Osoby, które uzyskują przychód z umowy agencyjnej, umowy zlecenia, innej umowy o świadczenie usług czy umowy o dzieło z tytułu określonego w Tarczy antykryzysowej 6.0 mogą skorzystać z jednorazowego dodatkowego świadczenia postojowego.

Wniosek o jednorazowe dodatkowe świadczenie postojowe (RSP-CD6) można składać wyłącznie elektronicznie – przez Platformę Usług Elektronicznych (PUE) ZUS. Najpóźniej wniosek musi trafić do ZUS w ciągu 3 miesięcy od miesiąca, w którym zostanie zniesiony stan epidemii.

Jednorazowe dodatkowe świadczenie postojowe może otrzymać osoba, która spełnia następujące warunki:

  • uzyskuje przychód z umowy cywilnoprawnej zawartej do 15 grudnia 2020 r. z tytułu wymienionego w Tarczy antykryzysowej 6.0, m.in. z działalności twórczej w zakresie sztuk plastycznych, literatury, muzyki, działalności artystycznej w dziedzinie sztuki aktorskiej, wokalistyki, usług w zakresie architektury,
  • nie ma innego tytułu do ubezpieczeń społecznych niż umowa cywilnoprawna,
  • przychód z umowy cywilnoprawnej w miesiącu przed tym, w którym składany jest wniosek o jednorazowe dodatkowe świadczenie postojowe, nie przekroczył 300% przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia z poprzedniego kwartału ogłaszanego przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego.

Jednorazowe dodatkowe świadczenie postojowe przysługuje w wysokości 2080 zł. Jeśli jednak suma przychodów z umów cywilnoprawnych w miesiącu poprzedzającym miesiąc, w którym składany jest wniosek wynosi do 1299,99 zł, to ZUS wypłaci świadczenie w wysokości sumy wynagrodzeń z tych umów.

Źródło: ZUS


ekonomia-informacje-22.jpg

W tym roku informacje zostaną udostępnione na Platformie Usług Elektronicznych ZUS (PUE ZUS).

Od 7 stycznia informacje o saldzie i rozliczeniu wpłat są sukcesywnie przekazywane do 2,5 mln płatników.

Każdy z nich dowie się, czy na jego koncie w ZUS jest nadpłata, niedopłata, czy też konto jest rozliczone na zero. W informacji będzie podana wysokość wpłat przekazanych w ubiegłym roku oraz jakie należności zostały rozliczone tymi wpłatami. Płatnicy, którzy spłacają zadłużenie w układzie ratalnym otrzymają informację o kwocie, która pozostała im jeszcze do spłaty.

Niedopłata

Niedopłata na koncie płatnika składek może zostać rozłożona na raty. Jeżeli płatnik nie jest w stanie jednorazowo jej spłacić, może złożyć wniosek o ulgę. Aby uzyskać więcej informacji na ten temat, można skontaktować się z doradcą ds. ulg i umorzeń, który przedstawi najkorzystniejsze warunki spłaty zadłużenia. Doradca pomoże też w wypełnieniu wniosku i skompletowaniu niezbędnych dokumentów. Z doradcą można skontaktować się telefonicznie (numery telefonów kontaktowych) lub umówić się na e-wizytę.

Niewielkie niedopłaty można spłacić poprzez powiększenie wpłaty na rozliczenie składek wpłacanych w najbliższym terminie. Trzeba jednak sprawdzić, czy od zaległości należne są odsetki za zwłokę. Odsetki można obliczyć za pomocą kalkulatora odsetkowego dla płatników składek ZUS znajdującego się na stronie internetowej ZUS.

Nadpłata

Nadpłatę można pomniejszyć z kwoty składek wpłacanych w najbliższym terminie.  Można też wystąpić z wnioskiem o jej zwrot (wniosek RZS). Nadpłata zostanie zwrócona na numer rachunku bankowego, który jest zapisany na koncie płatnika.

