Wynagrodzenie za czas zwolnienia pracownika z obowiązku świadczenia pracy w okresie wypowiedzenia umowy o pracę – art. 36² k.p.

Pracownik zachowuje prawo do wynagrodzenia w czasie zwolnienia z obowiązku świadczenia pracy
w okresie wypowiedzenia umowy o pracę, jeżeli pracodawca dokonał takiego zwolnienia w związku
z wypowiedzeniem umowy o pracę.

Wynagrodzenie za czas zwolnienia na poszukiwanie pracy w okresie wypowiedzenia
– art. 37 § 1 k.p.

Wynagrodzenie za dni wolne od pracy w okresie wypowiedzenia udzielone na poszukiwanie pracy oblicza się na podstawie podstawowego rozp. MPiPS z dn. 29.05.1996 r., zgodnie z którym w tym przypadku stosuje się zasady obowiązujące przy ustalaniuwynagrodzenia za urlop.

Wynagrodzenie za czas niewykonywania pracy w okresie niezawinionego przestoju
– art. 81 k.p.

Pracownikowi przysługuje wynagrodzenie za czas niewykonywania pracy, jeżeli był gotów do jej wykonywania, a doznał przeszkód z przyczyn dotyczących pracodawcy.

Pracownikowi przysługuje wynagrodzenie wynikające z jego osobistego zaszeregowania określonego stawką godzinową lub miesięczną, a jeżeli taki składnik wynagrodzenia nie został wyodrębniony przy określaniu warunków wynagradzania – 60% wynagrodzenia. Wynagrodzenie to nie może być jednak niższe od wysokości minimalnego wynagrodzenia za pracę (patrz: zał. do pkt 1 nin. rozdz.).

Pracownikowi przysługuje wynagrodzenie za czas niezawinionego przez niego przestoju, w wysokości określonej powyżej.

Art. 81 § 2 k.p. wyłącza prawo pracownika do wynagrodzenia, gdy niemożność świadczenia pracy została spowodowana z winy pracownika.

Na czas przestoju pracownikowi może być powierzona inna odpowiednia praca, za którą przysługuje wynagrodzenie przewidziane za tę pracę, nie niższe jednak od płacy ustalonej wg powyższych zasad. Jeżeli przestój nastąpił z winy pracownika, przysługuje wyłącznie wynagrodzenie za wykonana pracę.

Wynagrodzenie za czas przestoju spowodowanego warunkami atmosferycznymi przysługuje pra-cownikowi zatrudnionemu przy pracach uzależnionych od tych warunków, jeżeli przepisy prawa pracy tak stanowią (art. 81 § 4 k.p.). Prawo do wynagrodzenia za czas przestoju spowodowanego warunkami atmosferycznymi ustawodawca pozostawił do uregulowania w układzie zbiorowym pracy lub w regulaminie wynagradzania. W przypadku powierzenia pracownikowi na czas takiego przestoju innej pracy, przysługuje mu wynagrodzenie przewidziane za wykonaną pracę, chyba że przepisy prawa pracy przewidują stosowa-nie zasad określonych w sytuacji powierzenia pracownikowi innej pracy na czas przestoju (patrz powyżej).

Wynagrodzenie za czas niewykonywania pracy spowodowane chorobą, wypadkiem
w drodze do/z pracy lub koniecznością poddania się badaniom lekarskim – art. 92 k.p.

Zgodnie z art. 92 § 1 k.p. za czas niezdolności do pracy wskutek:

a) choroby lub odosobnienia w związku z chorobą zakaźną – trwającej łącznie do 33 dni w ciągu roku kalendarzowego, a w przypadku pracownika, który ukończył 50 rok życia – trwającej łącznie do 14 dni w ciągu roku kalendarzowego – pracownik zachowuje prawo do 80% wynagrodzenia, chyba że obowiązujące u danego pracodawcy przepisy prawa pracy przewidują wyższe wynagrodzenie
z tego tytułu,

b) wypadku w drodze do pracy albo z pracy lub choroby przypadającej w czasie ciąży bądź poddania się niezbędnym badaniom lekarskim przewidzianym dla kandydatów na dawców komórek, tkanek
i narządów oraz zabiegowi pobrania komórek, tkanek i narządów – w okresie wskazanym w lit. a – pracownik zachowuje prawo do 100% wynagrodzenia.

