Ostatnia zmiana Dz.U. 2010.148.993

Ustawa

z dnia 24 czerwca 2010 r.

o szczególnych rozwiązaniach związanych z usuwaniem skutków powodzi z 2010 r.

Opracowano na podstawie: Dz.U. z 2010 r. Nr 123, poz. 835, Nr 148, poz. 993

Art. 1.

1. Przepisy ustawy stosuje się w sprawach związanych z usuwaniem skutków powodzi z 2010 r.

2. Przepisy ustawy stosuje się odpowiednio w sprawach związanych z usuwaniem skutków osunięć ziemi wywołanych opadami atmosferycznymi, które miały miejsce w 2010 r.

Art. 2.

Przepisy ustawy mają zastosowanie do skutków zdarzeń zaistniałych na obszarze gmin lub miejscowości poszkodowanych w wyniku działania powodzi lub osunięcia ziemi, mających miejsce w 2010 r., określonych w przepisach wydanych po dniu 14 maja 2010 r. na podstawie art. 2 ustawy z dnia 11 sierpnia 2001 r. o szczególnych zasadach odbudowy, remontów i rozbiórek obiektów budowlanych zniszczonych lub uszkodzonych w wyniku działania żywiołu (Dz. U. Nr 84, poz. 906).

Art. 3.

Użyte w ustawie określenia oznaczają:

1) powódź — zalanie wodami śródlądowymi lub morskimi wodami wewnętrznymi w następstwie opadów atmosferycznych, które miały miejsce w 2010 r.;

2) poszkodowany — osobę fizyczną, osobę prawną i jednostkę organizacyjną nieposiadającą osobowości prawnej, które na skutek powodzi doznały szkód majątkowych lub utraciły, chociażby czasowo, możliwość korzystania z posiadanej nieruchomości lub lokalu.

Art. 4.

1. Organy administracji publicznej są obowiązane załatwiać sprawy związane z usuwaniem skutków powodzi w pierwszej kolejności i bez zbędnej zwłoki, nie później niż w terminie miesiąca od dnia wszczęcia postępowania.

2. W przypadku niedotrzymania terminu, o którym mowa w ust. 1, stronie służy skarga do sądu administracyjnego na bezczynność organu. Przepisu art. 37 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. – Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071, z późn. zm.) nie stosuje się.

3. W przypadku stwierdzenia bezczynności organu sąd administracyjny może wymierzyć temu organowi grzywnę. Grzywnę wymierza się do wysokości przeciętnego wynagrodzenia miesięcznego w gospodarce narodowej w roku poprzednim, ogłaszanego przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego na podstawie przepisów o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych.

4. Sąd Najwyższy, Naczelny Sąd Administracyjny, sądy powszechne i wojewódzkie sądy administracyjne rozpoznają sprawy związane z usuwaniem skutków powodzi w pierwszej kolejności.

Art. 5.

Do dnia 31 grudnia 2015 r.:

1) do zbywania nieruchomości stanowiących własność Skarbu Państwa albo jednostek samorządu terytorialnego przeznaczonych na cele mieszkaniowe na rzecz poszkodowanych stosuje się odpowiednio art. 37 ust. 3 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2010 r. Nr 102, poz. 651 i Nr 106, poz. 675);

2) w przypadku budowy urządzeń infrastruktury technicznej nie stosuje się przepisów działu III rozdziału 7 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami.

Art. 6.

Do dnia 31 grudnia 2012 r. na wniosek gminy zbywanie nieruchomości wchodzących w skład Zasobu Własności Rolnej Skarbu Państwa przeznaczonych na cele mieszkaniowe na rzecz poszkodowanych następuje w trybie bezprzetargowym.

Art. 7.

1. W okresie do dnia 31 maja 2011 r.:

1) nie stosuje się przepisów art. 122 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 18 lipca 2001 r. – Prawo wodne (Dz. U. z 2005 r. Nr 239, poz. 2019, z późn. zm.) w stosunku do urządzeń wodnych, o których mowa w art. 9 ust. 1 pkt 19 tej ustawy — uszkodzonych lub zniszczonych w czasie powodzi;

2) nie stosuje się przepisów art. 122 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 18 lipca 2001 r. – Prawo wodne w zakresie wykonywania innych robót związanych z odbudową, remontem i rozbiórką urządzeń wodnych, o których mowa w art. 9 ust. 1 pkt 19 tej ustawy — uszkodzonych lub zniszczonych w czasie powodzi;

3) odbudowa, remont lub rozbiórka urządzeń pomiarowych służb państwowych na obszarach bezpośredniego zagrożenia powodzią, uszkodzonych lub zniszczonych w czasie powodzi jest możliwa bez uzyskania pozwolenia wodnoprawnego i decyzji, o których mowa w art. 82 ust. 3 ustawy z dnia 18 lipca 2001 r. – Prawo wodne;

4) odwołania od decyzji o pozwoleniach wodnoprawnych, o których mowa w art. 122 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 18 lipca 2001 r. – Prawo wodne, w zakresie poboru wód do zaopatrzenia ludności w wodę oraz odwodnienia obiektów lub wykopów budowlanych, nie wstrzymują wykonania tych decyzji.

2. Wykonanie urządzenia wodnego oraz robót, o których mowa w ust. 1 pkt 1 i 2, będących przedsięwzięciem:

1) mogącym znacząco oddziaływać na środowisko,

2) innym niż określone w pkt 1, mogącym znacząco oddziaływać na obszar Natura 2000, które nie jest bezpośrednio związane z ochroną tego obszaru lub nie wynika z tej ochrony

— wymaga uzyskania decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach, do której stosuje się odpowiednio przepisy ustawy z dnia 3 października 2008 r. o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko (Dz. U. Nr 199, poz. 1227, z późn. zm.), z wyłączeniem art. 74 ust. 1 pkt 5 i 6 oraz ust. 1a-1c i art. 80 ust. 2 tej ustawy.

3. Raport o oddziaływaniu przedsięwzięcia na środowisko i kartę informacyjną przedsięwzięcia przedkłada się w jednym egzemplarzu wraz z ich zapisem w formie elektronicznej na informatycznych nośnikach danych.

4. Organem właściwym do wydania decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach, o której mowa w ust. 2, jest regionalny dyrektor ochrony środowiska.

5. Postępowanie w sprawie wydania decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach, dla przedsięwzięć, o których mowa w ust. 2 pkt 2, wszczyna się na wniosek podmiotu planującego realizację przedsięwzięcia.

