinny podlegać niezwłocznemu przeglądowi i weryfikacji.

4. Pracodawca dokonuje kompleksowej oceny ryzyka związanego z możliwością wystąpienia w miejscach pracy atmosfery wybuchowej, zwanej dalej „oceną ryzyka”, biorąc pod uwagę co najmniej:

1) prawdopodobieństwo i czas występowania atmosfery wybuchowej;

2) prawdopodobieństwo wystąpienia oraz uaktywnienia się źródeł zapłonu, w tym wyładowań elektrostatycznych;

3) eksploatowane przez pracodawcę instalacje, używane substancje i mieszaniny, zachodzące procesy i ich wzajemne oddziaływania;

4) rozmiary przewidywanych skutków wybuchu.

5. Ocena ryzyka obejmuje również miejsca pracy, które są albo mogą być połączone poprzez otwory z innymi miejscami, gdzie może wystąpić atmosfera wybuchowa.

6. W miejscach pracy, gdzie atmosfera wybuchowa może wystąpić w ilościach zagrażających zdrowiu i bezpieczeństwu osób pracujących, pracodawca, zgodnie z przeprowadzoną oceną ryzyka, zapewnia bezpieczeństwo i właściwy nadzór tych osób, wprowadzając adekwatne do zagrożenia środki ochronne, niezbędne do realizacji celów wymienionych w ust. 1.

7. Określenia ilości atmosfery wybuchowej, o których mowa w ust. 6, dokonuje się na podstawie odrębnych przepisów, w szczególności dotyczących ochrony przeciwpożarowej budynków, innych obiektów budowlanych i terenów lub specyfikacji technicznych.

§ 5.

1. Pracodawca dzieli przestrzenie zagrożone wybuchem na strefy, klasyfikując je na podstawie prawdopodobieństwa i czasu występowania atmosfery wybuchowej jako:

1) strefa 0 — przestrzeń, w której atmosfera wybuchowa zawierająca mieszaninę z  powietrzem substancji palnych w postaci gazów, par, mgieł, występuje stale, często lub przez długie okresy;

2) strefa 1 — przestrzeń, w której atmosfera wybuchowa zawierająca mieszaninę z  powietrzem substancji palnych w postaci gazów, par, mgieł, może czasami wystąpić w trakcie normalnego działania;

3) strefa 2 — przestrzeń, w której atmosfera wybuchowa zawierająca mieszaninę z  powietrzem substancji palnych w postaci gazów, par, mgieł, nie występuje w trakcie normalnego działania, a w przypadku wystąpienia, utrzymuje się przez krótki okres;

4) strefa 20 — przestrzeń, w której atmosfera wybuchowa w postaci obłoku palnego pyłu w  powietrzu występuje stale, często lub przez długie okresy;

5) strefa 21 — przestrzeń, w której atmosfera wybuchowa w postaci obłoku palnego pyłu w powietrzu może czasami wystąpić w trakcie normalnego działania;

6) strefa 22 — przestrzeń, w której atmosfera wybuchowa w postaci obłoku palnego pyłu w powietrzu nie występuje w trakcie normalnego działania, a w  przypadku wystąpienia, utrzymuje się przez krótki okres.

2. Przy dzieleniu przestrzeni zagrożonych wybuchem, pracodawca powinien uwzględniać warstwy, osady pyłu i nagromadzony pył, jako źródła mogące potencjalnie wytwarzać atmosferę wybuchową.

3. Pracodawca powinien zapewnić spełnienie minimalnych wymagań określonych w § 8-16, dotyczących bezpieczeństwa i higieny pracy, związanych z możliwością wystąpienia w miejscu pracy atmosfery wybuchowej, w odniesieniu do stref, o których mowa w ust. 1.

4. Przestrzenie, w  których istnieje możliwość wystąpienia atmosfery wybuchowej w ilościach zagrażających bezpieczeństwu i zdrowiu, pracodawca oznacza, w miejscach wstępu do tych przestrzeni, znakiem ostrzegawczym, określonym w  załączniku.

§ 6.

