Po prawie czterech miesiącach obowiązywania przepisów tzw. pakietu Slim VAT Ministerstwo Finansów opublikowało objaśnienia podatkowe dotyczące wprowadzonych zmian. Minister dotrzymał tym samym słowa o przygotowaniu informacji opisujących stosowanie zmienionych przepisów, lecz pozostaje pytanie: jaką wartość stanowią one dla podatników?
„Spółka komandytowa od 01.05.2021 r. stanie się płatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych – CIT. Przy założeniu spełnienia odpowiednich kryteriów [przychody osiągnięte nie przekroczyły równowartości 2 mln EUR + status małego podatnika] będzie to podatek CIT w wysokości 9%. W m-cu wrześniu 2021 r. zamierzamy przekształcić spółkę komandytową w Spółkę kapitałową [sp. z o.o.], której udziałowcami zostaną dotychczasowi komandytariusze przekształcanej spółki komandytowej. Prosimy o informację czy zamierzone przekształcenie będzie „przekształceniem spółki w inną spółkę”, a po przekształceniu spółka przekształcona [kapitałowa, sp. z o.o.] będzie płatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych [CIT] również w wysokości 9%?”
W związku z uzyskaniem od 01.05.2021 r. statusu podatnika podatku dochodowego od osób prawnych (CIT) przez …
Niedawna nowelizacja przepisów podatkowych nadała status płatnika spółkom nieruchomościowym, podmiotom dotychczas nieunormowanym w ustawodawstwie. W związku z tym powstało wiele wątpliwości interpretacyjnych, na które odpowiedział resort finansów.
Interpelacja nr 18294 do ministra finansów w sprawie sposobu opodatkowania korepetycji indywidualnych i grupowych
Działając w wykonaniu uprawnień wynikających z art. 14 ust. 1 pkt 7 ustawy o wykonywaniu mandatu posła i senatora oraz art. 192 Regulaminu Sejmu, niniejszym pragnę wystosować interpelację dotyczącą sposobu opodatkowania korepetycji indywidualnych oraz grupowych.
Asumptem do wystosowania przedmiotowej interpelacji jest fakt, iż zwracają się do mnie ze swoimi wątpliwościami w tej kwestii osoby prowadzące korepetycje w formie dodatkowych lekcji dla uczniów wspierających w przygotowaniu do egzaminów oraz pomagających opanować materiał. Zastanawiają się oni, w jaki sposób powinni rozliczać się podatkowo za swoje usługi. Problem jest znaczący, ponieważ taka działalność jest obecnie bardzo popularna, wielu uczniów, zwłaszcza szkół ponadpodstawowych, uczęszcza na płatne korepetycje, szczególnie w okresie przed maturą. Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 11 ustawy z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne podatnicy prowadzący działalność edukacyjną polegającą na udzielaniu lekcji na godziny mogą płacić zryczałtowany podatek dochodowy w formie karty podatkowej. Stawka podatku dochodowego jest określona w części XI tabeli stanowiącej załącznik do ustawy. Tam też pojawia się definicja, zgodnie z którą „za udzielanie lekcji na godziny uważa się pomoc w nauce, polegającą głównie na odrabianiu (przygotowaniu) z uczniem zadanych lekcji”. Definicja ta jest bardzo niejednoznaczna. Wydaje się, że obejmuje ona tzw. korepetycje indywidualne. Większe wątpliwości budzi natomiast, czy obejmuje ona korepetycje grupowe. Korepetycje takie są bardzo popularne ze względu na możliwość współpracy koleżeńskiej i wzajemnego motywowania się do nauki, a także ze względu na ich mniejsze koszty. Kwestia, czy korepetycje grupowe na gruncie przedmiotowej ustawy mieszczą się w definicji „lekcji na godziny”, jest kontrowersyjna. Korepetytorzy uważają, że powinno tak być. Stawka podatku zryczałtowanego jest dla nich dużo bardziej korzystna niż gdyby mieli opłacać podatek liniowy lub na zasadach ogólnych. Podkreślają oni, iż między korepetycjami indywidualnymi i grupowymi nie ma różnic uzasadniających różne traktowanie ich w kwestiach podatkowych. Obawiają się oni jednak niejednolitości interpretacji przepisów w tej kwestii przez różne urzędy skarbowe. W przeszłości miały być wydawane sprzeczne ze sobą interpretacje indywidualne w tego typu sprawach, co zwiększa panujące poczucie niepewności.
