flaga-mapa-36.jpg

Znajomość języków obcych jest niezbędnym narzędziem wymiany kulturalnej i pracy. Powszechnie wiadomo, że takie umiejętności są wymagane i wspierane w wielu miejscach pracy i mogą ułatwić komunikację.

W 2019 r. w UE 59 % uczniów ogólnokształcących szkół średnich II stopnia uczyło się co najmniej dwóch języków obcych. W Luksemburgu i Francji wszyscy uczniowie szkół średnich II stopnia uczyli się co najmniej dwóch języków obcych. Estonia, Rumunia, Czechy i Finlandia również miały duży odsetek uczniów uczących się dwóch lub więcej języków (wszystkie 99%). Kolejne były Słowacja (98%), Chorwacja (95%) i Słowenia (92%).

Z kolei w Grecji tylko 1% uczniów ogólnokształcących szkół średnich II stopnia uczył się w 2019 r. co najmniej dwóch języków obcych. Niski odsetek uczących się języków odnotowano również w:

  • Portugalii (6%),
  • Irlandii (12%),
  • Włoszech (25%)
  • Hiszpanii.

W 2019 r. język angielski był najczęściej uczonym językiem obcym na poziomie ogólnokształcącej szkoły średniej II stopnia w UE – uczyło się go 96% uczniów. Na drugim miejscu uplasował się hiszpański (26%), a następnie francuski (22%), niemiecki (20%) i włoski (3%). Językiem spoza UE uczonym najczęściej w UE był język rosyjski b(3%). Uczono go głównie w Estonii (68%) i na Łotwie (57%) oraz na Litwie (30%) i w Bułgarii (24%).

gr./Eurostat



Po wprowadzeniu środków dystansu społecznego i w odpowiedzi na pandemię COVID-19 więcej osób zaczęło pracować z domu. W 2020 r. 12% zatrudnionych osób w wieku 20-64 lata w UE pracowało z domu, podczas gdy w ciągu ostatniej dekady udział ten utrzymywał się na stałym poziomie około 5 lub 6%.

Wśród regionów UE, gdzie odnotowano najwyższy wskaźnik pracy z domu, przoduje:

  • region Finlandii Helsinki-Uusimaa (37%), a następnie
  • dwa regiony belgijskie: Province du Brabant wallon (27%) i region stołeczny Région de Bruxelles-Capitale/Brussels Hoofdstedelijk Gewest (26%).

Około jedna czwarta zatrudnionych pracowała zwykle z domu w tych stołecznych regionach:

  • Eastern i Midland w Irlandii (25%),
  • Wiedeń w Austrii i Hovedstaden w Danii (po 24%) oraz
  • Île-de-France we Francji (23%),
    Utrecht na Holandii (23%),
    Luksemburg (pojedynczy region) (23%) i
    Área Metropolitana de Lisboa w Portugalii (23%).

Praca w domu była mniej powszechna w wielu wschodnich i południowych regionach UE. W 2020 r. mniej niż 5% siły roboczej pracowało z domu:

  • w Chorwacji,
  • na Cyprze,
  • na Łotwie i
  • w Bułgarii,
  • na Węgrzech i
  • w Rumunii oraz
  • Grecji.

gr./EUROSTAT


ludzie-zdj-1-11.jpg

Według danych z raportu ADP „People at Work 2021: A Global Workforce View”, co trzeci młody pracownik w trakcie pandemii COVID-19 stracił zatrudnienie lub musiał skorzystać z bezpłatnego urlopu, 22 proc. natomiast obniżono pensję. Ponadto obecnie 56 proc. młodych Polaków obawia się, że ciężko będzie im znaleźć w przyszłości zatrudnienie.

Jednym ze skutków pandemii była przyspieszona digitalizacja i wdrażanie w firmach nowych procesów – w tym pracy zdalnej. Młodzi ludzie, którzy dobrze odnajdują się w nowych technologiach, w łatwy sposób przystosowali się do dynamicznych zmian. Te atuty często próbowali wykorzystać pracodawcy, zlecając im nowe zadania. W przypadku braków kadrowych spowodowanych licznymi zwolnieniami z powodu pandemii, na wielu najmłodszych pracowników zostały nałożone nowe obowiązki. Jak wynika z raportu People at Work 2021: A Global Workforce View”, aż 41 proc. pracowników pokolenia Z musiało wziąć na siebie dodatkowe zadania, a 21 proc. z nich wyznaczono w organizacji nową rolę. Niestety, tylko połowa Polaków w przedziale 18-24 lata jest zdania, że została dobrze przegotowana do roli, którą objęła. W przypadku 32 proc. ankietowanych, pracodawcy zapewnili im dodatkowe szkolenia, a na podwyżkę wynagrodzenia mogło liczyć tylko 37 proc. z nich.