Ważne
Wnioski o zwolnienie z opłacania składek na podstawie Tarczy Antykryzysowej 6.0 można składać od 30 grudnia 2020 r., a efekt zwolnienia będzie widoczny na kontach płatników po rozpatrzeniu wniosku (tj. w 2021 r.). Oznacza to, że przekazywana informacja o saldzie konta nie będzie uwzględniała tego zwolnienia. Informacja dotyczy stanu konta na 31 grudnia 2020 r.

Jeżeli składki zostały opłacone za miesiące, za które nastąpi zwolnienie, kwota nadpłaty będzie widoczna na koncie płatnika składek na PUE ZUS.

Składki wpłacone po 31 grudnia 2020 r. nie będą uwzględnione w informacji. Dlatego w razie wątpliwości  co do kwoty niedopłaty lub nadpłaty wskazanej w informacji, należy sprawdzić  aktualny stan rozliczeń konta na PUE ZUS w „Panelu płatnika”, w zakładce „Salda bieżące”.

Źródło: ZUS


ekonomia_informacje-25.jpg

Od 30 grudnia 2020 r. do 15 stycznia 2021 r. płatnicy składek, których rodzaj przeważającej działalności, według PKD 2007, jest oznaczony kodem 55.10.Z (hotele i podobne obiekty zakwaterowania) albo kodem 79.12.Z (działalność organizatorów turystyki) mogą występować do ZUS o zwolnienie z obowiązku opłacania składek za lipiec, sierpień i wrzesień 2020 r. Zwolnienie przysługuje płatnikom, którzy spełniają następujące warunki:

  • byli zgłoszeni w ZUS jako płatnicy składek przed 30 czerwca 2020 r.,
  • przychód z działalności uzyskany w pierwszym miesiącu kalendarzowym, za który składany jest wniosek był niższy co najmniej o 75% w stosunku do przychodu uzyskanego w tym samym miesiącu w 2019 r.,
  • złożyli deklaracje rozliczeniowe i imienne raporty miesięczne za lipiec, sierpień, wrzesień 2020 r. do 31 października 2020 r. (chyba, że są zwolnieni z obowiązku ich składania).

Wniosek o zwolnienie z obowiązku opłacania składek (RDZ-B) można złożyć wyłącznie elektronicznie – przez Platformę Usług Elektronicznych (PUE) ZUS.

Źródło: ZUS



Zleceniobiorca składa do ZUS wniosek o zwolnienie z obowiązku naliczania składek (RZN) w ciągu 7 dni od dnia zawarcia umowy zlecenia. Wniosek może dotyczyć składek należnych za okres od 1 stycznia do 30 kwietnia 2021 r.

Aby zwolnić zleceniodawcę z obowiązku naliczania składek, muszą być spełnione następujące warunki:

  • umowa musi być zawarta między 1 stycznia a 31 marca 2021 r.,
  • przedmiot umowy musi być związany jest z działalnością i usługami określonymi w Tarczy antykryzysowej 6.0,
  • łączny przychód uzyskany z wykonywania umów na rzecz wszystkich zleceniodawców, w miesiącu przed tym, w którym został złożony wniosek, nie może przekraczać 100% przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia z poprzedniego kwartału,
  • zleceniobiorca nie może podlegać ubezpieczeniom społecznym z innego tytułu niż umowy zlecenia.

Składki na ubezpieczenia społeczne objęte zwolnieniem nie są zapisywane na koncie ubezpieczonego. W okresie zwolnienia ze składek zleceniobiorca i członkowie jego rodziny, których zgłosił do ubezpieczenia zdrowotnego, mają prawo do świadczeń opieki zdrowotnej.

Źródło: ZUS


zus-2.jpg

Osoba prowadząca działalność gospodarczą, która od 2021 r. chce skorzystać z małego ZUS plus, musi zgłosić się do ubezpieczeń. Obowiązek ten nie ciąży natomiast na płatniku, który korzystał w 2020 r. z ulgi mały ZUS plus i nadal w 2021 r. chce opłacać niższe składki.