1. Udostępnione przez pracodawcę miejsca pracy, w których istnieje możliwość wystąpienia atmosfery wybuchowej, powinny spełniać minimalne wymagania określone w niniejszym rozporządzeniu.

2. Jeżeli w miejscach pracy, o których mowa w ust. 1, dokonana została zmiana, modyfikacja lub przebudowa, pracodawca powinien podjąć niezbędne działania w celu niezwłocznego dostosowania tych miejsc do minimalnych wymagań określonych w niniejszym rozporządzeniu.

§ 7.

1. Pracodawca, przed udostępnieniem miejsca pracy, powinien sporządzić dokument zabezpieczenia przed wybuchem, na podstawie oceny ryzyka, o której mowa w § 4 ust. 4 i 5.

2. W przypadku gdy miejsce pracy, znajdujące się w nim urządzenia lub organizacja pracy zostały poddane zmianom mogącym mieć wpływ na wynik oceny ryzyka, pracodawca powinien niezwłocznie dokonać aktualizacji dokumentu.

3. Dokument, o którym mowa w ust. 1, powinien zawierać w szczególności:

1) opis środków ochronnych, które zostaną podjęte w celu spełnienia wymagań określonych w niniejszym rozporządzeniu oraz ograniczenia szkodliwych skutków wybuchu;

2) wykaz przestrzeni zagrożonych wybuchem wraz z ich klasyfikacją na strefy;

3) oświadczenie pracodawcy, że:

a) miejsca pracy, urządzenia, a także urządzenia ostrzegawcze są zaprojektowane, używane i konserwowane w sposób zapewniający bezpieczne i właściwe ich funkcjonowanie,

b) urządzenia spełniają wymagania przewidziane w przepisach dotyczących minimalnych wymagań dotyczących bezpieczeństwa i higieny pracy w zakresie użytkowania maszyn przez pracowników podczas pracy,

c) została dokonana ocena ryzyka związanego z możliwością wystąpienia atmosfery wybuchowej;

4) terminy dokonywania przeglądu stosowanych środków ochronnych, o których mowa w § 4 ust. 1;

5) określenie, dla wszystkich osób wykonujących pracę na rzecz różnych pracodawców w tym samym miejscu pracy:

a) środków ochronnych, o których mowa w pkt 1,

b) zasad koordynacji stosowania tych środków przez pracodawcę odpowiedzialnego za miejsce pracy,

c) celu koordynacji oraz metod i procedur jej wprowadzania.

4. Pracodawca może łączyć dokument zabezpieczenia przed wybuchem z innymi, podobnymi dokumentami lub sprawozdaniami o tym samym znaczeniu, opracowanymi na podstawie odrębnych przepisów.

§ 8.

Minimalne wymagania dotyczące bezpieczeństwa i higieny pracy związane z możliwością wystąpienia w miejscu pracy atmosfery wybuchowej mają zastosowanie do:

1) przestrzeni zakwalifikowanych zgodnie z § 5, jako zagrożonych wybuchem, gdy jest to wymagane ze względu na cechy miejsca pracy, stanowiska pracy, urządzenia lub używane substancje i mieszaniny, albo ze względu na niebezpieczeństwo powodowane przez działalność związaną z ryzykiem wystąpienia atmosfery wybuchowej;

2) urządzeń w przestrzeniach niezagrożonych wybuchem, zapewniających bezpieczne funkcjonowanie urządzeń umiejscowionych w przestrzeniach zagrożonych wybuchem.

§ 9.

1. Pracodawca powinien zapewnić osobom pracującym w miejscach, w których istnieje możliwość wystąpienia atmosfery wybuchowej, odpowiednie szkolenie dotyczące ochrony przed wybuchem, w ramach obowiązujących szkoleń w dziedzinie bezpieczeństwa i higieny pracy.