Według danych z raportu ADP, 6 proc. pracowników najmłodszego pokolenia przyznaje, że straciło pracę, 16 proc. natomiast, że zostało zmuszonych do przejścia na bezpłatny urlop, w wyniku czego ich sytuacja zawodowa i życiowa uległy pogorszeniu. czasowe. Pandemia wpłynęła także na kadrowe decyzje przedsiębiorców, którzy, by zapewnić ciągłość swojego biznesu, decydowali się na zwolnienia czasowe. Taka sytuacja dotknęła 5 proc. ankietowanych pracowników – na początku pandemii zostali oni zwolnieni, jednak gdy pracodawca dostosował się do nowej rzeczywistości, ponownie zatrudniali zwolnione osoby. Ponadto co drugi Polak (56 proc.) z pokolenia Z w badaniu ADP przyznaje, że obawia się o swoją przyszłość w kwestii znalezienia zatrudnienia po pandemii. Jest to wynik o blisko 10 p.p. wyższy od średniej z 17 przebadanych krajów (47 proc.). Oprócz tego, ankietowani obawiają się także negatywnych skutków pandemii związanych z ich bezpieczeństwem finansowym w perspektywie 3 następnych lat.

Z danych Ministerstwa Pracy, Rozwoju i Technologii wynika, że stopa bezrobocia rejestrowanego w Polsce od początku tego roku utrzymuje się na poziomie 6,4-6,5 proc. Polska jako jeden z trzech krajów w Unii Europejskiej w 2020 roku odnotowała wzrost zatrudnienia. Nie oznacza to jednak, że sytuacja na rynku pracy dla młodych pracowników jest dobra. W ciągu ostatniego roku stopa tzw. bezrobocia młodych (osób do 25 r.ż.) wzrosła z 9,6 proc. do 14,8 proc. Oznacza to, że pokolenie Z, jest jednym z tych, które najbardziej odczuło zawodowe skutki pandemii i będzie odczuwać je przez najbliższe kilka lat – dodaje Barbachowska.

ADP Polska


laptop-09-3.jpg

W 2020 r. mężczyźni stanowili 83% z 2,7 miliona zatrudnionych w UE osób, które posiadały wykształcenie w zakresie technologii informacyjno-komunikacyjnych.

Wśród krajów UE, które odnotowała najwyższy udział mężczyzn w ogólnej liczbie zatrudnionych z wykształceniem w tym kierunku przodowały:

  • Łotwa (94%),
  • Słowenia (90%),
  • Belgia i Czechy (po 89%), a także
  • Polska (88%).

Z kolei kraje, gdzie kobiety stanowiły ponad jedną czwartą zatrudnionych z wykształceniem w zakresie technologii informacyjno-komunikacyjnych przodowały:

  • Dania (33%),
  • Grecja (31%),
  • Cypr (28%),
  • Bułgarii (27%)
  • Rumunia (27%).

 

Wiek pracowników wykształconych w zakresie technologii informacyjno-komunikacyjnych

W UE 66% zatrudnionych z wykształceniem w zakresie technologii informacyjno-komunikacyjnych była w wieku 15-34 lata. Podczas gdy 34% było w wieku od 35 do 74 lat.

We wszystkich krajach UE większość zatrudnionych z wykształceniem w zakresie technologii informacyjno-komunikacyjnych stanowili młodzi ludzie w wieku od 15 do 34 lat. Najwięcej w:

  • Chorwacji (84%),
  • Rumunii (82%),
  • Malcie (81%) i
  • Czechach (80%).

Z kolei najwięcej starszych osób w wieku 35-74 lata z wykształceniem w zakresie technologii informacyjno-komunikacyjnych zatrudniano w:

  • Finlandii (47%),
  • Irlandii (42%),
  • Francji (41%) i
  • Niemczech (39%).

źródło: EUROSTAT


3724.jpg

Barometr Ofert Pracy, przygotowywany przez Katedrę Ekonomii i Finansów WSIiZ w Rzeszowie oraz Biuro Inwestycji i Cykli Ekonomicznych, wskazujący na zmiany liczby publikowanych w Internecie ogłoszeń o zatrudnieniu, w samym sierpniu nieznacznie spadł. Ta korekta była nie do uniknięcia, gdyż do tej pory notowaliśmy ostry pięciomiesięczny wzrost, obserwowany od samego początku zniesienia działań osłonowych.