6. W decyzji, o której mowa w ust. 4, określa się warunki realizacji przedsięwzięcia w zakresie oddziaływania na obszar Natura 2000.

7. Decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach nadaje się rygor natychmiastowej wykonalności.

8. Odwołanie od decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach powinno:

1) wskazywać interes prawny lub obowiązek odwołującej się strony;

2) zawierać zarzuty przeciw decyzji, określać istotę i zakres żądania będącego przedmiotem odwołania oraz wskazywać dowody uzasadniające to żądanie.

9. Do organizacji ekologicznych stosuje się przepisy art. 44 ustawy z dnia 3 października 2008 r. o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko.

10. W postępowaniu w sprawie wydania decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach stosuje się przepis art. 49 Kodeksu postępowania administracyjnego.

Art. 8.

1. Faktyczna niemożność świadczenia pracy w związku z powodzią stanowi podstawę usprawiedliwienia nieobecności pracownika w pracy.

2. Za czas usprawiedliwionej nieobecności w pracy z przyczyny, o której mowa w ust. 1, pracownikowi przysługuje prawo do odpowiedniej części minimalnego wynagrodzenia za pracę, ustalanego na podstawie odrębnych przepisów, przez okres nie dłuższy niż 10 dni roboczych wynikających z rozkładu czasu pracy pracownika.

3. Przepis ust. 2 nie ma zastosowania do pracowników, których uprawnienie do wynagrodzenia za czas usprawiedliwionej nieobecności w pracy z powodu powodzi lub do innej formy rekompensaty utraconego wynagrodzenia z tego tytułu wynika z odrębnych przepisów.

4. Wynagrodzenie określone w ust. 2 wypłaca pracodawca.

5. Pracodawca może powierzyć pracownikowi wykonywanie pracy innego rodzaju niż wynikający z nawiązanego stosunku pracy, jeżeli jest to konieczne w związku z usuwaniem skutków powodzi u tego pracodawcy. W takim przypadku pracownik zachowuje prawo do dotychczasowego wynagrodzenia, obliczonego według zasad obowiązujących przy obliczaniu wynagrodzenia za czas urlopu wypoczynkowego.

6. Przepisy ust. 1-5 stosuje się także do przypadków usuwania skutków powodzi i związanej z nią niemożności świadczenia pracy przez pracownika, zaistniałych przed dniem wejścia w życie ustawy.

7. Przepisy ust. 1-6 stosuje się odpowiednio do osób wykonujących pracę na podstawie stosunku służbowego.

Art. 9.

W przypadku zniszczenia na skutek powodzi dokumentów niezbędnych do ustalenia świadczeń z tytułu ubezpieczeń społecznych lub zaopatrzenia emerytalnego przyjmuje się:

1) wszelkie dokumenty oraz zeznania świadków pozwalające na udowodnienie okresów zatrudnienia (ubezpieczenia) oraz czasowej niezdolności do pracy z powodu choroby, macierzyństwa lub sprawowania opieki;

2) wszelkie dokumenty pozwalające na udowodnienie wysokości ich podstawy wymiaru.

Art. 10.

Środki z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych mogą być przeznaczone na cele związane z pomocą dla poszkodowanych zatrudnionych u pracodawcy, który utworzył fundusz, a także dla poszkodowanych zatrudnionych u innego pracodawcy.

Art. 11.

1. Środki Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych mogą być przeznaczone na:

1) utrzymanie zagrożonych likwidacją na skutek powodzi miejsc pracy osób niepełnosprawnych;

2) odtworzenie zniszczonej lub utraconej na skutek powodzi infrastruktury i wyposażenia warsztatów terapii zajęciowej, zakładów aktywności zawodowej oraz przedsiębiorstw osób niepełnosprawnych prowadzących działalność gospodarczą;

3) pomoc dla osób niepełnosprawnych na zakup sprzętu rehabilitacyjnego, środków pomocniczych i przedmiotów ortopedycznych utraconych lub zniszczonych na skutek powodzi;

4) usunięcie powstałych na skutek powodzi szkód w obrębie zlikwidowanych uprzednio barier technicznych i architektonicznych w związku z indywidualnymi potrzebami osób niepełnosprawnych (finansowanie remontów, readaptacja oraz zakup sprzętu);

5) dofinansowanie, o którym mowa w art. 32 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (Dz. U. z 2008 r. Nr 14, poz. 92, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą o rehabilitacji”, do oprocentowania kredytów bankowych zaciągniętych na likwidację skutków powodzi w związku z zatrudnianiem i rehabilitacją osób niepełnosprawnych.

2. Cele określone w ust. 1 mogą zostać dofinansowane ze środków Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych maksymalnie do kwoty, która nie może być sfinansowana z innych źródeł.

3. Minister właściwy do spraw zabezpieczenia społecznego określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe warunki i tryb przyznawania środków, o których mowa w ust. 1, uwzględniając konieczność uproszczenia postępowania.

Art. 12.

1. Środki zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, zwanego dalej „funduszem rehabilitacji”, mogą być przeznaczone na odtworzenie infrastruktury i wyposażenia, utraconych lub zniszczonych na skutek powodzi miejsc pracy oraz rehabilitacji osób niepełnosprawnych u dysponenta tego funduszu.

2. Dysponent funduszu rehabilitacji może przeznaczyć środki, o których mowa w art. 33 ust. 3 pkt 4 ustawy o rehabilitacji, na pomoc indywidualną dla osób niepełnosprawnych, przeznaczoną na usuwanie skutków powodzi dotyczących tych osób, w szczególności na zakup utraconego lub zniszczonego sprzętu rehabilitacyjnego, środków pomocniczych i przedmiotów ortopedycznych lub na ograniczenie barier technicznych i architektonicznych powstałych na skutek powodzi.

3. Środki funduszu rehabilitacji, z wyłączeniem środków przeznaczonych na pomoc indywidualną dla osób niepełnosprawnych, mogą być przeznaczone na ratowanie zagrożonych likwidacją na skutek powodzi warsztatów terapii zajęciowej prowadzonych przez dysponenta tego funduszu.

4. Dysponent funduszu rehabilitacji może przeznaczyć do 10 % środków tego funduszu, z wyłączeniem środków, o których mowa w art. 33 ust. 3 pkt 4 i 5 ustawy o rehabilitacji, na przedsięwzięcia wspólne lub na bezzwrotną pomoc na usuwanie skutków powodzi u innego dysponenta funduszu rehabilitacji, który poniósł szkody na skutek powodzi.

