telekomunikacja – Strona 2

Polska Agencja Rozwoju Przedsiębiorczości opublikowała raport, przedstawiający pracę zdalną z perspektywy pracowników, pracodawców oraz gospodarki. Wiele podmiotów pracuje obecnie w tym systemie bez większych zakłóceń i planuje to kontynuować, szczególnie w branżach kreatywnych. Wyniki badań pokazały, że mimo wielu pozytywnych aspektów tego zjawiska, jak oszczędność czasu na dojazdy do pracy, niższe koszty funkcjonowania biura, praca zdalna miała niekorzystny wpływ na zdrowie psychiczne kadry czy work-life balance.

Od 2020 roku praca zdalna zyskała dużą popularność. W wielu firmach ten model obowiązywał również w okresach, kiedy sytuacja związana z koronawirusem była stabilna. Według badań Pracodawców Rzeczypospolitej Polskiej, po wybuchu pandemii COVID-19, odsetek pracodawców nastawionych negatywnie do wykonywania obowiązków zawodowych z domu zmalał z 27,6% do 11,7%.

Aż 92% przedsiębiorców zadeklarowało, że efektywność pracy zdalnej jest dobra lub bardzo dobra.

37% pracodawców zaznaczyło jednak, że taki system jest niekorzystny dla integracji i współpracy zespołów. 16% respondentów zwróciło uwagę na utrudniony proces rekrutacji nowych osób.

Z badań z października 2021 roku wynika, że pracownicy mieli pozytywny stosunek do tego rozwiązania. Aż 84% badanych zadeklarowało, że pozytywną konsekwencją home office jest brak konieczności dojazdu do pracy. Za największy minus pracy zdalnej 57% respondentów uznało brak możliwości poznawania nowych osób dołączających do firmy.

Korzyścią okazała się również dobra komunikacja z przełożonymi (82% wskazań) oraz z członkami zespołu (78% procent wskazań). Za największy minus pracy zdalnej 57% respondentów uznało brak możliwości poznawania nowych osób dołączających do firmy.

Wyzwania pracy zdalnej

Organizacja zdalnej pracy zespołu wymaga od kadry zarządzającej innych kompetencji. Z sondażu Business Centre Club i 4 Business & People wynika, że menedżerowie w firmach, które przeszły na home office, mieli większy problem z wyznaczaniem celów dla podwładnych, trzymaniem standardów pracy oraz rozliczaniem pracowników z powierzanych obowiązków. Pandemia pokazała również, jak wartościowe są umiejętność adaptacji do zmian oraz zdolności interpersonalne.

Wymagające było również przyjmowanie do pracy nowych osób. Z badań ManpowerGroup wynika, że 81% pracodawców odczuwało wyzwania w obszarze rekrutacji. 35% przedsiębiorstw zadeklarowało, że było im trudno pozyskać pracowników wykazujących się rzetelnością, dyscypliną i wysokim poczuciem odpowiedzialności.

Ponad 25% organizacji zauważyło, że na rynku brakuje kompetencji związanych z logicznym myśleniem i umiejętnością rozwiązywania problemów.

Home office w innych krajach

W 2020 r. najwięcej pracowników wykonywało swoje zadania zdalnie w Finlandii (25,1%), Luksemburgu (23,1%) i Irlandii (21,5%). Najmniej zdalnych pracowników było w Bułgarii (1,2%), Rumunii (2,5%) i Chorwacji (3,1%). W Polsce odsetek osób pracujących z domu wynosił 8,9%. Wynik naszego kraju był poniżej średniej unijnej, która w 2020 r. wynosiła 12%. Według danych Eurostatu w 2020 r. odsetek kobiet pracujących zdalnie w większości krajów UE był wyższy niż odsetek mężczyzn. Różnica wahała się w przedziale od – 2,1% do 5,8%.

Work-life balance

Elastyczne godziny pracy w trybie home office często przekładały się na to, że obowiązki służbowe zajmowły cały dzień. Pracodawcy wymagali z tego powodu dyspozycyjności od rana do wieczora. To wszystko spowodowało, że zatarła się różnica między życiem zawodowym i prywatnym. 43% osób pracujących zdalnie częściej niż przed pandemią pracowało w nadgodzinach, 47% – częściej niż przed pandemią odpisywało na służbowe maile po godzinach pracy, a 34% – częściej niż przed pandemią odbierało służbowe telefony po godzinach pracy.

Badania przeprowadzone w okresie maj – lipiec 2021 r. pokazały, że pandemia wpłynęła negatywnie na zdrowie psychiczne aż 60% respondentów. Ankietowani najczęściej skarżyli się na wyższy poziom stresu i lęki (22% wskazań), utratę lub przyrost wagi (20% wskazań) oraz gorszą jakość snu (19% wskazań).

Home office niezależnie od pandemii

Dziś już można przyjąć, że praca zdalna nie skończy się wraz z wygaszeniem epidemii. Wiele firm od ponad półtora roku pracuje w tym systemie bez większych zakłóceń i planuje ją kontynuować – niezależnie od pandemii – gdyż elastyczne podejście do zatrudnienia sprawdza się w wielu branżach, zwłaszcza kreatywnych.

Niemniej, nagłe przejście do pracy zdalnej spowodowane nieprzewidzianym lockdownem ujawniło w wielu organizacjach luki technologiczne i braki w kompetencjach i umiejętnościach pracowników, w tym m.in.: nieumiejętność adaptacji do zmian, brak odporności psychicznej, nieumiejętność samoorganizacji pracy, brak kompetencji do zdalnego zarządzania zespołem oraz braki w umiejętnościach informatycznych. Wdrożenie pracy zdalnej wymaga od pracodawcy odpowiedniego przygotowania, planowania i sprawnego wykorzystania odpowiednich narzędzi, w tym informatycznych.

Potrzeba zmian w prawodawstwie

Zmiany w prawodawstwie europejskim i polskim mogą pomóc w sprostaniu wyzwaniom związanym z równowagą między życiem zawodowym a prywatnym i zdrowiem pracowników zdalnych. Biorąc pod uwagę to, jak szybko i drastycznie pandemia zmieniła życie osobiste i zawodowe ludzi, pracownicy bardziej niż kiedykolwiek oczekują od swoich przywódców wskazówek i wsparcia.

Praca zdalna pociąga za sobą nowe wyzwania na poziomie firmy, dotyczące m.in. zarządzania obszarami HR i IT, strategii i kultury organizacyjnej oraz odpowiedzialności społecznej. W dłuższej perspektywie pracodawcy będą musieli wypracować nowe narzędzia i formuły dla takich aspektów, jak kontrola pracowników, rozliczanie efektów pracy, ocena pracowników, zasady awansowania, metody motywacji, utrzymywania integracji zespołów, komunikacji, dostępu do zasobów i wymiany wiedzy.

Cały raport „Aspekty pracy zdalnej z perspektywy pracownika, pracodawcy i gospodarki” dostępny na stronie.

Źródło: parp.gov.pl

CZYTAJ DALEJ

W ostatnim czasie rząd przeznaczył ogromne środki na rozwój szkół. – Rząd przeznaczył duże środki na cyfryzację szkół, na dostęp do szerokopasmowego internetu. Te działania oraz inwestycje w infrastrukturę szkolną miały ogromne znaczenie w trakcie nauki zdalnej w czasie pandemii – mówiła wiceminister MEiN Marzena Machałek.

Sekretarz Stanu w MEiN wskazała, że MEiN realizuje wiele projektów związanych z edukacją cyfrową. Jednym z nich są „Laboratoria Przyszłości”. – To inicjatywa ministra Przemysława Czarnka. Nie było takiej inwestycji w historii edukacji, która byłaby tak znacząca i zrealizowana w tak szybkim tempie, z której by skorzystało prawie 100 proc. szkół – dodała wiceminister Marzena Machałek.

„Laboratoria Przyszłości”

„Laboratoria Przyszłości” to inicjatywa realizowana przez Ministerstwo Edukacji i Nauki oraz Centrum GovTech. W ramach tego przedsięwzięcia szkoły podstawowe w całej Polsce otrzymują środki na zakup wyposażenia służącego do rozwijania kompetencji przyszłości, takich jak współpraca, kreatywność, umiejętność rozwiązywania problemów czy znajomość nowych technologii. Łącznie na ten cel rząd przeznaczy ok 1 mld zł. Projekt jest realizowany w ramach „Polskiego Ładu”. Obecnie z programu korzysta ponad 99 proc. uprawnionych szkół publicznych.

Dzięki programowi do każdej szkoły podstawowej w Polsce trafi nowoczesny sprzęt: drukarki 3D, mikrokontrolery, stacje lutownicze, sprzęt do nagrań oraz wyposażenie dodatkowe. Łącznie z „Laboratoriów Przyszłości” skorzysta 3 mln uczniów.

Wzrost nakładów na cyfryzację szkół

W ostatnich latach nakłady finansowe na cyfryzację szkół wyniosły ok. 8 mld zł. Środki te były przeznaczone m.in. na rozwój infrastruktury szkolnej oraz inne przedsięwzięcia. Jednym z nich jest Ogólnopolska Sieć Edukacyjna, czyli szybki i bezpieczny internet o przepustowości 100 Mb/s. Do projektu przyłączyło się już ponad 90 proc. uprawnionych szkół.

Zwiększenie nakładów na edukację cyfrową było związane także z kształceniem na odległość. Z dodatkowych środków finansowych skorzystali m.in. nauczyciele, którzy otrzymali dofinansowanie na zakup komputerów, tabletów i innych akcesoriów do nauki zdalnej.

Ministerstwo Edukacji i Nauki stale rozwija także Zintegrowaną Platformę Edukacyjną. To kompleksowe środowisko nauczania – uczenia się z bazą prawie 10 tys. bezpłatnych e-materiałów do kształcenia ogólnego, zawodowego i edukacji włączającej. W szczycie popularności platformy zarejestrowano rekordową liczbę 4,5 mln odsłon dziennie. Obecnie na platformie znajduje się ok. 8 mln kont użytkowników.