W sierpniu największą redukcję liczby internetowych ogłoszeń o pracy w relacji do miesiąca ubiegłego notujemy w woj. mazowieckim, kujawsko-pomorskim oraz dolnośląskim. Wbrew ogólnym spadkom w niektórych województwach w sierpniu wakatów nieco przybyło. Najwięcej nowych ofert zatrudnienia pojawiło się w woj. lubuskim, podkarpackim oraz śląskim.

Wśród szerokich grup ofert pracy, w sierpniu ofert przybyło jedynie dla przedstawicieli branży budowlanej oraz grupy pracowników wymagających wykształcenia w kierunku nauk ścisłych. Warto zaznaczyć, iż w branży budowlanej, po zastoju od kwietnia br. notujemy wyraźny wzrost liczby ukazujących się w Internecie ofert zatrudnienia. Grupie ofert dot. pracowników legitymujących się wykształceniem w kierunku nauk ścisłych sierpień był trzecim miesiącem z rzędu, w którym wystąpił wzrost. Spadki notujemy w zawodach usługowych oraz tych wymagających kwalifikacji z nauk społecznych i prawnych, przy czym w tej pierwszej grupie były one istotnie większe. Należy podkreślić, iż ogółem liczba wakatów pozostaje obecnie na poziomie wyższym niż przed epidemią, choć ta nie została one jeszcze pokonana. Najlepszy pod tym względem wynik osiągnęła grupa nauk ścisłych, zaś najgorszy – nauk społecznych.

Spośród kluczowych źródeł zagrożeń wyróżniamy niedobór niektórych surowców i związane z tym zakłócenia w łańcuchach dostaw w gospodarce międzynarodowej. Wraz ze wzrostem kosztów zatrudnienia rozkręca on spiralę inflacji typu podażowego, której niezwykle trudno przeciwdziałać. Na dodatkowy komentarz zasługuje sytuacja w zakresie wynagrodzeń, o wzroście których wskazują również inne wskaźniki wyprzedzające dla polskiej gospodarki. Od początku br. notujemy wyraźny wzrost odsetka ofert skierowanych do młodych specjalistów oraz spadek, choć nieznaczny, odsetka ofert dla specjalistów z kilkoma latami doświadczenia. Takie zmiany możemy potraktować jako jeden ze sposobów redukcji kosztów zatrudnienia, gdyż młodzi specjaliści są bardziej elastyczni zarówno pod względem zarobków, jak również warunków zatrudnienia.

BIEC



W art. 53 ustawy z dnia 20.04.2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (Dz.U. z 2021 r. poz. 1100), zwanej dalej „ustawą o promocji zatrudnienia”, uregulowano ogólne zasady odbywania stażu w miejscu pracy przez skierowanych bezrobotnych.

W rozumieniu art. 2 ust. 1 pkt 34 wymienionej ustawy staż oznacza nabywanie przez bezrobotnego umiejętności praktycznych do świadczenia pracy przez wykonywanie zadań w miejscu pracy bez nawiązania stosunku pracy z pracodawcą.

Na gruncie przepisów wykonawczych właściwym aktem prawnym obowiązującym w tym zakresie jest rozp. MPiPS z dnia 20.08.2009 r. w sprawie szczegółowych warunków odbywania stażu przez bezrobotnych (Dz.U. Nr 142, poz. 1160).

Bezrobotni uprawnieni do odbywania stażu oraz podmioty organizujące staż i maksymalny okres trwania stażu

W art. 53 ustawy z dnia 20.04.2004 r. o promocji zatrudnienia
i instytucjach rynku pracy
(Dz.U. z 2021 r. poz. 1100), zwanej dalej „ustawą o promocji zatrudnienia”, uregulowano ogólne zasady odbywania stażu w miejscu pracy przez skierowanych bezrobotnych.

W rozumieniu art. 2 ust. 1 pkt 34 wymienionej ustawy staż oznacza nabywanie przez bezrobotnego umiejętności praktycznych do świadczenia pracy przez wykonywanie zadań w miejscu pracy bez nawiązania stosunku pracy z pracodawcą.

Na gruncie przepisów wykonawczych właściwym aktem prawnym obowiązującym w tym zakresie jest rozp. MPiPS z dnia 20.08.2009 r. w sprawie szczegółowych warunków odbywania stażu przez bezrobotnych (Dz.U. Nr 142, poz. 1160).