Dodatkowo kolejnym problemem jest opodatkowanie korepetycji on-line. Korepetycje on-line są obecnie preferowaną przez wielu uczniów formą korepetycji ze względu na trwającą pandemię. Wśród takich korepetycji korepetycje grupowe są bardzo popularne. Mogą się one odbywać w formie synchronicznej, asynchronicznej albo w formie mieszanej. Wątpliwości budzi sposób opodatkowania tych korepetycji i kwalifikowanie ich jako „udzielanie lekcji na godziny”. Zwłaszcza niejednoznaczna jest kwestia korepetycji w formie asynchronicznej, kiedy to uczniowie bazują głównie na opracowanych materiałach edukacyjnych, w szczególności nagraniach. Potrzeba wyjaśnienia tej kwestii jest nagląca ze względu na rosnącą popularność tego typu korepetycji.
W związku z powyższym wnoszę o udzielenie odpowiedzi na następujące pytania:
Poseł Piotr Sak
20 stycznia 2021 r.
Odpowiedź na interpelację nr 18294 w sprawie sposobu opodatkowania korepetycji indywidualnych i grupowych
Szanowna Pani Marszałek,
w związku z interpelacją nr 18294 Pana Posła Piotra Saka w sprawie sposobu opodatkowania korepetycji indywidualnych i grupowych, uprzejmie informuję, że trudno jest zgodzić się z tezą o niejednolitym interpretowaniu przez organy podatkowe przepisów dotyczących opodatkowania kartą podatkową działalności w zakresie świadczenia korepetycji grupowych.
Podniesionej przez Pana Posła w interpelacji tezy nie potwierdzają bowiem wydawane interpretacje indywidualne dotyczące opodatkowania kartą podatkową działalności gospodarczej polegającej na świadczeniu usług w zakresie udzielania korepetycji. Z wydawanych w ostatnim czasie interpretacji indywidualnych wynika, że w przypadku prowadzenia działalności gospodarczej w zakresie udzielania lekcji na godziny, działalność ta może być opodatkowana w formie karty podatkowej jedynie w przypadku, gdy podatnik świadczy usługi wyłącznie w postaci lekcji indywidualnych.
Uprzejmie informuję, że interpretacje te pozostają w zgodzie z regulacjami wynikającymi z ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne, zwanej dalej „ustawą o ryczałcie?.
Karta podatkowa jest najprostszą, zryczałtowaną formą opodatkowania, skierowaną do podatników prowadzących działalność gospodarczą w niewielkich rozmiarach. Podatnicy prowadzący działalność opodatkowaną w formie karty podatkowej są zwolnieni z obowiązku prowadzenia ksiąg, składania zeznań podatkowych oraz wpłacania zaliczek na podatek dochodowy. Wysokość podatku ustalana jest decyzją naczelnika urzędu skarbowego, odrębnie na każdy rok podatkowy. Podatek wynikający z decyzji, obniżony o kwotę opłaconej składki na ubezpieczenie zdrowotne do wysokości 7,75% podstawy jej wymiaru, podatnicy płacą bez wezwania w terminie do dnia siódmego każdego miesiąca za miesiąc ubiegły, a za grudzień, w terminie do 28 grudnia roku podatkowego.
Jednym z rodzajów działalności gospodarczej, do której znajduje zastosowanie opodatkowanie w formie karty podatkowej, jest udzielanie korepetycji, czyli działalność w zakresie usług edukacyjnych, polegająca na udzielaniu lekcji na godziny, co wynika z art. 23 ust. 1 pkt 11 ustawy o ryczałcie. Działalność musi być prowadzona w warunkach określonych w części XI tabeli stanowiącej załącznik nr 3 do ustawy o ryczałcie.
Z części XI tabeli wynika, że w przypadku działalności w zakresie usług edukacyjnych, polegającej na udzielaniu lekcji na godziny, stawka karty podatkowej jest uzależniona od liczby godzin przeznaczonych miesięcznie na udzielanie lekcji. Stawki podatku dotyczą działalności prowadzonej bez zatrudnienia pracowników, nie wyłączając małżonka.
W objaśnieniach do części XI tabeli wskazano, że za udzielanie lekcji na godziny uważa się pomoc w nauce, polegającą głównie na odrabianiu (przygotowaniu) z uczniem zadanych lekcji. W definicji użyto słowa „uczeń” w liczbie pojedynczej. Zasadnie zatem w wydawanych interpretacjach indywidualnych rozstrzyga się, że prawo do karty podatkowej mają podatnicy, którzy świadczą usługę edukacyjną jednemu uczniowi. Pomoc w nauce musi mieć zatem indywidualny charakter. Przy takim założeniu zostały również ustalone stawki karty podatkowej dla tego rodzaju działalności. Stawki podatku zależą od liczby godzin przeznaczonych na udzielanie lekcji miesięcznie. Określone w ustawie o ryczałcie warunki prowadzenia tego rodzaju działalności w zakresie usług edukacyjnych wpisują się w uproszczony charakter opodatkowania kartą podatkową, adresowaną, jak już wcześniej wspomniałem, do podatników prowadzących działalność gospodarczą w niewielkich rozmiarach.
