menu trigger  menu trigger
economic-1050731_640.jpg

Firmy: Księgowość w spółce wodnej

„Czy jest możliwość prowadzenia uproszczonej księgowości dla spółki wodnej (osoba prawna, bez szczególnej formy prawnej)? Jeśli tak, czy jest jakiś limit przychodowy i czy taka spółka może być zwolniona z podatku VAT, jeśli się nie przekroczy limitu?”

Wbrew pozorom zagadnienie przedstawione przez Czytelnika nie jest proste i jednoznaczne, wręcz przeciwnie – przysparza wielu problemów na gruncie interpretacji podatkowych.

Przedstawiona przez Czytelnika tematyka była nawet przedmiotem interpelacji nr …

CZYTAJ DALEJ
ekonomia_informacje-48.jpg

Praca zdalna – pracodawca zapewnieni materiały i narzędzia pracy

W związku z dużą popularnością pracy zdalnej do resortu pracy zostało wysłane zapytanie dotyczące zmian w kodeksie pracy. Kierująca pytanie posłanka Małgorzata Niemczyk była zainteresowana głównie refundacją pracy zdalnej dla pracownika.

Interpelacja nr 26850 do prezesa Rady Ministrów w sprawie refundacji kosztów poniesionych przez pracowników przy wykonywaniu pracy zdalnej

Szanowny Panie Premierze,

pandemia koronawirusa zmieniła naszą rzeczywistość także w zakresie pracy. Jedną z większych zmian jest wprowadzenie pracy zdalnej, czyli pracy wykonywanej poza miejscem jej stałego wykonywania. Praca zdalna pozwala pracodawcy na dalszą realizację poszczególnych zadań w obrębie prowadzonej działalności gospodarczej. Pracownikowi z kolei pozwala na świadczenie pracy w swoim domu, mieszkaniu lub ewentualnie w innym miejscu.

Ministerstwo Zdrowia pracuje nad projektem, który pozwoli firmom sprawdzać, czy ich pracownicy oraz klienci są zaszczepieni przeciw COVID-19. Istnieje prawdopodobieństwo, że ustawa wpłynie na decyzje pracodawców i część pracowników będzie oddalona do pracy zdalnej. W ustawach tarczy antykryzysowej oraz innych dotyczących COVID-19 nie ma żadnych regulacji na temat tego, w jaki sposób rozliczyć koszty, które pracownik poniósł w związku ze świadczeniem pracy zdalnej.

Występują jedynie zapisy, iż pracodawca jest zobligowany do zapewnienia narzędzi, materiałów całej obsługi logistycznej pracy zdalnej. Jak zatem dokonać zwrotu ewentualnych kosztów poniesionych przez pracownika? Mówimy tu m.in. o kosztach z tytułu zużycia mediów na potrzeby świadczenia pracy zdalnej. Praca zdalna staje się rzeczywistością, wiele firm i osób nie powróci do pracy w biurach, konieczne są długotrwałe regulacje w prawie pracy dotyczące refundacji kosztów poniesionych przez pracowników.

W związku z powyższym proszę o udzielenie odpowiedzi na następujące pytania:

  1. Czy są planowane zmiany w ustawodawstwie o prawie pracy uwzględniające wprowadzenie przepisów dotyczących refundacji pracy zdalnej dla pracownika?
  2. W jaki sposób będzie możliwe rozliczenie refundacji dla pracowników?
  3. Czy refundacja będzie podlegała opodatkowaniu? Jeśli tak, to w jaki sposób i na podstawie jakich przepisów?
  4. Od kiedy ww. przepisy dotyczące refundacji zostaną wprowadzone? Czy będzie możliwość wprowadzenia refundacji wstecz, od początku trwania pandemii?
  5. Jeśli nie są planowane zmiany w ustawie, to proszę o odpowiedź, dlaczego nie są i kiedy nastąpi wprowadzenie ww. przepisów?

W przypadku niemożności otrzymania pełnych informacji w odpowiedzi standardowej na moją interpelację proszę o udzielenie odpowiedzi w sposób niejawny. Z odpowiedzią zapoznam się osobiście we wskazanym dniu w Kancelarii Sejmu.

Posłanka Małgorzata Niemczyk

Łódź, dnia 10 września 2021 r.

Odpowiedź na interpelację nr 26850 w sprawie refundacji kosztów poniesionych przez pracowników przy wykonywaniu pracy zdalnej

Szanowna Pani Marszałek,

w odpowiedzi na interpelację nr 26850 Pani Poseł na Sejm RP Małgorzaty Niemczyk z dnia 14 września br. uprzejmie przedstawiam poniższe stanowisko.

Obowiązujące przepisy dotyczące pracy zdalnej, zawarte w art. 3 ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych, nie regulują obowiązku pracodawcy rekompensowania pracownikom kosztów ponoszonych z tytułu pracy zdalnej (np. z uwagi na ponoszenie przez pracownika zwiększonych kosztów zużycia mediów).

Brak ww. regulacji nie oznacza jednak, że pracownik, który poniósł koszty związane z pracą zdalną nie może domagać się zwrotu tych kosztów od pracodawcy, na zasadach ogólnych. Należy bowiem podkreślić, że wszelkie koszty związane z pracą w istocie obciążają pracodawcę. Oznacza to, że pracownik, który je poniósł, ma prawo domagać się od pracodawcy rekompensaty. Prawo do określonej rekompensaty powinno być jednak udokumentowane; w tym celu pracownik powinien przedstawić pracodawcy np. rachunki potwierdzające poniesione koszty.

CZYTAJ DALEJ

Świadczenia z ZFŚS a upadłość konsumencka

W skład masy upadłości wchodzi majątek należący do upadłego w dniu ogłoszenia upadłości oraz nabyty przez upadłego w toku postępowania upadłościowego. Jak zaliczyć świadczenia z zfśs? Czy podlegają one zajęciu?

Interpelacja nr 24620 do ministra sprawiedliwości w sprawie zajmowania środków z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych w postępowaniu upadłościowym konsumenckim

Szanowny Panie Ministrze,

w związku z docierającymi informacjami o różnych praktykach syndyków w postępowaniach upadłościowych osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej w zakresie obejmowania do masy upadłości środków przysługujących upadłemu z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych zasadne i konieczne jest zasygnalizowanie trudności w określeniu składników wchodzących w skład masy upadłości w postępowaniach konsumenckich.

Zgodnie z art. 62 ustawy z dnia 28 lutego 2003 r. Prawo upadłościowe (Dz. U. z 2020 r. poz. 1228), dalej p. up. w skład masy upadłości wchodzi majątek należący do upadłego w dniu ogłoszenia upadłości oraz nabyty przez upadłego w toku postępowania upadłościowego, z wyjątkami określonymi w art. 63-67a. Wskazane wyjątki dotyczą między innymi wynagrodzenia za pracę upadłego w części niepodlegającej zajęciu. Ustawodawca w przepisach Prawa upadłościowego nie wskazał, że środki przysługujące upadłemu z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych (np. wczasy pod gruszą, zapomogi, refundacja wydatków na wydarzenia kulturalno-sportowe) mają być wyłączone z masy upadłości. Jednakże w praktyce spotkać można różne interpretacje i praktyki, w których syndycy obejmują w 100% środki z ZFŚS albo do masy upadłości jest przekazywana część niepodlegająca zajęciu w oparciu o art. 63 ust. 1 pkt 2 p. up. w zw. z art. 87 k.p.

W związku z powyższym zwracam się z uprzejmą prośbą o udzielenie odpowiedzi na następujące pytania:

  1. Czy środki przysługujące upadłemu w postępowaniu upadłościowym wobec osoby fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych powinny być zajęte przez syndyka do masy upadłości? Jeżeli tak, to czy w całości, czy w części w oparciu o art. 87 Kodeksu pracy?
  2. Czy planowane są zmiany legislacyjne, których celem jest ujednolicenie katalogu wyłączeń składników z masy upadłości, w szczególności środków z ZFŚS?