Wniosek o zawarcie umowy o zorganizowanie stażu

Zgodnie z § 1 ust. 1 rozp. MPiPS z dnia 20.08.2009 r. w sprawie szczegółowych warunków odbywania stażu przez bezrobotnych (Dz.U. Nr 142, poz. 1160), uprawniony podmiot, zwany dalej „organizatorem”, zamierzający zorganizować staż dla bezrobotnych, składa do starosty wniosek o zorganizowanie stażu, zawierający:

1)  dane organizatora: firmę lub imię i nazwisko, siedzibę i miejsce prowadzenia działalności oraz imię i nazwisko osoby upoważnionej do reprezentowania organizatora,

2)  liczbę pracowników w przeliczeniu na pełny wymiar czasu pracy,

3)  liczbę przewidywanych miejsc pracy, na których bezrobotni będą odbywać staż,

4)  imię i nazwisko oraz stanowisko opiekuna bezrobotnego odbywającego staż,

5)  proponowany okres odbywania stażu, nie krótszy niż 3 miesiące,

6)  opis zadań, jakie będą wykonywane podczas stażu przez bezrobotnego, w tym nazwę zawodu lub specjalności, zgodnie z klasyfikacją zawodów i specjalności dla potrzeb rynku pracy, nazwę komórki organizacyjnej i stanowiska pracy oraz zakres zadań zawodowych,

7)  wymagania dotyczące predyspozycji psychofizycznych i zdrowotnych, poziomu wykształcenia oraz minimalnych kwalifikacji niezbędnych do podjęcia stażu przez bezrobotnego na danym stanowisku pracy.

Organizator może we wniosku wskazać także imię i nazwisko bezrobotnego, którego przyjmuje na staż.

Stosownie do treści § 2 ust. 1 cyt. rozp., u organizatora stażu, który:

  • jest pracodawcą – staż mogą odbywać jednocześnie bezrobotni
    w liczbie nieprzekraczającej liczby pracowników zatrudnionych
    u organizatora w dniu składania wniosku w przeliczeniu na pełny wymiar czasu pracy,
  • nie jest pracodawcą – staż może odbywać jednocześnie jeden bezrobotny.

 

Bezrobotny nie może odbywać ponownie stażu u tego samego organizatora na tym samym stanowisku pracy, na którym wcześniej odbywał staż, przygotowanie zawodowe w miejscu pracy lub przygotowanie zawodowe dorosłych.

Starosta przed skierowaniem bezrobotnego do odbycia stażu może zobowiązać go do poddania się badaniom lekarskim (finansowanym z FP), o których mowa w art. 2 ust. 3 ustawy o promocji zatrudnienia, mającym na celu stwierdzenie zdolności bezrobotnego do odbywania stażu.

Starosta w terminie miesiąca od dnia otrzymania wniosku organizatora informuje go pisemnie o sposobie rozpatrzenia wniosku.

Umowa o zorganizowanie stażu

Staż odbywa się na podstawie umowy zawartej przez starostę
z organizatorem. Jak wynika z brzmienia § 5 ust. 1 cyt. rozp., umowa taka powinna określać w szczególności:

  • firmę lub imię i nazwisko organizatora,
  • imię i nazwisko osoby upoważnionej do reprezentowania organizatora,
  • siedzibę organizatora,
  • miejsce odbywania stażu,
  • dane bezrobotnego odbywającego staż: imię i nazwisko, datę urodzenia, adres,
  • imię i nazwisko oraz zajmowane stanowisko opiekuna bezrobotnego odbywającego staż,
  • datę rozpoczęcia i zakończenia stażu,
  • program stażu,
  • zobowiązanie organizatora do zapewnienia należytej realizacji stażu zgodnie z ustalonym programem.

Obowiązek zawarcia powyżej wskazanej umowy nie dotyczy orga-nizowania stażu w PUP i starostwach powiatowych, z tym że jednostki te sporządzają program stażu i realizują staż zgodnie z przyjętym programem.

Program stażu

Zgodnie z art. 53 ust. 4 ustawy o promocji zatrudnienia, staż odbywa się według programu określonego w umowie o zorganizowanie stażu. Przy ustalaniu programu powinny być uwzględnione predyspozycje psychofizyczne i zdrowotne, poziom wykształcenia oraz dotychczasowe kwalifikacje zawodowe bezrobotnego. Program powinien określać:

  • nazwę zawodu lub specjalności, której program dotyczy,
  • zakres zadań wykonywanych przez bezrobotnego,
  • rodzaj uzyskiwanych kwalifikacji lub umiejętności zawodowych,
  • sposób potwierdzania nabytych kwalifikacji lub umiejętności zawodowych,
  • opiekuna osoby objętej programem stażu.

