Z dniem 29 listopada br. weszła w życie, z kilkoma wyjątkami, ustawa z dnia 28 października 2020 r. o zmianie niektórych ustaw w związku z przeciwdziałaniem sytuacjom kryzysowym związanym z wystąpieniem COVID-19 (Dz.U. poz. 2112), która nowelizuje m.in. przepisy o świadczeniach chorobowych z ubezpieczenia społecznego.

Powyższe zmiany wynikają z art. 8 ustawy z dnia 28 października 2020 r. i dotyczą pkt 1a w art. 6 ust. 2 ustawy z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (Dz.U. z 2020 r. poz. 870). W tym miejscu należy wspomnieć, że wskazany zapis art. 6 ust. 2 pkt 1a ustawy z dnia 25 czerwca 1999 r. przewiduje, iż na równi z niezdolnością do pracy z powodu choroby traktuje się niemożność wykonywania pracy wskutek poddania się obowiązkowi kwarantanny, o której mowa w przepisach o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi. Wymaga podkreślenia, że przywołany zapis wprowadzono na podstawie ustawy antykryzysowej dotyczącej zwalczania COVID-19, uchwalonej dnia 2 marca 2020 r. W okresie od wejścia w życie tej ustawy ustanowiono inne instrumenty sanitarne mające na celu zapobieganie i przeciwdziałanie COVID-19, do których należy zaliczyć izolację w warunkach domowych oraz izolację określoną w przepisach o zapobieganiu i zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi. Zaistniała zatem konieczność uwzględnienia tych form zwalczania epidemii w przepisach ustawy z dnia 25 czerwca 1999 r.

Zmiana brzmienia pkt 1a w art. 6 ust. 2 ustawy z dnia 25 czerwca 1999 r. realizuje właśnie wspomnianą potrzebę. Oznacza to, że na równi z niezdolnością do pracy z powodu choroby traktuje się niemożność wykonywania pracy wskutek poddania się obowiązkowi kwarantanny, izolacji w warunkach domowych albo izolacji,  o której mowa w przepisach o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi (art. 6 ust. 2 pkt 1a ustawy z dnia 25 czerwca 1999 r., w brzmieniu obowiązującym od dnia 29 listopada 2020 r.).

Maciej Ofierski