Takie ukształtowanie warunków opodatkowania kartą podatkową działalności w zakresie usług edukacyjnych, polegającej na udzielaniu lekcji na godziny powoduje, że podatnicy udzielający korepetycji grupowych nie mogą wybrać zryczałtowanego podatku dochodowego w formie karty podatkowej. Korepetycje grupowe jako skierowane do większej grupy uczniów, nie mieszczą się bowiem w definicji udzielania lekcji na godziny w rozumieniu ustawy o ryczałcie. Z tego względu, również udzielanie korepetycji w modelu hybrydowym, tj. korepetycji grupowych jako dodatku do korepetycji indywidualnych, nie uprawnia do opodatkowania kartą podatkową.
W definicji udzielania lekcji na godziny w rozumieniu ustawy o ryczałcie, nie mieści się również udzielanie korepetycji online synchronicznych w modelu w którym, większa grupa uczniów w trakcie spotkania komunikuje się online w czasie rzeczywistym z korepetytorem. Rozumiejąc, że w trakcie takiego spotkania uczniowie mogą ze sobą współpracować, motywując się również wzajemnie do pracy, chciałbym jednocześnie podkreślić, że prowadzenie korepetycji w takim modelu, wykracza poza określone w ustawie o ryczałcie warunki uprawniające do opodatkowania kartą podatkową.
Definicji udzielania lekcji na godziny nie spełnia także prowadzenie działalności w zakresie udzielania korepetycji online w formie asynchronicznej. W tym przypadku, uczniowie nie mają kontaktu z korepetytorem w czasie rzeczywistym, a „bazują głównie na opracowanych materiałach edukacyjnych, w szczególności nagraniach”. Oznacza to także, że osoba ucząca się przesyła pytanie, a korepetytor odpowiada w późniejszym czasie. W konsekwencji, również udzielanie korepetycji w tej formule, nie podlega opodatkowaniu kartą podatkową.
Odnosząc się do uwagi dotyczącej wydawania w przeszłości sprzecznych ze sobą interpretacji indywidualnych w przedmiocie opodatkowania kartą podatkową działalności prowadzonej w zakresie korepetycji grupowych, uprzejmie informuję, że na podstawie art. 14e § 1 pkt 1 ustawy – Ordynacja podatkowa, Szef Krajowej Administracji Skarbowej jest uprawniony do zmiany interpretacji indywidualnej, jeżeli stwierdzi jej nieprawidłowość. Szef Krajowej Administracji Skarbowej podjął działania w celu weryfikacji i ewentualnej zmiany w trybie art. 14e § 1 pkt 1 ustawy – Ordynacja podatkowa, interpretacji indywidualnych dotyczących opodatkowania kartą podatkową działalności prowadzonej w zakresie korepetycji grupowych, w przypadku stwierdzenia ich nieprawidłowości.
Podsekretarz stanu w Ministerstwie Finansów
Jan Sarnowski
Warszawa, dnia 16 lutego 2021 r.
Ministerstwo Finansów regularnie publikuje objaśnienia dot. dokumentacji cen transferowych. Jest to wynik prac powołanego do życia Forum Cen Transferowych, albo będąc bardziej precyzyjnym – wynik niejasnych regulacji w tym zakresie, które Forum stara się doprecyzowywać. Problem w tym, że kolejne nowelizacje przepisów tej sytuacji nie zmieniły i podatnicy mogą właśnie zapoznać się z interpretacją ogólną samej transakcji kontrolowanej.
Interpelacja nr 18645 do ministra finansów w sprawie statusu spółek jawnych w kontekście podatników podatku dochodowego
Szanowny Panie Ministrze!
Interpelacja nr 17882 do ministra finansów w sprawie prac legislacyjnych nad podatkiem od nieruchomości dla tymczasowych obiektów budowlanych
Szanowny Panie Ministrze,
w rozmowach z samorządowcami gmin pojawia się wielokrotnie kwestia wpływów podatkowych do poszczególnych jednostek i wynikający z tego problem budowy hal namiotowych pełniących funkcje użytkowe typowe dla budynków (np. magazynowe), klasyfikowanych jako tymczasowe obiekty budowlane, o często wątpliwej estetyce i architekturze, zamiast typowych budynków. Należy także podkreślić, że obiekty te funkcjonują wiele lat a zatem argument o ich tymczasowości wydaje się być chybiony, a stosowane rozwiązanie jest swoistą ucieczką przed opodatkowaniem podatkiem od nieruchomości skutkując znaczącym obniżeniem dochodów gmin.