Właściciel firmy, który dopiero od 2021 r. chce skorzystać z małego ZUS plus, musi zgłosić się do ubezpieczeń z kodem, który rozpoczyna się od cyfr 05 90 albo 05 92.

Płatnik, który kontynuuje działalność prowadzoną w 2020 r., nie korzystał z małego ZUS plus i chce od 2021 r. skorzystać z tej ulgi musi wyrejestrować się z ubezpieczeń (ZUS ZWUA) z kodem tytułu ubezpieczenia zaczynającym się od 05 10 albo 05 12. Następnie musi zgłosić  do ubezpieczeń społecznych i ubezpieczenia zdrowotnego (ZUS ZUA) albo tylko do ubezpieczenia zdrowotnego (ZUS ZZA) z kodem zaczynającym się od 05 90 albo 05 92.

Dokumenty zgłoszeniowe płatnik musi  przekazać:

  • do 1 lutego 2021 r.  jeśli:
    • w 2020 r. prowadził działalność gospodarczą przez co najmniej 60 dni i nie korzystał z małego ZUS plus,
    • w styczniu 2021 r. rozpoczął na nowo działalność prowadzoną w 2020 r. lub wznowił prowadzenie działalności  gospodarczej.
  • w ciągu 7 dni od dnia, w którym spełnił warunki do korzystania z małego ZUS plus jeśli:
    • rozpoczął lub wznowił prowadzenie działalności  gospodarczej po 24 stycznia 2021 r.,
    • spełni warunki w innym miesiącu niż styczeń 2021 r.

Oprócz dokumentów zgłoszeniowych płatnik, który chce skorzystać z małego ZUS plus, musi również przekazać ZUS DRA cz. II albo ZUS RCA cz. II.

Źródło: ZUS



Do 11 stycznia 2021 r. osoby, które pobierają emeryturę wcześniejszą i nie mają jeszcze przyznanej emerytury powszechnej, powinny złożyć wniosek o jej przyznanie. Z tym dniem upływa bowiem okres 6 miesięcy od wejścia w życie przepisów, które wprowadziły możliwość korzystnego obliczenia emerytury powszechnej dla osób urodzonych w 1953 roku.

Kto może skorzystać?

Ustawa z dnia 19 czerwca 2020 r. o zmianie ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U. 2020 poz. 1222) dotyczy osób, które:

  • urodziły się w 1953 roku i pobierały lub nadal pobierają emeryturę wcześniejszą przyznaną na podstawie wniosku złożonego przed 1 stycznia 2013 r. (niezależnie od tego czy ZUS decyzję w sprawie emerytury wcześniejszej wydał przed tym terminem, czy po nim)
  • lub mają prawo do renty rodzinnej po takich emerytach.

Jak skorzystać?

Osoba, która pobiera emeryturę wcześniejszą i nie ma jeszcze przyznanej emerytury powszechnej, powinna złożyć wniosek o emeryturę powszechną w ciągu 6 miesięcy od wejścia przepisów w życie, czyli najpóźniej do 11 stycznia 2021 r. Można to zrobić na wniosku o emeryturę (wniosek EMP).

Emerytura w nowej wysokości będzie przysługiwać od miesiąca złożenia wniosku.

Z kolei osoba, która ma już przyznaną emeryturę powszechną w wysokości pomniejszonej o kwoty pobranych emerytur wcześniejszych, nie musi składać wniosku. ZUS sam (z urzędu) przeliczy wysokość emerytury powszechnej na podstawie nowych przepisów. Przeliczenia dokona po 11 stycznia 2021 r. i prześle w tej sprawie decyzję z nową wysokością świadczenia.

Te same zasady ZUS zastosuje w przypadku renty rodzinnej przyznanej po zmarłym, który pobierał emeryturę wcześniejszą.

Emerytura w nowej wysokości będzie przysługiwać od dnia, od którego ZUS podjął wypłatę emerytury powszechnej.

Jeśli wypłata tej emerytury była zawieszona, to świadczenie w nowej wysokości będzie przysługiwać od dnia, od którego mogłaby być podjęta jego wypłata.

Komu przysługuje wyrównanie?