5. Warunkiem przeznaczenia środków funduszu rehabilitacji w sposób określony w ust. 1, 3 i 4 jest uzyskanie zgody Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych.

6. W przypadku nieuzyskania zgody, o której mowa w ust. 5, pracodawca jest obowiązany do dokonania wpłat, o których mowa w art. 33 ust. 4a ustawy o rehabilitacji.

7. Przepisy ust. 1-5 stosuje się odpowiednio do dysponentów zakładowego funduszu aktywności.

Art. 13.

Pożyczki przyznane przed dniem wejścia w życie ustawy ze środków Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych:

1) osobom niepełnosprawnym na działalność gospodarczą lub rolniczą,

2) zakładom pracy chronionej

— mogą być umarzane w całości lub w części, wraz z odsetkami, jeżeli w związku z powodzią nastąpiła utrata możliwości spłaty pożyczki.

Art. 14.

1. Organ udzielający pomocy, o której mowa w art. 12a, 26, 26d, 26e lub art. 32 ustawy o rehabilitacji, albo pomocy, o której mowa w art. 12 ustawy o rehabilitacji w brzmieniu obowiązującym do dnia 29 lipca 2007 r., może odroczyć termin płatności należności z tytułu zwrotu udzielonej pomocy, jeżeli niemożność terminowego zwrotu pomocy jest skutkiem powodzi.

2. Jeżeli naruszenie warunków umowy, na podstawie której udzielono pomocy określonej w ust. 1, nastąpiło na skutek powodzi, to organ udzielający pomocy może nie żądać zwrotu pomocy, pod warunkiem niezwłocznego usunięcia nieprawidłowości, i kontynuować realizację umowy lub odroczyć termin płatności należności z tytułu zwrotu pomocy.

Art. 15.

Podmioty zamierzające:

1) wystąpić o pomoc, o której mowa w art. 11 ust. 1,

2) wykorzystać fundusz rehabilitacji w sposób określony w art. 12 ust. 1, 3 i 4,

3) wystąpić o odroczenie, o którym mowa w art. 14 ust. 1

— są obowiązane odpowiednio złożyć wniosek albo wystąpić o zgodę do Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych w terminie do dnia 31 grudnia 2010 r.

Art. 16.

Za okresy przypadające na miesiące od maja 2010 r. do grudnia 2010 r. włącznie, refundacja, o której mowa w art. 25a ust. 1 ustawy o rehabilitacji, może być dokonywana w przypadku nieterminowego opłacenia składek podlegających refundacji, jeżeli uchybienie terminu płatności składek było skutkiem powodzi.

Art. 17.

1. Pożyczka, o której mowa w art. 42 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (Dz. U. z 2008 r. Nr 69, poz. 415, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą o promocji zatrudnienia”, może zostać umorzona w całości lub w części wraz odsetkami, jeżeli na skutek powodzi:

1) nastąpiła trwała lub czasowa przeszkoda w funkcjonowaniu instytucji szkoleniowej;

2) poszkodowany bezrobotny w okresie od dnia 1 maja 2010 r. do dnia 31 lipca 2010 r. nie mógł podjąć lub ukończyć szkolenia.

2. Umorzenia pożyczki w przypadku, o którym mowa w ust. 1, dokonuje starosta na wniosek pożyczkobiorcy złożony do dnia 31 sierpnia 2010 r. lub z urzędu w wypadku śmierci pożyczkobiorcy, w drodze decyzji, bez konieczności uzyskania opinii powiatowej rady zatrudnienia.

Art. 18.

1. Przyznane refundacje na wyposażenie lub doposażenie stanowisk pracy, lub środki na podjęcie działalności gospodarczej, o których mowa w art. 46 ust. 1 ustawy o promocji zatrudnienia, mogą zostać umorzone w całości lub w części wraz z odsetkami, jeżeli miejsca pracy uległy zniszczeniu na skutek powodzi.

2. Osobom bezrobotnym, którym umorzono środki przyznane na podjęcie działalności gospodarczej, w związku z utratą miejsca pracy na skutek powodzi, przysługuje prawo ponownego złożenia wniosku o przyznanie środków na podjęcie działalności gospodarczej.

3. Umorzenia, o których mowa w ust. 1, dokonuje starosta na wniosek złożony w terminie do dnia 31 grudnia 2010 r.

Art. 19.

1. Starosta, na wniosek poszkodowanego bezrobotnego, przyznaje prawo do świadczenia w wysokości zasiłku dla bezrobotnych, o której mowa w art. 72 ust. 1 pkt 1 ustawy o promocji zatrudnienia, finansowanego z Funduszu Pracy, za okres poprzedzający dzień zarejestrowania się poszkodowanego w powiatowym urzędzie pracy, przypadający w okresie od dnia 1 maja 2010 r. do dnia 31 lipca 2010 r., nie dłuższy jednak niż 30 dni, jeżeli opóźnienie w rejestracji byto spowodowane powodzią, a bezrobotny spełnia warunki określone w art. 71 ustawy o promocji zatrudnienia.

2. W przypadku gdy świadczenie, o którym mowa w ust. 1, przysługuje bezrobotnemu za okres krótszy niż 30 dni, jest wypłacane w kwocie 1/30 wysokości zasiłku dla bezrobotnych, o której mowa w art. 72 ust. 1 pkt 1 ustawy o promocji zatrudnienia, za każdy dzień przysługiwania.

3. Od świadczenia, o którym mowa w ust. 1, nie są odprowadzane składki na ubezpieczenia społeczne i na ubezpieczenie zdrowotne.

4. Poszkodowanym bezrobotnym, którzy w okresie od dnia 1 maja 2010 r. do dnia 31 lipca 2010 r. utracili prawo do zasiłku dla bezrobotnych z powodu upływu okresu jego pobierania, przysługuje od dnia wejścia w życie ustawy prawo do zasiłku dla bezrobotnych przez okres 30 dni w wysokości zasiłku otrzymywanego w ostatnim miesiącu przysługiwania prawa, pod warunkiem niezaistnienia zawartych w ustawie o promocji zatrudnienia ustawowych przyczyn utraty statusu bezrobotnego.

Art. 20.