Poseł Tomasz Siemoniak

10 czerwca 2021 r.

Odpowiedź na interpelacja nr 24620 w sprawie zajmowania środków z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych w postępowaniu upadłościowym konsumenckim

CZYTAJ DALEJ

Dyrektor: Co robić z nieaktualnymi podręcznikami szkolnymi?

Przepełnione szkolne magazyny, w których zalegają nieaktualne podręczniki szkolne – z takim problemem borykają się dyrektorzy, wskazując na brak przepisów dotyczących postępowania z przeterminowanymi książkami, z których nie będą już korzystać ani nauczyciele, ani uczniowie. Czy zastosowanie mają w tym przypadku regulacje dotyczące ewidencjonowania materiałów bibliotecznych? Czy składowanie nieaktualnych podręczników w szkolnej bibliotece to konieczność? Jak można pozbyć się starych książek zakupionych z dotacji?

Wyjaśnień …

CZYTAJ DALEJ

Objaśnienia podatkowe w sprawie kas rejestrujących

Objaśnienia dotyczą zasad odliczania (zwrotu) od podatku należnego kwoty wydanej na zakup kas rejestrujących mających postać oprogramowania, a także obowiązku prowadzenia ewidencji na kasie rejestrującej sprzedaży, za którą płatność nastąpiła za pośrednictwem poczty, banku lub spółdzielczej kasy oszczędnościowo-kredytowej na rachunek podatnika.

OBJAŚNIENIA PODATKOWE z 12 sierpnia 2021

W SPRAWIE:

  1. ULGI NA ZAKUP KAS REJESTRUJĄCYCH MAJĄCYCH POSTAĆ OPROGRAMOWANIA
  2. OBOWIĄZKU PROWADZENIA EWIDENCJI NA KASIE REJESTRUJĄCEJ SPRZEDAŻY, ZA KTÓRĄ PŁATNOŚĆ NASTĄPIŁA ZA POŚREDNICTWEM POCZTY, BANKU LUB SPÓŁDZIELCZEJ KASY OSZCZĘDNOŚCIOWO-KREDYTOWEJ

 

Czego dotyczą objaśnienia

 

Objaśnienia dotyczą:

  1. zasad odliczania (zwrotu) od podatku należnego kwoty wydanej na zakup kas rejestrujących mających postać oprogramowania (dalej: „kasy wirtualne”).
  2. obowiązku prowadzenia ewidencji na kasie rejestrującej sprzedaży, za którą płatność nastąpiła za pośrednictwem poczty, banku lub spółdzielczej kasy oszczędnościowo-kredytowej na rachunek podatnika.

 

Przepisy podatkowe, których dotyczą wydawane objaśnienia

  1. Rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 26 maja 2020 r. w sprawie kas rejestrujących mających postać oprogramowania1 (dalej: „rozporządzenie w sprawie kas wirtualnych”) oraz rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 29 maja 2020 r. w sprawie grup podatników lub rodzajów czynności, w odniesieniu do których możliwe jest używanie kas rejestrujących mających postać oprogramowania2 (dalej: „rozporządzenie w sprawie grup podatników lub rodzajów czynności, w odniesieniu do których możliwe jest używanie kas wirtualnych”). Rozporządzenia te weszły w życie 1 czerwca 2020 r. i wprowadzają możliwość stosowania do prowadzenia ewidencji sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych kas wirtualnych przez wybrane grupy podatników.
  2. Rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 29 kwietnia 2019 r. w sprawie kas rejestrujących3 (dalej: „rozporządzenie w sprawie kas”).

 

I. Zasady odliczania (zwrotu) od podatku należnego kwoty wydanej na zakup kas wirtualnych

W ustawie z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów o usług4 (dalej: „ustawa o VAT”) wprowadzono przepis (art. 111b ust. 2), zgodnie z którym do kas wirtualnych odpowiednio stosuje się art. 111 i art. 111a. Objaśnienia mają za zadanie przedstawienie zasad odliczania (zwrotu) od podatku należnego kwoty wydanej na zakup kas wirtualnych (dalej: „ulga”) uregulowane w tych artykułach oraz w akcie wykonawczym do ustawy w zakresie „ulgi”5.

W rozporządzeniu w sprawie kas zawarto natomiast regulacje dotyczące ewidencji sprzedaży, za którą płatność nastąpiła za pośrednictwem poczty, banku lub spółdzielczej kasy oszczędnościowo-kredytowej. Objaśnienia dotyczą więc również obowiązku prowadzenia ewidencji na kasie rejestrującej sprzedaży, za którą płatność nastąpiła za pośrednictwem poczty, banku lub spółdzielczej kasy oszczędnościowo-kredytowej na rachunek podatnika.

Objaśnienia podatkowe z dnia 11 lipca 2019 r. odnoszące się do „Ulgi na zakup kas rejestrujących on-line” można odnaleźć pod linkiem: https://www.gov.pl/web/finanse/objasnienia-podatkowe-z-11-lipca-2019-r-ulga-na-zakupkas-rejestrujacych-on-line

 

Niniejsze objaśnienia nie zastępują „Objaśnień z dnia 11 lipca 2019 r.” – należy je traktować, jako ich uzupełnienie uzasadnione wprowadzeniem na rynek od 1 czerwca 2020 r. nowego rodzaju kas rejestrujących, czyli kas wirtualnych.

 

1. Ogólne zasady odliczania

Prawo do uzyskania „ulgi” przysługuje podatnikom, u których:

  • powstał obowiązek prowadzenia ewidencji i którzy rozpoczęli prowadzenie ewidencji w obowiązujących terminach przy zastosowaniu kas rejestrujących, o których mowa w art. 111 ust. 6a ustawy o VAT;
  • nie powstał obowiązek prowadzenia ewidencji i którzy rozpoczęli prowadzenie ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących, o których mowa w art. 111 ust. 6a ustawy o VAT, oraz dotychczas nie używali żadnych kas rejestrujących.

(Podstawa prawna: art. 111 ust. 4 ustawy o VAT).

 

Kasa rejestrująca – online w tym wirtualna – musi zapewnić prawidłowe zaewidencjonowanie, przechowywanie i bezpieczne przesyłanie danych z kasy rejestrującej na zewnętrzne nośniki danych oraz umożliwiać połącznie i przesyłanie danych między kasą rejestrującą a Centralnym Repozytorium Kas.

(Podstawa prawna: art. 111 ust. 6a ustawy o VAT)

 

Każda kasa wirtualna, aby mogła być stosowana na polskim rynku musi pozytywnie przejść proces certyfikacji przeprowadzony przez Główny Urząd Miar. W celu uzyskania certyfikatu kasy, Główny Urząd Miar będzie sprawdzał m.in. zabezpieczenia kasy wirtualnej, w szczególności czy spełnia funkcje wymienione w art. 111 ust. 6a ustawy o VAT, czyli czy umożliwia połączenie i przesyłanie danych między kasą a Centralnym Repozytorium Kas, a także wymagania techniczne dla kas dotyczące ich zawartości, zapisu i przechowywania danych zawarte w załączniku nr 1 do rozporządzenia w sprawie kas wirtualnych.

 

Kasa wirtualna jest to kasa, która spełnia funkcje wymienione w art. 111 ust. 6a ustawy o VAT, a także wymagania techniczne wskazane w rozporządzeniu w sprawie kas wirtualnych, w związku z tym „ulga” z art. 111 ust. 4 ustawy o VAT ma do niej zastosowanie.

 

Kwota wydana na zakup kasy wirtualnej

 

Kasa wirtualna to oprogramowanie, a nie urządzenie, na którym jest ono zainstalowane.