Wynagrodzenie, o którym mowa w art. 92 § 1 k.p., oblicza się wg zasad obowiązujących przy ustalaniu podstawy wymiaru zasiłku chorobowego i wypłaca za każdy dzień niezdolności do pracy, nie wyłączając dni wolnych od pracy; wynagrodzenie to:

• nie ulega obniżeniu w przypadku ograniczenia podstawy wymiaru zasiłku chorobowego,

• nie przysługuje w okolicznościach, w których pracownik nie ma prawa do zasiłku chorobowego.

Za czas niezdolności do pracy, o której mowa w art. 92 § 1 k.p., trwającej łącznie dłużej niż 33 dni w ciągu roku kalendarzowego, a w przypadku pracownika, który ukończył 50 rok życia, trwającej łącznie dłużej niż 14 dni w ciągu roku kalendarzowego, pracownikowi przysługuje zasiłek chorobowy na zasadach określonych odrębnymi przepisami (art. 92 § 4 k.p.).

Przepisy art. 92 § 1 pkt 1 i § 4 k.p. w części dotyczącej pracownika, który ukończył 50 rok życia, dotyczą niezdolności pracownika do pracy przypadającej po roku kalendarzowym, w którym pracownik ukończył 50 rok życia.

Wynagrodzenie za czas niewykonywania pracy w związku z zakazem
przedłużania dobowej normy czasu pracy – art. 148 k.p.

Pracownik zachowuje prawo do wynagrodzenia (ustalanego jak wynagrodzenie urlopowe) za czas nieprzepracowany w związku ze zmniejszeniem wymiaru jego czasu pracy (zakaz przekraczania ośmio-godzinnej dobowej normy czasu pracy) ze względu na:

1. przekroczenie na danym stanowisku najwyższych dopuszczalnych stężeń lub natężeń czynników szkodliwych dla zdrowia,

2. ciążę pracownicy,

3. sprawowanie opieki nad dzieckiem do lat 4 zarówno przez pracownicę, jak i pracownika (jeżeli oboje rodzice lub opiekunowie są zatrudnieni, z powyższego uprawnienia może skorzystać jedno z nich).

W stosunku do pracownikówwymienionych w pkt 1 i 2 zakaz przedłużania 8-godzinnej dobowej normy czasu pracy ma bezwzględny charakter, natomiast wobec pracowników wskazanych w pkt 3 nie można prolongować podstawowej dobowej normy czasu pracy, jeżeli nie wyrazili na to zgody.

Art. 148 k.p. stosuje się w systemach i rozkładach czasu pracy, o których mowa w art. 135–138, 143 i 144 k.p. (patrz: rozdz. IV pkt 3).

Inne płatne okresy niewykonywania pracy określone
w przepisach o czasie pracy

Do czasu pracy są wliczane okresy niewykonywania pracy:

• na podstawie przepisów k.p. oraz

• na podstawie odrębnych przepisów.

Wykaz przerw i okresów niewykonywania pracy zamieszczono w rozdz. IV pkt 2.

Wynagrodzenie za czas urlopu wypoczynkowego
– art. 172 k.p. w zw. z art. 152 k.p.

Za czas urlopu wypoczynkowego pracownikowi przysługuje wynagrodzenie, jakie by otrzymał, gdyby
w tym czasie pracował (ustalane na zasadach szerzej omówionych w rozdz. IX).

Wynagrodzenie za okresy niewykonywania pracy określone w przepisach bhp
– art. 237^11a § 3, art. 237¹³ § 2, art. 237³ § 2 i 3 k.p.

Prawo do wynagrodzenia zachowują:

• pracownicy lub ich przedstawiciele za czas nieprzepracowany w związku z udziałem w konsul-tacjach (art. 237^11a § 3 k.p.),

• pracownicy za czas nieprzepracowany w związku z udziałem w posiedzeniach komisji bhp
  (art. 237¹³ § 2 k.p.).

Ponadto okresowe szkolenia pracowników w zakresie bhp przeprowadza się w czasie pracy i na koszt pracodawcy.

Wynagrodzenie za czas niewykonywania pracy oraz zasiłek wyrównawczy wynikające
z przepisów o uprawnieniach pracowniczych związanych z rodzicielstwem
– art. 179, 185 § 2, 187 k.p.

Pracownicy w ciąży lub karmiącej dziecko piersią, której wynagrodzenie uległo zmniejszeniu wskutek:

• zmiany warunków pracy,

• skrócenia czasu pracy lub

• przeniesienia pracownicy do innej pracy

– przysługuje dodatek wyrównawczy (patrz: pkt 8a nin. rozdz.).