Jeśli nowa wysokość emerytury lub renty rodzinnej po przeliczeniu będzie wyższa od pobieranej dotychczas, wówczas ZUS wypłaci wyrównanie. Wypłata wyrównania nastąpi w styczniowych i lutowych terminach wypłaty świadczeń, a jeżeli realizacja wypłaty w tych terminach nie będzie możliwa w najbliższym możliwym terminie wypłaty świadczenia.

Których emerytur wcześniejszych dotyczy nowelizacja?

Emerytura wcześniejsza to m.in.:

  • emerytura nauczycielska z art. 88 Karty Nauczyciela,
  • emerytura górnicza,
  • emerytura przyznana z art. 184 ustawy o emeryturach i rentach z FUS,
  • emerytura przyznana na podstawie art. 46 w związku z art. 29 lub 32 ustawy o emeryturach i rentach z FUS,
  • emerytura kolejowa.

Nowelizacja nie dotyczy emerytur pomostowych czy nauczycielskich świadczeń kompensacyjnych.

Źródło: ZUS



W 2021 r. wszystkie emerytury i renty zostaną podwyższone wskaźnikiem waloryzacji 103,84 proc., z gwarantowaną kwotą podwyżki 50 zł.

Zgodnie z obowiązującymi regulacjami ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U. z 2020 r. poz. 53, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą emerytalną”, coroczna waloryzacja przeprowadzana jest od dnia 1 marca przy zastosowaniu procentowego wskaźnika waloryzacji, który odpowiada średniorocznemu wskaźnikowi cen towarów i usług konsumpcyjnych w poprzednim roku kalendarzowym zwiększonemu o co najmniej 20% realnego wzrostu przeciętnego wynagrodzenia w poprzednim roku kalendarzowym. Zwiększenie o co najmniej 20% realnego wzrostu przeciętnego wynagrodzenia jest przedmiotem corocznych negocjacji w ramach Rady Dialogu Społecznego (RDS), przeprowadzanych w czerwcu, w roku poprzedzającym waloryzację. Zgodnie z tym mechanizmem wszystkie wypłacane świadczenia są podwyższane o ten sam procent, w związku z tym im niższe świadczenie, tym niższa kwota podwyżki. Również minimalne emerytury i renty wzrastają w tym samym tempie.

W ostatnich latach zasady waloryzacji świadczeń i mechanizm jej przeprowadzania były przedmiotem licznych zmian. Wysokość świadczeń osób pobierających najniższe świadczenia emerytalno-rentowe wciąż uznawana jest za niewystarczającą w odniesieniu do kosztów utrzymania. Stąd też w 2021 r. proponuje się modyfikację obecnie obowiązujących zasad waloryzacji, polegającą na:

  • podwyższeniu najniższych świadczeń odpowiednio do:
    • 1250 zł w przypadku najniższej emerytury, renty z tytułu całkowitej niezdolności do pracy, renty rodzinnej i renty socjalnej,
    • 937,50 zł w przypadku najniższej renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy,
  • zastosowaniu ustawowego wskaźnika waloryzacji, przy zapewnieniu minimalnej gwarantowanej podwyżki świadczenia na poziomie 50 zł.

Zgodnie z projektowaną regulacją wszystkie emerytury i renty zostaną podwyższone wskaźnikiem waloryzacji. Obecnie prognozowany wskaźnik waloryzacji wynosi 103,84%. Jednocześnie proponuje się, aby gwarantowana kwota podwyżki wynosiła 50 zł.

W przypadku świadczeń niepodlegających ustawowemu podwyższeniu do kwoty świadczeń najniższych i świadczeń niższych od najniższej emerytury waloryzacja będzie polegała na podwyższeniu kwoty świadczenia wskaźnikiem waloryzacji. W przypadku osób pobierających emeryturę częściową kwota z tytułu waloryzacji nie będzie mogła być niższa niż połowa kwoty waloryzacji, tj. 25 zł. Natomiast w przypadku kobiet pobierających okresowe emerytury kapitałowe, regulacje projektowanej ustawy przewidują proporcjonalny podział minimalnej gwarantowanej podwyżki świadczenia w stosunku do wysokości emerytury z FUS i wysokości okresowej emerytury kapitałowej w łącznej kwocie tych emerytur.