Źródło: Ministerstwo Edukacji i Nauki

CZYTAJ DALEJ

Zapewnienie rozwoju sztucznej inteligencji w sposób gwarantujący poszanowanie praw człowieka i zdobycie zaufania ludzi, stanowi jeden z elementów unijnej strategii cyfrowej [1]. Dnia 21.04.2021 r. Komisja Europejska opublikowała projekt rozporządzenia ustanawiającego zharmonizowane przepisy dotyczące sztucznej inteligencji (akt w sprawie sztucznej inteligencji)[2], którego celem jest jednolite uregulowanie kwestii opracowywania, wprowadzania do obrotu i wykorzystywania systemów sztucznej inteligencji (Artificial Intelligence, AI) na obszarze UE.

Ma ono stanowić ramy prawne dla prawidłowo funkcjonującego rynku wewnętrznego systemów AI, na którym odpowiednio uwzględnia się zarówno korzyści społeczno-ekonomiczne, jak i zagrożenia, jakie niesie za sobą wykorzystanie sztucznej inteligencji, stworzyć sprzyjające warunki dla innowacji i rozwoju technologii AI, przy jednoczesnym zapewnieniu wysokiego poziomu bezpieczeństwa użytkowników i ochrony praw podstawowych gwarantowanych przez prawo unijne.

Przyjęcie wspólnej na poziomie UE regulacji ma również sprzyjać swobodnemu przepływowi towarów i usług wykorzystujących sztuczną inteligencję. Uniemożliwienie poszczególnym państwom członkowskim ustanawiania własnych ograniczeń i wymagań dotyczących takich produktów i usług z jednej strony zapobiec ma fragmentacji rynku wewnętrznego w tym zakresie, a z drugiej zapewnić dostawcom i użytkownikom systemów AI pewność prawa, ułatwiając inwestycje i innowacje w dziedzinie sztucznej inteligencji. Nowe rozporządzenie wspierać ma realizację celu, jakim jest osiągnięcie przez Unię pozycji światowego lidera w rozwoju bezpiecznej, wiarygodnej i etycznej sztucznej inteligencji.

Projekt rozporządzenia jest efektem wcześniejszych działań UE w obszarze AI, obejmujących opublikowanie w 2018 r. strategii „Sztuczna inteligencja dla Europy”[3] i pierwszego skoordynowanego planu wspierania rozwoju i stosowania sztucznej inteligencji [4], opracowanie w 2019 r. wytycznych dotyczących wiarygodnej sztucznej inteligencji [5] oraz publikację w 2020 r. białej księgi w sprawie sztucznej inteligencji [6], której założenia stanowią podstawę projektu. Wraz z projektem aktu w sprawie sztucznej inteligencji ogłoszono również nowy, przygotowany we współpracy z państwami członkowskimi, skoordynowany plan działania [7].

Obecnie projekt rozporządzenia jest przedmiotem prac Parlamentu Europejskiego. Zgodnie z jego aktualnym brzmieniem, rozporządzenie ma być stosowane w państwach członkowskich po upływie 2 lat od jego wejścia w życie (dwudziesty dzień po publikacji w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej).

Kogo dotyczyć będą nowe przepisy?

Projektowane rozporządzenie będzie miało wpływ na działalność szerokiego kręgu podmiotów opracowujących, wprowadzających do obrotu oraz wykorzystujących systemy sztucznej inteligencji, przede wszystkim dostawców i użytkowników systemów AI, ale również importerów, dystrybutorów czy upoważnionych przedstawicieli (podmiotów z siedzibą w UE upoważnionych przez dostawcę z kraju trzeciego do realizacji w jego imieniu obowiązków i procedur określonych w rozporządzeniu).

Kluczowe, najszersze obowiązki związane z zapewnieniem bezpiecznej i wiarygodnej sztucznej inteligencji spoczywać będą na dostawcach i użytkownikach systemów i to nie tylko tych mających siedzibę w Unii Europejskiej – nowe rozporządzenie będzie miało bowiem zastosowanie również do wszystkich dostawców spoza UE, którzy wprowadzają do obrotu lub oddają do użytku systemy AI na obszarze Unii, a także do dostawców oraz użytkowników znajdujących się poza UE, jeżeli wyniki działania danego systemu są wykorzystywane w UE.

Czym jest sztuczna inteligencja?

Projektowana regulacja definiuje system sztucznej inteligencji jako oprogramowanie opracowane przy użyciu co najmniej jednej spośród technik i podejść wymienionych w załączniku I do rozporządzenia, które może – dla danego zestawu celów określonych przez człowieka – generować wyniki, takie jak treści, przewidywania, zalecenia lub decyzje wpływające na środowiska, z którymi wchodzi w interakcję. Katalog technik i podjeść determinujących kwalifikację danego oprogramowania jako sztucznej inteligencji jest dość szeroki i obejmuje:

mechanizmy uczenia maszynowego, w tym uczenie nadzorowane, uczenie się maszyn bez nadzoru i uczenie przez wzmacnianie, z wykorzystaniem szerokiej gamy metod, w tym uczenia głębokiego;
metody oparte na logice i wiedzy, w tym reprezentacja wiedzy, indukcyjne (logiczne) programowanie, bazy wiedzy, silniki inferencyjne i dedukcyjne, rozumowanie (symboliczne) i systemy ekspertowe;
podejścia statystyczne, estymację bayesowską, metody wyszukiwania i optymalizacji.

Projekt zakłada możliwość aktualizacji powyższego wykazu z uwzględnieniem rozwoju sytuacji rynkowej i rozwoju technologicznego, w drodze aktów delegowanych przyjmowanych przez Komisję.

Podejście oparte na analizie ryzyka

Proponowane ramy prawne dla sztucznej inteligencji bazują na wyodrębnieniu czterech kategorii systemów AI, w zależności od poziomu ryzyka jakie stwarza ich zastosowanie, tj. ryzyka niedopuszczalnego, wysokiego, ograniczonego i minimalnego:

Ryzyko niedopuszczalne

Systemy sztucznej inteligencji sprzeczne z unijnymi wartościami poszanowania godności ludzkiej, wolności, równości, demokracji i praworządności oraz z prawami podstawowymi Unii, w tym z prawem do niedyskryminacji, ochrony danych i prywatności oraz z prawami dziecka, stwarzające wyraźne zagrożenie dla bezpieczeństwa, źródeł utrzymania i praw obywateli, uznane zostały za niedopuszczalne. Katalog zakazanych praktyk w dziedzinie sztucznej inteligencji obejmuje wprowadzanie do obrotu, oddawanie do użytku lub wykorzystywanie systemów AI:

służących do manipulowania ludźmi, czyli takich, w których stosuje się techniki podprogowe działające na podświadomość lub wykorzystuje słabości pewnych grup osób, takich jak dzieci, osoby z niepełnosprawnościami czy zaburzeniami psychicznymi, w celu istotnego zniekształcenia zachowania danej osoby w sposób, który powoduje lub może powodować u tej osoby lub u innej osoby szkodę fizyczną lub psychiczną;
używanych przez organy publiczne lub w ich imieniu na potrzeby oceny lub klasyfikacji wiarygodności osób fizycznych, prowadzonej przez określony czas na podstawie ich zachowania społecznego lub znanych bądź przewidywanych cech osobistych lub cech osobowości (tzw. social scoring), kiedy punktowa ocena społeczna prowadzi do krzywdzącego lub niekorzystnego traktowania niektórych osób fizycznych lub całych ich grup w kontekstach społecznych, które nie są związane z kontekstami, w których pierwotnie wygenerowano lub zgromadzono dane lub w przypadku, gdy takie traktowanie jest nieuzasadnione lub nieproporcjonalne do zachowania społecznego lub jego wagi.

Ponadto zakazane będzie wykorzystywanie systemów zdalnej identyfikacji biometrycznej „w czasie rzeczywistym” w przestrzeni publicznej do celów egzekwowania prawa. Chodzi tutaj o systemy służące do identyfikacji osób fizycznych na odległość poprzez porównanie ich danych biometrycznych (np. wizerunku twarzy, chodu, zarysu sylwetki) z danymi biometrycznymi zawartymi w referencyjnej bazie danych, gdzie zbieranie danych, ich porównywanie i identyfikacja odbywają się bez znacznego opóźnienia (w celu uniknięcia obchodzenia przepisów, za taki system identyfikacji biometrycznej „w czasie rzeczywistym”, uznawany będzie system, w którym identyfikacja następuje zarówno natychmiast, jak i z niewielkim opóźnieniem). Od tego zakazu projekt rozporządzenia przewiduje ograniczone wyjątki, obejmujące:

ukierunkowane poszukiwanie ofiar przestępstw, w tym zaginionych dzieci;
zapobieganie konkretnemu, poważnemu i bezpośredniemu zagrożeniu życia lub bezpieczeństwa osób fizycznych lub atakowi terrorystycznemu;
wykrywanie, lokalizowanie, identyfikowanie lub ściganie sprawców lub podejrzanych o popełnienie najcięższych przestępstw, takich jak np. udział w organizacji przestępczej, terroryzm, handel ludźmi, zabójstwo, gwałt czy pornografia dziecięca [8], które w danym państwie członkowskim podlegają karze pozbawienia wolności lub środkowi zabezpieczającemu polegającemu na pozbawieniu wolności przez okres, którego górna granica wynosi co najmniej trzy lata.