Pracownica, o której mowa, zwolniona z obowiązku świadczenia pracy (w okolicznościach określonych
w art. 179 § 1-3 k.p.) – przez cały okres tego zwolnienia – zachowuje prawo do dotychczasowego wyna-grodzenia (art. 179 § 5 k.p.).

Za czas nieobecności w pracy z powodu zaleconych przez lekarza badań lekarskich przeprowadzonych
w związku z ciążą, jeżeli badania te nie mogą być przeprowadzone poza godzinami pracy – pracownica ciężarna zachowuje prawo do wynagrodzenia.

Pracownica karmiąca dziecko piersią ma prawo do dwóch półgodzinnych przerw w pracy wliczanych do czasu pracy. Pracownica karmiąca więcej niż 1 dziecko ma prawo do dwóch przerw w pracy, po
45 minut każda. Przerwy, o których mowa, mogą być – na wniosek pracownicy – udzielane łącznie.

Jeżeli pracownica jest zatrudniona krócej niż 4 godziny dziennie – przerwy nie przysługują, natomiast gdy czas pracy pracownicy nie przekracza 6 godzin dziennie, przysługuje jej jedna przerwa na karmienie
(art. 187 k.p.).

Wynagrodzenie za czas zwolnienia od pracy osób wychowujących dziecko do lat 14 –
art. 188 k.p.

Pracownik zachowuje prawo do wynagrodzenia za czas zwolnienia od pracy w wymiarze16 godzin albo
2 dni w ciągu roku kalendarzowego, jeżeli wychowuje przynajmniej 1 dziecko w wieku do lat 14.

Wynagrodzenie za czas niewykonywania pracy w związku z przeprowadzaniem
okresowych i kontrolnych badań lekarskich – art. 229 § 3 k.p.

Pracownik za czas niewykonywania pracy w związku z przeprowadzaniem okresowych i kontrolnych badań lekarskichzachowuje prawo do wynagrodzenia(zgodnie z zasadami obowiązującymi przy obliczaniu wynagrodzenia za urlop).

Wynagrodzenie za czas zwolnienia od pracy w związku z udziałem
w pracach komisji pojednawczej – art. 257 k.p.

Członek komisji pojednawczej zachowuje prawo do wynagrodzenia za czas nieprzepracowany
w związku z udziałem w pracach komisji pomimo tego, że sprawowanie obowiązków członka komisji pojednawczej jest funkcją społeczną.

Wynagrodzenie za czas zwolnienia z całości lub części dnia pracy w związku z podnoszeniem
przez pracownika kwalifikacji zawodowych – art. 103¹ § 3 k.p.

Pracownik zachowuje prawo do wynagrodzenia za czas zwolnienia z całości lub części dnia pracy
w związku ze zdobywaniem bądź uzupełnianiem wiedzy i umiejętności, z inicjatywy pracodawcy albo za jego zgodą (podnoszenie kwalifikacji zawodowych).

Rekompensata przysługująca pracownikowi

wezwanemu w celu stawiennictwa przed organem MON  –  § 5 rozp.

Stosownie do art. 52 ust. 2 ustawy z dn. 21.11.1967 r. o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 2012 r., poz. 461) pracownikowi wezwanemu do osobistego stawienia się przed właściwy organ w sprawach dotyczących powszechnego obowiązku obrony, który nie otrzymał od pracodawcy wynagrodzenia za czas opuszczony z powodu wezwania, przysługuje – na jego żądanie – zryczałtowana rekompensata za utracone zarobki. Rekompensata ta wynosi za każdy dzień 1/30 minimalnego wynagrodzenia za pracę obowiązującego w grudniu roku poprzedniego ustalanego na podstawie ustawy z dn. 10.10.2002 r. o minimalnym wynagrodzeniu za pracę (Dz.U. Nr 200, poz. 1679, z późn. zm.). Rekompensatę wypłaca organ wzywający na podstawie zaświadczenia wydanego przez pracodawcę.

Jednak w sytuacji niestawienia się lub nienależytego spełnienia tego obowiązku – z winy osoby wezwanej – nie przysługuje rekompensata.
Pracownik, któremu pracodawca udzielił ne jego wniosek zwolnienia od pracy w wymiarze odpowiednio 2 lub 1 dnia, w związku z doręczeniem pracownikowi karty powołania do czynnej służby wojskowej, nie zachowuje prawa do wynagrodzenia za czas tych zwolnień (art. 119 ust. 1 cyt. ustawy). Prawo do wynagrodzenia nie przysługuje również pracownikowi, któremu na jego wniosek udzielono jednodniowego zwolnienia od pracy po odbyciu ćwiczeń wojskowych w wymiarze powyżej 30 dni (art. 119 ust. 3 cyt. ustawy). Jednakże, w powyższych przypadkach, pracodawca może – na własny koszt – wypłacić pracownikowi wynagrodzenie za czas zwolnienia od pracy.
Uczestnikom szkolenia (kursu) w celu uzyskania kwalifikacji przydatnych w wojsku (art. 132b ust. 5 cyt. ustawy), którzy są jednocześnie pracownikami przysługuje wynagrodzenie w pełnej wysokości za czas zwolnienia od pracy z powodu odbywania zajęć.