1. Starosta może, w trybie określonym dla prac interwencyjnych, o których mowa w przepisach ustawy o promocji zatrudnienia, biorąc pod uwagę zakres i skalę zniszczeń u pracodawcy spowodowanych powodzią oraz możliwości utrzymania przez pracodawcę miejsc pracy, dokonywać ze środków Funduszu Pracy zwrotu, przez okres do 12 miesięcy, poniesionych przez pracodawcę kosztów na wynagrodzenia, nagrody oraz składki na ubezpieczenia społeczne z tytułu zatrudnienia skierowanych bezrobotnych zamieszkałych na obszarze gmin lub miejscowości określonych w przepisach wydanych na podstawie art. 2 ustawy z dnia 11 sierpnia 2001 r. o szczególnych zasadach odbudowy, remontów i rozbiórek obiektów budowlanych zniszczonych lub uszkodzonych w wyniku działania żywiołu, w wysokości nieprzekraczającej miesięcznie iloczynu dwukrotnego minimalnego wynagrodzenia za pracę i liczby zatrudnionych bezrobotnych w przeliczeniu na pełny wymiar czasu pracy, pod warunkiem że pracodawca nie zmniejszy w tym okresie liczby zatrudnionych pracowników w stosunku do stanu na dzień podpisania umowy o refundację — jednak nie dłużej niż do dnia 31 grudnia 2011 r.

2. W przypadku gdy pracodawca nie dotrzyma warunku, o którym mowa w ust. 1, pomoc podlega wstrzymaniu od miesiąca, w którym nastąpiło niedotrzymanie warunku, w wysokości stanowiącej iloczyn przyznanej refundacji na jedną osobę i liczby zwolnionych pracowników.

Art. 21.

1. Starosta może, w trybie określonym dla prac interwencyjnych, o których mowa w przepisach ustawy o promocji zatrudnienia, biorąc pod uwagę zakres i skalę zniszczeń u pracodawcy spowodowanych powodzią oraz możliwości utrzymania przez pracodawcę miejsc pracy, dokonywać ze środków Funduszu Pracy zwrotu, przez okres do 12 miesięcy, poniesionych przez pracodawcę, którego zakład został zniszczony na skutek powodzi, kosztów na wynagrodzenia, nagrody oraz składki na ubezpieczenia społeczne zatrudnianych pracowników, w wysokości nieprzekraczającej miesięcznie iloczynu dwukrotnego minimalnego wynagrodzenia za pracę i liczby zatrudnionych pracowników, w przeliczeniu na pełny wymiar czasu pracy, pod warunkiem że pracodawca nie zmniejszy w tym okresie liczby zatrudnionych pracowników w stosunku do stanu na dzień podpisania umowy o refundację – jednak nie dłużej niż do dnia 31 grudnia 2011 r. Przepis art. 20 ust. 2 stosuje się odpowiednio.

2. Starosta może zwracać organizatorowi robót publicznych, który przy pracach związanych z usuwaniem skutków powodzi zatrudnił skierowane poszkodowane osoby fizyczne, które osobiście i na własny rachunek prowadzą działalność w zakresie produkcji rolnej, w pozostającym w ich posiadaniu gospodarstwie rolnym obejmującym obszar użytków rolnych o powierzchni przekraczającej 2 ha przeliczeniowe lub prowadzące dział specjalny produkcji rolnej, o którym mowa w przepisach o ubezpieczeniu społecznym rolników, oraz ich małżonków i pełnoletnich domowników przez okres do 12 miesięcy, ale nie dłużej niż do dnia 31 grudnia 2011 r., poniesione koszty na wynagrodzenia oraz składki na ubezpieczenia społeczne z tytułu zatrudnienia skierowanych osób w wysokości nieprzekraczającej miesięcznie iloczynu dwukrotnego minimalnego wynagrodzenia za pracę i liczby zatrudnionych skierowanych osób w przeliczeniu na pełny wymiar czasu pracy.

3. Skierowanie do prac określonych w ust. 2 odbywa się pod warunkiem, że zalaniu na skutek powodzi uległo co najmniej 30 % gospodarstwa rolnego lub upraw działu specjalnego produkcji rolnej albo straty w hodowli prowadzonej w dziale specjalnym produkcji rolnej powstałe na skutek powodzi przekroczyły 30 % hodowanych zwierząt.

4. Do organizowania prac, o których mowa w ust. 2, stosuje się odpowiednio przepisy o robotach publicznych, o których mowa w ustawie o promocji zatrudnienia, z wyłączeniem zasad udzielania pomocy publicznej.

5. Osoby, o których mowa w ust. 2, które podlegały ubezpieczeniu społecznemu rolników z mocy ustawy w pełnym zakresie bezpośrednio przed zatrudnieniem przy wykonywaniu robót publicznych, mogą podlegać nadal temu ubezpieczeniu w okresie podlegania ubezpieczeniom społecznym z tytułu zatrudnienia przy wykonywaniu robót publicznych, jeżeli złożą w Kasie Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego oświadczenie o kontynuowaniu ubezpieczenia społecznego rolników z mocy ustawy w pełnym zakresie.

Art. 22.

1. Świadczenia, o których mowa w art. 18-21, są finansowane ze środków utworzonej na ten cel rezerwy Funduszu Pracy, będącej w dyspozycji ministra właściwego do spraw pracy.

2. Rezerwa, o której mowa w ust. 1, jest tworzona w ramach posiadanych środków finansowych Funduszu Pracy, obejmujących bieżące przychody, w tym dotacje z budżetu państwa i pozostałości środków z okresów poprzednich.

Art. 23.

1. W przypadku braku środków na wypłatę pracownikom wynagrodzenia przysługującego za:

1) czas usprawiedliwionej nieobecności w pracy w przypadku, o którym mowa w art. 8,

2) czas niewykonywania pracy, jeżeli pracownik był gotów do jej wykonywania, a doznał przeszkód z przyczyn dotyczących pracodawcy, które zostały bezpośrednio spowodowane powodzią,

3) wykonaną pracę, polegającą na ochronie zakładu pracy przed powodzią lub na usuwaniu skutków powodzi, mającą na celu utrzymanie lub przywrócenie prowadzenia przez pracodawcę działalności gospodarczej

— pracodawca, który na skutek powodzi przejściowo zaprzestał prowadzenia działalności gospodarczej lub istotnie ograniczył jej prowadzenie, może złożyć kierownikowi właściwego Biura Terenowego Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych wniosek o udzielenie nieoprocentowanej pożyczki z Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych.

2. Zaspokojeniu ze środków Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych może podlegać wynagrodzenie, o którym mowa w ust. 1, do wysokości przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w gospodarce narodowej z poprzedniego kwartału ogłaszanego przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego na podstawie przepisów o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych za okres nie dłuższy niż od dnia 14 maja 2010 r. do dnia 31 lipca 2010 r., wraz ze składkami na ubezpieczenia społeczne należnymi od pracodawcy.