Każde pojedyncze wykorzystanie systemu zdalnej identyfikacji biometrycznej „w czasie rzeczywistym” w przestrzeni publicznej do celów egzekwowania prawa, wymagać będzie, co do zasady, uzyskania uprzedniego zezwolenia udzielonego przez sąd lub niezależny organ administracyjny państwa członkowskiego. Decyzja co do wykorzystywania tego typu systemów, należeć będzie do państw członkowskich – będą one mogły w ogóle nie przewidzieć takiej możliwości albo przewidzieć ją jedynie w odniesieniu do niektórych spośród wskazanych wyżej dozwolonych celów. W przypadku podjęcia decyzji o dopuszczeniu możliwości wykorzystywania systemów zdalnej identyfikacji biometrycznej „w czasie rzeczywistym” w przestrzeni publicznej do celów egzekwowania prawa, dane państwo zobowiązane będzie do przyjęcia niezbędnych szczegółowych przepisów krajowych, regulujących wydawanie i wykonywanie zezwoleń na wykorzystanie systemów oraz ich nadzorowanie.

Wysokie ryzyko

Systemy sztucznej inteligencji wysokiego ryzyka, to systemy stanowiące znaczne zagrożenie dla zdrowia i bezpieczeństwa lub praw podstawowych osób w Unii Europejskiej. Jest to kluczowa kategoria, na której przede wszystkim skupia się projekt rozporządzenia, określając zasady klasyfikacji systemów AI jako systemów wysokiego ryzyka, wymogi dotyczące wiarygodnej sztucznej inteligencji, jakie systemy wysokiego ryzyka muszą spełniać oraz obowiązki spoczywające na dostawcach i użytkownikach takich systemów.

Przyjęta w rozporządzeniu klasyfikacja systemów wysokiego ryzyka, wyróżnia ich dwie grupy. Po pierwsze, biorąc pod uwagę, że projektowane ramy regulacyjne dla sztucznej inteligencji wysokiego ryzyka wpisują się w system unijnego prawodawstwa harmonizacyjnego w obszarze warunków wprowadzania produktów do obrotu, z systemem AI wysokiego ryzyka będziemy mieli do czynienia, gdy:

system AI jest przeznaczony do użycia jako związany z bezpieczeństwem element produktu (safety component) lub sam jest produktem objętym unijnymi przepisami harmonizacyjnymi wymienionymi w załączniku II do rozporządzenia (są to w szczególności dyrektywy i rozporządzenia oparte na nowych ramach prawnych [9], dotyczące produktów takich jak maszyny, zabawki, wyroby medyczne, windy czy środki ochrony indywidualnej),
i jednocześnie:
produkt, którego związanym z bezpieczeństwem elementem jest system AI lub sam system AI jako produkt podlega na podstawie wyżej wskazanych przepisów harmonizacyjnych ocenie zgodności przeprowadzanej przez osobę trzecią w celu wprowadzenia tego produktu do obrotu lub oddania go do użytku.

Druga grupa obejmuje zastosowania AI, które Komisja obecnie uznaje za obarczone wysokim ryzykiem, wymienione w załączniku III do rozporządzenia, tj. systemy wykorzystywane w następujących obszarach:

identyfikacja i kategoryzacja biometryczna osób fizycznych: systemy przeznaczone do zdalnej identyfikacji biometrycznej osób fizycznych zarówno „w czasie rzeczywistym”, jak i „post factum”;
zarządzanie infrastrukturą krytyczną i jej eksploatacja: systemy przeznaczone do stosowania jako związane z bezpieczeństwem elementy procesów zarządzania i obsługi ruchu drogowego oraz zaopatrzenia w wodę, gaz, ciepło i energię elektryczną;
kształcenie i szkolenie zawodowe: systemy przeznaczone do stosowania w celu podejmowania decyzji o dostępie do instytucji edukacyjnych i instytucji szkolenia zawodowego, oceny uczniów lub uczestników egzaminów wymaganych w celu przyjęcia do instytucji edukacyjnych;
zatrudnienie, zarządzanie pracownikami i dostęp do samozatrudnienia: systemy przeznaczone do wykorzystania w celu rekrutacji lub wyboru osób fizycznych (np. na potrzeby informowania o wakatach, oceny kandydatów w trakcie rozmów kwalifikacyjnych), podejmowania decyzji o awansie i rozwiązaniu stosunku pracy, przydzielania zadań oraz monitorowania i oceny wydajności i zachowania pracowników;
dostęp do podstawowych usług prywatnych oraz usług i świadczeń publicznych, a także korzystanie z nich: systemy przeznaczone do wykorzystania przez organy publiczne w celu oceny kwalifikowalności osób fizycznych do świadczeń i usług publicznych, jak również w celu przyznawania, ograniczania, unieważniania lub żądania zwrotu takich świadczeń i usług, systemy wykorzystywane do oceny zdolności kredytowej osób fizycznych lub ustalenia ich punktowej oceny kredytowej, systemy przeznaczone do wykorzystania w celu wysyłania lub ustalania priorytetów w wysyłaniu służb ratunkowych w sytuacjach kryzysowych, w tym straży pożarnej i pomocy medycznej;
ściganie przestępstw: m.in. systemy przeznaczone do wykorzystania przez organy ścigania w celu przeprowadzania indywidualnych ocen ryzyka w odniesieniu do osób fizycznych (ryzyko popełnienia lub ponownego popełnienia przestępstwa przez osobę fizyczną lub ryzyko, na jakie narażone są potencjalne ofiary przestępstw), systemy przeznaczone do wykorzystania jako poligrafy i podobne narzędzia lub w celu wykrywania stanu emocjonalnego, systemy przeznaczone do oceny wiarygodności dowodów w toku ścigania przestępstw, systemy przeznaczone do profilowania osób fizycznych;
zarządzanie migracją, azylem i kontrolą graniczną: m.in. systemy wykorzystywane przy rozpatrywaniu wniosków o udzielenie azylu, o wydanie wizy i dokumentów pobytowych oraz związanych z nimi skarg w odniesieniu do kwalifikowalności osób fizycznych ubiegających się o przyznanie określonego statusu;
sprawowanie wymiaru sprawiedliwości i procesy demokratyczne: systemy wykorzystywane w badaniu i interpretacji stanu faktycznego i przepisów prawa oraz w stosowaniu prawa do konkretnego stanu faktycznego.

Projekt rozporządzenia przewiduje możliwość dodawania do załącznika III, w drodze aktów delegowanych przyjmowanych przez Komisję, kolejnych systemów wysokiego ryzyka przeznaczonych do wykorzystania w wyżej wskazanych obszarach i określa szczegółowe kryteria, którymi Komisja ma się kierować w tym zakresie.

Wymogi dotyczące systemów wysokiego ryzyka oraz obowiązki dostawców i użytkowników zostaną bliżej omówione w dalszej części artykułu.

Ograniczone ryzyko

W odniesieniu do niektórych systemów sztucznej inteligencji, biorąc pod uwagę specyficzne ryzyko manipulacji jakie stwarzają, projekt rozporządzenia przewiduje wyłącznie minimalne obowiązki dotyczące przejrzystości. Mają one zastosowanie do trzech grup systemów AI, tj. takich, które:

wchodzą w interakcję z ludźmi (czyli wszelkiego rodzaju chatboty) – obowiązek informowania osoby fizycznej o tym, że wchodzi ona w interakcję z systemem AI, chyba że będzie to jednoznacznie wynikać z okoliczności i kontekstu korzystania z systemu;
są wykorzystywane do wykrywania emocji lub określania powiązań z kategoriami (społecznymi) na podstawie danych biometrycznych – obowiązek informowania osób fizycznych o fakcie stosowania wobec nich tego typu systemów;
generują obrazy, treści dźwiękowe lub treści wideo, które łudząco przypominają istniejące osoby, miejsca, obiekty czy zdarzenia, lub które manipulują obrazami lub treściami, przez co osobie będącej ich odbiorcą mogą się one fałszywie wydać autentyczne lub prawdziwe (technologia deepfake) – obowiązek ujawniania, że treści zostały wygenerowane lub zmanipulowane przez system AI.

Powyższe obowiązki nie będą jednak dotyczyć:

systemów, które zostały zatwierdzone na mocy przepisów prawa do celów związanych z egzekwowaniem prawa, tj. przeciwdziałaniem i ściganiem przestępstw.
sytuacji, gdy zastosowanie technologii deepfake będzie konieczne do wykonywania prawa do wolności wypowiedzi i prawa do wolności sztuki i nauki zagwarantowanych w Karcie praw podstawowych Unii Europejskiej (z zastrzeżeniem odpowiednich gwarancji zabezpieczających prawa i wolności osób trzecich).

Minimalne ryzyko

Wszystkie pozostałe systemy AI, stanowiące większość spośród obecnie używanych na terenie UE, np. systemy stosowane w grach wideo lub filtrach spamu, jako nie stwarzające zagrożenia dla praw lub bezpieczeństwa obywateli lub stwarzające zagrożenie minimalne, nie będą podlegać żadnym szczególnym wymaganiom i obowiązkom. W odniesieniu do takich systemów, projektowane rozporządzenie obliguje Komisję Europejska i państwa członkowskie do zachęcania i ułatwiania tworzenia przez branżę AI kodeksów postępowania, na podstawie których dostawcy dobrowolnie stosowaliby wymogi obligatoryjne przewidziane w rozporządzeniu dla systemów sztucznej inteligencji wysokiego ryzyka.