Prawo do wynagrodzenia przysługuje:

• lekarzom wchodzącym w skład powiatowych i wojewódzkich komisji lekarskich oraz 

• pracownikom średniego personelu medycznego wyznaczonym do powiatowych komisji lekarskich

–   w razie konieczności ich udziału w pracach komisji w godzinach pracy zawodowej (art. 30 ust. 1 cyt. ustawy).

Ponadto osobom wchodzącym w skład ww. komisji lekarskich oraz pracownikom średniego personelu medycznego przysługuje dodatkowe wynagrodzenie za pracę – wykonywaną poza godzinami pracy -związaną z określeniem zdolności poborowych do czynnej służby wojskowej. Sposób ustalania tego wynagrodzenia określają szczegółowo przepisy wykonawcze (wysokość wynagrodzenia za każdy dzień pracy nie może przekraczać 10 % przeciętnego wynagrodzenia).

wezwanemu przez organ administracyjny, sądowy lub Policję  –  § 6 rozp.

W kwestii należności z tytułu osobistego stawienia się na wezwanie organu administracyjnego, przepis art. 56 k.p.a. odsyła do przepisów regulujących sprawy kosztów sądowych – o czym mowa poniżej.
Aktem prawnym regulującym zasady ustalania należności świadków i stron wezwanych przez organ sądowy jest dekret z dn. 26.10.1950 r. o należnościach świadków, biegłych i stron w postępowaniu sądowym (Dz.U. Nr 49, poz. 445 oraz z 2004 r. Nr 273, poz. 2702). Zgodnie z dekretem należności świadków i stron są ustalane na tych samych zasadach. Stosownie do art. 2 ww. dekretu świadkowi (stronie) może być przyznane odszkodowanie za utracony zarobek z powodu stawiennictwa na wezwanie sądu – na jego żądanie, zaś szczegółowe zasady ustalania tych należności są zawarte w rozp. MS z dn. 04.07.1990 r. w sprawie wysokości należności świadków i stron w postępowaniu sądowym (Dz.U. Nr 48, poz. 284, z późn. zm.). Przepisy wymienionego rozp. określają maksymalną normę procentową należności za utracony zarobek dzienny, która wynosi 4,6% kwoty bazowej dla osób, o których mowa w art. 5 pkt 1 lit. a ustawy z dn. 23.12.1999 r. o kształtowaniu wynagrodzeń w państwowej sferze budżetowej oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz.U. Nr 110, poz. 1255, z późn. zm.) – ustalaną corocznie w ustawie budżetowej.

Prawo do żądania należności za utracony zarobek przysługuje również w sytuacji, gdy świadek (strona) stawił się, lecz nie został przesłuchany. W przypadku gdy świadek (strona) zostanie wezwany w ten sam dzień w kilku sprawach – należność, o której mowa, przysługuje tylko raz. Zaznaczyć należy, iż cyt. dekret przewiduje również inne należności świadka (strony) tj. strawne, zwrot kosztów podróży i ewentualnie noclegu.

Przepisy Kodeksu cywilnego (k.c.) zawierają ogólne zasady dotyczące zwrotu kosztów procesu. Zgodnie z art. 98 k.c. do niezbędnych kosztów procesu prowadzonego przez stronę osobiście lub przez pełnomocnika, który nie jest adwokatem lub radcą prawnym zalicza się m.in. równowartość zarobku utraconego wskutek wstawiennictwa się w sądzie.
Szczegółowe regulacje dotyczące należności przysługujących świadkowi (stronie) wezwanemu przez sąd cywilny zawarto w art. 85 ustawy z dn. 28.07.2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz.U. z 2010 r. Nr 90, poz. 594 z późn. zm.). Wynagrodzenie za utracony zarobek lub dochód za każdy dzień udziału w czynnościach sądowych przyznaje się świadkowi (stronie) w wysokości jego przeciętnego dziennego zarobku lub dochodu. W przypadku świadka pozostającego w stosunku pracy przeciętny dzienny utracony zarobek oblicza się wg zasad obowiązujących przy ustalaniu należnego pracownikowi ekwiwalentu pieniężnego za urlop. W każdym jednak przypadku górną granicę należności za utracony dzienny zarobek lub dochód stanowi równowartość 4,6 % kwoty bazowej dla osób zajmujących kierownicze stanowiska państwowe (patrz: art. 5 pkt 1 lit a ww. ustawy z dn. 23.12.1999 r.), której wysokość określa ustawa budżetowa.

wezwanemu w charakterze biegłego  –  § 7 rozp.

