covid-19-4969084_640.jpg

„Zajmujemy się najmem krótkoterminowym. Co w przypadku, kiedy Gość zarezerwuje termin odległy np. kilka miesięcy na przód, wpłacając nam zadatek, kiedy dostęp do turystyki zostaje nagle zamknięty i nie będzie możliwy pobyt w tym terminie? Czy taki Klient ma prawo do zwrotu wpłaconego zadatku? Jak możemy się bronić w tych trudnych czasach?”

Co do zasady, zgodnie z …


ekonomia_informacje-25.jpg

Od 30 grudnia 2020 r. do 15 stycznia 2021 r. płatnicy składek, których rodzaj przeważającej działalności, według PKD 2007, jest oznaczony kodem 55.10.Z (hotele i podobne obiekty zakwaterowania) albo kodem 79.12.Z (działalność organizatorów turystyki) mogą występować do ZUS o zwolnienie z obowiązku opłacania składek za lipiec, sierpień i wrzesień 2020 r. Zwolnienie przysługuje płatnikom, którzy spełniają następujące warunki:

  • byli zgłoszeni w ZUS jako płatnicy składek przed 30 czerwca 2020 r.,
  • przychód z działalności uzyskany w pierwszym miesiącu kalendarzowym, za który składany jest wniosek był niższy co najmniej o 75% w stosunku do przychodu uzyskanego w tym samym miesiącu w 2019 r.,
  • złożyli deklaracje rozliczeniowe i imienne raporty miesięczne za lipiec, sierpień, wrzesień 2020 r. do 31 października 2020 r. (chyba, że są zwolnieni z obowiązku ich składania).

Wniosek o zwolnienie z obowiązku opłacania składek (RDZ-B) można złożyć wyłącznie elektronicznie – przez Platformę Usług Elektronicznych (PUE) ZUS.

Źródło: ZUS


airbus-4454338_640.jpg

Trzyprocentowa recesja, drastyczny spadek przychodów z turystyki i olbrzymi wzrost bezrobocia. Czy taki scenariusz czeka Islandię po tym, jak WOW Air nagle zakończył działalność w ubiegłym tygodniu?

Bankructwo linii lotniczej nie jest szczególnie zaskakującą informacją w obecnych czasach. Rynek lotniczych przewozów pasażerskich jest niezwykle konkurencyjny, a gwałtownie zmieniające się koszty paliwa czy wojny cenowe powodują wysokie ryzyko prowadzenia takiej działalności.



Nowe przepisy dotyczą połączenia co najmniej dwóch typów usług turystycznych (transport, zakwaterowanie, wynajem samochodu lub inne usługi, na przykład wycieczki z przewodnikiem), w tym:

  • imprez turystycznych, takich jak zorganizowane przez organizatora turystycznego wakacje, a także wyselekcjonowany przez podróżującego pakiet dobranych usług zakupiony online lub offline w jednym punkcie sprzedaży;
  • powiązanych usług turystycznych, takich jak zakupione w jednym punkcie sprzedaży usługi turystyczne, które zostały zarezerwowane w ramach osobnych transakcji, lub usługi zakupione na stronie internetowej w przypadku zaproszenia podróżującego na tę stronę po dokonaniu rezerwacji na innej stronie, jeżeli tej drugiej rezerwacji dokonano w ciągu 24 godzin.

Vĕra Jourová, komisarz do spraw sprawiedliwości, konsumentów i równouprawnienia płci, powiedziała: – Rezerwacja wakacji przez internet jest prosta, ale w przypadku problemów turyści chcą mieć pewność, że są w pełni chronieni. Nowe przepisy dotyczące zorganizowanych podróży zostały dostosowane do ery cyfrowej i nowych sposobów rezerwowania wakacji. Podróżujący będą korzystać z nowych praw i ochrony w przypadku upadłości organizatorów. Nowe przepisy ułatwią też przedsiębiorstwom z branży turystycznej oferowanie swoich usług także za granicą.