W obecnym stanie prawnym zgodnie z art. 2 ust. 1 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości podlegają następujące nieruchomości lub obiekty budowlane: grunty, budynki lub ich części, budowle lub ich części związane z prowadzeniem działalności gospodarczej. Definiując przedmioty opodatkowania, wyżej wymieniona ustawa odsyła wprost do definicji wynikających z Prawa budowlanego. Zgodnie z art. 3 pkt 5 Prawa budowlanego przekrycia namiotowe, o których mowa wyżej, zaliczane są do tymczasowych obiektów budowlanych, które z kolei nie są zdaniem doktryny i orzecznictwa budowlami, a zatem nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości. Potwierdza to m.in. stanowisko WSA w Poznaniu, który w uzasadnieniu wyroku z 9 stycznia 2013 r., sygn. III SA/Po887/12 stwierdza wprost: „Ustawa o podatkach i opłatach lokalnych nie zawiera regulacji odnoszących się do tymczasowych obiektów budowlanych, takich jak np. hale namiotowe niezwiązane trwale z gruntem. Nie są one budowlami w rozumieniu tej ustawy, a więc nie są opodatkowane podatkiem od nieruchomości”. W zakresie tym pojawia się jednak wiele wątpliwości interpretacyjnych biorąc pod uwagę rzeczywiste wykorzystanie takich budowli. Zdaniem niektórych, proponowane rozwiązanie niewątpliwie przyczyni się przede wszystkim do usunięcia wątpliwości interpretacyjnych, zwiększenia dochodów gmin, a także polepszenia ładu przestrzennego.
W związku z powyższym zwracam się z następującymi pytaniami:
Posłowie:
Tomasz Piotr Nowak, Krzysztof Gadowski, Jarosław Urbaniak
13 stycznia 2021 r.
Odpowiedź na interpelację nr 17882 w sprawie prac legislacyjnych nad podatkiem od nieruchomości dla tymczasowych obiektów budowlanych
Szanowna Pani Marszałek,
odpowiadając na interpelację numer 17882 posłów na Sejm RP: Tomasza Piotra Nowaka, Krzysztofa Gadowskiego oraz Jarosława Urbaniaka w sprawie prac legislacyjnych dotyczących opodatkowania podatkiem od nieruchomości tymczasowych obiektów budowlanych, przekazuję poniższe wyjaśnienia.
Opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości podlegają budynki i budowle związane z prowadzeniem działalności gospodarczej. Zgodnie z art. 1a ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz. U. z 2019 r. poz.1170) budynek to obiekt budowlany w rozumieniu przepisów prawa budowlanego, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach.
Natomiast definiując budowlę na potrzeby ustawy podatkowej określa się, że budowlą jest obiekt budowlany w rozumieniu przepisów prawa budowlanego niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, a także urządzenie budowlane w rozumieniu przepisów prawa budowlanego związane z obiektem budowlanym, które zapewnia możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem (art. 1a ust. 1 pkt 2 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych).
Przepisy prawa budowalnego, do którego odsyła ustawa podatkowa w zakresie definicji obiektu budowlanego stanowią, że pod tym pojęciem należy rozumieć budynek, budowlę bądź obiekt małej architektury, wraz z instalacjami zapewniającymi możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem, wzniesiony z użyciem wyrobów budowlanych – art. 3 pkt 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2020 r. poz. 1333, z późn. zm.).
Z kolei za budowlę w rozumieniu ustawy Prawo budowlane należy rozumieć każdy obiekt budowlany niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, jak: obiekty liniowe, lotniska, mosty, wiadukty, estakady, tunele, przepusty, sieci techniczne, wolno stojące maszty antenowe, wolno stojące trwale związane z gruntem tablice reklamowe i urządzenia reklamowe, budowle ziemne, obronne (fortyfikacje), ochronne, hydrotechniczne, zbiorniki, wolno stojące instalacje przemysłowe lub urządzenia techniczne, oczyszczalnie ścieków, składowiska odpadów, stacje uzdatniania wody, konstrukcje oporowe, nadziemne i podziemne przejścia dla pieszych, sieci uzbrojenia terenu, budowle sportowe, cmentarze, pomniki, a także części budowlane urządzeń technicznych (kotłów, pieców przemysłowych, elektrowni jądrowych, elektrowni wiatrowych i innych urządzeń) oraz fundamenty pod maszyny i urządzenia, jako odrębne pod względem technicznym części przedmiotów składających się na całość użytkową (art. 3 pkt 3 ustawy Prawo budowlane).