Wymogi dla systemów sztucznej inteligencji wysokiego ryzyka

Jak wyżej wspomniano, projektowana regulacja skupia się na systemach wysokiego ryzyka, ustanawiając szereg rygorystycznych wymagań, których spełnienie warunkuje dopuszczalność wykorzystywania takich systemów w Unii Europejskiej (ewentualnie wykorzystywania w UE wyników ich działania, w przypadku gdy dostawca lub użytkownik systemu znajduje się w państwie trzecim). Obejmują one:

wdrożenie i utrzymywanie systemu zarządzania ryzykiem obejmującego identyfikację i analizę znanego i dającego się przewidzieć ryzyka, oszacowanie i ocenę ryzyka, przyjęcie odpowiednich środków zarządzania ryzykiem;
w przypadku stosowania technik obejmujących trenowanie modeli, zapewnienie wysokiej jakości zbiorów danych treningowych, walidacyjnych i testowych, aby system działał zgodnie z przeznaczeniem i bezpiecznie oraz aby nie stał się źródłem dyskryminacji – zbiory takich danych powinny być wystarczająco adekwatne, reprezentatywne i wolne od błędów oraz kompletne z punktu widzenia przeznaczenia systemu, jak również powinny charakteryzować się odpowiednimi właściwościami statystycznymi, w tym w odniesieniu do osób lub grup osób, wobec których system ma być wykorzystywany, a także powinny uwzględniać cechy, właściwości lub elementy, które są specyficzne dla określonego kontekstu geograficznego, behawioralnego lub funkcjonalnego lub okoliczności, w których system ma być wykorzystywany;
sporządzanie i aktualizowanie dokumentacji technicznej systemu (szczegółowy wykaz informacji, które powinna zawierać dokumentacja zawarto w załączniku IV do rozporządzenia);
automatyczne rejestrowanie zdarzeń – systemy wysokiego ryzyka muszą posiadać funkcję prowadzenia rejestrów zdarzeń (logów) zapewniającą odpowiednią do ich przeznaczenia identyfikowalność działania w całym cyklu życia systemu, tak aby możliwe było jego monitorowanie pod kątem występowania sytuacji skutkujących ryzykiem zagrożenia dla zdrowia i bezpieczeństwa lub praw podstawowych obywateli lub mogących prowadzić do wystąpienia istotnej zmiany;
przejrzystość i udostępnianie informacji użytkownikom – aby zapobiec tzw. efektowi czarnej skrzynki (black box) powodującemu, że niektóre systemy sztucznej inteligencji mogą stać się niezrozumiałe lub zbyt skomplikowane dla osób fizycznych, działanie systemów AI wysokiego ryzyka musi być wystarczająco przejrzyste, aby użytkownicy byli w stanie interpretować wyniki działania systemu i odpowiednio z nich korzystać; w tym celu rozporządzenie wprowadza wymóg sporządzenia instrukcji obsługi, zawierającej m.in. informacje dotyczące cech, możliwości i ograniczeń skuteczności działania sytemu, poziomu i wskaźników dokładności oraz środków nadzoru ze strony człowieka;
nadzór ze strony człowieka – systemy AI wysokiego ryzyka muszą być skonstruowane tak, aby zapewniony był skuteczny nadzór nad nimi ze strony ludzi; wprowadzone w tym celu środki (wbudowane bezpośrednio w system przez dostawcę lub zdefiniowane przez dostawcę odpowiednie do wdrożenia przez użytkownika) muszą umożliwiać osobom nadzorującym m.in.: należyte monitorowanie działania systemu, tak, aby wszelkie nieprawidłowości w jego funkcjonowaniu czy nieoczekiwane wyniki można było jak najszybciej wykrywać i eliminować, podjęcie decyzji o nieskorzystaniu z systemu w danej sytuacji, zignorowanie lub odwrócenie otrzymanych wyników, ingerencję w działanie systemu lub przerwanie jego działania poprzez użycie przycisku „stop” czy inną podobną procedurę;
dokładność, solidność i cyberbezpieczeństwo – systemy sztucznej inteligencji wysokiego ryzyka muszą, w kontekście ich przeznaczenia, osiągać odpowiedni poziom dokładności, solidności i cyberbezpieczeństwa i działać z zachowaniem tego poziomu przez cały cykl życia, muszą być odporne na błędy, usterki lub niespójności mogące wystąpić zarówno w samym systemie, jak i w środowisku w którym działa; w szczególności systemy, które po rozpoczęciu użytkowania nadal się uczą powinny być opracowane w taki sposób, aby przeciwdziałać ewentualnym tendencyjnym wynikom działania spowodowanym „sprzężeniem zwrotnym”, tj. wykorzystywaniem uzyskanych wyników jako danych wejściowych do następnych operacji.

Obowiązki dostawców i użytkowników systemów AI wysokiego ryzyka, ocena zgodności i oznakowanie CE

Dostawcy systemów sztucznej inteligencji wysokiego ryzyka, czyli wszelkie podmioty, które opracowują takie systemy lub zlecają ich opracowanie w celu wprowadzenia do obrotu lub oddania do użytku pod własną marką, zobowiązani będą do zapewnienia, aby spełniały one ustanowione w rozporządzeniu wymogi. W tym celu każdy dostawca będzie musiał wdrożyć system zarządzania jakością, obejmujący w szczególności:

techniki i procedury dotyczące projektowania systemu AI wysokiego ryzyka;
techniki i procedury na potrzeby opracowywania, kontroli jakości i zapewniania jakości systemu;
procedury badania, testowania i walidacji, które należy przeprowadzić przed rozpoczęciem opracowywania systemu, w trakcie tego procesu i po jego zakończeniu;
systemy i procedury zarzadzania danymi;
system zarządzania ryzykiem;
system monitorowania systemu po wprowadzeniu do obrotu;
procedury dotyczące zgłaszania poważnych incydentów i nieprawidłowego działania systemów właściwym organom nadzoru rynku.

Na dostawcach systemów AI wysokiego ryzyka spoczywał będzie również obowiązek sporządzania dokumentacji technicznej systemu, przechowywania rejestrów zdarzeń (jeżeli znajdują się pod ich kontrolą), monitorowania systemu po wprowadzeniu do obrotu, a także podejmowania działań naprawczych, w przypadku gdy system nie będzie spełniał wymogów, oraz informowania właściwych organów o niezgodności z wymogami i o podjętych działaniach naprawczych.

Biorąc pod uwagę, że projektowane przepisy harmonizacyjne dla systemów AI wysokiego ryzyka odpowiadają modelowi przewidzianemu w nowych ramach prawnych, przed wprowadzeniem systemu do obrotu lub oddaniem go do użytkowania dostawca zobowiązany będzie do:

przeprowadzenia odpowiedniej procedury oceny zgodności – w przypadku systemów wymienionych w załączniku III do rozporządzenia, co do zasady będzie to ocena opierająca się na kontroli wewnętrznej (kontroli przeprowadzanej przez samego dostawcę), jedynie dla systemów zdalnej identyfikacji biometrycznej (zarówno w czasie rzeczywistym, jak i „post factum”) przewidziano procedurę oceny zgodności z udziałem jednostki notyfikowanej; w przypadku systemów stanowiących związane z bezpieczeństwem elementy produktów objętych unijnym prawodawstwem harmonizacyjnym wchodzącym w zakres nowych ram prawnych lub systemów będących takimi produktami (przepisy wymienione w załączniku II sekcja A, dotyczące produktów takich jak np. zabawki, wyroby medyczne, maszyny), zgodność z wymogami dla systemów AI wysokiego ryzyka sprawdzana będzie w ramach procedur oceny właściwych dla tych produktów, określonych w ww. przepisach wchodzących w zakres nowych ram prawnych;
sporządzenia dla systemu deklaracji zgodności UE – sporządzając deklarację dostawca będzie brał na siebie odpowiedzialność za zgodność z wymogami dla systemów AI wysokiego ryzyka ustanowionych w rozporządzeniu; jeżeli system sztucznej inteligencji wysokiego ryzyka podlegać będzie innemu unijnemu prawodawstwu harmonizacyjnemu, w którym również przewidziano wymóg sporządzenia deklaracji zgodności UE, na potrzeby wszystkich aktów prawa Unii mających zastosowanie do systemu sztucznej inteligencji wysokiego ryzyka sporządzana będzie jedna deklaracja zgodności UE;
opatrzenia systemu oznakowaniem CE – oznakowanie CE będzie musiało zostać umieszczone na systemie w sposób widoczny, czytelny i trwały; jeżeli jednak z uwagi na charakter systemu oznakowanie w powyższy sposób nie będzie możliwe lub uzasadnione, oznakowanie będzie umieszczane na opakowaniu lub w dokumentacji towarzyszącej systemowi.

W przypadku systemów AI wysokiego ryzyka wyszczególnionych w załączniku III, do obowiązków dostawców należała będzie także rejestracja systemu w specjalnie utworzonej w tym celu przez Komisję Europejską, publicznie dostępnej unijnej bazie danych. Dane dotyczące systemów wprowadzane będą do bazy bezpośrednio przez dostawców, a rolą Komisji, pełniącej funkcję administratora bazy, będzie udzielanie im w tym zakresie wsparcia technicznego i administracyjnego.

Z kolei do obowiązków użytkowników systemów AI wysokiego ryzyka należeć będą:

użytkowanie systemu zgodnie z instrukcją obsługi;
zapewnienie adekwatności danych wejściowych w odniesieniu do przeznaczenia systemu, w zakresie w jakim użytkownik sprawuje kontrolę nad danymi wejściowymi;
monitorowanie działania systemu w oparciu o instrukcję obsługi;
w przypadku stwierdzenie okoliczności wskazujących, że użytkowanie systemu zgodnie z instrukcją może doprowadzić do powstania ryzyka zagrożenia dla zdrowia i bezpieczeństwa lub praw podstawowych obywatel, poinformowanie o tym fakcie dostawcy lub dystrybutora i wstrzymanie użytkowania systemu;
zgłaszanie dostawcy lub dystrybutorowi wszelkich stwierdzonych przez siebie poważnych incydentów lub przypadków nieprawidłowego działania zaprzestanie użytkowania systemu;
przechowywanie generowanych automatycznie rejestrów zdarzeń, w zakresie, w jakim te rejestry znajdują się pod kontrolą użytkownika.

Kary za nieprzestrzeganie rozporządzenia

Projekt rozporządzenia obliguje państwa członkowskie do przyjęcia krajowych przepisów ustanawiających kary pieniężne za naruszenie jego przepisów. Wysokość kar ma być uzależniona od rodzaju naruszenia i wynieść może:

do 30 mln euro lub, w odniesieniu do przedsiębiorstw, do 6% całkowitego rocznego światowego obrotu za poprzedni rok obrotowy, za nieprzestrzeganie zakazu stosowania systemów niedozwolonych w UE oraz niedopełnienie wymogów dotyczących używania wysokiej jakości danych do trenowania i testowania systemów wysokiego ryzyka;
do 20 mln euro lub, w odniesieniu do przedsiębiorstw, do 4% całkowitego rocznego światowego obrotu za poprzedni rok obrotowy, za niezgodność systemu AI z jakimikolwiek innymi niż wskazane powyżej wymogami;
do 10 mln euro lub, w odniesieniu do przedsiębiorstw, do 2% całkowitego rocznego światowego obrotu za poprzedni rok obrotowy, za udzielenie właściwymi organom krajowym nieprawidłowych, niekompletnych lub wprowadzających w błąd informacji.