 

Przepisy rozporządzenia w sprawie kas wirtualnych wskazują na odrębność tego typu kasy rejestrującej – jako oprogramowania – od urządzenia, na którym ta kasa (oprogramowanie) jest zainstalowana. Wśród tego typu przepisów wymienić można, m.in.:

  • § 6 ust. 3, zgodnie z którym podatnik zapewnia konfigurację urządzenia, na którym jest zainstalowana kasa, zgodnie z wymaganiami określonymi przez producenta kasy;
  • § 11 pkt 2, zgodnie z którym podatnicy używający kas wirtualnych udostępniają kasy wraz z urządzeniem, na którym kasa jest zainstalowana, do kontroli stanu oprogramowania i prawidłowości jej pracy na każde żądanie właściwych organów.

Mając na uwadze powyższe, ulga z tytułu zakupu kasy rejestrującej, określona w art. 111 ust. 4 ustawy o VAT, przysługuje tylko w przypadku nabycia oprogramowania (kasy mającej postać oprogramowania).

 

Należy podkreślić, że poza przypadkami wskazanymi w art. 111 ust. 4 ustawy o VAT (patrz: wcześniejsza część niniejszych objaśnień) ulga na zakup kas wirtualnych przysługuje również tym podatnikom, którzy na podstawie ustawy zostali zobligowani do wymiany dotychczas stosowanych kas i w efekcie dokonują zakupu np. kasy wirtualnej.

 

(Podstawa prawna: art. 111 ust. 4 i art. 145b ust. 3 ustawy o VAT)

 

W rozporządzeniu w sprawie odliczania lub zwrotu kwot wydanych na zakup kas rejestrujących określone zostały warunki, które muszą być spełnione, aby możliwe było ujęcie „ulgi” w rozliczeniu podatnika. Odliczenie kwoty wydanej na zakup kasy rejestrującej, lub jej zwrot następuje pod warunkiem:

  • rozpoczęcia prowadzenia ewidencji sprzedaży przez podatnika przy użyciu kasy rejestrującej zakupionej w okresie obowiązywania potwierdzenia, o którym mowa w art. 111 ust. 6b ustawy,
  • posiadania przez podatnika faktury potwierdzającej zakup kasy rejestrującej oraz dowodu zapłaty całej należności za jej zakup.

(Podstawa prawna: § 2 ust. 1 rozporządzenia w sprawie odliczania lub zwrotu kwot wydanych na zakup kas rejestrujących)

 

Przy czym należy podkreślić, że w przypadku podatników prowadzących ewidencję sprzedaży przy użyciu więcej niż jednej kasy rejestrującej odliczenie lub zwrot ulgi na zakup każdej z tych kas następuje dodatkowo, pod warunkiem rozpoczęcia prowadzenia ewidencji przy użyciu każdej kasy rejestrującej w każdym punkcie sprzedaży nie później niż w okresie 6 miesięcy od dnia rozpoczęcia prowadzenia ewidencji sprzedaży przez podatnika.

(Podstawa prawna: § 2 ust. 2 rozporządzenia w sprawie odliczania lub zwrotu kwot wydanych na zakup kas rejestrujących)

 

Kasy wirtualne mogą stosować tylko podatnicy wskazani w rozporządzeniu w sprawie grup podatników lub rodzajów czynności, w odniesieniu do których możliwe jest używanie kas wirtualnych

 

W § 1 rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie grup podatników lub rodzajów czynności, w odniesieniu do których możliwe jest używanie kas rejestrujących mających postać oprogramowania wskazuje się, że stosowanie tego typu kas umożliwia się dla grup podatników w branży transportowej, hotelarskiej, gastronomicznej oraz w zakresie sprzedaży wyrobów węglowych. Stosowanie kas przez wskazane w rozporządzeniu grupy podatników ma charakter fakultatywny. Zatem od decyzji samego podatnika (działającego w jednej z tych branż) zależy czy będzie korzystał z kasy wirtualnej czy innej spełniającej nałożone przepisami wymogi.

 

W konsekwencji powyższego również ulga na zakup kasy wirtualnej przysługuje tylko podatnikom, którzy zaliczają się do wskazanych branż wykonujących następujące czynności:

1) usług przewozu osób samochodem osobowym, w tym taksówką, z wyjątkiem przewozu okazjonalnego, o którym mowa w art. 18 ust. 4b pkt 2 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym (Dz. U. z 2019 r. poz. 2140 oraz z 2020 r. poz. 875);

2) usług wynajmu samochodów osobowych z kierowcą (PKWiU 49.32.12.0);

3) usług związanych z przeprowadzkami, świadczonych na rzecz gospodarstw domowych (PKWiU 49.42.11.0);

4) usług transportu drogowego pasażerskiego pojazdami napędzanymi siłą mięśni ludzkich lub ciągnionymi przez zwierzęta (PKWiU 49.39.35.0);

5) usług transportu drogowego pasażerskiego, rozkładowego, międzymiastowego, ogólnodostępnego (PKWiU 49.39.11.0);

6) usług transportu drogowego pasażerskiego, rozkładowego, miejskiego i podmiejskiego (PKWiU 49.31.21.0);

7) usług transportu kolejowego pasażerskiego, miejskiego i podmiejskiego (PKWiU 49.31.10.0);

8) usług transportu kolejowego pasażerskiego międzymiastowego (PKWiU 49.10);

9) usług transportu pasażerskiego, kolejkami linowymi naziemnymi, kolejkami linowymi i wyciągami narciarskimi (PKWiU 49.39.20.0);

10) usług transportu morskiego i przybrzeżnego pasażerskiego, promowego (PKWiU 50.10.11.0);

11) usług transportu morskiego i przybrzeżnego pasażerskiego wycieczkowcami (PKWiU 50.10.12.0);

12) usług transportu wodnego śródlądowego pasażerskiego, promowego (PKWiU 50.30.11.0);

13) usług transportu wodnego śródlądowego pasażerskiego wycieczkowcami (PKWiU 50.30.12.0);

14) usług transportu wodnego śródlądowego pasażerskiego łodziami wycieczkowymi (PKWiU 50.30.13.0);

15) usług pozostałego transportu wodnego śródlądowego pasażerskiego (PKWiU 50.30.19.0);

16) usług transportu lotniczego regularnego krajowego pasażerskiego (PKWiU 51.10.11.0);

17) usług transportu lotniczego nieregularnego krajowego pasażerskiego, z wyłączeniem w celach widokowych (PKWiU 51.10.12.0);

18) usług hotelarskich i podobnych usług związanych z zakwaterowaniem (PKWiU 55.10);

19) usług obiektów noclegowych turystycznych i miejsc krótkotrwałego zakwaterowania (PKWiU 55.20);

20) usług świadczonych przez pola kempingowe (włączając pola dla pojazdów kempingowych) i pola namiotowe (PKWiU 55.30);

21) pozostałych usług związanych z zakwaterowaniem (PKWiU 55.90);

22) usług restauracji i pozostałych placówek gastronomicznych (PKWiU 56.10);

23) usług przygotowywania i dostarczania żywności (katering) dla odbiorców zewnętrznych (PKWiU 56.21);

24) pozostałych usług gastronomicznych (PKWiU 56.29);

25) usług przygotowywania i podawania napojów (PKWiU 56.30);

26) sprzedaży węgla, brykietu i podobnych paliw stałych wytwarzanych z węgla, węgla brunatnego, koksu i półkoksu przeznaczonych do celów opałowych.