3. Wniosek, o którym mowa w ust. 1, zawiera oświadczenie o braku własnych środków na wypłatę wynagrodzenia, określenie okresu, za który przysługuje wynagrodzenie, o którym mowa w ust. 2, podlegające zaspokojeniu z Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych oraz kwoty tego wynagrodzenia. Do wniosku załącza się wykaz pracowników, których wynagrodzenie będzie podlegało zaspokojeniu w ramach pożyczki z Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych.

4. Zwrot pożyczki, o której mowa w ust. 1, następuje w dowolnym terminie, jednak nie później niż do dnia 31 grudnia 2011 r., na rachunek bankowy Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych.

5. Pracodawca, który skorzystał z pożyczki określonej w ust. 1, może ubiegać się, po dniu 31 grudnia 2011 r., o jej umorzenie w całości lub w części na wniosek złożony do marszałka województwa. Pożyczka może zostać umorzona przez ministra właściwego do spraw pracy będącego dysponentem Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych, zwanego dalej „dysponentem Funduszu”, jeżeli:

1) pracodawca wykaże, że na skutek powodzi nastąpiło u niego pogorszenie warunków prowadzenia działalności gospodarczej, a w szczególności:

a) spadek obrotów gospodarczych, rozumianych jako sprzedaż lub zmniejszenie zamówień na usługi lub dostawy wytwarzanych towarów, w ciągu kolejnych 6 miesięcy w okresie od dnia otrzymania pożyczki do dnia złożenia wniosku o umorzenie w porównaniu z analogicznymi kolejnymi miesiącami w 2008 r. i 2009 r. lub

b) straty w środkach trwałych, które ograniczyły możliwość prowadzenia działalności gospodarczej w porównaniu z okresem sprzed powodzi;

2) w postępowaniu egzekucyjnym stwierdzono, że przedsiębiorca, który pobrał pożyczkę nie posiada majątku, z którego można dochodzić należności;

3) zachodzi uzasadnione przypuszczenie, że w postępowaniu egzekucyjnym nie odzyska się kwoty spłaty pożyczki przewyższającej wydatki egzekucyjne.

6. Dysponent Funduszu umarza pożyczkę z urzędu, jeżeli pracodawca, będący osobą fizyczną, prowadzący działalność gospodarczą, który pobrał pożyczkę zmarł.

7. Dysponent Funduszu może upoważnić marszałków województw do wykonywania czynności, o której mowa w ust. 5 zdanie drugie i ust. 6.

8. W przypadku zaistnienia niewypłacalności pracodawcy w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 13 lipca 2006 r. o ochronie roszczeń pracowniczych w razie niewypłacalności pracodawcy (Dz. U. Nr 158, poz. 1121, z późn. zm.) kwota główna niespłaconego zadłużenia wraz z naliczonymi odsetkami za zwłokę staje się wymagalna z dniem zaistnienia niewypłacalności.

9. Minister właściwy do spraw pracy określi, w drodze rozporządzenia, wzory wniosku i wykazu, o których mowa w ust. 3, tryb ich składania i rozpatrywania, sposób przekazywania środków z Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych i dokonywania wypłaty wynagrodzenia oraz tryb zwrotu Funduszowi Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych kwot przekazanych pracodawcy, uwzględniając konieczność uproszczenia postępowania.

Art. 24.

Zmiany kwot przychodów i kosztów ujętych w planach finansowych Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych, Funduszu Pracy oraz Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych, w zakresie wynikającym z niniejszej ustawy, w 2010 r. dokonuje się zgodnie z art. 29 ust. 12 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz. U. Nr 157, poz. 1240 oraz z 2010 r. Nr 28, poz. 146 i Nr 96, poz. 620), z tym że nie jest wymagana opinia sejmowej komisji do spraw budżetu.

Art. 25.

1. Właściciel lub zarządca budynku mieszkalnego lub lokalu mieszkalnego uszkodzonego lub zniszczonego przez powódź może, z kredytu uzyskanego na zasadach określonych w ustawie z dnia 8 lipca 1999 r. o dopłatach do oprocentowania kredytów bankowych udzielonych na usuwanie skutków powodzi (Dz. U. Nr 62, poz. 690, z 2001 r. Nr 84, poz. 907 oraz z 2009 r. Nr 65, poz. 545), dokonać spłaty całości lub części kredytu bankowego lub pożyczki bankowej, zaciągniętych przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy na budowę, odtworzenie lub remont tego budynku lub lokalu.

2. Kredyt uzyskany na podstawie przepisów ustawy z dnia 8 lipca 1999 r. o dopłatach do oprocentowania kredytów bankowych udzielonych na usuwanie skutków powodzi nie może zostać przeznaczony na spłatę kredytu lub pożyczki udzielanej ze środków publicznych lub z dopłatami do oprocentowania ze środków publicznych.

Art. 26.

1. Na wniosek poszkodowanego, będącego kredytobiorcą w rozumieniu ustawy z dnia 30 listopada 1995 r. o pomocy państwa w spłacie niektórych kredytów mieszkaniowych, udzielaniu premii gwarancyjnych oraz refundacji bankom wypłaconych premii gwarancyjnych (Dz. U. z 2003 r. Nr 119, poz. 1115, z późn. zm.), którego mieszkanie (dom jednorodzinny) zostało uszkodzone lub zniszczone na skutek powodzi, bank zawiesza spłatę kredytu wraz z odsetkami, bez względu na wysokość dochodu jego gospodarstwa domowego, na okres wskazany we wniosku, jednak nie dłuższy niż rok. Wniosek składa się w terminie 90 dni od dnia wejścia w życie ustawy.

2. Do dnia 31 grudnia 2012 r. przepisu art. 3d ustawy z dnia 30 listopada 1995 r. o pomocy państwa w spłacie niektórych kredytów mieszkaniowych, udzielaniu premii gwarancyjnych oraz refundacji bankom wypłaconych premii gwarancyjnych nie stosuje się do poszkodowanych, którym przysługuje premia gwarancyjna z tytułu dokonania czynności, o których mowa w art. 3 ust. 1 pkt 11 i 12 tej ustawy, jeżeli przedmiotem czynności był odpowiednio lokal mieszkalny, dom jednorodzinny albo budynek mieszkalny, uszkodzony lub zniszczony na skutek powodzi.

Art. 27.