Proponowana modyfikacja zasad waloryzacji będzie zastosowana analogicznie również do emerytur i rent rolników indywidualnych, służb mundurowych oraz emerytur pomostowych, nauczycielskich świadczeń kompensacyjnych i rodzicielskich świadczeń uzupełniających.

Emerytura podstawowa, stanowiąca podstawę obliczania emerytur i rent z ubezpieczenia społecznego rolników, będzie podlegała podwyższeniu przy zastosowaniu ustawowego wskaźnika waloryzacji. Jednocześnie kwota podwyżki świadczenia z systemu ubezpieczeniowego rolników nie będzie mogła być niższa niż gwarantowana kwota podwyżki, wynosząca 50 zł.

Emerytury rolnicze są chronione gwarancją najniższego świadczenia określonego w systemie powszechnym. Oznacza to, że jeżeli wysokość świadczenia rolniczego jest niższa od kwoty najniższej emerytury określonej w przepisach emerytalnych, wysokość takiego świadczenia podwyższa się z urzędu do tej kwoty.

Przepisy projektowanej ustawy obejmują także waloryzację świadczeń przedemerytalnych. Podwyższenie tych świadczeń polegać będzie na dodaniu do kwoty świadczenia przedemerytalnego kwoty 50 zł. Kwota świadczenia przedemerytalnego gwarantowana do wypłaty, w przypadku gdy osoba uprawniona osiąga przychód w wysokości skutkującej zmniejszeniem wysokości świadczenia, została podwyższona do kwoty 630,50 zł.

Dodatki do emerytur i rent, o których mowa w ustawie o emeryturach i rentach z FUS oraz w innych ustawach, będą podwyższane przy zastosowaniu ustawowego wskaźnika waloryzacji. Wskaźnik ten będzie miał również zastosowanie do obliczenia kwot maksymalnych zmniejszeń świadczeń w przypadku osiągania przez emeryta lub rencistę dochodu z pracy oraz kwot emerytur i rent wolnych od egzekucji i potrąceń.

Do 2450 zł podwyższona będzie kwota graniczna uprawniająca do przyznania świadczenia wyrównawczego, na podstawie ustawy o działaczach opozycji antykomunistycznej oraz osobach represjonowanych z powodów politycznych.

Do 1750 zł podwyższono miesięczny próg wysokości otrzymywanych świadczeń, uprawniający do świadczenia uzupełniającego dla osób niezdolnych do samodzielnej egzystencji.

Projektodawcy przekonują, że zastosowanie w 2021 r. zasad waloryzacji procentowej, z gwarantowaną minimalną podwyżką, zapewni ochronę realnej wartości wszystkich wypłacanych świadczeń emerytalno-rentowych.

Przyjęcie w 2021 r. zasady waloryzacji procentowej z gwarantowaną minimalną podwyżką na poziomie 50 zł spowoduje, że świadczenia wypłacane w kwocie poniżej1302,08 zł miesięcznie będą podwyższone w stopniu większym, niż gdyby przeprowadzono waloryzację według obecnie funkcjonujących zasad.

Prognozowany koszt waloryzacji ustawowej, przy wskaźniku 103,84% szacowany jest na ok. 9,6 mld zł (łącznie ze skutkiem finansowym waloryzacji rocznego świadczenia pieniężnego dla emerytów i rencistów – tzw. 13 emerytury). Szacuje się, że skutki finansowe dodatkowych kosztów wynikających z podniesienia najniższej emerytury i renty do 1250 zł oraz gwarancji podniesienia wysokości świadczeń o nie mniej niż 50 zł ponad koszty waloryzacji ustawowej prognozowanym wskaźnikiem 103,84% wyniosą ok. 0,1 mld zł w skali 10 miesięcy.

oprac. B.O.