 

(Podstawa prawna: § 1 rozporządzenia w sprawie grup podatników lub rodzajów czynności, w odniesieniu do których możliwe jest używanie kas wirtualnych)

 

„Ulga” przysługuje podatnikom zobligowanym, na podstawie ustawy o VAT, do wymiany kas rejestrujących z elektronicznym lub papierowym zapisem kopii, którzy wprowadzą kasy wirtualne w branży:

  • świadczenia usług związanych z wyżywieniem wyłącznie świadczonych przez stacjonarne placówki gastronomiczne, w tym również sezonowo, oraz usług w zakresie krótkotrwałego zakwaterowania,
  • sprzedaży węgla, brykietu i podobnych paliw stałych wytwarzanych z węgla, węgla brunatnego, koksu i półkoksu przeznaczonych do celów opałowych.

(Podstawa prawna: art. 145b ust. 1 pkt 2 i ust. 3 ustawy o VAT oraz § 1 rozporządzenia w sprawie grup podatników lub rodzajów czynności, w odniesieniu do których możliwe jest używanie kas wirtualnych)

 

2. Sposób odliczania przez podatników zwolnionych

Sposób odliczania przez podatników zwolnionych „ulgi” z tytułu zakupu kas wirtualnych pozostaje taki sam jak w przypadku kas on-line (aktualne pozostają objaśnienia z dnia 11 lipca 2019 r.).

Na szczególną uwagę zasługuje przypadek kas wirtualnych o zastosowaniu specjalnym przeznaczonych do prowadzenia ewidencji przy świadczeniu usług przewozu osób samochodem osobowym, w tym taksówką (…)6. Tego typy kasa jest:

  • wydzielonym modułem aplikacji mobilnej (…)7, albo
  • stanowi oddzielną aplikację zintegrowaną z tą aplikacją lub
  • współpracuje z taksometrem.

(Podstawa prawna: § 50 ust. 1 załącznika nr 1 do rozporządzenia w sprawie kas wirtualnych)

 

W odniesieniu do pierwszego i drugiego spośród wymienionych powyżej wariantów działania kas obowiązują zasady skorzystania z ulgi inne niż w przypadku trzeciego wariantu.

W przypadku podatników świadczących usługi przewozu osób oraz ich bagażu podręcznego taksówkami, u których:

1) sprzedaż jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 ustawy o VAT

2) kasa jest wydzielonym modułem aplikacji mobilnej albo stanowi oddzielną aplikację zintegrowaną z tą aplikacją

– wniosek o zwrot kwoty wydanej na zakup kasy wirtualnej zawiera wszystkie elementy wskazane w § 4 ust. 2 i ust. 3 pkt 1 i 2 rozporządzenia w sprawie odliczania lub zwrotu kwot wydanych na zakup kas rejestrujących, z wyjątkiem § 4 ust. 3 pkt 3 (kopii świadectwa przeprowadzonej legalizacji ponownej taksometru współpracującego z kasą o zastosowaniu specjalnym służącą do prowadzenia ewidencji przy świadczeniu tych usług, w tym również zintegrowanego w jednej obudowie z kasą).

 

Jeśli podatnik świadczy usługi przewozu osób i bagażu podręcznego taksówkami, a kasa wirtualna współpracuje z taksometrem do wniosku o zwrot kwoty ulgi dołącza się kopię świadectwa legalizacji ponownej taksometru.

Jeśli podatnik świadczy usługi przewozu osób samochodem osobowym, w tym taksówką a kasa wirtualna jest wydzielonym modułem aplikacji mobilnej albo stanowi oddzielną aplikację zintegrowaną z tą aplikacją do wniosku o zwrot ulgi nie załącza się kopii świadectwa przeprowadzonej legalizacji ponownej taksometru.

 

(Podstawa prawna: § 4 ust. 3 rozporządzenia w sprawie odliczania lub zwrotu kwot wydanych na zakup kas rejestrujących, § 4 ust. 1 pkt 2 lit. a rozporządzenia w sprawie kas wirtualnych i § 50 ust. 1 załącznika nr 1 do rozporządzenia w sprawie kas wirtualnych)

 

3. Zwrot do urzędu skarbowego kwoty wydanej na zakup kas

Podatnicy są obowiązani do zwrotu odliczonej w deklaracji lub zwróconej im na wniosek ulgi na zakup kas wirtualnych w przypadku, gdy w okresie 3 lat od dnia rozpoczęcia prowadzenia ewidencji sprzedaży:

  • zakończą działalność gospodarczą, lub
  • trwale zaprzestaną prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu tej kasy, lub
  • naruszą obowiązki polegające na zapewnieniu połączenia umożliwiającego przesyłanie danych między kasą rejestrującą a Centralnym Repozytorium Kas.

(Podstawa prawna: art. 111 ust. 6 ustawy o VAT oraz § 5 ust. 1 rozporządzenia w sprawie odliczania lub zwrotu kwot wydanych na zakup kas rejestrujących)

 

Kasy wirtualne nie zostały objęte obowiązkiem poddawania ich obowiązkowemu przeglądowi technicznemu, stąd nie ma do nich zastosowania art. 111 ust. 6 ustawy o VAT dotyczący zwrotu kwoty ulgi z tytułu braku wykonania obowiązkowego przeglądu technicznego.

 

Podatnicy używający kas wirtualnych udostępniają natomiast kasy wraz z urządzeniem, na którym kasa jest zainstalowana, do kontroli stanu oprogramowania i prawidłowości jej pracy na każde żądanie właściwych organów. Natomiast w przypadku awarii kasy związanej z wystąpieniem błędu weryfikacji danych w bazie danych kasy, podatnik niezwłocznie, nie podatnika naczelnika urzędu skarbowego.

(Podstawa prawna: § 11 pkt 2 i § 12 ust. 1 rozporządzenia w sprawie kas wirtualnych)

 

3.1. Podatnicy czynni VAT

Zwrotu odliczonej lub zwróconej ulgi dokonują na rachunek właściwego urzędu skarbowego w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po danym okresie rozliczeniowym, w którym powstały okoliczności uzasadniające dokonanie takiego zwrotu.

(Podstawa prawna: § 5 ust. 3 pkt 1 rozporządzenia w sprawie odliczania lub zwrotu kwot wydanych na zakup kas rejestrujących)

 

3.2. Podatnicy zwolnieni z VAT

Podatnicy zwolnieni z VAT, czyli wykonujący czynności wyłącznie zwolnione od podatku, lub u których sprzedaż jest zwolniona od podatku, zwrotu ulgi dokonują na rachunek właściwego urzędu skarbowego do końca miesiąca następującego po miesiącu, w którym powstały okoliczności uzasadniające dokonanie zwrotu.

(Podstawa prawna: § 5 ust. 3 pkt 2 rozporządzenia w sprawie odliczania lub zwrotu kwot wydanych na zakup kas rejestrujących)

 

Przykład

Podatnik zwolniony rozpocznie działalność usług taksówkowych 5 marca 2021 r. i w tym dniu rozpocznie prowadzenie ewidencji sprzedaży tych usług na kasie wirtualnej. Na wniosek złożony do urzędu skarbowego otrzymał zwrot ulgi z tytułu zakupu kasy wirtualnej. W okresie 3 lat od dnia rozpoczęcia prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy wirtualnej zakończył działalność gospodarczą – 31 stycznia 2023 r. W związku z tym – zwraca wykorzystaną ulgę na rachunek urzędu skarbowego – do końca lutego 2023 r.

 

II. Obowiązek prowadzenia ewidencji na kasie rejestrującej sprzedaży, za którą płatność nastąpiła za pośrednictwem poczty, banku lub spółdzielczej kasy oszczędnościowo-kredytowej na rachunek podatnika – zasady obowiązujące od 1 maja 2019 r.