Krajowe organy nadzorcze i Europejska Rada ds. Sztucznej Inteligencji

W celu zapewnienia wdrożenia i stosowania przepisów rozporządzenia, państwa członkowskie zobowiązane będą do ustanowienia lub wyznaczenia właściwych organów krajowych, które pełnić będą funkcje:

krajowego organu nadzorczego, odpowiedzialnego za wdrożenie i stosowanie Aktu w sprawie sztucznej inteligencji, pełnienie funkcji punktu kontaktowego w kontaktach z Komisją oraz reprezentującego państwo członkowskie w Europejskiej Radzie ds. Sztucznej Inteligencji;
organu nadzoru rynku, tj. organu prowadzącego działania i stosującego środki nadzoru rynku zgodnie z rozporządzeniem (UE) 2019/1020 [10];
organu notyfikującego, czyli organu odpowiadającego za opracowanie i stosowanie procedur koniecznych do oceny, wyznaczania i notyfikowania jednostek oceniających zgodność (jednostek notyfikowanych) oraz ich monitorowanie.

Co do zasady wszystkie trzy wyżej wymienione funkcje realizować ma w każdym państwie jeden organ krajowy, dopuszczalne będzie jednak ich rozdzielenie pomiędzy różne organy, jeżeli przemawiać będą za tym względy organizacyjne i administracyjne.

Na szczeblu unijnym utworzona zostanie nowa instytucja – Europejska Rada ds. Sztucznej Inteligencji, w skład której wejdą osoby kierujące krajowymi organami nadzorczymi oraz Europejski Inspektor Ochrony Danych, będąca organem doradczym i wspierającym Komisję Europejską w obszarze AI, w tym poprzez:

gromadzenie fachowej wiedzy i najlepszych praktyk i ich udostępnianie państwom członkowskim;
wkład w wypracowywanie jednolitych praktyk administracyjnych, w tym praktyk w zakresie funkcjonowania tzw. piaskownic regulacyjnych w zakresie AI (regulatory sandbox)[11];
wydawanie opinii i zaleceń w kwestiach związanych z wdrażaniem rozporządzenia, w tym w kwestii specyfikacji technicznych lub norm czy kwestii sporządzania wytycznych.

Agata Kudelska – radca prawny, główny specjalista w Departamencie Wsparcia Przedsiębiorczości PARP, Enterprise Europe Network

Źródło: parp.gov.pl

—————————————–

[1] Więcej informacji na stronie Komisji Europejskiej pod adresem: https://ec.europa.eu/info/strategy/priorities-2019-2024/europe-fit-digital-age_pl#introduction (dostęp: 26.11.2021).

[2] Wniosek w sprawie rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady ustanawiającego zharmonizowane przepisy dotyczące sztucznej inteligencji (akt w sprawie sztucznej inteligencji) i zmieniającego niektóre akty ustawodawcze Unii, COM(2021) 206 final, 21.4.2021, https://eur-lex.europa.eu/legal-content/PL/TXT/?qid=1623335154975&uri=CELEX%3A52021PC0206.

[3] Komunikat Komisji „Sztuczna inteligencja dla Europy”, COM(2018) 237 final, 25.4.2018, https://eur-lex.europa.eu/legal-content/EN/TXT/?uri=COM%3A2018%3A237%3AFIN.

[4] Komunikat Komisji do Parlamentu Europejskiego, Rady Europejskiej, Rady, Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego i Komitetu Regionów „Skoordynowany plan w sprawie sztucznej inteligencji”, COM/2018/795 final, 7.12.2018, https://eur-lex.europa.eu/legal-content/PL/TXT/?uri=CELEX%3A52018DC0795#PP1Contents.

[5] Komunikat Komisji do Parlamentu Europejskiego, Rady, Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego i Komitetu Regionów „Budowanie zaufania do sztucznej inteligencji ukierunkowanej na człowieka”, COM(2019) 168 final, 8.4.2019, https://eur-lex.europa.eu/legal-content/PL/TXT/?uri=CELEX%3A52019DC0168 .

[6] Komisja Europejska „Biała księga w sprawie sztucznej inteligencji, Europejskie podejście do doskonałości i zaufania”, COM(2020) 65 final, 19.2.2020, https://eur-lex.europa.eu/legal-content/PL/TXT/?uri=CELEX%3A52020DC0065.

[7] Komunikat Komisji do Parlamentu Europejskiego, Rady, Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego i Komitetu Regionów „Promowanie europejskiego podejścia do sztucznej inteligencji”, COM(2021) 205 final, 21.4.2021, https://eur-lex.europa.eu/legal-content/PL/ALL/?uri=COM%3A2021%3A205%3AFIN.

[8] Przestępstwa wskazane w art. 2 ust. 2 decyzji ramowej Rady z dnia 13 czerwca 2002 r. w sprawie europejskiego nakazu aresztowania i procedury wydawania osób między Państwami Członkowskimi (2002/584/WSiSW), Dz.U. UE L 190, 18.7.2002, s. 34, z późn. zm., https://eur-lex.europa.eu/legal-content/PL/TXT/?uri=CELEX%3A02002F0584-20090328.

[9] New Legislative Framework, więcej informacji na stronie Komisji Europejskiej pod adresem: https://ec.europa.eu/growth/single-market/goods/new-legislative-framework_pl (dostęp 07.12.2021).

[10] Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2019/1020 z dnia 20 czerwca 2019 r. w sprawie nadzoru rynku i zgodności produktów oraz zmieniające dyrektywę 2004/42/WE oraz rozporządzenia (WE) nr 765/2008 i (UE) nr 305/2011 (Dz.U. L 169 z 25.6.2019, s. 1), stanowiące jeden z elementów nowych ram prawnych.

[11] Piaskownice regulacyjne w zakresie AI tworzone przez jeden właściwy organ państwa członkowskiego lub większą liczbę takich organów, lub przez Europejskiego Inspektora Ochrony Danych zapewniające kontrolowane środowisko ułatwiające opracowywanie, testowanie i walidację innowacyjnych systemów sztucznej inteligencji przez ograniczony czas przed ich wprowadzeniem do obrotu lub oddaniem ich do użytku zgodnie z określonym planem.

CZYTAJ DALEJ

Wystarczy dołączyć do Rejestru Danych Kontaktowych (RDK). Dzięki niemu urzędy przypomną Wam o terminowych sprawach. Zrobiło tak już prawie 8,5 miliona osób!

Czym jest Rejestr Danych Kontaktowych? To baza, w której możesz zostawić swoje aktualne dane kontaktowe – numer telefonu i / lub adres e-mail. Są tam w pełni bezpieczne. Główny cel RDK to usprawnienie komunikacji na linii urząd – obywatel. RDK obchodzi właśnie swoje drugie urodziny (od uruchomienia 22 grudnia 2019 r.) i jak się okazuje bije rekordy popularności. Jak to działa?

CZYTAJ DALEJ

„W związku z rozporządzeniem o wprowadzeniu nauki zdalnej od 20.12.2021 r. rodzice większości uczniów uczęszczających do prowadzonej przeze mnie niepublicznej szkoły podstawowej złożyli oświadczenia, że:

– nie mają możliwości zapewnienia opieki dzieciom w szkole;

– nie mają dobrego połączenia z internetem;

– nie mają sprzętu komputerowego itp. i proszą o zorganizowanie edukacji stacjonarnej na terenie szkoły.

Szkoła jest malutka – 50 uczniów. Czy mogę takie zajęcia zorganizować w szkole? Czy jako dyrektor szkoły i jednocześnie organ prowadzący mogę mieć jakieś prawne konsekwencje?”

Od kilku dni obowiązuje …

CZYTAJ DALEJ

Projekt jest finansowany z Funduszy Europejskich. Z pomocy skorzystają mieszkańcy 880 gmin, na terenie których działały Państwowe Gospodarstwa Rolne. To ponad 30% wszystkich gmin w Polsce. Wnioski przyjmować będzie Centrum Projektów Polska Cyfrowa. Szczegóły działania na czwartkowej konferencji ogłosili ministrowie Janusz Cieszyński – sekretarz stanu ds. cyfryzacji w Kancelarii Prezesa Rady Ministrów oraz Paweł Szefernaker – sekretarz stanu w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych i Administracji.

Sprzęt trafi do około 20 tysięcy dzieci z rodzin byłych pracowników PGR.

Start – 4 października

Jakiś czas temu minister Paweł Szefernaker zwrócił się do Kancelarii Premiera, aby – w ramach programu wsparcia samorządów – szczególną uwagę poświęcić rodzinom byłych pracowników PGR.

Podszedłem do tego pomysłu z dużym entuzjazmem – powiedział minister Janusz Cieszyński, sekretarz stanu ds. cyfryzacji w Kancelarii Prezesa Rady Ministrów. – Dziś przechodzimy z etapu koncepcji do etapu realizacji. Właśnie ruszył nabór wniosków w programie wsparcia dzieci z rodzin byłych pracowników PGR-ów. Potrwa do 5 listopada – dodał.

Cele programu to przede wszystkim:

•   przeciwdziałanie nierównościom społecznym,
•   cyfryzacja terenów popegeerowskich,
•   poprawa jakości życia mieszkańców,
•   rozwój cyfrowy dzieci i młodzieży z rodzin byłych pracowników PGR.

Budżet działania to 80 milionów złotych.