Obowiązki organizatora stażu wobec bezrobotnego

Zakres obowiązków organizatora stażu w stosunku do skierowanego bezrobotnego uregulowano w § 6 ust. 1 cyt. rozp.; stosownie do brzmienia tego przepisu, organizator stażu:

  • zapoznaje bezrobotnego z programem stażu,
  • zapoznaje bezrobotnego z jego obowiązkami oraz uprawnieniami,
  • zapewnia bezrobotnemu bezpieczne i higieniczne warunki odbywania stażu na zasadach przewidzianych dla pracowników,
  • zapewnia bezrobotnemu profilaktyczną ochronę zdrowia w zakresie przewidzianym dla pracowników,
  • szkoli bezrobotnego na zasadach przewidzianych dla pracowników
    w zakresie bezpieczeństwa i higieny pracy, przepisów przeciwpożarowych oraz zapoznaje go z obowiązującym regulaminem pracy,
  • przydziela bezrobotnemu, na zasadach przewidzianych dla pracowników, odzież i obuwie robocze, środki ochrony indywidualnej oraz niezbędne środki higieny osobistej,
  • zapewnia bezrobotnemu, na zasadach przewidzianych dla pracowników, bezpłatne posiłki i napoje profilaktyczne,
  • niezwłocznie, nie później jednak niż w terminie 7 dni, informuje starostę o przypadkach przerwania odbywania stażu, o każdym dniu nieusprawiedliwionej nieobecności bezrobotnego oraz o innych zdarzeniach istotnych dla realizacji programu,
  • niezwłocznie, nie później jednak niż w terminie 7 dni, po zakończeniu realizacji programu stażu wydaje bezrobotnemu opinię, o której mowa w art. 53 ust. 5 ustawy,
  • dostarcza staroście w terminie 5 dni po zakończeniu każdego miesiąca stażu listę obecności podpisywaną przez bezrobotnego.

Obowiązki bezrobotnego skierowanego do odbycia stażu

Jak wynika z treści § 6 ust. 2 cyt. rozp., bezrobotny skierowany do odbycia stażu:

1)  przestrzega ustalonego przez organizatora rozkładu czasu pracy,

2)  sumiennie i starannie wykonuje zadania objęte programem stażu oraz stosuje się do poleceń organizatora i opiekuna, o ile nie są one sprzeczne z prawem,

3)  przestrzega przepisów i zasad obowiązujących u organizatora,
w szczególności regulaminu pracy, tajemnicy służbowej, zasad bezpieczeństwa i higieny pracy oraz przepisów przeciwpożarowych,

4)  sporządza sprawozdanie z przebiegu stażu zawierające informacje o wykonywanych zadaniach oraz uzyskanych kwalifikacjach lub umiejętnościach zawodowych.

Opiekun bezrobotnego odbywającego staż udziela bezrobotnemu wskazówek i pomocy w wypełnianiu powierzonych zadań oraz poświadcza własnym podpisem prawdziwość informacji zawartych w sprawozdaniu, o którym mowa powyżej w pkt 4.

Opiekun bezrobotnego odbywającego staż może jednocześnie sprawować opiekę nad nie więcej niż 3 osobami bezrobotnymi realizującymi staż.

Czas pracy stażysty oraz zasady udzielania dni wolnych

Czas pracy bezrobotnego odbywającego staż nie może przekroczyć 8 godzin na dobę i 40 godzin tygodniowo, a bezrobotnego będącego osobą niepełnosprawną zaliczoną do znacznego lub umiarkowanego stopnia niepełnosprawności – 7 godzin na dobę oraz 35 godzin w tygodniu.

Bezrobotny nie może odbywać stażu w niedziele i święta, w porze nocnej, w systemie pracy zmianowej ani w godzinach nadliczbowych (§ 7 ust. 2 cyt. rozp.).

Na zasadzie wyjątku starosta może wyrazić zgodę na realizację stażu w okolicznościach przewidzianych w § 7 ust. 2 cyt. rozp., o ile charakter pracy w danym zawodzie wymaga takiego rozkładu czasu pracy.

Bezrobotnemu stażyście przysługuje prawo do okresów odpoczynku na zasadach przewidzianych dla pracowników (por. art. 132–134 k.p.).

Na wniosek bezrobotnego odbywającego staż pracodawca jest obowiązany do udzielenia dni wolnych w wymiarze 2 dni za każde 30 dni kalendarzowych odbywania stażu. Za dni wolne przysługuje stypendium. Ponadto za ostatni miesiąc odbywania stażu pracodawca jest obowiązany udzielić dni wolnych przed upływem terminu zakończenia stażu (art. 53 ust. 7a ustawy o promocji zatrudnienia).