W przypadku dokonania przed dniem wejścia w życie ustawy czynności, o których mowa w art. 3 ust. 1 pkt 11 i 12 ustawy z dnia 30 listopada 1995 r. o pomocy państwa w spłacie niektórych kredytów mieszkaniowych, udzielaniu premii gwarancyjnych oraz refundacji bankom wypłaconych premii gwarancyjnych, których przedmiotem był odpowiednio lokal mieszkalny, dom jednorodzinny albo budynek mieszkalny, uszkodzony lub zniszczony na skutek powodzi, wniosek o likwidację książeczki mieszkaniowej i wypłatę premii gwarancyjnej składa się w terminie 90 dni od dnia wejścia w życie ustawy.

Art. 28.

1. Do przedsięwzięć polegających na tworzeniu lokali wchodzących w skład mieszkaniowego zasobu gminy niestanowiących lokali socjalnych, o których mowa w ustawie z dnia 8 grudnia 2006 r. o finansowym wsparciu tworzenia lokali socjalnych, mieszkań chronionych, noclegowni i domów dla bezdomnych (Dz. U. Nr 251, poz. 1844 oraz z 2009 r. Nr 39, poz. 309 i Nr 65, poz. 545), na realizację których w latach 2010 i 2011 został złożony wniosek o udzielenie finansowego wsparcia, nie stosuje się art. 6a ust. 4 tej ustawy, jeżeli tworzone zgodnie z art. 6a ust. 1 tej ustawy lokale przeznaczone zostaną do wynajęcia osobom, które utraciły lokal lub budynek mieszkalny na skutek powodzi.

2. W przypadku przedsięwzięć polegających na tworzeniu lokali wchodzących w skład mieszkaniowego zasobu gminy niestanowiących lokali socjalnych, na realizację których w latach 2010 i 2011 został złożony wniosek o udzielenie finansowego wsparcia na tworzenie lokali przeznaczonych do wynajęcia osobom, które utraciły lokal lub budynek mieszkalny na skutek powodzi, wysokość finansowego wsparcia, o której mowa w art. 13 ust. 1 i 1a ustawy z dnia 8 grudnia 2006 r. o finansowym wsparciu tworzenia lokali socjalnych, mieszkań chronionych, noclegowni i domów dla bezdomnych, podwyższa się o 10 punktów procentowych.

3. W przypadku przedsięwzięć, o których mowa w ust. 2, stosuje się dodatkowe kryteria oceny wniosku o udzielenie finansowego wsparcia określone w przepisach wydanych na podstawie art. 19 ustawy z dnia 8 grudnia 2006 r. o finansowym wsparciu tworzenia lokali socjalnych, mieszkań chronionych, noclegowni i domów dla bezdomnych.

Art. 29.

1. Do dnia 31 grudnia 2011 r. zwalnia się od opłaty skarbowej dokonanie czynności urzędowej, wydanie zaświadczenia lub zezwolenia (pozwolenia, koncesji) oraz złożenie dokumentu stwierdzającego udzielenie pełnomocnictwa lub prokury albo jego odpisu, wypisu lub kopii, w sprawach związanych z likwidacją skutków powodzi.

2. Do dnia 31 grudnia 2010 r. zwalnia się z opłaty za wydanie dokumentu paszportowego osoby, które przedstawią wydane przez właściwy organ gminy zaświadczenie potwierdzające okoliczności, o których mowa w art. 3 pkt 2.

Art. 30.

1. Zwalnia się od podatku dochodowego:

1) dochody (przychody) poszkodowanego otrzymane na usuwanie skutków powodzi z tytułu:

a) nieodpłatnych lub częściowo odpłatnych świadczeń,

b) darowizn, do których nie ma zastosowania ustawa z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (Dz. U. z 2009 r. Nr 93, poz. 768);

2) przychody poszkodowanego otrzymane na podstawie art. 10-13 i art. 17-19; wydatków i kosztów bezpośrednio sfinansowanych z tych przychodów nie uważa się za koszty uzyskania przychodów;

3) przychody otrzymane na podstawie art. 23.

2. Zwalnia się od podatku od spadków i darowizn darowizny, jeżeli do dnia 31 grudnia 2012 r. zostaną przeznaczone przez obdarowanego na usunięcie skutków powodzi.

3. Do środków trwałych, których dotyczą przepisy ust. 1 pkt 1 i ust. 2, nie stosuje się przepisów art. 23 ust. 1 pkt 45 i 45a lit. a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307, Nr 57, poz. 352, Nr 75, poz. 473 i Nr 105, poz. 655) oraz art. 16 ust. 1 pkt 48 i pkt 63 lit. a ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654, z późn. zm.).

4. W przypadku gdy przerwa w prowadzeniu działalności gospodarczej, o której mowa w art. 34 ust. 1 ustawy z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. Nr 144, poz. 930, z późn. zm.), została spowodowana powodzią, podatnik zawiadamia właściwego naczelnika urzędu skarbowego o okresie przerwy, w dniu rozpoczęcia działalności po tej przerwie.

5. Zwolnienia, o których mowa w ust. 1 i 2, stosuje się od dnia 1 maja 2010 r. do dnia 31 grudnia 2012 r.

6. Do zwolnienia, o którym mowa w ust. 1, stosuje się odpowiednio art. 8 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz art. 5 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych.

Art. 31.

W przypadku oddania poszkodowanemu do nieodpłatnego używania środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nie stosuje się przepisów art. 23 ust. 1 pkt 45a lit. c ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych i art. 16 ust. 1 pkt 63 lit. c ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych.

Art. 32.

Udzielanie ulg w spłacie zobowiązań podatkowych, o których mowa w art. 67a i 67b § 1 pkt 3 lit. a ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60, z późn. zm.), przedsiębiorcom prowadzącym działalność gospodarczą na obszarze gmin lub miejscowości określonych w przepisach wydanych na podstawie art. 2 ustawy z dnia 11 sierpnia 2001 r. o szczególnych zasadach odbudowy, remontów i rozbiórek obiektów budowlanych zniszczonych lub uszkodzonych w wyniku działania żywiołu, następuje na wniosek przedsiębiorcy złożony w terminie roku od dnia wejścia w życie ustawy.

Art. 33.

1. Świadczeń uzyskanych w związku z powodzią nie wlicza się do dochodu, od wysokości którego odrębne przepisy uzależniają uzyskanie świadczeń o charakterze socjalnym, ulg, dodatków i zwolnień, w tym z zakresu:

1) pomocy społecznej;

2) świadczeń rodzinnych;

3) dodatków mieszkaniowych;

4) stypendiów i pomocy materialnej dla uczniów i studentów.