Tymczasowym obiektem budowlanym, zgodnie z art. 3 pkt 5 ustawy Prawo budowlane, jest obiekt budowlany przeznaczony do czasowego użytkowania w okresie krótszym od jego trwałości technicznej, przewidziany do przeniesienia w inne miejsce lub rozbiórki, a także obiekt budowlany niepołączony trwale z gruntem, jak: strzelnice, kioski uliczne, pawilony sprzedaży ulicznej i wystawowe, przykrycia namiotowe i powłoki pneumatyczne, urządzenia rozrywkowe, barakowozy, obiekty kontenerowe. Oznacza to, że kwalifikacja danego obiektu do kategorii tymczasowego obiektu budowlanego dokonywana jest w oparciu o kryterium czasowe (czasowe użytkowanie) bądź kryterium nietrwałości połączenia z gruntem.
Ustawa Prawo budowalne nie wprowadza odrębnej kategorii obiektu budowalnego (oprócz kategorii budynków, budowli lub obiektów małej architektury) pod nazwą tymczasowe obiekty budowlane. Są one rodzajem ogółu obiektów budowalnych. W pewnych wypadkach tymczasowe obiekty budowlane mogą podlegać podatkowi od nieruchomości. Jednakże aby podlegały podatkowi, jako budowle związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, muszą mieścić się w definicji budowli w rozumieniu ustawy Prawo budowlane.
Kwestia opodatkowania podatkiem od nieruchomości tymczasowych obiektów budowalnych była przedmiotem rozważań Naczelnego Sądu Administracyjnego, który w uchwale siedmiu sędziów z 3 lutego 2014 r. o sygn. akt II FPS 11/13 stwierdził, że tymczasowy obiekt budowlany, o którym mowa w art. 3 pkt 5 ustawy Prawo budowlane może być budowlą w rozumieniu art. 1a ust. 1 pkt 2 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych, jeżeli jest budowlą wprost wymienioną w art. 3 pkt 3 Prawa budowlanego lub w innych przepisach tej ustawy oraz załączniku do niej, stanowiącą całość techniczno-użytkową wraz z instalacjami i urządzeniami w rozumieniu art. 3 pkt 1 lit. b Prawa budowlanego. Spełniający wskazane kryteria tymczasowy obiekt budowlany, o ile jest związany z prowadzeniem działalności gospodarczej, podlega opodatkowaniu na podstawie art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych.
Mając na uwadze uchwałę Naczelnego Sądu Administracyjnego należy stwierdzić, że hale namiotowe, które wypełniają definicję tymczasowego obiektu budowlanego, nie zostały wymienione wprost w ustawie Prawo budowlane lub załącznikach do tej ustawy jako budowla i w konsekwencji nie mogą być budowlą w rozumieniu ustawy o podatkach i opłatach lokalnych, nie podlegają zatem opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości.
Takie stanowisko prezentują także sądy administracyjne. Zgodnie z wyrokiem WSA w Warszawie z 26 września 2018 r. sygn. akt III SA/Wa 3851/17 nie ulega wątpliwości, że hala namiotowa, stanowiąca tymczasowy obiekt budowlany w rozumieniu ustawy Prawo budowlane, niepołączona trwale z gruntem, nie została expressis verbis wymieniona w art. 3 pkt 3 ustawy Prawo budowlane (…) W konsekwencji, hali namiotowej będącej przedmiotem zaskarżonych decyzji nie można zaliczyć do budowli w rozumieniu art. 3 pkt 3 ustawy Prawo budowlane, a tym samym do budowli w rozumieniu art. 1 a ust. 1 pkt 2 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych, co wyklucza jej opodatkowanie podatkiem od nieruchomości (podobnie wyroki: NSA z 24 sierpnia 2016 r., sygn. akt II FSK 2027/14; WSA w Warszawie z 13 marca 2018 r., sygn. akt III SA/Wa 1019/17; WSA w Gliwicach z 6 kwietnia 2017 r. sygn. akt I SA/Gl 1329/16; WSA w Olsztynie z 14 stycznia 2015 r., sygn. akt I SA/Ol 911/14; WSA w Krakowie z 3 grudnia 2018 r., sygn. akt I SA/Kr 1103/18).
Jednocześnie zauważyć należy, że nie każda hala namiotowa (pawilon handlowy) może być zaliczona do tymczasowych obiektów budowlanych. Organ podatkowy posiada kompetencje, aby na podstawie zebranego materiału dowodowego (np. oględzin, opinii biegłego, danych z ewidencji gruntów i budynków, dokumentacji architektoniczno-budowlanej) rozstrzygnąć o charakterze obiektu budowlanego. Każdy stan faktyczny musi być badany indywidualnie, ponieważ konstrukcja, budowa obiektu może być odmienna. Jeżeli dany obiekt budowlany jest trwale związany z gruntem, a także posiada fundamenty, dach oraz jest wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych, to powinien być opodatkowany jako budynek (por. wyrok WSA w Rzeszowie z 11 października 2018 r., sygn. akt I SA/Rz 737/18).