Na wniosek bezrobotnego odbywającego staż pracodawca jest obowiązany do udzielenia dni wolnych w wymiarze 2 dni za każde 30 dni kalendarzowych odbywania stażu. Za dni wolne przysługuje stypendium. Ponadto za ostatni miesiąc odbywania stażu pracodawca jest obowiązany udzielić dni wolnych przed upływem terminu zakończenia stażu (art. 53 ust. 7a ustawy o promocji zatrudnienia).

Prawo stażysty do równego traktowania na zasadach przewidzianych dla pracowników

Bezrobotnemu odbywającemu staż przysługuje prawo do równego traktowania na zasadach przewidzianych w art. 183a–183e k.p.

Stypendium przysługujące bezrobotnemu w okresie odbywania stażu

Bezrobotny w okresie realizacji stażu ma prawo do stypendium wypłacanego przez starostę.

Bezrobotnemu w okresie odbywania stażu przysługuje stypendium w wysokości 120% kwoty zasiłku dla bezrobotnych w podwyższonej kwocie (czyli należnego w okresie pierwszych 90 dni posiadania prawa do tego świadczenia). Od dnia 01.06.2021 r. wysokość zasiłku dla bezrobotnych w podwyższonej kwocie wynosi 1240,80 zł (art. 72 ust. 1 pkt 1 ustawy o promocji zatrudnienia).

Bezrobotny, który z własnej winy nie ukończył stażu, jest obowiązany do zwrotu kosztów stażu, z wyjątkiem sytuacji, gdy powodem nieukończenia stażu było podjęcie zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej.

Ponadto bezrobotny zachowuje prawo do stypendium za okres udokumentowanej niezdolności do pracy, przypadający w czasie odbywania stażu, za który na podstawie odrębnych przepisów pracownicy zachowują prawo do wynagrodzenia bądź przysługują im zasiłki z ubezpieczenia społecznego w razie choroby lub macierzyństwa. Bezrobotni, z wyjątkiem odbywających leczenie w zamkniętych ośrodkach odwykowych, są zobowiązani do przedstawienia zaświadczeń o niezdolności do pracy wskutek choroby na druku określonym odrębnymi przepisami. Nieprzedstawienie zaświadczenia w wymaganej formie skutkuje pozbawieniem statusu bezrobotnego z pierwszym dniem niezdolności do pracy.

Postępowanie dotyczące wypłaty stypendium określono w rozp. MPiPS z dn. 18.08.2009 r. w sprawie szczegółowego trybu przyznawania zasiłku dla bezrobotnych, stypendium i dodatku aktywizacyjnego (Dz.U. z 2014 r. poz. 1189). Zgodnie z § 3 ust. 1 wymienionego rozp., stypendium za okres stażu nie przysługuje za dni nieobecności na stażu, z tym że bezrobotny zachowuje prawo do stypendium w przypadku gdy nieobecność zostanie usprawiedliwiona obowiązkiem stawiennictwa przed sądem lub organem administracji publicznej.

Z kolei bezrobotnemu uprawnionemu do stypendium – w przypadku czasowej niezdolności do pracy z powodu choroby lub pobytu w stacjonarnym ZOZ albo konieczności osobistego sprawowania opieki nad członkiem rodziny w okolicznościach, o których mowa w ustawie z dnia 25.06.1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (Dz.U. z 2020 r. poz. 870), PUP wypłaca stypendium po przedstawieniu odpowiedniego zaświadczenia lekarskiego. Bezrobotny zawiadamia PUP o niezdolności do pracy w terminie 2 dni od dnia wystawienia zaświadczenia lekarskiego, oraz dostarcza to zaświadczenie w terminie 7 dni od dnia jego wystawienia.

W uzasadnionych przypadkach starosta może wyrazić zgodę na dostarczenie zaświadczenia z przekroczeniem 7-dniowego terminu.

Stypendium za okres odbywania stażu – za niepełny miesiąc – ustala się, dzieląc kwotę stypendium przez 30 i mnożąc przez liczbę dni kalendarzowych przypadających w okresie, za który świadczenie przysługuje.

Okoliczności uzasadniające przerwanie stażu

Starosta na wniosek bezrobotnego odbywającego staż lub z urzędu może rozwiązać z organizatorem umowę o odbycie stażu w przypadku niezrealizowania przez organizatora programu stażu lub niedotrzymania warunków jego odbywania, po wysłuchaniu organizatora stażu.