– W ramach projektu będziemy finansować zakup sprzętu oraz dwuletni dostęp do internetu. Na każdy zestaw – komputer i internet – przeznaczymy do 3,5 tys. złotych – powiedział minister Janusz Cieszyński. – Chcemy, aby pieniądze dotarły do gmin najpóźniej do końca tego roku. Liczę na to, że uda się to wcześniej – w miesiąc, półtora od momentu złożenia wniosku. To dla nas priorytetowy projekt.

– Pandemia pokazała, że wykluczenie cyfrowe terenów popegeerowskich jest duże. Dlatego potrzeba zakupu sprzętu komputerowego jest jedną z najpilniejszych – powiedział Paweł Szefernaker, sekretarz stanu w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych i Administracji. – Nasz rząd kieruje się zasadą zrównoważonego rozwoju, dlatego chcemy zlikwidować wykluczenie cyfrowe na terenach popegeerowskich. Program zakupu sprzętu komputerowego dotyczy głównie wnuków i prawnuków byłych pracowników PGR-ów – dodał.

Realne potrzeby, realna pomoc

– Jeśli jednak zapotrzebowanie będzie większe, będziemy te środki zwiększać. Tak, by zrealizować wszystkie potrzeby – zapowiedział minister Janusz Cieszyński.

Wnioski przyjmować będzie Centrum Projektów Polska Cyfrowa. Już dziś na stronie gov.pl/cppc/wsparcie-ppgr można znaleźć szczegółowe informacje i dokumentację, która ułatwi składanie wniosku.

Podobnie jak w zainaugurowanym w tym tygodniu programie „Cyfrowa Gmina” procedura naboru wniosków będzie prosta i w pełni elektroniczna.

Rządowi zależy nam na szybkim i skutecznym wsparciu. Zachęcamy do składania wniosków.

Laptopy, komputery stacjonarne, dostęp do internetu i niezbędne akcesoria – taki sprzęt dla uczniów będą mogli kupić samorządowcy za pieniądze z tego programu wsparcia. Właśnie wystartował nabór wniosków.

Laptop od zaraz

Jak wynika z opublikowanej kilka dni temu najnowszej edycji badania NASK – Nastolatki 3.0 – w czasie pandemicznych ograniczeń stacjonarnego trybu nauki uczniowie brali udział w zdalnych lekcjach, przede wszystkim wykorzystując laptopy (66,6%) oraz smartfony (58,0%). Prawie co trzeci rodzic twierdzi, że w trakcie pandemii musiał kupić dodatkowy laptop (31,8%). 11,5% badanych rodziców jako najczęściej spotykany problem podczas nauki online wskazało brak odpowiedniego sprzętu (komputera/laptopa/tableta).

– Pandemia pokazała, jak duże jest wykluczenie cyfrowe terenów popegeerowskich. Potrzeba zakupu sprzętu komputerowego jest jedną z najpilniejszych. Ten program to odpowiedź na tę potrzebę – mówi Paweł Szefernaker, sekretarz stanu w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych i Administracji. – To kolejny program wsparcia dla gmin, gdzie funkcjonowały PGR-y. Po środkach na inwestycje – tym razem pomoc kierujemy do dzieci w wieku szkolnym, które potrzebują sprzętu komputerowego, by mieć równe szanse edukacyjne – dodaje.

– Z pomocy skorzystają mieszkańcy 880 gmin, na terenie których działały PGR. To ponad 30% wszystkich gmin w Polsce. Szacujemy, że w ramach tego działania, sprzęt trafi do około 20 tysięcy dzieci z rodzin byłych pracowników PGR. Jeśli jednak zapotrzebowanie będzie większe, będziemy te środki zwiększać. Tak, by zrealizować wszystkie potrzeby – mówi z kolei minister Janusz Cieszyński, sekretarz stanu ds. cyfryzacji w Kancelarii Prezesa Rady Ministrów.

Złóż wniosek

Ruszył nabór wniosków w programie wsparcia dzieci z rodzin byłych pracowników PGR-ów. Potrwa do 5 listopada.

– W ramach projektu będziemy finansować zakup sprzętu oraz dwuletni dostęp do internetu. Na każdy zestaw – komputer i internet – przeznaczymy do 3,5 tys. złotych – mówi minister Janusz Cieszyński. – Chcemy, aby pieniądze dotarły do gmin najpóźniej do końca tego roku. Liczę na to, że uda się to wcześniej. To dla nas priorytetowy projekt. Zachęcam samorządowców do składania wniosków – dodaje.

A jak złożyć wniosek? Wystarczy wypełnić go za pomocą Generatora Wniosków Grantowych. Wszystkie niezbędne informacje, w tym dokumentację, która ułatwia złożenie wniosku można znaleźć na stronie gov.pl/cppc/wsparcie-ppgr.

Pytania dotyczące sposobu składania wniosków można zadawać mailowo lub dzwoniąc na infolinię:

infolinia działa w godz. 7:30-16:30 od poniedziałku do piątku – tel. +48 42 631 21 05
e-mail: ppgr@cppc.gov.pl

Na jakie wsparcie mogą liczyć poszczególne gminy?

Do zależy od liczby zgłoszonych dzieci z rodzin byłych pracowników PGR. Poziom dofinansowania to iloczyn liczby dzieci i określonej w dokumentacji maksymalnej stawki na zestaw komputerowy, czyli 3.500 zł.

Na stronie CPPC można też znaleźć listę gmin uprawnionych do udziału w programie.

Zachęcamy do składania wniosków. Przypominamy – ich nabór trwa do 5 listopada!

Więcej informacji na gov.pl/cppc/wsparcie-ppgr.

Źródło: Cyfryzacja KPRM

CZYTAJ DALEJ

W 2018 roku wartość globalnego rynku sektora kosmicznego wyceniano na 360 miliardów dolarów. Prognozy wskazują, że w ciągu 5 najbliższych lat rynek ten będzie rósł w tempie 5,6 proc. r/r i w 2026 roku osiągnie wartość 566 miliardów dolarów. To kwota, która robi ogromne wrażenie.

Wraz z firmami, które są stricte ukierunkowane na technologie kosmiczne, rozwijać mogą się również przedsiębiorstwa spoza branży. Szansą dla europejskich firm, w tym polskich, jest współpraca z Agencją Unii Europejskiej ds. Programu Kosmicznego (EUSPA). Agencja ta zajmuje się realizacją i wdrażaniem flagowych europejskich programów kosmicznych, takich jak: Galileo, EGNOS, Copernicus, GovSatCom, SST.

Partnerów z jakich branż spoza sektora kosmicznego poszukuje EUSPA?

Wbrew pozorom, oprócz tak oczywistych jak ICT, rozwiązań z zakresu sztucznej inteligencji, czy technologii kwantowych, EUSPA szuka m.in. firm z branży transportowej, finansowej, ubezpieczeniowej, medycznej, energetycznej, a nawet leśnictwa i rolnictwa! Nie ogranicza się przy tym do współpracy wyłącznie z dużymi przedsiębiorstwami. Pożądana jest również współpraca z MŚP, startupami, a nawet z uniwersytetami.

– Kosmos jest dostępny nie tylko dla miliarderów, takich jak Elon Musk. Sektor kosmiczny to szereg produktów i usług, które mogą być oferowane przez średnie a nawet małe przedsiębiorstwa. O tym, jak rozpocząć swój kosmiczny biznes dowiedzą się Państwo podczas naszego webinarium „Możliwości współpracy z Agencją Unii Europejskiej ds. Programu Kosmicznego” – mówi Paweł Wojtkiewicz, Prezes Związku Pracodawców Sektora Kosmicznego, który zachęca do udziału w webinarium firmy z różnych sektorów gospodarki, zwłaszcza małe i średnie firmy.

W programie tego bezpłatnego wydarzenia przewidziano m.in. prezentację Związku Pracodawców Sektora Kosmicznego (ZPSK) w celu przybliżenia tej branży i zachęcenia do kontaktów, podejmowania współpracy oraz budowania konsorcjów z firmami sektora kosmicznego np. pod kątem wspólnego udziału w projektach EUSPA.

– Podczas webinarium przedstawimy szeroki wachlarz współpracy, jaki oferuje nasza Agencja. Firmy z różnych sektorów gospodarki będą się mogły dowiedzieć, w jaki sposób mogą wykorzystać dane satelitarne w swoich rozwiązaniach oraz jakie są możliwości uzyskania dofinansowania na tego typu innowacje – zapowiada z kolei Justyna Redełkiewicz-Musiał, Head of Sector LBS, Market and Technology, Market Development, EUSPA.

Chcesz dowiedzieć się więcej o możliwościach współpracy z sektorem kosmicznym?

Zapisz się na webinarium

Kiedy? – Już pojutrze, 6 października br. godz. 10:00 – 12:00

O EUSPA

To Agencja Unii Europejskiej ds. Programu Kosmicznego z siedzibą w Pradze powstała formalnie w 2021 r. z przekształcenia Agencji Europejskiego Globalnego Systemu Nawigacji Satelitarnej (European Global Navigation Satellite Systems Agency — GSA). EUSPA zajmuje się realizacją i wdrażaniem flagowych europejskich programów kosmicznych, takich jak: Galileo, EGNOS, Copernicus, GovSatCom, SST.

Organizatorem wydarzenia jest Polska Agencja Rozwoju Przedsiębiorczości we współpracy z Ministerstwem Spraw Zagranicznych i Agencją Unii Europejskiej ds. Programu Kosmicznego.

Źródło: parp.gov.pl

CZYTAJ DALEJ

Po wielu miesiącach pracy zdalnej, coraz więcej osób wraca do biur. To dobry moment, by przypomnieć podstawowe zasady bezpiecznego korzystania z komputerów i innych urządzeń podłączonych do sieci w miejscu pracy. Stosujcie!

Jeśli myślicie, że cyberataki grożą tylko dużym, międzynarodowym i bogatym korporacjom – jesteście w błędzie. O cyberbezpieczeństwie powinien pamiętać każdy szef i pracownik – niezależnie od tego, ile osób pracuje w Waszej firmie i z jakiej jesteście branży. Nie wiecie jak się do tego zabrać? Podpowiadamy.