 

1. Obowiązek ewidencji przelewów

Podatnicy prowadzą ewidencję każdej czynności sprzedaży, w tym sprzedaży zwolnionej od podatku, przy użyciu kas, które zostały nabyte w okresie obowiązywania potwierdzenia, że kasa spełnia funkcje wymienione odpowiednio w art. 111 ust. 6a lub w art. 145a ust. 2 ustawy oraz wymagania techniczne (kryteria i warunki techniczne) dla kas, wyłącznie w trybie fiskalnym pracy tej kasy, po dokonaniu jej fiskalizacji.

(Podstawa prawna: § 3 rozporządzenia w sprawie kas)

 

Jeśli podatnik o dokonanych wpłatach na rachunek bankowy dowiaduje się dopiero z chwilą otrzymania informacji z banku i ewidencjonuje na kasie rejestrującej zapłaty dokonane w dniu poprzednim niezwłocznie dnia następnego (w dniu odczytu płatności w banku).

 

Przykład

Podatnik udostępnia za pomocą platformy internetowej możliwość nabycia przez klientów biletów wstępu do parku rozrywki. Bilety są wysyłane automatycznie pocztą na skrzynkę poczty elektronicznej klienta po opłaceniu biletu za pośrednictwem platformy płatniczej. Przedsiębiorca nie jest uprawniony do stosowania zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących (bilety w zakresie wstępu do parków rozrywki są wyłączone ze zwolnień wskazanych w rozporządzeniu8). Podatnik o dokonanych wpłatach na rachunek bankowy dowiaduje się dopiero z chwilą otrzymania informacji z banku, po ich uznaniu na rachunku bankowym. W związku z tym podatnik ewidencjonuje na kasie rejestrującej zapłaty dokonane w dniu poprzednim, np. niezwłocznie dnia następnego w normalnych warunkach weryfikacji wpływów tj. w dniu odczytu płatności w banku. Paragon fiskalny jest wystawiany do każdej sprzedaży osobno, tj. każdej płatności indywidualnie.

 

Dopuszczalne jest zaewidencjonowanie przy zastosowaniu kasy rejestrującej, wpłat dokonywanych za pośrednictwem banku, bezpośrednio po uzyskaniu informacji o ich otrzymaniu, tj. bez zbędnej zwłoki w dniu następnym lub pierwszego dnia pracy następującego po dniach, w których ten podatnik nie wykonuje działalności. Użyte w przepisie pojęcie „niezwłocznie” należy rozumieć jako najwcześniejszy realny termin na wystawienie i wydanie klientowi paragonu fiskalnego z uwzględnieniem okoliczności, miejsca i czasu dokonania czynności podlegającej obowiązkowi prowadzenia ewidencji.

Jeśli wpłata ma miejsce na przełomie miesiąca, co mogłoby doprowadzić do sytuacji, w której wpłaty nie pokrywałyby się z miesiącem powstania obowiązku podatkowego, podatnik powinien dokonać prawidłowego rozliczenia sprzedaży z tej wpłaty za miesiąc, w którym ta płatność miała miejsce (miesiąc powstania obowiązku podatkowego) pomniejszając o te wartości dane wynikające z raportu okresowego za miesiąc, w którym podatnik pozyskał informację o dokonanej wpłacie.

(Podstawa prawna: § 6 ust. 1 pkt 2 lit. b rozporządzenia w sprawie kas rejestrujących)

 

2. Obowiązek ewidencji zaliczek

Otrzymanie przed dokonaniem sprzedaży całości lub części należności (zapłaty) podlega ewidencjonowaniu na kasie rejestrującej z chwilą jej otrzymania lub bezpośrednio po uzyskaniu informacji o otrzymaniu zaliczki, tj. bez zbędnej zwłoki w dniu następnym lub pierwszego dnia pracy następującego po dniach wolnych o pracy. Nie ma w tym przypadku znaczenia fakt w jakiej formie dokonano zapłaty.

(Podstawa prawna: § 6 ust. 1 pkt 2 lit. b rozporządzenia w sprawie kas)

Otrzymane zapłaty na rachunek bankowy powinny zostać zaewidencjonowane przy użyciu kasy rejestrującej niezwłocznie, jak najszybciej po otrzymaniu informacji z banku o dokonanej wpłacie, tj. w dniu następnym lub pierwszego dnia pracy następującego po dniach, w których ten podatnik nie wykonuje działalności.

 

To na podatniku spoczywa obowiązek rzetelnego udokumentowania dokonywanych transakcji w urządzeniach księgowych tak, by odzwierciedlały faktyczny ich przebieg, wobec czego, może on dokonywać odpowiednich zapisów w prowadzonych ewidencjach celem ułatwienia powiązania dokonanych przez klienta wpłat z odpowiednimi dokumentami fiskalnymi.

 

Należy podkreślić, że techniczne przeszkody w pozyskiwaniu informacji dotyczących dokonanych transakcji, nie mogą mieć wpływu na prawidłowe określenie zobowiązania podatkowego. Podatnik jest zobowiązany tak zorganizować i prowadzić odpowiednie urządzenia ewidencyjne, aby nie doprowadzić do naruszenia terminu powstania obowiązku podatkowego.

Z upoważnienia Ministra Finansów,
Funduszy i Polityki Regionalnej
Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Finansów

Jan Sarnowski

CZYTAJ DALEJ

Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego a pozwolenie na budowę

Zapytanie nr 3759 do ministra rozwoju, pracy i technologii w sprawie wydania decyzji o pozwoleniu na budowę w trakcie procedowania nad nowym planem zagospodarowania przestrzennego

Szanowny Panie Ministrze,

inwestorzy, urzędnicy, eksperci z branży budowlanej, a także prawnicy od lat spierają się, czy decyzja o pozwoleniu na budowę musi być wydana na podstawie planu zagospodarowania przestrzennego obowiązującego w dniu wydania decyzji o pozwoleniu na budowę, czy w momencie złożenia kompletnego wniosku o wydanie decyzji o pozwoleniu na budowę. Brak jednoznacznego przepisu budzi wiele kontrowersji.

Problem dotyczy procedowanych zmian miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego. Procedura zmiany m.p.z.p. trwa nawet kilka lat. W tym czasie nadal obowiązuje dotychczasowy plan zagospodarowania przestrzennego, na podstawie którego inwestor występuje z wnioskiem o wydanie pozwolenia na budowę. W międzyczasie przyjęty zostaje nowy plan zagospodarowania przestrzennego.

W związku z powyższym proszę o odpowiedź na następujące pytania:

  1. Czy decyzja o pozwoleniu na budowę musi być zgodna z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego w dniu jej wydania, czy w dniu złożenia wniosku o pozwolenie na budowę?
  2. Czy ministerstwo pracuje nad doprecyzowaniem przepisów ws. ważności decyzji o pozwoleniu na budowę wydanej na podstawie nieobowiązującego planu zagospodarowania przestrzennego?

Poseł Małgorzata Chmiel

12 lipca 2021 r.

Odpowiedź na zapytanie nr 3759 w sprawie wydania decyzji o pozwoleniu na budowę w trakcie procedowania nad nowym planem zagospodarowania przestrzennego

Szanowna Pani Marszałek,

w odpowiedzi na ww. zapytanie przedstawiam następujące informacje i wyjaśnienia.

W pierwszej kolejności należy wskazać, że Minister Rozwoju, Pracy i Technologii nie jest zarówno organem administracji architektoniczno-budowlanej jak również organem nadzoru budowlanego w rozumieniu ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. – Prawo budowlane (Dz. U. z 2020 r. poz. 1333, z poźn. zm.), dalej jako „ustawa – Prawo budowlane”. Z kolei Ministerstwo Rozwoju, Pracy i Technologii nie jest urzędem zobowiązanym do wydawania wiążących interpretacji przepisów prawa powszechnie obowiązującego.

W konkretnej sprawie administracyjnej, obowiązek należytego i wyczerpującego informowania stron o okolicznościach faktycznych i prawnych, które mogą mieć wpływ na ustalenie ich praw i obowiązków, spoczywa na organie właściwym do załatwienia sprawy administracyjnej.