Ponadto starosta na wniosek organizatora lub z urzędu, po zasięgnięciu opinii organizatora i wysłuchaniu bezrobotnego, może pozbawić bezrobotnego możliwości kontynuowania stażu w przypadku:

  • nieusprawiedliwionej nieobecności podczas więcej niż jednego dnia stażu,
  • naruszenia podstawowych obowiązków określonych w regulaminie pracy, w szczególności stawienia się do odbycia stażu w stanie wskazującym na spożycie alkoholu, narkotyków lub środków psychotropowych lub spożywania w miejscu pracy alkoholu, narkotyków lub środków psychotropowych,
  • usprawiedliwionej nieobecności uniemożliwiającej zrealizowanie programu stażu.

Obowiązki bezrobotnego oraz starosty związane z zakończeniem stażu

Bezrobotny w terminie 7 dni od dnia otrzymania od pracodawcy opinii zawierającej informacje o zadaniach realizowanych przez bezrobotnego i umiejętnościach praktycznych pozyskanych w trakcie stażu przedkłada opinię staroście oraz załącza sprawozdanie z przebiegu stażu (sporządzone przez bezrobotnego). Starosta po zapoznaniu się z treścią sprawozdania i wydaniu zaświadczenia o odbyciu stażu, zwraca bezrobotnemu opinię oraz wspomniane sprawozdanie wraz z kopią programu stażu.

Maciej Ofierski



W 2020 r. w UE 9 na 10 osób w wieku 15-19 lat nadal się kształciło (89,5%). Im starsza grupa wiekowa, tym mniejszy udział młodzieży uczącej się:

  • 49,5% osób w wieku 20-24 lata,
  • 14,4% osób w wieku 25-29 lat i
  • 4,8% osób w wieku 30-34 lata.

Tempo przechodzenia ze szkoły na rynek pracy różni się w poszczególnych państwach członkowskich UE ze względu na wpływ krajowych systemów kształcenia i szkolenia, a także inne czynniki, w tym cechy krajowego rynku pracy i uwarunkowania kulturowe. W niektórych krajach młodzi ludzie podejmują pracę znacznie wcześniej niż w innych, np. w formie pracy studenckiej lub płatnych staży.

W 2020 r. 18,4 % osób w wieku od 15 do 24 lat w UE uczyło się i jednocześnie pracowało.

W porównaniu z 2019 r. o 3% zmniejszyła się liczba osób w wieku 15-24 lata uczących się i jednocześnie pracujących (z 6,1 mln w 2019 r. do 5,9 mln w 2020 r.). Tymczasem liczba osób w wieku 15-24 lata uczących się i jednocześnie bezrobotnych wzrosła o 16% (z 0,7 mln w 2019 r. do 0,8 mln w 2020 r.).

Wśród państw członkowskich UE najwyższy odsetek uczniów i studentów w wieku 15-24 lat, którzy byli zatrudnieni podczas nauki w 2020 r., miała:

  • Holandia (57,8%),
  • Dania (45,8%),
  • Niemcy (38,7%) i
  • Austria (35,2%).

Z kolei najniższy odsetek zatrudnienia wśród uczniów i studentów w wieku 15-24 lata odnotowano:

  • w Chorwacji i na Węgrzech (po 3,3%),
  • we Włoszech (3,0%),
  • na Słowacji i w Rumunii (po 2,5%).

Najwyższy odsetek uczniów i studentów w wieku 15-24 lata, którzy byli bezrobotni (czyli szukali pracy i byli gotowi do podjęcia pracy na studiach) odnotowano w:

  • Szwecji (12,1%),
  • Finlandii (9,5%) oraz
  • Holandia (po 6,3%).

Z kolei w Słowenii, Włoszech, Rumunii, Czechach i Chorwacji mniej niż 1% uczniów i studentów w tej grupie wiekowej było bezrobotnych.

EUROSTAT


panstwowa-inspekcja-pracy-pip-2.jpg

Wychodząc naprzeciw obawom i potrzebom pracowników oraz pracodawców Okręgowy Inspektorat Pracy w Krakowie rozpoczął realizację kampanii „Bezpieczny powrót na rynek pracy”. Poprzez ułatwienie dostępu do porad prawnych inspekcja pracy aktywnie wspiera pocovidowy powrót na rynek pracy.

W ramach kampanii w Krakowie uruchomiono Punkt Informacyjny Państwowej Inspekcji Pracy, w którym pracownicy Okręgowego Inspektoratu Pracy i Zakładu Ubezpieczeń Społecznych udzielali porad prawnych oraz przekazywali materiały wydawnicze.

