law-and-order-6311493_640.jpg

„Jestem właścicielem jednoosobowej działalności gospodarczej i niestety choruję, jestem na zwolnieniu lekarskim od 10.12.2021 r. i mam zaplanowaną operację kręgosłupa na maj 2022 r. Teraz mój mąż jest moim pełnomocnikiem, czyli wystawia faktury, reprezentuje mnie w urzędach, podpisuje dokumenty związane z pracownikami. Mąż pracuje w Niemczech jako kierowca 11 dni tam, a 10 dni w domu. Czy jeżeli mąż również będzie na zwolnieniu lekarskim wydanym przez lekarza rodzinnego w Polsce, czy dalej będzie moim pełnomocnikiem? Czy firmę będę musiała zawiesić? Jakie są tutaj inne możliwości i rozwiązania?”


medicines-1756239_640.jpg

„Będąc na etacie w innej firmie i obecnie przebywając na chorobowym, czy mogę będąc na swojej działalności podpisać umowę lub zlecenie i odebrać gotówkę na konto? Czy mogę wykonać jakiekolwiek zlecenie firmom zewnętrznym? Jak to wygląda w świetle ZUS i przepisów prawa?”

Zgodnie z przyjętą przez ZUS interpretacją zwolnienia lekarskiego osoba przebywająca na L4 powinna …


highway-4268179_640.jpg

„Czy pracodawca może udzielić pracownikowi urlopu wypoczynkowego zaległego za rok 2020 oraz urlopu wypoczynkowego za rok 2021 po zakończeniu świadczenia rehabilitacyjnego, a przed powrotem do pracy?”

Odnosząc się do zagadnienia urlopu wypoczynkowego, na samym początku stwierdzić należy, że do obowiązków pracodawcy jest udzielanie urlopu wypoczynkowego w roku kalendarzowym, w którym pracownik nabył do niego prawo. Powyższe ma odniesienie do sytuacji, w której pracownik pod koniec 2021 r. ma jeszcze niewykorzystany urlop za 2020 rok.

Zgodnie z dyspozycją …


business-1839191_640.jpg

„Pracownik – członek związku, bez ochrony prawnej, od kwietnia 2021 r. przebywa na zwolnieniu lekarskim. Pracownik 13.12.2021 r. nie został dopuszczany do pracy przez lekarza medycyny pracy. Obecnie wystąpił do ZUS-u o świadczenie rehabilitacyjne. Pracodawca zwrócił się do KZ z propozycją zmienienia temu pracownikowi warunków pracy i płacy – zmiana stanowiska. Mając na względzie art. 42 K.p. i 53 K.p. zwracamy się z zapytaniem, czy możemy nie przychylić się do wniosku pracodawcy oraz jak długo możemy odwlekać zgodę na taką zmianę?”

Zgodnie z treścią …



W 2020 r. osobom ubezpieczonym  wystawiono 22,7 mln zaświadczeń lekarskich na 266,6 mln dni absencji. To o 0,3 proc. więcej zaświadczeń niż w 2019 r. i o 4,4 proc. więcej liczby dni absencji.

Z tytułu choroby własnej wystawiono 20,7 mln zaświadczeń. Osoby ubezpieczone najczęściej chorowały w marcu i październiku 2020 r. Niezdolność do pracy była spowodowana:

  • ciążą, porodem i połogiem – 17,5 proc. ogólnej liczby dni absencji (44,9 mln dni absencji chorobowej),
  • chorobami układu kostno-stawowego, mięśniowego i tkanki łącznej – 16,1 proc. (41,3 mln dni),
  • chorobami układu oddechowego – 13,7 proc. (35,0 mln dni),
  • urazami, zatruciami i innymi określonymi skutkami działania czynników zewnętrznych – 11,8 proc. (30,1 mln dni),
  • zaburzeniami psychicznymi i zaburzeniami zachowania – 10,8 proc. (27,7 mln dni).

Najdłużej ze zwolnień lekarskich korzystały osoby między 30 a 39 rokiem życia.

Ze statystyk ZUS wynika, że COVID-19 nie był główną przyczyną absencji chorobowej. Należy jednak pamiętać, że nie wszystkie osoby, które uzyskały pozytywny wynik testu na obecność wirusa korzystały ze zwolnienia lekarskiego. Część z nich łagodnie przechodziła chorobę lub bezobjawowo i mogła świadczyć pracę zdalnie.