Nowe przepisy dają konsumentom więcej korzyści w postaci:

  • jaśniejszych informacji dla podróżujących

Przedsiębiorstwa muszą informować podróżujących za pomocą standardowych formularzy informacyjnych o ich podstawowych prawach oraz o tym, czy oferują im zorganizowaną podróż, czy powiązaną usługę turystyczną. Muszą one zapewnić jasne informacje dotyczące cech i charakterystyki pakietu usług, jego ceny oraz wszystkich dodatkowych opłat;

  • zwrotu pieniędzy i powrotu do kraju w przypadku upadłości organizatora

Przedsiębiorstwa sprzedające zorganizowane wyjazdy wakacyjne muszą zapewnić podróżującym ochronę na wypadek niewypłacalności. Jest to gwarancją pokrycia kosztów zwrotu pieniędzy oraz powrotu do kraju w przypadku ogłoszenia upadłości przez organizatorów. Gwarancja ta ma również zastosowanie do powiązanych usług turystycznych;

  • jaśniejszych zasad dotyczących odpowiedzialności

Organizator wyjazdu wakacyjnego jest odpowiedzialny za wszelkie problemy, bez względu na to, kto świadczy usługi turystyczne;

  • skuteczniejszych praw do anulowania rezerwacji

Zgodnie z nowymi przepisami podróżujący mają prawo do anulowania zorganizowanego wyjazdu wakacyjnego z jakichkolwiek powodów za uiszczeniem rozsądnej opłaty. Istnieje również możliwość anulowania wakacji bez dodatkowych opłat, jeżeli miejsce docelowe stanie się niebezpieczne ze względu na wojnę lub klęski żywiołowe lub jeżeli cena wyjazdu zostanie podniesiona o co najmniej 8 proc. ceny początkowej;

  • zapewnienia zakwaterowania, jeżeli podróż powrotna nie jest możliwa

Jeżeli podróżujący nie mogą wrócić ze zorganizowanego wyjazdu wakacyjnego na czas, na przykład z powodu klęski żywiołowej, zapewnia im się zakwaterowanie przez maksymalnie trzy noce. Dodatkowe noclegi są objęte właściwymi przepisami regulującymi prawa pasażerów;

  • pomocy dla podróżujących

Organizator wyjazdu musi zapewnić pomoc podróżującym w przypadku trudnej sytuacji, a w szczególności zapewnić im informacje o usługach zdrowotnych i opiece konsularnej.

Nowe przepisy przyniosą korzyści także przedsiębiorstwom, w postaci:

  • jaśniejszych zasad i ułatwienia działalności za granicą

Przedsiębiorstwa będą od teraz podlegały takim samym zasadom dotyczącym wymogów w zakresie informacji, odpowiedzialności i innych zobowiązań w całej UE. Krajowe systemy postępowania upadłościowego są od teraz uznawane w całej UE. Środki te umożliwiają przedsiębiorstwom funkcjonowanie w całej UE w takim sam sposób jak w swoim kraju;

  • zmodernizowanych wymogów informacyjnych, które nie bazują już tylko na broszurach turystycznych

Dzięki zniesieniu wymogu drukowania broszur przedsiębiorstwa zaoszczędzą do 390 mln euro rocznie;

  • mniejszych obciążeń regulacyjnych

Podróże służbowe zaaranżowane w ramach umowy, na przykład z biurem podróży, nie będą już objęte dyrektywą.

Dalsze działania

Państwa członkowskie miały wdrożyć przepisy dyrektywy do swojego prawa krajowego do dnia 1 stycznia 2018 r. Okres przejściowy trwał zatem sześć miesięcy, aż do dnia 1 lipca 2018 r. Komisja zbada, w jaki sposób przepisy te zostały transponowane oraz jak są stosowane w państwach członkowskich. W stosownych przypadkach będzie podejmować dodatkowe działania.

Źródło: https://ec.europa.eu