Mając powyższe na uwadze należy zauważyć, że nie wszystkie obiekty wzniesione przez człowieka (o charakterze stałym czy tymczasowym) są opodatkowane podatkiem od nieruchomości, a jedynie takie obiekty, które wypełniają definicje budynków lub budowli określone w ustawie o podatkach i opłatach lokalnych. Ustawodawca zdecydował, że tylko wybrane obiekty pozbawione przymiotu „tymczasowości” podlegają opodatkowaniu.
Trudno zgodzić się ze stwierdzeniem, że stosowane rozwiązanie (wykorzystywanie hal namiotowych zamiast typowych budynków) jest swoistą ucieczką przed opodatkowaniem podatkiem od nieruchomości. Trudno bowiem porównywać funkcję użytkową budynków i hal namiotowych, gdyż nie do każdego rodzaju działalności można je wykorzystać ze względu np. na warunki atmosferyczne czy ze względu na wymogi budowlane, przeciwpożarowe lub sanitarne.
Strona samorządowa nie zgłaszała dotychczas Ministerstwu Finansów przedstawionego problemu. Postulat ten nie był podnoszony zarówno przy nowelizacji przepisów podatkowych, jak i przepisów prawa budowlanego. Ministerstwo Finansów nie posiada informacji o szacowanych możliwych wpływach z tytułu objęcia hal namiotowych podatkiem od nieruchomości.
Dziękuję za przedstawienie powyższego zagadnienia. Kwestia ta będzie poruszona podczas rozmów z przedstawicielami strony samorządowej. Ministerstwo Finansów nie wyklucza podjęcia inicjatywy legislacyjnej w tym zakresie, jeżeli okaże się, że zjawisko, wskazane przez Państwa Posłów, okaże się problemem o istotnej skali, wobec którego właściwym powinno być ogólno-abstrakcyjne unormowanie ustawowe, a niewystarczające są działania o charakterze indywidualnym, dokonywane przez samorządowy organ podatkowy.
Podsekretarz stanu w Ministerstwie Finansów
Jan Sarnowski
Warszawa, 7 lutego 2021 r.
źródło: sejm gov.pl
W 2019 roku uruchomiona została usługa Twój e-PIT. Jednak w 2021 roku usługa ta wciąż nie ma zastosowania do deklaracji podatkowych: PIT-28S, PIT-36S i PIT-36LS oraz do zeznań podatkowych zawartych w formularzu PIT-36L. W związku z tym osoby prowadzące działalność gospodarczą nadal muszą samodzielnie sporządzać roczne deklaracje. W związku z powyższym do resortu finansów skierowano pytanie od kiedy ta usługa będzie dostępna dla przedsiębiorców.
Interpelacja nr 17973 do ministra finansów w sprawie usługi e-PIT dla przedsiębiorców
Szanowny Panie Ministrze,
uruchomiona w 2019 roku usługa Twój e-PIT, polegająca na wstępnym wypełnieniu deklaracji podatkowej przez urząd i skierowana pierwotnie do pracowników, zleceniobiorców i wykonujących umowy o dzieło zgodnie z zapowiedziami Ministerstwa Finansów w 2020 roku miała objąć także przedsiębiorców. Automatycznie wypełnione zostać miały zeznania PIT-36 (opodatkowani na zasadach ogólnych), PIT-36L (dla osób stosujących podatek liniowy) oraz PIT-28 (dla „ryczałtowców”). To się nie udało – prezydent Andrzej Duda podpisał nowelizację przesuwającą udostępnienie usługi Twój e-PIT osobom prowadzącym działalność gospodarczą. Jednak w 2021 roku usługa ta wciąż nie ma zastosowania do deklaracji podatkowych: PIT-28S, PIT-36S i PIT-36LS oraz do zeznań podatkowych zawartych w formularzu PIT-36L. Osoby prowadzące działalność gospodarczą nadal muszą samodzielnie sporządzać roczne deklaracje, choć automatyczne rozliczenie byłoby dla wielu znacznym ułatwieniem.
W związku z powyższym stanem faktycznym proszę o odpowiedź na pytanie: Czym spowodowane jest nieudostępnienie – wbrew wcześniejszym zapowiedziom resortu – w kolejnym roku podatkowym usługi e-PIT osobom prowadzącym działalność gospodarczą? Proszę także o wiążącą informację, kiedy e-PIT będzie dostępny dla tej grupy podatników.
Poseł Krzysztof Piątkowski
14 stycznia 2021 r.
Odpowiedź na interpelację nr 17973 w sprawie usługi e-PIT dla przedsiębiorców
Szanowna Pani Marszałek,
w odpowiedzi na interpelację nr 17973 z dnia 20 stycznia 2021 r., Posła na Sejm Rzeczypospolitej Polskiej Pana Krzysztofa Piątkowskiego, w sprawie usługi Twój e-PIT, uprzejmie przekazuję poniższe wyjaśnienia.
