Z dniem 1 stycznia 2022 r. wchodzą w życie nowe rozwiązania w przepisach z zakresu ubezpieczeń społecznych. Zmiany dotyczą m.in. świadczeń chorobowych przysługujących określonym grupom ubezpieczonych. W ramach nowelizacji uregulowano kwestie przysługiwania niektórych świadczeń chorobowych osobom mającym ustalone prawo do tzw. emerytur i rent mundurowych.

Przepisy objęte zmianami oraz podstawa prawna nowelizacji

Zmianami objęto postanowienia ustawy z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (Dz.U. z  2021 r, poz. 1133), dalej jako „ustawa zasiłkowa”. Przepisy nowelizujące zawarto natomiast w ustawie z dnia 24 czerwca 2021 r. o zmianie ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 1621), określanej dalej mianem „nowelizacji”.

Zasiłek chorobowy po ustaniu tytułu ubezpieczenia chorobowego

Art. 13 ust. 1 pkt 1 ustawy zasiłkowej stanowi, iż zasiłek chorobowy z tytułu niezdolności do pracy powstałej w czasie trwania ubezpieczenia chorobowego, jak i z tytułu wspomnianej niezdolności powstałej po ustaniu tytułu ubezpieczenia nie przysługuje za okres po ustaniu tytułu ubezpieczenia chorobowego, jeżeli osoba niezdolna do pracy ma ustalone prawo do emerytury lub renty z tytułu niezdolności do pracy.

Do przytoczonego unormowania odwołuje się przepis art. 13 ust. 1a ustawy zasiłkowej dodany za pośrednictwem nowelizacji. Oznacza to, że art. 13 ust. 1 pkt 1 stosuje się odpowiednio do osoby niezdolnej do pracy, która ma ustalone prawo do emerytury lub renty inwalidzkiej na podstawie:

1. ustawy z dnia 10 grudnia 1993 r. o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych oraz ich rodzin (Dz.U. z 2020 r. poz. 586, ze zm.), zwanej dalej „ustawą z dnia 10 grudnia 1993 r.”, lub
2. ustawy z dnia 18 lutego 1994 r. o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Służby Wywiadu Wojskowego, Centralnego Biura Antykorupcyjnego, Straży Granicznej, Straży Marszałkowskiej, Służby Ochrony Państwa, Państwowej Straży Pożarnej, Służby Celno-Skarbowej i Służby Więziennej oraz ich rodzin (Dz.U. z 2020 r. poz. 723, ze zm.), zwanej dalej „ustawą z dnia 18 lutego 1994 r.”

W konsekwencji tej zmiany ubezpieczeni mający ustalone prawo do emerytury lub renty „mundurowej” nie będą posiadali prawa do zasiłku chorobowego po ustaniu tytułu ubezpieczenia chorobowego, tak samo jak w przypadku osób uprawnionych do „zwykłych” świadczeń emerytalno-rentowych.

Świadczenie rehabilitacyjne

Analogiczne zmiany wprowadzono w zakresie prawa do świadczenia rehabilitacyjnego. W dotychczasowym stanie prawnym (art. 18 ust. 7 ustawy zasiłkowej) świadczenie to nie przysługuje osobie uprawnionej do emerytury i renty z tytułu niezdolności do pracy. Po nowelizacji w art. 18 ustawy zasiłkowej dodano ust. 8, który rozciąga wyłączenie prawa do omawianego świadczenia na osoby mające ustalone prawo do emerytury lub renty „mundurowej”.

Świadczenie rehabilitacyjne nie będzie przysługiwać osobie, która ma ustalone prawo do emerytury lub renty na podstawie:

– ustawy z dnia 10 grudnia 1993 r. lub

– ustawy z dnia 18 lutego 1994 r.

Zasiłek wyrównawczy

Zgodnie z art. 25 ust. 1 ustawy zasiłkowej – zasiłek wyrównawczy nie przysługuje ubezpieczonemu będącemu pracownikiem, uprawnionemu do emerytury, renty z tytułu niezdolności do pracy lub nauczycielskiego świadczenia kompensacyjnego. W odniesieniu do wymienionego świadczenia nowelizacja również przewiduje wyłączenie prawa dla osób uprawnionych do „mundurowych” świadczeń.

Przepis art. 25 ust. 1 ustawy zasiłkowej stosuje się odpowiednio do osoby, która ma ustalone prawo do emerytury lub renty inwalidzkiej na podstawie ustawy z dnia 10 grudnia 1993 r. lub ustawy z dnia 18 lutego 1994 r.

Maciej Ofierski