W odniesieniu do przepisów regulujących proces budowlany, powyższy obowiązek polega także na udzieleniu przez właściwy organ administracji architektoniczno-budowlanej (starostę/prezydenta miasta na prawach powiatu lub wojewodę) lub nadzoru budowlanego (powiatowego inspektora nadzoru budowlanego lub wojewódzkiego inspektora nadzoru budowlanego) stosownych informacji w przedmiotowym zakresie.

Mając na uwadze powyższe, odpowiadając na pytanie numer 1, należy wskazać, że zakres i sposoby postępowania w sprawach przeznaczania terenów na określone cele oraz ustalania zasad ich zagospodarowania i zabudowy, określa ustawa z dnia 27 marca 2003 o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2021 r., poz. 741, z późn. zm.) zwana dalej „upzp”.

W myśl przepisów upzp to miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego ustala przeznaczenie terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego czy określenie sposobu zagospodarowania i warunków zabudowy terenu. Plan miejscowy jest aktem prawa miejscowego. Stosownie do art. 87 ust. 2 Konstytucji RP, akty prawa miejscowego są źródłami powszechnie obowiązującego prawa Rzeczypospolitej Polskiej na obszarze działania organów, które je ustanowiły.

Podkreślić należy, że w świetle art. 7 Konstytucji RP organy władzy publicznej działają na podstawie i w granicach prawa. Zasada ta została wyrażona także w art. 6 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2021 r. poz. 735). Decyzja o pozwoleniu na budowę, musi być więc wydana na podstawie i w granicach prawa, obowiązującego w dacie jej wydania.

Tym samym ustalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego stanowią podstawę do wydawania decyzji administracyjnych.

Jednocześnie należy zaznaczyć, że zgodnie z art. 35 ust. 1 ustawy – Prawo budowlane przed wydaniem decyzji o pozwoleniu na budowę lub odrębnej decyzji o zatwierdzeniu projektu zagospodarowania działki lub terenu oraz projektu architektoniczno-budowlanego, właściwy organ administracji architektoniczno-budowlanej sprawdza m.in. zgodność projektu budowlanego z ustaleniami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego.

Powyższa regulacja wskazuje na wymóg zgodności projektu budowlanego z ustaleniami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Natomiast obowiązek zbadania projektu budowlanego pod kątem powyższych kryteriów ma na celu zapewnienie realizacji zamierzonej inwestycji w sposób zgodny z obowiązującym prawem, jak również z aktualnymi wskazaniami w zakresie planowania i zagospodarowania przestrzennego.

Podobny pogląd zaprezentował Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z dnia 6 maja 2008 r., sygn. akt: VII SA/Wa 240/08, wskazując, że zmiana planu miejscowego winna być uwzględniona przez organ architektoniczno-budowlany przed wydaniem decyzji o pozwoleniu na budowę.

Powyższe oznacza, że w przypadku gdy okaże się, że od daty złożenia wniosku o pozwolenie na budowę do daty wydawania decyzji w tym przedmiocie stan prawny uległ zmianie, to organ administracji architektoniczno-budowlanej ma obowiązek fakt ten uwzględnić i wydać decyzję zgodną z obowiązującym prawem. W sytuacji, gdy złożony projekt budowlany nie będzie odpowiadał ww. wytycznym, naruszając normy prawa budowlanego bądź ustalenia planu zagospodarowania przestrzennego, wówczas właściwy organ nakłada postanowieniem obowiązek usunięcia wskazanych nieprawidłowości, określając termin ich usunięcia, a po jego bezskutecznym upływie wydaje decyzję o odmowie zatwierdzenia projektu i udzielenia pozwolenia na budowę (art. 35 ust. 3 ustawy – Prawo budowlane).

Natomiast zmiana miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, która nastąpiła po uzyskaniu przez inwestora ostatecznej decyzji o pozwoleniu na budowę nie może wpłynąć negatywnie na realizację jego praw i obowiązków wynikających z ostatecznej decyzji o pozwoleniu na budowę. Co do zasady utrata mocy obowiązującej planu miejscowego nie powoduje wygaśnięcia decyzji administracyjnych wydanych na podstawie tego planu (zob. art. 34 ust. 2 upzp).

Utrata mocy obowiązującej planu miejscowego jest w istocie równoznaczna ze zmianą planu, polegającą na uchyleniu jego postanowień w całości lub w części (por. wyrok WSA w Białymstoku z dnia 22 grudnia 2006 r., sygn. akt: II SA/Bk 586/06).

Mając na uwadze powyższe, w odpowiedzi na pytanie nr 2 informuję, iż obecnie w resorcie nie są prowadzone działania legislacyjne w przedmiotowym zakresie.

Podsekretarz stanu w Ministerstwie Rozwoju, Pracy i Technologii
Anna Kornecka

3 sierpnia 2021 r.

CZYTAJ DALEJ

MF o wszczynaniu postępowań karnych skarbowych przed wydaniem decyzji kończącej postępowanie

Interpelacja nr 24282 do ministra finansów w sprawie raportu „Instrumentalne wszczynanie postępowań karnych skarbowych w trakcie postępowań kontrolnych i podatkowych. Analiza praktyki stosowania art. 70 § 6 pkt 1 Ordynacji podatkowej”

Szanowny Panie Ministrze,

w 2019 r. opublikowany został raport „Instrumentalne wszczynanie postępowań karnych skarbowych w trakcie postępowań kontrolnych i podatkowych. Analiza praktyki stosowania art. 70 § 6 pkt 1 Ordynacji podatkowej” przygotowany przez specjalistów ds. prawa podatkowego w oparciu o dane dotyczące postępowań kontrolnych i powiązanych z nimi postępowań karnych skarbowych prowadzonych w latach 2008-2014 uzyskane w trybie dostępu do informacji publicznej.

Wyniki analizy pokazały, że wszczynanie postępowań karnych skarbowych przed wydaniem decyzji kończącej postępowanie w administracyjnym toku instancji jest praktyka nagminną i służy prawie wyłącznie zawieszeniu biegu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego z uwagi na możliwy jego upływ przed zakończeniem postępowania wymiarowego.

Autorzy raportu podkreślają jednocześnie, że działania organów podatkowych, do których kierowano wnioski o udostępnienie informacji publicznej, wskazywały na brak woli udostępnienia tych informacji i że ten stan rzecz nie uległ zmianie – tzn. że organy skarbowe nadal odmawiają przekazania autorom danych o wszczynaniu postępowań karnych skarbowych za kolejne lata.

W związku z powyższym stanem faktycznym, proszę o udzielenie odpowiedzi na zamieszczone niżej pytania.

1. Czy prawdą jest, że resort w żaden sposób nie odniósł się do publikacji raportu, a jeśli tak, to dlaczego?

2. Czy prawdą jest, że organy skarbowe nadal odmawiają przekazania autorom raportu danych o wszczynaniu postępowań karnych skarbowych za kolejne lata?

3. Czy prawdą jest, że utrudnienia lub ograniczenia możliwości uzyskiwania dostępu do informacji publicznej w przedmiotowym zakresie wynikają z chęci ukrywania przez organy informacji na temat instrumentalnego stosowania art. 70 § 6 pkt 1 o.p.?

4. Czy resort prowadzi własne statystyki i analizy w zakresie wykorzystywania przez organy podatkowe art. 70 § 6 pkt 1 o.p.?

5. Czy w ocenie resortu art. 70 § 6 pkt 1 o.p. jest wykorzystywany instrumentalnie jako czynność pozorna służąca zawieszeniu biegu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego z uwagi na możliwy jego upływ przed zakończeniem postępowania wymiarowego?