2. Odpowiednio do wymagań określonych w dokumencie zabezpieczenia przed wybuchem:

1) prace w przestrzeniach zagrożonych wybuchem wykonuje się zgodnie z pisemnymi instrukcjami wydanymi przez pracodawcę;

2) stosuje się system zezwoleń na wykonywanie pracy w odniesieniu do wykonywania czynności niebezpiecznych oraz czynności, które wpływają na inną wykonywaną pracę, stwarzając zagrożenie; zezwolenia na wykonywanie pracy wydaje, przed rozpoczęciem pracy, osoba pracująca wyznaczona przez pracodawcę.

§ 10.

1. Palne gazy, pary, mgły lub pyły, które mogą spowodować zagrożenie wybuchem i zostały uwolnione lub wyemitowane zarówno umyślnie, jak i nieumyślnie, powinny być odpowiednio kierowane lub usuwane w bezpieczne miejsca, a jeżeli jest to niewykonalne, bezpiecznie gromadzone lub zabezpieczane w inny właściwy sposób.

2. Jeżeli atmosfera wybuchowa zawiera różne rodzaje palnych gazów, par, mgieł lub pyłów, stosuje się środki ochronne odpowiadające największemu potencjalnemu zagrożeniu.

3. Zapobieganie zagrożeniu zapłonem, o którym mowa w § 4 ust. 1 pkt 2, powinno także uwzględniać ładunki elektrostatyczne przenoszone lub wytwarzane przez osoby pracujące lub środowisko pracy. Tam, gdzie atmosfera wybuchowa może pojawić się w ilościach zagrażających bezpieczeństwu i zdrowiu, na podstawie przeprowadzonej oceny ryzyka, pracodawca zapewnia osobom pracującym odpowiednie ubiory, które nie będą przyczyniać się do powstania wyładowań elektrostatycznych mogących wywołać zapłon atmosfery wybuchowej.

§ 11.

1. Instalacji, urządzeń, systemów ochronnych i elementów łączących, w szczególności kabli, przewodów, rur, używa się jedynie wtedy, kiedy w dokumencie zabezpieczenia przed wybuchem określono, że mogą być one bezpiecznie używane w atmosferze wybuchowej.

2. Wymóg określony w ust. 1 stosuje się do urządzeń oraz elementów łączących, które nie są uważane za urządzenia lub systemy ochronne w rozumieniu przepisów dotyczących zasadniczych wymagań dla urządzeń i systemów ochronnych przeznaczonych do użytku w przestrzeniach zagrożonych wybuchem, jeżeli włączenie ich do instalacji może spowodować zagrożenie zapłonem. Pracodawca powinien podjąć wszelkie niezbędne środki, aby przeciwdziałać błędnym połączeniom elementów łączących.

§ 12.

1. Pracodawca powinien podjąć wszelkie niezbędne środki w celu zapewnienia, że miejsca pracy, urządzenia oraz elementy łączące, dostępne osobom pracującym zostały zaprojektowane, wykonane, połączone i zainstalowane, a także są utrzymywane i działają w sposób minimalizujący zagrożenie wybuchem.

2. Środki, o których mowa w ust. 1, powinny zapobiegać wybuchowi, a w razie jego wystąpienia, utrzymywać go pod kontrolą i minimalizować jego rozprzestrzenianie się w miejscu pracy lub w urządzeniach, a także minimalizować jego skutki dla osób pracujących.

3. Jeżeli wystąpi taka konieczność, pracodawca powinien zapewnić, aby osoby pracujące zostały ostrzeżone za pomocą optycznych lub dźwiękowych sygnałów alarmowych, tak aby mogły opuścić przestrzeń zagrożoną przed zaistnieniem warunków powodujących wybuch.

§ 13.

Stosownie do wymagań określonych w dokumencie zabezpieczenia przed wybuchem, pracodawca zapewnia warunki ewakuacji, które w sytuacji pojawienia się zagrożenia wybuchem umożliwią osobom znajdującym się w przestrzeni zagrożonej wybuchem szybkie i bezpieczne jej opuszczenie.

§ 14.