Na celowniku

64% przedsiębiorstw w Polsce w 2020 r. odnotowało przynajmniej jeden incydent polegający na naruszeniu bezpieczeństwa. To wzrost o 10% w porównaniu do roku 2019 r. (raport KPMG pt. „Barometr cyberbezpieczeństwa. COVID-19 przyspiesza cyfryzację firm”). Sami więc widzicie, że to problem dotykający naprawdę wiele firm.

Dbałość o bezpieczeństwo służbowego sprzętu to pierwszy i bardzo ważny krok w drodze do cyberodporności Waszej firmy. Od czego zacząć? Od urządzeń mobilnych, czyli służbowych komputerów i telefonów. Jeśli korzystasz z takiego sprzętu pamiętaj o:

regularnych aktualizacjach,
odinstalowaniu nieużywanych aplikacji,
zabezpieczeniu urządzenia hasłem lub innym bezpiecznym rozwiązaniem (np. czytnik odcisku palca),
przechowywaniu sprzętu w bezpiecznym miejscu,
zaszyfrowaniu danych wrażliwych,
upewnieniu się, że aktywne są funkcje umożliwiające zdalne zlokalizowanie i usunięcie zawartości urządzenia.

Służbowy sprzęt to jednak nie tylko laptopy i telefony. To także drukarki i kopiarki. Warto być świadomym, że te urządzenia to także komputery! Dlatego, jeśli masz taką możliwość:

wybieraj urządzenia z funkcją szyfrowania i bezpiecznego usuwania danych,
korzystaj z oferowanych przez urządzenie funkcjonalności w zakresie bezpieczeństwa,
przed przekazaniem urządzenia do utylizacji – zabezpiecz/zniszcz bezpiecznie przechowywane na nim dane,
zmień domyślne hasło i wyłącz możliwość bezpośredniego logowania do urządzenia z sieci zewnętrznych.

Małe, a ważne

Będąc przy sprzęcie warto jeszcze wspomnieć o gadżetach, z których nadal korzysta sporo osób – pendrive’ach i innych urządzeniach USB. Te niepozorne i niewielkie sprzęty mogą być bardzo niebezpieczne, oczywiście – jeśli nie zadbamy o to, żeby było inaczej. Oto jak to zrobić:

przed użyciem, skanuj nośniki pod kątem wirusów i złośliwego oprogramowania,
korzystaj wyłącznie z urządzeń USB dopuszczonych do użytku na terenie firmy,
jeśli jesteś szefową/szefem – zadbaj o szkolenia pracowników na temat profilaktyki incydentów z użyciem urządzeń USB.

Na koniec jeszcze kilka ogólnych „sprzętowych” rad:

chroń urządzenia przed niepowołanym dostępem – stosuj uwierzytelnienie wieloskładnikowe, wspomagające silne hasło i metody biometryczne, nigdy nie zostawiaj zalogowanego lub odblokowanego telefonu, komputera bez opieki,
świadomie wybieraj aplikacje – korzystaj wyłącznie z oficjalnych sklepów, uważnie czytaj komunikaty – zwłaszcza te, które dotyczą przyznawania uprawnień dostępu do zasobów konta i urządzenia,
uważaj na publiczne hot spoty Wi-Fi – jeśli część pracy wykonujesz poza siedzibą, nie korzystaj z nich do logowania się na ważne strony, szyfruj komunikację z serwerami pocztowymi i stosuj szyfrowanie połączeń – VPN. W podróży najlepiej korzystaj z własnego modemu komórkowego lub funkcji hot spot w telefonie komórkowym,
dbaj o regularne aktualizacje – systemu operacyjnego, przeglądarki internetowej, pakietu antywirusowego i innych aplikacji, z których korzystasz.

Wartość danych

Wyposażenie firmy to nie tylko sprzęt. To także dane. I to właśnie one mają często większą wartość niż sprzęt, na którym są przechowywane. Utrata informacji o klientach, transakcjach, czy realizowanych projektach, może przysporzyć niemałych problemów. A ich odzyskanie – okazać się w najlepszym przypadku bardzo kosztowne, a w najgorszym – wręcz niemożliwe. Dlatego – rób kopie zapasowe, czyli backup. To nic innego jak kopie ważnych dla Ciebie informacji przechowywane w innym miejscu niż oryginał. Dzięki nim w przypadku utraty danych – na skutek ich przypadkowego usunięcia, uszkodzenia lub utraty sprzętu, czy zainfekowania złośliwym oprogramowaniem – bez trudu odzyskasz cenne dla Ciebie pliki. A kopiować możesz wszystko – od konkretnych, najważniejszych danych, po cały system operacyjny.

Jeśli chodzi o miejsce przechowywania kopii zapasowych – masz do wyboru dwie możliwości. Możesz postawić na nośnik fizyczny, np. dysk USB. To wygodne, bo w szybki sposób umożliwia kopiowanie dużych zasobów danych, ale – jak już wspominaliśmy – nie zawsze bezpieczne. Nośnik zewnętrzny, tak samo jak komputer, może ulec uszkodzeniu lub zainfekowaniu. Wówczas utracisz obydwie kopie ważnych dla Ciebie informacji.

Uzupełnieniem są usługi chmurowe, które umożliwiają przechowywanie dodatkowych kopii plików w środowisku zabezpieczonym przez dostawcę. Jak to działa? Najczęściej instalowana jest aplikacja, która automatycznie tworzy kopię zapasową plików – w oparciu o harmonogram lub po każdej modyfikacji. Co więcej, w przypadku zainfekowania złośliwym oprogramowaniem, typu ransomware (szyfrującym dane w celu wymuszenia okupu za odzyskanie dostępu), możesz przywrócić dane do stanu sprzed zdarzenia.

Czynnik ludzki

Najlepsze zabezpieczenia mogą nie pomóc, jeśli nie zadbamy o jeszcze jeden czynnik – ludzki. To od indywidualnych zachowań – Twojego i Twoich współpracowników – bardzo często zależy bezpieczeństwo infrastruktury teleinformatycznej w firmie.

Na celowniku hakerów regularnie znajduje się poczta elektroniczna. To dla wielu osób podstawowe narzędzie pracy. Wydaje Ci się, że doskonale wiesz, jak z niej korzystać? Sprawdź, czy dotyczy to również kwestii bezpieczeństwa i upewnij się, że Twoi współpracownicy także mają świadomość zagrożeń i tego, jak się przed nimi chronić.

– Wielokrotnie to nie zaawansowane rozwiązania informatyczne, ale uwaga pojedynczych pracowników może uchronić firmę przed skutkami cyberataku. Dlatego – uważajmy na wiadomości od niezidentyfikowanych nadawców, nie otwierajmy załączników nieznanego pochodzenia, nie klikajmy w linki do stron, których zawartości nie jesteśmy pewni. Cyberbezpieczeństwo firmy zależy od zaangażowania i odpowiedzialności każdego z pracowników – mówi Janusz Cieszyński, pełnomocnik rządu ds. cyberbezpieczeństwa.

Więcej informacji na temat tego, jak zapewnić bezpieczeństwo w cyberprzestrzeni, znajdziesz na portalu GOV.PL w zakładce Baza wiedzy. Korzystaj!

Źródło: Cyfryzacja KPRM

CZYTAJ DALEJ

Rusza największa rządowa inwestycja w nowoczesną edukację w historii – „Laboratoria Przyszłości”. Program realizuje jeden z postulatów „Polskiego Ładu” i jest finansowany z Funduszu Przeciwdziałania COVID-19.

Ogłoszona dwa dni temu inicjatywa zakłada, że jeszcze w tym roku samorządy prowadzące około 12.000 szkół podstawowych w całej Polsce otrzymają środki finansowe na zakup nowoczesnych narzędzi wspierających odkrywanie talentów i rozwijanie kompetencji przyszłości – takich jak współpraca, interdyscyplinarność, kreatywność i rozwiązywanie problemów. Na wsparcie szkół rząd przeznaczy łącznie ponad 1 miliard złotych – w pierwszej kolejności dla szkół prowadzonych przez samorządy, a następnie także szkół niepublicznych.

Wsparcie dla ponad 3 mln uczniów!

Wsparcie będzie przyznawane w zależności od wielkości szkół – ich organy prowadzące mogą otrzymać do:

a. 30.000 złotych – w przypadku szkół do 100 uczniów (jest ich 5.168, a uczy się w nich 292.457 uczniów)
b. 60.000 złotych – w przypadku szkół od 101 do 200 uczniów (jest ich 3.492, a uczy się w nich 495.017 uczniów)
c. 70.000 złotych – w przypadku szkół od 201 do 234 uczniów (jest ich 659, a uczy się w nich 142.467 uczniów)
d. 300 złotych na ucznia – w przypadku szkół od 235 uczniów (jest ich 4.678, a uczy się w nich 2.131.451 uczniów).

Oznacza to, że wszystkie szkoły w Polsce otrzymają co najmniej 300 zł na ucznia. Mniejsze szkoły dostaną dodatkowe wsparcie finansowe odzwierciedlające ich potrzeby, zgodnie z ideą zrównoważonego rozwoju. Łącznie, z inicjatywy skorzysta ponad 3 miliony uczniów, uczących się w niemal 15.000 szkół.

Dzięki Laboratoriom Przyszłości, od 01.09.2022 roku do każdej szkoły podstawowej w Polsce trafi nowoczesny sprzęt, w tym drukarki 3D, mikrokontrolery czy sprzęt do nagrań. Obowiązek udostępniania ich uczniom przez szkoły wejdzie w życie od roku szkolnego 2022/23, ale w ramach Laboratoriów Przyszłości szkoły będą mogły wybierać także wyposażenie dodatkowe – od narzędzi do prac ręcznych, przez gogle VR, po pomoce dydaktyczne. Przedstawiony dziś do ogólnopolskich konsultacji katalog liczy 136 pozycji, może być jednak uzupełniany, jeśli zostanie zgłoszone wystarczające zapotrzebowanie. Konsultacje potrwają do 30 września.