Epidemia miała znaczący wpływ na sytuację funduszu chorobowego, który od 2010 roku jest deficytowy. Nastąpił wzrost wydatków z powodu wypłaty dodatkowego zasiłku opiekuńczego i zasiłku chorobowego  w związku z  COVID-19 lub odbywaniem kwarantanny – wyjaśnia prezes ZUS prof. Gertruda Uścińska.

Wydatki na zasiłki chorobowe związane z COVID-19 wyniosły w 2020 r. ok. 1,9 mld zł, a na dodatkowe zasiłki opiekuńcze – 2,6 mld zł. Stopień pokrycia wydatków na świadczenia pieniężne z funduszu chorobowego kwotą przypisu składek wyniósł niewiele ponad 50 proc.

Zaświadczenia lekarskie z powodu COVID-19 były najczęściej wystawiane w województwie śląskim (16,7 proc. wszystkich zaświadczeń z tego tytułu), małopolskim (11,8 proc.) oraz mazowieckim (11,7 proc.). Najczęściej ze zwolnień z powodu COVID-19 korzystały osoby między 45 a 49 rokiem życia.

W 2020 r. znacznie wzrosła liczba zaświadczeń lekarskich wystawionych z powodu zaburzeń psychicznych i zaburzeń zachowania.  W porównaniu do 2019 r. liczba zaświadczeń wzrosła o 25,3 proc., a liczba dni absencji chorobowej o 36,9 proc.

Tylko z tytułu depresji w 2020 r. wystawiono 385,8 tys. zaświadczeń na 7 803,8 tys. dni. To w porównaniu z 2019 r. wzrost liczby zaświadczeń o 21,3 proc. a liczby dni o 30,4 proc. Blisko połowa  zaświadczeń z powodu depresji dotyczyła osób w wieku 35-49 lat.

Źródło: ZUS


flaga-mapa-21.jpg

Początek 2020 roku upłynął pod znakiem wybuchu światowej pandemii COVID-19, co skłoniło prawie wszystkie rządy na całym świecie do podjęcia środków ograniczających. Aby zapobiec rozprzestrzenianiu się wirusa i zapewnić dystans między ludźmi, wiele firm zostało tymczasowo zamkniętych, a wielu pracowników zostało zamkniętych w domach. Liczba osób nieobecnych w pracy odzwierciedla te zmiany.

W 2020 roku w UE odnotowano pięć szczytów nieobecności w pracy: typowe z początku stycznia, połowy sierpnia i końca grudnia oraz dwa kolejne szczyty w kwietniu i listopadzie z powodu pandemii COVID-19. W kwietniu 2020 r. odnotowano o 34,0 mln więcej nieobecności w porównaniu ze średnią z lat 2015–2019 z tego samego okresu. Choć nieco łagodniejszy, piąty szczyt wystąpił w 46. tygodniu roku (listopad 2020 r.), kiedy to odnotowano o 6,7 mln więcej nieobecności w porównaniu ze średnią z lat 2015–2019.

Wzrost nieobecności w pracy w UE w 2020 r. wynikał przede wszystkim ze wzrostu zwolnień tymczasowych. Poziom zwolnień tymczasowych był względnie stabilny i wynosił około 0,5 mln osób przed 2020 r., z wyjątkiem 2009 r., kiedy to wzrósł do 1,0 mln osób.

Jednak w I kwartale 2020 r. 3,0 mln osób było nieobecnych w pracy z powodu tymczasowych zwolnień. W kolejnym kwartale (II kwartał 2020) liczba ta wzrosła prawie pięciokrotnie, do 13,8 mln. W III kwartale 2020 r. liczba zwolnień tymczasowych gwałtownie spadła do 2,0 mln. Niemniej jednak było to nadal znacznie więcej niż przed pandemią (0,3 mln w IV kwartale 2019 r.). W IV kwartale 2020 roku liczba zwolnień tymczasowych odbiła do poziomu zbliżonego do początku roku (I kwartał 2020) i wyniosła 3,1 mln.

EUROSTAT