1. W przypadku gdy miejsce pracy, w którym może wystąpić atmosfera wybuchowa, ma być udostępnione osobom pracującym po raz pierwszy, weryfikuje się jego ogólne bezpieczeństwo w zakresie zabezpieczenia przed wybuchem. Przed udostępnieniem miejsca pracy należy sprawdzić, czy zostały spełnione wszystkie warunki niezbędne do zapewnienia takiego zabezpieczenia. Dla ważności przeprowadzonej weryfikacji wszystkie warunki niezbędne do zapewnienia ochrony przeciwwybuchowej zweryfikowanego miejsca muszą pozostać niezmienione.

2. Weryfikacji, o której mowa w ust. 1, dokonują wskazane przez pracodawcę osoby pracujące, które posiadają specjalistyczne doświadczenie lub kwalifikacje zawodowe w zakresie zabezpieczenia przed wybuchem potwierdzone odpowiednim szkoleniem lub uprawnieniami uzyskanymi na podstawie odrębnych przepisów.

§ 15.

Tam gdzie ocena ryzyka wykaże to za niezbędne:

1) urządzenia i systemy ochronne, których uszkodzenie zasilania może spowodować wystąpienie dodatkowych zagrożeń, powinny mieć zapewnioną możliwość bezpiecznego działania, niezależnie od pozostałych elementów instalacji;

2) włączone do procesów automatycznych urządzenia i systemy ochronne wykazujące odchylenia od normalnych warunków działania powinny mieć możliwość ich ręcznego odłączenia przez uprawnione osoby, z zastrzeżeniem, że nie będzie to negatywnie wpływać na warunki bezpieczeństwa;

3) w przypadku uruchamiania systemu wyłączenia awaryjnego zakumulowane energie powinny zostać możliwie szybko i bezpiecznie rozproszone lub odizolowane w taki sposób, aby przestały stanowić źródła zagrożenia.

§ 16.

1. Jeżeli dokument zabezpieczenia przed wybuchem, sporządzony na podstawie oceny ryzyka, nie stanowi inaczej, urządzenia i systemy ochronne dla wszystkich przestrzeni, w  których istnieje możliwość wystąpienia atmosfery wybuchowej, są wybierane przez pracodawcę spośród kategorii oznaczonych jako „kategoria 1”, „kategoria 2” lub „kategoria 3”, określonych w przepisach dotyczących zasadniczych wymagań dla systemów i urządzeń przeznaczonych do użytku w przestrzeniach zagrożonych wybuchem.

2. W zależności od rodzajów palnych gazów, par, mgieł lub pyłów, występujących w strefach wymienionych w § 5 ust. 1, stosuje się następujące kategorie urządzeń:

1) w strefie 0 lub 20 — urządzenia kategorii 1;

2) w strefie 1 lub 21 — urządzenia kategorii 1 lub 2;

3) w strefie 2 lub 22 — urządzenia kategorii 1, 2 lub 3.

§ 17.

1. Urządzenia służące do wykonywania pracy w miejscach, gdzie istnieje możliwość wystąpienia atmosfery wybuchowej, które zostały udostępnione osobom pracującym po raz pierwszy do dnia 24 lipca 2005 r., powinny spełniać minimalne wymagania, o których mowa w § 8, 11, 12 i 15, jeżeli nie stosuje się innych wymagań, w szczególności dotyczących minimalnych wymagań bezpieczeństwa i higieny pracy w zakresie użytkowania maszyn przez pracowników podczas pracy.

2. Urządzenia służące do wykonywania pracy w miejscach, gdzie istnieje możliwość wystąpienia atmosfery wybuchowej, które zostały udostępnione osobom pracującym po raz pierwszy po dniu 24 lipca 2005 r., powinny spełniać wymagania, o których mowa w § 8, 11, 12, 15 i 16.

§ 18.

Traci moc rozporządzenie Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 29 maja 2003 r. w sprawie minimalnych wymagań dotyczących bezpieczeństwa i higieny pracy pracowników zatrudnionych na stanowiskach pracy, na których może wystąpić atmosfera wybuchowa (Dz. U. Nr 107, poz. 1004 oraz z 2006 r. Nr 121, poz. 836).

§ 19.

Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 3 miesięcy od dnia ogłoszenia. [tj. dnia 31.10.2010 r. — przyp. redakcji]