W jaki sposób otrzymać wsparcie?

Aby otrzymać wsparcie, szkoły będą zgłaszać się do swoich organów prowadzących, które następnie wystąpią do właściwego wojewody o przyznanie wsparcia. We wnioskach szkoły i samorządy będą podawać jedynie podstawowe dane, a cały proces będzie odbywał się elektronicznie. Wnioski rozpatrywane będą (a wsparcie przyznawane) na bieżąco, tak aby środki finansowe trafiły do szkół tak szybko jak to możliwe.

Wsparcie przekazywane będzie w całości z góry, bez konieczności wniesienia wkładu własnego. Jednocześnie, co najmniej 60% wsparcia otrzymanego przez dany podmiot planowane jest do wydatkowania do końca 2021 r., a nie więcej niż 40% – w 2022 r.

Zgodnie z planem, wnioski przyjmowane będą pomiędzy początkiem października a połową listopada, choć szybsze zgłoszenie szkoły oznacza więcej czasu na dokonanie zakupów. Na stronie internetowej inicjatywy każdy może już dziś zapisać się do otrzymania powiadomienia o najważniejszych terminach.

Oprócz uczniów, nauczycieli i innych członków społeczności szkolnych, na inicjatywie skorzysta także dynamicznie rozwijająca się polska branża EdTech.

Inicjatywa będzie obsługiwana przez specjalną stronę internetową dostępną pod adresem gov.pl/web/laboratoria. Za jej pośrednictwem możliwe będzie składanie wniosków i sprawozdań oraz zapoznawanie się z najważniejszymi informacjami, w tym z katalogiem wyposażenia. Konsultacje katalogu potrwają do 30 września. Każdy może wziąć w nich udział.

Odpowiedzi na wszystkie pytania i wątpliwości dotyczące programu Laboratoria Przyszłości udzieli Infolinia dostępna pod numerem +48 222 500 144, która działa w godzinach 06:00 – 20:00 od poniedziałku do piątku i 08:00 – 18:00 w soboty i w niedziele.

Źródło: Ministerstwo Edukacji i Nauki

CZYTAJ DALEJ

„Wsparcie MŚP w obszarze cyfryzacji – Bony na cyfryzację” to nowe działanie w ofercie Polskiej Agencji Rozwoju Przedsiębiorczości. Ma na celu zwiększenie wykorzystania technologii cyfrowych w polskich przedsiębiorstwach. Przedsiębiorca ubiegający się o dofinansowanie może liczyć na wsparcie w wysokości od 51 do nawet 255 tys. zł.

Wnioski można zgłaszać w terminie od 20 września do 20 października 2021 r. Konkurs jest finansowany z Programu Inteligentny Rozwój.

Konkurs „Wsparcie MŚP w obszarze cyfryzacji – Bony na cyfryzację” skierowany jest do mikro, małych i średnich przedsiębiorstw prowadzących działalność na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej. Łączna kwota przeznaczona na dofinansowanie projektów wynosi 110 mln zł.

Celem konkursu jest wdrożenie przez MŚP technologii cyfrowych w związku z koniecznością dokonania zmian procesów, sposobu funkcjonowania przedsiębiorstwa w warunkach epidemii chorób zakaźnych u ludzi, w szczególności pandemii COVID-19, lub wzmocnienia odporności na wypadek kolejnych podobnych kryzysów wywołanych stanem epidemii.

Na co można przeznaczyć dofinansowanie?

zakup usług programistycznych lub/i zakup oprogramowania gotowego, w tym w formie licencji (z wyłączeniem standardowego oprogramowania biurowego czy księgowego) w celu opracowania lub wprowadzenia rozwiązania cyfryzacyjnego – komponent obligatoryjny projektu;
zakup środków trwałych, w tym maszyn i urządzeń, sprzętu komputerowego lub związanego z przesyłem lub magazynowaniem danych, środków niskocennych, lub/i zakup usług doradczych (w tym branżowych, technologicznych, biznesowych, prawnych) lub/i zakup usług szkoleniowych w celu wdrożenia rozwiązania cyfryzacyjnego – komponent fakultatywny projektu.

Kto może otrzymać dofinansowanie?

Mikro-, małe i średnie przedsiębiorstwa, które:

prowadzą działalność gospodarczą na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej potwierdzoną wpisem do odpowiedniego rejestru.

Ile możesz otrzymać?

Możesz otrzymać maksymalnie 255.000 zł, a całkowity koszt projektu musi zamknąć się w kwocie 300.000 zł.

Wsparcie wyniesie do 85% wartości projektu, co oznacza, że Twój wkład to co najmniej 15% całkowitego kosztu projektu.

Całkowita kwota środków na dofinansowanie projektów – czyli pełna pula środków w konkursie to 110.000.000,00 zł

– Nowy konkurs, organizowany przez PARP, ma na celu przede wszystkim zapewnienie wsparcia finansowego przedsiębiorcom, którzy planują kupić lub licencjonować oprogramowania oraz usługi niezbędne do wdrożenia innowacji procesowych na bazie rozwiązań cyfrowych. Dodatkowo, przedsiębiorcy otrzymają dofinansowanie na środki trwałe, które będą niezbędne do wdrożenia innowacji procesowych w oparciu cyfryzację i dostosowanie modelu działalności w wyniku pandemii koronawirusa – mówi Małgorzata Jarosińska-Jedynak, sekretarz stanu w Ministerstwie Funduszy i Polityki Regionalnej.

Jakie projekty można zgłaszać?

– Pandemia COVID-19 nie pozostawia złudzeń co to roli cyfryzacji w zapewnieniu stabilności działania biznesu. W najtrudniejszych miesiącach najlepiej poradziły sobie firmy, które były w stanie sprawnie wykorzystać rozwiązania cyfrowe. Jednak nowe technologie w tym zakresie nie tylko zwiększają odporność przedsiębiorstw na kryzysy. Cyfryzacja to też szansa na większą wydajność procesów i konkurencyjność firm – dodaje Mikołaj Różycki, p.o. prezesa PARP.

O dofinansowanie będą mogły się ubiegać projekty polegające na wprowadzeniu przez MŚP innowacji procesowej poprzez wykorzystanie technologii cyfrowych. Projekt powinien znacząco wpływać na zmianę procesów oraz sposób funkcjonowania przedsiębiorstwa w warunkach epidemii. Realizacja projektu może stanowić uzupełnienie dla toczących się już procesów, spowodować zmianę modelu biznesowego przedsiębiorstwa lub jego strategii.

Projekt może polegać dodatkowo na wdrożeniu innowacji produktowej powiązanej z wdrażaną innowacją procesową. Wprowadzony na rynek produkt musi być zatem nowy lub znacząco ulepszony w stosunku do dotychczasowych produktów danego przedsiębiorcy.

Kryteria oceny

Przedsiębiorcy muszą wykazać, że dzięki wprowadzeniu i wykorzystaniu technologii cyfrowych, nastąpi zmiana sposobu działania, procesów przedsiębiorstwa dotyczących produkcji, świadczenia usług, organizacji lub dodatkowo zmiana produktów przedsiębiorstwa. Aby projekt otrzymał dofinansowanie, musi zostać uzasadniony planami rozwojowymi przedsiębiorstwa w kontekście pandemii COVID-19.

– Jednym z głównych kryteriów wzięcia udziału w konkursie jest wykazanie, jak projekt przyczyni się do rozwoju firmy, jaki ma związek z jej planami rozwojowymi, jak zwiększy jej konkurencyjność oraz usprawni lub zmieni jej procesy, które mają prowadzić do wyższej efektywności wewnątrz organizacji. Przedsiębiorcy powinni wykazać też, jak poprawią współpracę z dostawcami i klientami, czy i jak projekt wpłynie na stworzenie możliwości poszerzenia rynków zbytu lub przyczyni się do opracowania nowej, dodatkowej oferty usługowej/produktowej firmy – wyjaśnia Anna Forin, dyrektor departamentu usług proinnowacyjnych w PARP.

Badaniu podlega również zdolność i potencjał Wnioskodawcy do wykorzystania efektów projektu. Sprawdzana jest jego racjonalność, czyli to, czy zakładany rezultat jest możliwy do osiągnięcia oraz wdrożenia przez Wnioskodawcę w czasie trwania projektu oraz zapewnienia utrzymania trwałości rezultatu w ciągu trzech lat po zakończeniu projektu.

Dofinansowaniu będą podlegać takie koszty, jak: zakup usług programistycznych lub/i zakup oprogramowania gotowego, co stanowi komponent obligatoryjny projektu o minimalnej wartości wydatków kwalifikowalnych 60 tys. zł oraz zakup środków trwałych, usług doradczych lub/i szkoleniowych, które stanowią komponent fakultatywny projektu o maksymalnej wartości wydatków kwalifikowalnych 150 tys. zł.

Ważne terminy

Nabór wniosków w ramach ogłoszonego 6 września konkursu „Wsparcie MŚP w obszarze cyfryzacji – Bony na cyfryzację” rozpocznie się 20 września i będzie trwał maksymalnie do 20 października 2021 r.

Więcej informacji nt. warunków udziału w konkursie znajduje się na stronie:

https://www.parp.gov.pl/component/grants/grants/wsparcie-msp-w-obszarze-cyfryzacji-bony-na-cyfryzacje

Konkurs organizowany jest w ramach Programu Inteligentny Rozwój 2014-2020, oś priorytetowa: VI Zwiększenie potencjału przedsiębiorstw i przygotowanie do cyfrowej transformacji w kontekście pandemii COVID-19, Działanie 6.2 „Wsparcie MŚP w obszarze cyfryzacji – Bony na cyfryzację”.

Źródło: parp.gov.pl

CZYTAJ DALEJ

Newer Posts

Older Posts