W obwieszczeniu MRiPS z dnia 9 grudnia 2020 r. (M.P. poz. 1171) ogłoszony został wskaźnik waloryzacji składek na ubezpieczenie emerytalne za III kwartał 2020 r. Wskaźnik ten wyniósł 100,10%.

W porównaniu do poprzedniego kwartału wskaźnik waloryzacji składek emerytalnych jest niższy o 0,20%.

Zgodnie z przepisami art. 25 ustawy z dn. 17.12.1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (t. jedn. Dz.U. z 2020 r. poz. 53, z późn. zm.) składki na ubezpieczenie emerytalne zewidencjonowane na koncie ubezpieczonego podlegają waloryzacji. Polega ona na pomnożeniu zewidencjonowanych na koncie ubezpieczonego składek przez wskaźnik waloryzacji. Wskaźnik ten jest równy wskaźnikowi cen towarów i usług konsumpcyjnych ogółem w roku kalendarzowym poprzedzającym termin waloryzacji w stosunku do poprzedniego roku powiększonemu o wzrost realny sumy przypisu składek na ubezpieczenie emerytalne (w roku kalendarzowym poprzedzającym termin waloryzacji w stosunku do roku poprzedniego).

B.O.

wykresy-zdjecia-10.jpg

Zgodnie z komunikatem Prezesa ZUS z dnia 8 grudnia 2020 r, opublikowanym w M.P. pod poz. 1140, w okresie od 1 stycznia 2021 r. do dnia 31 marca 2021 r. wysokość odsetek należnych z tytułu nieprzekazania w terminie składek do otwartego funduszu emerytalnego wynosi 0,10% w skali roku.

Od 1 października 2020 r. odsetki należne z tytułu nieprzekazania w terminie składek do OFE uległy obniżeniu i aktualnie wynoszą 0,10%. Poziom ten zostanie utrzymany w I kwartale 2021 r.

Jak wskazano w art. 47 ust. 10c i 10e ustawy z dn. 13.10.1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (t. jedn. Dz.U. z 2020 r. poz. 266, z późn. zm.), odsetki, o których mowa, zostaną naliczone, gdy z winy płatnika ZUS nie będzie miał możliwości przekazania w terminie składek emerytalnych na konto właściwego OFE.

B.O.


ludzie-zdj-1-9.jpg

Znamy już wysokość minimalnej podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe dla osób prowadzących pozarolniczą działalność i osób z nimi współpracujących. Składki ZUS przedsiębiorców wzrosną zaledwie o 0,6%.яндекс

Podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne dla prowadzących działalność gospodarczą stanowi zadeklarowana kwota – musi ona wynosić co najmniej 60% prognozowanego przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia zamieszczanego corocznie w projekcie budżetu państwa (art. 18 ust. 8 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, Dz.U. z 2020 r. poz. 266, z późn. zm.). Kwotę tę podaje MRiPS w komunikacie ogłaszanym w Monitorze Polskim.

W 2020 roku wartość prognozowanego miesięcznego wynagrodzenia – zgodnie z obwieszczeniem MRiPS z dn. 18 listopada 2020 r. r. w sprawie kwoty ograniczenia rocznej podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe w roku 2021 oraz przyjętej do jej ustalenia kwoty prognozowanego przeciętnego wynagrodzenia (Dz.U. z 2020 r. poz. 1061) – wynosi 5259 zł, czyli 32 zł więcej niż w 2020 roku.

Minimalna podstawa wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne jest równa 60% wynagrodzenia, o którym mowa wyżej. Dla przedsiębiorców najniższa podstawa naliczania składek w 2021 r. wyniesie więc 3155,40 zł. W ubiegłym roku kwota ta wynosiła 3136,20 zł. Przyszłoroczny wzrost to zaledwie o 0,6% więcej niż w ubiegłym roku, co oznacza, że jest to najniższa podwyżka od 11 lat!

Dla przypomnienia – w ubiegłym roku składki ZUS przedsiębiorców wzrosły prawie o 10%.

B.O.