Z poważaniem

Krzysztof Piątkowski , Poseł na Sejm RP

25-05-2021 r.

Odpowiedż na interpelację nr 24282

Na wstępie pragnę zapewnić Panią Marszałek, że Ministerstwo Finansów z uwagą zapoznało się z ww. raportem, nadesłanym do Szefa Krajowej Administracji Skarbowej w dniu 17 lutego 2020 r. przez Pana Andrzeja Ladzińskiego.

Przedmiotowy raport, po szczegółowej analizie, został udostępniony przez Szefa Krajowej Administracji Skarbowej w dniu 23 marca 2020 r. jednostkom podległym, z poleceniem podjęcia działań zmierzających do wyeliminowania ewentualnych przypadków instrumentalnego wszczynania postępowań przygotowawczych w celu zawieszenia biegu przedawnienia zobowiązania podatkowego.

Działania w tym obszarze są nadal kontynuowane i znajdują się w stałym zainteresowaniu Resortu Finansów.

Dokonana analiza poruszonych w raporcie kwestii koncentrowała się przede wszystkim na podjęciu zmian w działaniach organizacyjnych organów Krajowej Administracji Skarbowej, usprawniających wewnętrzne procedury i podnoszących szybkość oraz jakość realizowanych zadań z zakresu prowadzonych postępowań przygotowawczych.

Podkreślenia wymaga, że informacja publiczna podlega udostępnieniu w trybie oraz w sposób określony w ustawie z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz.U. z 2020 r. poz. 2176). Zgodnie z ww. ustawą, odmowa udostępnienia informacji publicznej przez organ władzy publicznej następuje w drodze decyzji, do której stosuje się przepisy ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. – Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. 2021 r. poz. 735).

Na decyzję tę przysługują stosowne środki zaskarżenia przewidziane w Kpa oraz skarga do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w trybie ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2019 r. poz. 2325, z późn. zm.) co zapewnia ochronę sądową praw osób wnioskujących o udostepnienie przedmiotowej informacji.

Ponadto z posiadanych przeze mnie informacji wynika, że autorzy raportu nie występowali do Ministerstwa Finansów o przekazanie danych za kolejne lata w zakresie postępowań karnych skarbowych (raport obejmował dane za lata 2008-2014).

Natomiast, jeżeli były takie zapytania skierowane do innych organów Krajowej Administracji Skarbowej, to jak wskazano powyżej, podlegały one rozpatrzeniu w sposób i w trybie przewidzianym w ustawie o dostępie do informacji publicznej. W związku z tym ocena prawidłowości decyzji odmawiających udzielenia tych informacji, o ile takie były wydane, na skutek złożonych środków odwoławczych, podlega badaniu w postępowaniu odwoławczym lub w postępowaniu sądowym.

W zakresie prowadzonych przez Resort Finansów statystyk i analiz w zakresie wykorzystywania przez organy podatkowe art. 70 § 6 pkt 1 Ordynacji podatkowej pragnę poinformować, że od 2020 r. Ministerstwo Finansów monitoruje i analizuje w systemie kwartalnym, z tytułu sprawowanego nadzoru nad finansowymi organami postępowania przygotowawczego, działania izb administracji skarbowych w zakresie spraw przekazywanych do komórek właściwych do wszczęcia postępowania przygotowawczego w terminie późniejszym niż 12 miesięcy przed upływem terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego.

Dodatkowo w tej sprawie Krajowa Administracja Skarbowa prowadzi także stały dialog z Rzecznikiem Małych i Średnich Przedsiębiorców.

Analizując zgromadzone dane za 2020 r., dotyczące wszczętych postępowań przygotowawczych, w sprawach przekazanych na 12 miesięcy przed upływem terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego do ogólnej liczby wszczętych postępowań przygotowawczych przez naczelników urzędów skarbowych i naczelników urzędów celno#skarbowych należy zauważyć, iż sprawy te stanowią średnio 3,7% ogółu wszczętych postępowań przygotowawczych.

Odnosząc się natomiast do pytania piątego interpelacji, na wstępie należy podkreślić, że przypadki instrumentalnego wszczynania postępowania przygotowawczego, w celu zawieszenia biegu przedawnienia zobowiązania podatkowego, nie zasługują na aprobatę Krajowej Administracji Skarbowej.

Niezależnie od powyższego pragnę jednak zwrócić uwagę, że na gruncie prowadzonych postępowań przygotowawczych, prawidłowość wszczętego postępowania przygotowawczego należy oceniać pod kątem wystąpienia w danej sprawie przesłanki wszczęcia tego postępowania, określonej w art. 303 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. – Kodeks postępowania karnego (Dz. U. z 2021 r. poz. 534 i 1023), tj. uzasadnionego podejrzenia popełnienia przestępstwa.

Kwestia ta może zostać ustalona jedynie na podstawie zbadania materiałów, które były podstawą do podjęcia decyzji o wszczęciu dochodzenia lub śledztwa w konkretnej sprawie. Zatem formułowanie wniosków o instrumentalnym wszczynaniu postępowania przygotowawczego, na podstawie wybiórczych okoliczności i materiałów z prowadzonego postępowania przygotowawczego, może budzić wątpliwości, co do ich słuszności i prawidłowości w kontekście wyżej przywołanego przepisu Kpk, określającego przesłankę do wszczęcia postępowania przygotowawczego.

Należy również podnieść, iż zgodnie z zasadą legalizmu wyrażoną w art. 10 § 1 Kpk, organy powołane do ścigania są obowiązane do wszczęcia i przeprowadzenia postępowania przygotowawczego o czyn ścigany z urzędu. Organ ścigania jest zobowiązany podejmować działania do czasu przedawnienia karalności czynu zabronionego. Nie może więc zrezygnować z realizacji ustawowych obowiązków w sytuacji uzasadnionego podejrzenia popełnienia przestępstwa tylko dlatego, że zbliża się termin przedawnienia zobowiązania podatkowego, a w związku z tym jego działania mogą zostać ocenione jako instrumentalne wszczęcie dochodzenia lub śledztwa w celu wywołania skutku określonego w art. 70 § 6 pkt 1 Ordynacji podatkowej.

W związku z powyższym formułowanie oceny w zakresie instrumentalnego wszczynania postępowania przygotowawczego powinno być poprzedzone wnikliwym zbadaniem okoliczności oraz zgromadzonego materiału w danej sprawie, pod kątem prawidłowości realizowanych czynności organów ścigania, w tym wszczęcia dochodzenia lub śledztwa.

Mam nadzieję, że przedstawione wyjaśnienia stanowią wyczerpującą odpowiedź na złożoną interpelację i spotkają się z uprzejmą akceptacją Pani Marszałek.

Z upoważnienia Ministra Finansów, Funduszy i Polityki Regionalnej Sekretarz Stanu w Ministerstwie Finansów Magdalena Rzeczkowska

Warszawa, dnia 11 czerwca 2021 r.

źródło: sejm.gov.pl

CZYTAJ DALEJ

MF: Ulga termomodernizacyjna w żadnym stopniu nie różnicuje podatników

Interpelacja nr 24996 do ministra finansów w sprawie rozliczenia instalacji fotowoltaicznej

Szanowny Panie Ministrze!

Według Ministerstwa Finansów wszyscy podatnicy mogą w równym stopniu korzystać z ulgi termomodernizacyjnej, tj. niezależnie od wysokości uzyskiwanych dochodów lub przychodów. W przypadku osób o niższych dochodach lub przychodach wydłuża się jedynie okres stosowania ulgi. Nie wpływa to jednak na wysokość wydatków podlegających odliczeniu w kolejnych latach podatkowych. Kwestie te nie mają jednak odbicia w rzeczywistości.