W złożonej interpelacji zadano następujące pytania:
Zgodnie z przepisami ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2020 r. poz. 1426, z późn. zm.) oraz ustawy z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (t.j. Dz. U. 2020 r. poz. 1905, z późn. zm.) od 15 lutego 2019 r. dla podatników podatku dochodowego od osób fizycznych została udostępniona elektroniczna usługa Twój e-PIT, w ramach której Krajowa Administracja Skarbowa przygotowała oraz udostępniła podatnikom roczne zeznania podatkowego PIT-28, PIT-36 (za 2019 r.) oraz PIT-37, PIT-38 (za 2018 r. oraz 2019 r.). Obecnie trwają prace nad udostępnieniem ww. zeznań podatkowych za 2020 r. Udostępnione w usłudze zeznania podatkowe zawierają informacje w zakresie danych rejestracyjnych podatników, dane pochodzące z dokumentów źródłowych w zakresie uzyskiwanych przychodów przez podatników, które składane są przez płatników np. pracodawców, organy emerytalno-rentowe, instytucje finansowe (np. informacje PIT-11, PIT-40A/11A, PIT-8C), jak również informacje zawarte przez samych podatników w złożonych przez nich zeznaniach za poprzedni rok podatkowy.
Zgodnie z art. 45cd ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz art. 21c ust. 1 ww. ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne, z dniem 15 lutego roku następującego po roku podatkowym organ podatkowy udostępnia podatnikowi, z wyjątkiem podatnika składającego zeznanie w związku z prowadzoną pozarolniczą działalnością gospodarczą lub działami specjalnymi produkcji rolnej oraz podatnika będącego przedsiębiorstwem w spadku, za pośrednictwem portalu podatkowego zeznania.
Wyżej wymienione przepisy wprost regulują, że zeznania podatkowe udostępnione za pośrednictwem portalu podatkowego w usłudze Twój e-PIT, nie dotyczą podmiotów prowadzących pozarolniczą działalność gospodarczą. Zakres dostępnych danych oraz reguły ich udostępnienia zostały zaimplementowane do usługi Twój e-PIT zgodnie z obecnie obowiązującymi przepisami prawa.
Obecnie Ministerstwo Finansów nie prowadzi prac związanych ze zmianą przepisów podatkowych, które mogłyby mieć wpływ na zmianę grupy docelowej podatników, dla których udostępniane są zeznania podatkowe w usłudze Twój e-PIT.
Przedstawiając powyższe wyjaśnienia wyrażam nadzieję, że zostaną uznane za satysfakcjonujące.
Podsekretarz stanu w Ministerstwie Finansów
Anna Chałupa
Warszawa, 2 lutego 2021 r.
źródło: sejm.gov.pl
Interpelacja nr 17368 do ministra finansów w sprawie zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych wypłat z zysku spółek komandytowych
Szanowny Panie Ministrze,
z dniem 1 stycznia 2021 r. spółki komandytowe staną się podatnikami podatku dochodowego od osób prawnych („CIT”) i będą podlegać przepisom ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych („ustawa o CIT”). Stanie się tak w efekcie wejścia w życie regulacji ustawy z dnia 28 listopada 2020 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne oraz niektórych innych ustaw („ustawa zmieniająca”).
Zgodnie z informacjami przekazanymi przez Ministerstwo Finansów w trakcie prac nad ustawą zmieniającą, celem nowych przepisów było uszczelnienie systemu podatkowego i ograniczenie agresywnych optymalizacji realizowanych z wykorzystaniem spółek komandytowych. Ustalono, że skoro spółki komandytowe – podobnie jak spółki kapitałowe – pozwalają na ograniczenie ryzyka związanego z prowadzonym biznesem, to powinny być opodatkowane na analogicznych zasadach jak spółki kapitałowe.
Wprowadzenie opodatkowania spółek komandytowych wiązało się z dużym szumem medialnym i napływem często nieprawdziwych bądź nieprecyzyjnych informacji, w jaki sposób od 2021 r. będzie wyglądało opodatkowanie spółek komandytowych, a w szczególności, czy wspólnicy spółek komandytowych po zmianie przepisów będą w gorszej sytuacji, niż wspólnicy spółek kapitałowych (co byłoby nielogiczne, skoro sytuacja spółek komandytowych miała być zrównana z sytuacją spółek kapitałowych).