2. Świadczeń uzyskanych w związku z powodzią nie wlicza się do przychodu w rozumieniu ustawy o promocji zatrudnienia, od wysokości którego uzależniona jest możliwość uzyskania statusu bezrobotnego.

3. Jeżeli zalaniu na skutek powodzi uległo co najmniej 30 % powierzchni gospodarstwa rolnego poszkodowanego ubiegającego się o świadczenia z pomocy społecznej albo świadczenia rodzinne, w okresie do dnia 31 grudnia 2011 r. przy ustalaniu prawa do świadczeń z pomocy społecznej albo prawa do świadczeń rodzinnych do dochodu z gospodarstwa rolnego nie wlicza się powierzchni, która uległa zalaniu na skutek powodzi.

Art. 34.

1. W 2010 r., środki rezerwy, o której mowa w art. 36 ust. 4 pkt 1 ustawy z dnia 13 listopada 2003 r. o dochodach jednostek samorządu terytorialnego (Dz. U. z 2010 r. Nr 80, poz. 526), przeznacza się w pierwszej kolejności na uzupełnienie dochodów gmin określonych w przepisach wydanych na podstawie art. 2 ustawy z dnia 11 sierpnia 2001 r. o szczególnych zasadach odbudowy, remontów i rozbiórek obiektów budowlanych zniszczonych lub uszkodzonych w wyniku działania żywiołu.

2. Przepis ust. 1 stosuje się również do uzupełnienia dochodów powiatów i województw, na obszarach których są położone gminy określone w przepisach wydanych na podstawie art. 2 ustawy z dnia 11 sierpnia 2001 r. o szczególnych zasadach odbudowy, remontów i rozbiórek obiektów budowlanych zniszczonych lub uszkodzonych w wyniku działania żywiołu.

3. Gmina otrzymuje z budżetu państwa dotację w wysokości równej sumie wypłaconych członkom ochotniczej straży pożarnej ekwiwalentów, o których mowa w art. 28 ust. 1 ustawy z dnia 24 sierpnia 1991 r. o ochronie przeciwpożarowej (Dz. U. z 2009 r. Nr 178, poz. 1380 oraz z 2010 r. Nr 57, poz. 353), za uczestnictwo w działaniu ratowniczym związanym z powodzią.

Art. 35.

1. Minister Finansów może utworzyć w 2010 r. rezerwę celową z przeznaczeniem na sfinansowanie usuwania skutków powodzi i przenieść do tej rezerwy kwoty planowanych wydatków budżetowych zablokowane na podstawie art. 177 ust. 1 pkt 2 i 3 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych z tym, że wymogu uzyskania opinii sejmowej komisji właściwej do spraw budżetu, o której mowa w art. 177 ust. 6 tej ustawy, nie stosuje się.

2. Do udzielania dotacji jednostkom samorządu terytorialnego poszkodowanym na skutek powodzi nie stosuje się terminu, o którym mowa w art. 154 ust. 2 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych.

3. Do kwoty dotacji dla jednostek samorządu terytorialnego poszkodowanych na skutek powodzi, przeznaczonej na zadania własne związane z usuwaniem skutków powodzi, nie stosuje się warunku określonego w art. 128 ust. 2 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych.

Art. 36.

1. Składki na ubezpieczenia społeczne i ubezpieczenie zdrowotne oraz inne składki, do poboru których jest obowiązany Zakład Ubezpieczeń Społecznych, należne za miesiąc kwiecień, maj lub czerwiec 2010 r., opłacone przez poszkodowanego będącego płatnikiem tych składek do dnia 30 września 2010 r., uważa się za opłacone w terminie.

2. W przypadku niedotrzymania terminu określonego w ust. 1, odsetki za zwłokę będą naliczane poczynając od dnia 1 października 2010 r.

Art. 37.

1. W latach 2010-2012 środki Krajowego Funduszu Drogowego mogą być przeznaczone na finansowanie remontu, odbudowy lub przebudowy zniszczonych lub uszkodzonych na skutek powodzi dróg krajowych realizowanych przez Generalnego Dyrektora Dróg Krajowych i Autostrad.

2. W latach 2010-2012 plan finansowy Krajowego Funduszu Drogowego, o którym mowa w art. 39n ust. 1 ustawy z dnia 27 października 1994 r. o autostradach płatnych oraz o Krajowym Funduszu Drogowym (Dz. U. z 2004 r. Nr 256, poz. 2571, z późn. zm.), określa także przewidywaną kwotę finansowania remontu, odbudowy lub przebudowy zniszczonych lub uszkodzonych na skutek powodzi dróg krajowych realizowanych przez Generalnego Dyrektora Dróg Krajowych i Autostrad, określonych w wykazie stanowiącym załącznik do tego planu.

Art. 38.

1. Bank Gospodarstwa Krajowego opracuje projekt zmiany planu finansowego Krajowego Funduszu Drogowego, o którym mowa w art. 39n ust. 1 ustawy z dnia 27 października 1994 r. o autostradach płatnych oraz o Krajowym Funduszu Drogowym, na rok 2010, w terminie 14 dni od dnia wejścia w życie ustawy.

2. Projekt zmiany planu, o którym mowa w ust. 1, podlega, w terminie 30 dni od dnia wejścia w życie ustawy:

1) uzgodnieniu z:

a) ministrem właściwym do spraw transportu,

b) ministrem właściwym do spraw finansów publicznych w zakresie finansowym;

2) zaopiniowaniu przez ministra właściwego do spraw rozwoju regionalnego w zakresie środków przeznaczonych na realizację inwestycji finansowanych z programów operacyjnych ujętych w wykazie, o którym mowa w art. 122 ust. 1 pkt 2 lit. b ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych.

3. Przepis art. 39n ust. 5 ustawy z dnia 27 października 1994 r. o autostradach płatnych oraz o Krajowym Funduszu Drogowym stosuje się odpowiednio.

Art. 39.

1. Do poszkodowanego będącego przedsiębiorcą w rozumieniu art. 4 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. z 2007 r. Nr 155, poz. 1095, z późn. zm.), u którego wystąpił spadek obrotów gospodarczych, rozumianych jako sprzedaż, nie mniej jednak niż o 15 %, liczony w ujęciu ilościowym lub wartościowym w ciągu jednego miesiąca po dniu 1 maja 2010 r. w porównaniu do tego samego miesiąca w okresie od dnia 1 maja 2009 r. do dnia 31 lipca 2009 r., stosuje się odpowiednio przepisy ustawy z dnia 1 lipca 2009 r. o łagodzeniu skutków kryzysu ekonomicznego dla pracowników i przedsiębiorców (Dz. U. Nr 125, poz. 1035) z wyjątkiem art. 3 ust. 1 pkt 2 i 6 oraz art. 3 ust. 3-6 tej ustawy.