Poniżej prezentuję rzeczywiste przykłady rozliczeń PIT dwóch podatników:

Podatnik 1. (emeryt) w roku 2020 uzyskał dochód w wysokości 26 548,78 zł. W roku 2020 założył instalację fotowoltaiczną, której koszt (na podstawie faktury VAT) wyniósł 22 843,30 zł. Zwrot przy tym dochodzie wyniesie jedynie 1933 zł.

Podatnik 2. (emeryt) w roku 2020 uzyskał dochód w wysokości 58 898,28 zł. W roku 2020 założył instalację fotowoltaiczną, której koszt (na podstawie faktury VAT) wyniósł 22 843,30zł. Zwrot przy tym dochodzie wyniesie już 4059 zł.

Należy podkreślić, że instalacja fotowoltaiczna „zmieściła” się w obu powyższych przypadkach w ramach uzyskanego dochodu – pierwszy podatnik (drugi również) nie ma już możliwości dokonania jej odliczenia w następnych latach (gdyby instalacja była droższa niż osiągnięty dochód – wówczas mógłby odliczyć w następnych latach tylko „nadwyżkę” nad osiągniętym dochodem).

Różnica zwrotu w przedstawionych przykładach wynosi 2126 zł. Należy jednocześnie zaznaczyć, iż w przypadku 1. podatnika z wskazanego przykładu kwota 2126 zł (netto) stanowi kwotę większą niż jego miesięczne świadczenie emerytalne.

W związku z przedstawionymi powyżej wyliczeniami proszę o odpowiedź na poniższe pytania:

  1. Dlaczego występuje tak duża rozbieżność przy zwrocie w rozliczaniu ulgi termomodernizacyjnej – przy tych samych nakładach mamy zupełnie różne zwroty, tj. różnicowanie dofinansowania do inwestycji w zależności od osiąganych dochodów?
  2. Dlaczego przedmiotowa ulga termomodernizacyjna nie daje równych szans rozwoju każdemu podatnikowi, różnicując ich w zależności od osiąganych dochodów lub przychodów?

Poseł Krzysztof Śmiszek

29 czerwca 2021 r.

Odpowiedź na interpelację nr 24996 w sprawie rozliczenia instalacji fotowoltaicznej

Szanowna Pani Marszałek,

w związku z interpelacją nr 24996 złożoną przez Posła Krzysztofa Śmiszka w sprawie rozliczenia instalacji fotowoltaicznej proszę o przyjęcie następujących wyjaśnień.

Ulga podatkowa na termomodernizację pojawiła się w systemie prawa podatkowego na skutek nowelizacji wprowadzonej ustawą z dnia 9 listopada 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. z 2018 r. poz. 2246).

To korzystne dla podatników rozwiązanie polega na możliwości dokonywania odliczeń, od podstawy obliczenia podatku, wydatków poniesionych na materiały budowlane, urządzenia i usługi związane z realizacją przedsięwzięcia termomodernizacyjnego w swoim budynku.

Ogólne zasady stosowania ulgi termomodernizacyjnej zostały przedstawione w piśmie Ministra Finansów, Funduszy i Polityki Regionalnej nr DD3.054.12.2021 z 8 kwietnia 2021 r. stanowiącym odpowiedź na złożoną przez Pana Posła interpelację nr 21782.

W doktrynie prawa podatkowego wskazuje się, że podstawowe elementy konstrukcyjne podatku to: podmiot, przedmiot, podstawa opodatkowania oraz stawki. Ulgi i zwolnienia podatkowe są istotnym elementem systemu podatkowego. Zwolnienia podatkowe są formą ograniczenia zakresu podmiotowego lub przedmiotowego stosowania danego podatku.

Z kolei ulgi podatkowe to mechanizmy zmniejszające wysokość podatku. Należy zauważyć, iż w systemie podatkowym ulgi podatkowe polegają na ograniczeniu wielkości obciążenia podatkowego (w określonych przez ustawodawcę przypadkach) w stosunku do przeciętnego obciążenia danym podatkiem. Innymi słowy – ulgi podatkowe oznaczają zmniejszenie podatku do zapłaty. Aby mówić o uldze podatkowej, muszą być spełnione następujące warunki:

  • uprawnienie do ulgi musi wynikać z prawa podatkowego,
  • wydatki, z którymi łączy się ulga, muszą być faktycznie poniesione,
  • całość lub część poniesionych wydatków pomniejsza podstawę opodatkowania podatnika albo jego podatek.

Biorąc zatem pod uwagę powyższe należy wskazać, iż ulgi w podatku dochodowym dotyczą wyłącznie podatników uzyskujących dochody podlegające opodatkowaniu. Mechanizm ustalania zobowiązania podatkowego przewiduje, iż podatnik korzystający z ulgi podatkowej na termomodernizację w podatku dochodowym odlicza ją od dochodu. Zatem wysokość przysługującej i możliwej do odliczenia przez podatnika ulgi podatkowej jest ściśle związana z uzyskanym przez podatnika w danym roku podatkowym dochodem.

Podatek dochodowy właśnie tym różni się od innych systemów, np. pomocy społecznej (przyznane świadczenie wypłacane jest bez względu na wysokość płaconego podatku), że w przypadku zastosowania ulgi (którą podatnik może do zera obniżyć wysokość zobowiązania podatkowego) podatnik może otrzymać zwrot podatku jedynie do wysokości zapłaconego lub należnego podatku. W przypadku podatnika będącego emerytem będzie to zwrot zaliczki na podatek dochodowy pobranej przez płatnika, tj. Zakład Ubezpieczeń Społecznych (ZUS).

W przykładach wskazanych w interpelacji roczny podatek (pobrany przez ZUS) wynosi, przy rocznym świadczeniu emerytalnym w wysokości 26 548,78 zł – 1 931 zł, natomiast w wysokości 58 898,28 zł – 4 923 zł. Zatem zwrot podatku w wyniku skorzystania z odliczeń nie może przekroczyć powyżej wskazanych wartości. Dokonując zatem rozliczenia podatku dochodowego od osób fizycznych i odliczenia wydatków na realizację przedsięwzięcia termomodernizacyjnego w kwocie 22 843,30 zł, zwrot podatku wyniesie w pierwszym przypadku 1 931 zł, a w drugim przypadku 3 883 zł.

Należy również wskazać, iż ulga termomodernizacyjna w żadnym stopniu nie różnicuje podatników. Mogą z niej bowiem korzystać wszyscy podatnicy, bez względu na wysokość uzyskiwanych dochodów bądź przychodów. Podatnicy, którzy z uwagi na wysokość dochodów lub przychodów nie mogą dokonać odliczenia w całości w jednym roku, mogą stosować ulgę w kolejnych latach podatkowych. Takie rozwiązanie ma istotne znaczenie zwłaszcza dla podatników o niższych dochodach, w przypadku których wydłuża się jedynie okres stosowania ulgi.

Limit odliczenia wynoszący dla każdego podatnika 53 000 zł, a także możliwość stosowania ulgi w kolejnych latach powoduje, że każdy z podatników ma zapewnioną jednakową możliwość skorzystania z przedmiotowej preferencji.

Należy także podkreślić, że mechanizm omawianego odliczenia jest analogiczny do tego, jaki obowiązuje w przypadku pozostałych ulg uwzględnianych przez podatnika w dochodzie (podstawie opodatkowania), np. w uldze rehabilitacyjnej, czy związanej z poczynionymi przez podatnika darowiznami. Zatem i w tych przypadkach podatnik skorzysta z przysługujących mu odliczeń w ramach uzyskanego dochodu i obliczonego od niego podatku dochodowego.

Podsekretarz stanu w Ministerstwie Finansów
Jan Sarnowski

Warszawa, 18 lipca 2021 r.

źródło: sejm. gov.pl

CZYTAJ DALEJ

Newer Posts

Older Posts