W tym kontekście zwracam się z prośbą o udzielenie odpowiedzi na poniższe pytania:
Wydaje się, że odpowiedzi na powyższe pytania są dość oczywiste w kontekście m.in. brzmienia art. 13 ust. 3 ustawy zmieniającej, jak również odniesienia się do uwag zgłaszanych w trakcie procesu legislacyjnego (gdzie jasno wskazano, że wspólnicy spółek komandytowych mogą korzystać z tzw. zwolnienia partycypacyjnego w przypadku zysków wypracowanych przez spółkę komandytową będącą podatnikiem CIT), niemniej jednak, z uwagi na szum informacyjny, dodatkowe potwierdzenie dla kilku tysięcy podatników okazuje się być niezbędne.
Posłanka Jadwiga Emilewicz
Warszawa, dnia 7 stycznia 2021 r.
Odpowiedź na interpelację nr 17368 w sprawie zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych wypłat z zysku spółek komandytowych
Szanowna Pani Marszałek
Odpowiadając na interpelację nr 17368 Pani poseł Jadwigi Emilewicz w sprawie zmian w zasadach opodatkowania podatkiem dochodowym spółek komandytowych mających siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz zasad opodatkowania podatkiem dochodowym wypłacanych przez te spółki zysków na rzecz ich wspólników, uprzejmie wyjaśniam:
1 stycznia 2021 r. weszły w życie przepisy ustawy z dnia 28 listopada 2020 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2020 r. poz. 2123).
Celem regulacji zawartych w tej ustawie jest między innymi zmniejszenie obciążeń podatkowych w podatku dochodowym dla szerokiej grupy podatników podatku dochodowego, w szczególności dla małych podatników, uproszczenie w zasadach rozliczania podatku dochodowego oraz uszczelnienie systemu podatkowego i eliminowanie nieuczciwej konkurencji podatkowej poprzez wyrównywanie zasad opodatkowania podatkiem dochodowym podatników będących w analogicznej sytuacji gospodarczej.
W ramach realizacji powyższych celów, treścią ww. ustawy wprowadzone zostały do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej: „CIT”) nowe regulacje, które nadają spółce komandytowej mającej siedzibę lub zarząd na terytorium Polski status podatnika podatku CIT. Wskazać należy, iż na podstawie przepisów ustawy CIT obowiązujących przed 1 stycznia 2021 r., taka spółka traktowana była jako podmiot podatkowo transparentny, czyli podmiot, którego przychody oraz ponoszone koszty podlegały uznaniu za przychody i koszty jego wspólników.
Zgodnie z wprowadzanymi do ustawy CIT zmianami polegającymi na nadaniu spółce komandytowej mającej siedzibę lub zarząd na terytorium Polski statusu „podatnika podatku dochodowego”, uzyskiwane przez wspólników takiej spółki przychody z udziału w jej zyskach wypracowanych przez taką spółkę już po uzyskaniu przez nią statusu podatnika CIT, podlegać będą opodatkowaniu podatkiem dochodowym analogicznie, jak przychody z tytułu udziału w zyskach osób prawnych. Wynika to z definicji przyjętych na gruncie ustawy CIT, a w szczególności przepisów art. 4a pkt 14, 16, 18, 19 i 21 tej ustawy.
Ilekroć ustawa CIT mówi o dochodach z udziału w zyskach osób prawnych lub o wypłacanych dywidendach, to pod tymi pojęciami rozumieć należy również dochody z udziału w zyskach spółki komandytowej mającej status podatnika podatku CIT oraz wypłatę zysku przez taką spółkę. W konsekwencji wypłacane przez taką spółkę zyski wypracowane w okresie, w którym spółka komandytowa posiadała status podatnika CIT, na rzecz innej spółki również będącej podatnikiem CIT (niebędącej komplementariuszem w pierwszej z tych spółek), korzystać będą mogły ze zwolnienia z opodatkowania określonego w art. 22 ust. 4-4d ustawy CIT.
Potwierdzenie powyższego uprawnienia znaleźć także można w treści art. 13 ust. 3 przywołanej na wstępie ustawy nowelizującej, zgodnie z którym, zwolnienie przewidziane w art. 22 ust. 4 ustawy CIT „mają zastosowanie wyłącznie do przychodów z tytułu udziału w zyskach spółki komandytowej lub jawnej wypracowanych od dnia, w którym spółki te stały się podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych.”.
Podsekretarz stanu w Ministerstwie Finansów
Jan Sarnowski
Warszawa, 3 lutego 2021 r.
źródło: sejm.gov.pl
Pojawiają się informacje, że Zakład Ubezpieczeń Społecznych stosuje wstecz przepisy dotyczące umów zleceń z lat 2009-2017. Przedsiębiorcy byli zapewniani wcześniej, że działają w sposób prawidłowy, a teraz istnieje możliwość, że będą zmuszeni do zapłacenia kar i zaległych składek wraz z odsetkami. Takie działania doprowadzają do sytuacji, że wielu przedsiębiorców będzie zmuszonych do bankructwa.