Odpowiadano na pytania dotyczące zmian w przepisach prawa pracy wprowadzonych przez tarcze antykryzysowe; zagadnień związanych z zawieraniem umów o pracę, wypłatą wynagrodzeń, czasem pracy oraz świadczeniami rehabilitacyjnymi i emerytalnymi. Informowano również o zasadach korzystania z usług agencji zatrudnienia i podejmowania bezpiecznej pracy sezonowej.

Na odwiedzających stoisko czekały informatory i poradniki z zakresu prawa pracy, bhp, legalności zatrudnienia oraz materiały promocyjne obu urzędów.

Punkt informacyjny uruchomiono także 23 sierpnia i ma być on czynny 30 sierpnia.

OIP w Krakowie poinformował również, iż w efekcie kontroli przeprowadzonej w jednym ze szpitali w Małopolsce, realizując polecenie inspektora pracy, wypłacono 32 pracownikom dodatkowe świadczenie pieniężne tzw. dodatek covidowy w łącznej kwocie 353 238,49 zł.


ludzie-zdj-1-8.jpg

Firma ADP przeprowadziła badanie „People at Work 2021: A Global Workforce View” wśród blisko 33 tys. pracowników z 17 krajów, w tym Polski, sprawdzając, jak pracownicy postrzegają swoje możliwości zawodowe w perspektywie następnych kilku lat.

Aż 88 proc. polskich pracowników uważa, że ma umiejętności, które pomogą im odnieść sukces zawodowy. Ponadto aż 7 na 10 Polaków patrzy na swoją karierę optymistycznie w perspektywie następnych 5 lat.

ADP Research Institute przeprowadził ankietę wśród 32 471 pracowników w 17 krajach na całym świecie, w tym wśród co najmniej 8567 osób pracujących na rynku umów krótkoterminowych. Z badania „People at Work 2021: A Global Workforce view” wynika, że 76 proc. Polaków jest optymistycznie nastawionych pod względem zawodowym w perspektywie kolejnych pięciu lat. Według ADP to najwyższa wartość w Europie, gdzie średni wskaźnik wynosi 72 proc., czyli jest o 4 proc. mniejszy.

Za tak wysokim poziomem optymizmu przemawiają też ogłoszenia o pracę. Lipiec jest z kolei drugim miesiącem 2021 roku, kiedy liczba ofert pracy przekroczyła liczbę z analogicznego okresu 2019 roku. Ponadto oferty są atrakcyjniejsze. W lipcu 2021 roku do rekordowego od początku pandemii poziomu wzrosła średnia liczba zachęt i benefitów przypadających na jedno miejsce pracy. Oznacza to, że pracodawcy walczą o pracowników na rynku pracy.

gr.



Znalezienie pracowników z odpowiednimi kwalifikacjami jest coraz trudniejsze. Aż 8 na 10 pracodawców przyznaje, że nie może znaleźć rąk do pracy.

ManpowerGroup opublikowała dane, zgodnie z którymi Polska jest w pierwszej dziesiątce rynków, gdzie najtrudniej o pracowników.

Najtrudniej obecnie o kandydatów z obszaru logistyki, produkcji przemysłowej oraz IT. Na rynku brakuje także pracowników administracji i obsługi biura oraz osób zajmujących się obsługą klienta. W skali globalnej o niedoborze talentów mówi 69% organizacji.

Według badania „Niedobór talentów” przeprowadzonego przez ManpowerGroup małe przedsiębiorstwa (zatrudniające od 10 do 49 osób) zgłaszają największe trudności w pozyskiwaniu kadry dysponującej pożądanymi kwalifikacjami. Niedobór talentów dotkliwie odczuwa aż 87% z nich. Problem zauważa również 86% dużych organizacji (ponad 250 osób). Niewiele łatwiej jest znaleźć pracowników średnim firmom (50 – 250 osób). Aż 81% z nich deklaruje, że pozyskanie odpowiednich specjalistów stanowi dla nich wyzwanie. Najmniejsze problemy zgłaszają mikroprzedsiębiorstwa (do 9 osób), choć także wśród nich odsetek organizacji mających trudności z zatrudnieniem wykwalifikowanych pracowników jest wysoki i wynosi 67%.

Największe problemy z zatrudnieniem nowych wykwalifikowanych pracowników mają firmy:

  • we Francji (88%),
  • Rumunii (86%),
  • Włoszech (85%),
  • Turcji, Szwajcarii, Belgii (po 83%) oraz
  • Niemczech (82%).

Polska zajmuje ósme miejsce w rankingu.