2. Przedsiębiorca, o którym mowa w ust. 1, opracowuje zamiast programu naprawczego, plan naprawczy zawierający założenia zmian i restrukturyzacji przedsiębiorcy w celu dostosowania do bieżącej sytuacji.

Art. 40.

Świadczenie z ustawy z dnia 1 lipca 2009 r. o łagodzeniu skutków kryzysu ekonomicznego dla pracowników i przedsiębiorców na podstawie art. 39 nie może być przyznane poszkodowanemu pracodawcy za te same okresy dla tych samych pracowników, co świadczenia, o których mowa w art. 21 i art. 23.

Art. 41.

Do poszkodowanych będących beneficjentami w rozumieniu art. 3 ustawy z dnia 12 lutego 2010 r. o zmianie ustawy o uruchamianiu środków pochodzących z budżetu Unii Europejskiej przeznaczonych na finansowanie wspólnej polityki rolnej (Dz. U. Nr 57, poz. 351) stosuje się przepisy tego artykułu, z tym że:

1) w odniesieniu do wniosków, o których mowa w ust. 2 pkt 1 tego artykułu, termin na ich złożenie wynosi 60 dni od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy;

2) wnioski, o których mowa w ust. 2 pkt 1 tego artykułu, złożone przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy z naruszeniem terminu określonego w tym przepisie podlegają rozpatrzeniu.

Art. 42.

1. Łączna wartość pomocy publicznej udzielonej na podstawie niniejszej ustawy w celu naprawienia szkód związanych z usuwaniem skutków powodzi, uzyskanej ze wszystkich źródeł, nie może przekroczyć wartości szkód materialnych poniesionych przez przedsiębiorcę na skutek powodzi.

2. Przedsiębiorca składa wojewodzie właściwemu ze względu na miejsce faktycznie prowadzonej działalności gospodarczej oświadczenie o wartości szkód materialnych poniesionych przez tego przedsiębiorcę na skutek powodzi, niezwłocznie po ustaleniu tych szkód. Oświadczenie składa się za pośrednictwem naczelnika urzędu skarbowego właściwego w sprawach podatku dochodowego. Do oświadczenia dołącza się wyciąg z Krajowego Rejestru Sądowego albo zaświadczenie z ewidencji działalności gospodarczej. Dokumenty te są wydawane nieodpłatnie.

3. W przypadku uzyskania pomocy publicznej na podstawie niniejszej ustawy, przedsiębiorca składa wojewodzie, o którym mowa w ust. 2, oświadczenie o wartości tej pomocy w terminie 14 dni od dnia jej uzyskania. Oświadczenie składa się w sposób określony w ust. 2. Do oświadczenia dołącza się dokumenty potwierdzające wartość uzyskanej pomocy publicznej, o ile zgodnie z odrębnymi przepisami takie dokumenty są wydawane, a także informację o wysokości świadczenia ubezpieczyciela.

4. Wojewoda po otrzymaniu oświadczenia, o którym mowa ust. 3, dokonuje sprawdzenia, czy uzyskana przez przedsiębiorcę pomoc publiczna nie przekracza wartości szkód materialnych określonej w oświadczeniu, o którym mowa w ust. 2. W przypadku stwierdzenia przekroczenia, wojewoda zawiadamia przedsiębiorcę o konieczności zwrotu uzyskanej pomocy, w wysokości, w jakiej przekracza wartość szkód materialnych poniesionych przez tego przedsiębiorcę na skutek powodzi, w terminie 14 dni od dnia doręczenia zawiadomienia, wskazując rachunek bankowy, na który dokonuje się zwrotu.

5. W przypadku niedokonania zwrotu zgodnie z ust. 4, wojewoda wydaje decyzję określającą wysokość zwrotu uzyskanej pomocy w części, w jakiej przekracza ona wartość szkód materialnych poniesionych przez przedsiębiorcę na skutek powodzi, oraz rachunek bankowy, na który dokonuje się zwrotu.

6. Organem wyższego stopnia w sprawach określonych w ust. 5, jest minister właściwy do spraw gospodarki.

7. Środki zwrócone przez przedsiębiorcę stanowią dochód budżetu państwa.

Art. 43.–44.

Pominięto, gdyż wprowadzają zmiany do innych ustaw.

Art. 44a.

1. W przypadku zmiany przepisów wydanych na podstawie art. 2 ustawy z dnia 11 sierpnia 2001 r. o szczególnych zasadach odbudowy, remontów i rozbiórek obiektów budowlanych zniszczonych lub uszkodzonych w wyniku działania żywiołu, polegającej na uzupełnieniu wykazu gmin i miejscowości, w których stosuje się szczególne zasady odbudowy, remontów i rozbiórek obiektów budowlanych zniszczonych lub uszkodzonych w wyniku powodzi, osunięcia ziemi, wiatru lub  intensywnych opadów atmosferycznych, związanej z powodzią mającą miejsce po dniu 1 sierpnia 2010 r., Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia:

1) terminy, o których mowa w art. 15, art. 17 ust. 2, art. 18 ust. 3 i art. 36 ust. 2,

2) okresy, o których mowa w art. 16, art. 17 ust. 1 pkt 2, art. 19 ust. 1 i 4, art. 23 ust. 2, art. 36 ust. 1 i art. 39 ust. 1

—  mając na uwadze, że muszą one odpowiadać długością terminom, o których mowa w art. 15, art.  17 ust. 2, art. 18 ust. 3 i art. 36 ust. 2, a także okresom, o których mowa w art. 16, art. 17  ust. 1 pkt 2, art. 19 ust. 1 i 4, art. 23 ust. 2, art. 36 ust. 1 i art. 39 ust. 1.

2. W przypadku wydania przepisów na podstawie ust. 1, ilekroć przepisy ustawy odnoszą się do zdarzeń lub terminów określonych dniem wejścia w życie ustawy, zdarzenia te lub terminy odnosi się do dnia wejścia w życie przepisów wydanych na podstawie ust. 1.

Art. 45.

Ustawa wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. [tj. dnia 09.07.2010 r. — przyp. redakcji]