Biegłemu wezwanemu w celu wykonywania czynności w postępowaniu administracyjnym, karnym przygotowawczym, sądowym lub przed kolegium do spraw wykroczeń przysługuje rekompensata pieniężna (wysokość i zasady określają szczegółowe przepisy).
Natomiast w sytuacji wezwania biegłego przez sąd cywilny – na jego wniosek złożony na piśmie lub ustnie do protokołu rozprawy – przyznaje się mu zwrot utraconego zarobku lub dochodu (art. 92 ustawy z dn. 28.07.2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych(Dz.U. z 2010 r. Nr 90, poz. 594 z późn. zm.).

wezwanemu przez NIK oraz powołanemu w charakterze specjalisty  –  § 10 rozp.

Na podstawie przepisów zawartych w ustawie z dn. 23.12.1994 r. o Najwyższej Izbie Kontroli (t. jedn. Dz.U. z 2001 r. Nr 85, poz. 937, z późn. zm.):

• świadkowi przysługuje zwrot utraconego zarobku i poniesionych przez niego kosztów związanych z wezwaniem (art. 50 ust.1 cyt. ustawy),

• specjaliście przysługuje wynagrodzenie oraz zwrot poniesionych przez niego nieodzownych wydatków (art. 50 ust. 2 cyt. ustawy).

Wysokość wynagrodzeń oraz szczegółowe zasady ich przyznawania reguluje zarz. Prezesa NIK z dn. 15.05.1995 r. w sprawie należności świadków, biegłych i specjalistów w postępowaniu kontrolnym (M.P. Nr 35, poz. 417).

Zgodnie z § 2 ww. zarz. świadkowi – wezwanemu w postępowaniu kontrolnym – przysługuje zwrot utraconego zarobku pod warunkiem udokumentowania jego utraty (przedstawienie zaświadczenia o wysokości utraconego zarobku wystawionego przez zakład pracy). W sytuacji, gdy świadek stawił się bez wezwania i został przesłuchany również przysługuje mu zwrot utraconego zarobku.

będącemu członkiem OSP  –  § 11 ust. 1 pkt 1 rozp.

Zgodnie z art. 28 ust. 1 ustawy z dn. 24.08.1991 r. o ochronie przeciwpożarowej (Dz.U. z 2009 r. Nr 178, poz. 1380, z późn. zm.) członek OSP uczestniczący w działaniu ratowniczym lub szkoleniu pożarniczym organizowanym przez Państwową Straż Pożarną otrzymuje ekwiwalent pieniężny. Ekwiwalent ten wypłaca się z budżetu gminy do wysokości 1/175 przeciętnego wynagrodzenia w gospodarce narodowej w poprzednim kwartale (stosownie do art. 20 pkt 2 ustawy z dnia 17.12.1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, Dz.U. z 2009 r. Nr 153, poz. 1227, z późn. zm.) za każdą godzinę udziału w działaniu ratowniczym lub szkoleniu pożarniczym. Jeżeli członek OSP zachował wynagrodzenie za czas nieobecności w pracy, wówczas nie przysługuje mu ekwiwalent. Członek OSP za czas nieobecności w pracy z przyczyn określonych powyżej zachowuje także uprawnienia do innych niż wynagrodzenie świadczeń związanych z pracą (przewidzianych w odrębnych przepisach). W przypadku ich zbiegu z ekwiwalentem pieniężnym stosuje się przepisy korzystniejsze.

za czas wykonywania świadczeń osobistych  –  § 11 ust. 1 pkt 3 rozp.

Przepisy art. 204 ustawy z dn. 21.11.1967r. o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 2012 r., poz. 461) przewidują za wykonanie świadczenia osobistego ryczałt godzinowy w wysokości 1/178 kwoty minimalnego wynagrodzenia za pracę obowiązującego w grudniu roku poprzedniego – za każdą godzinę wykonywania świadczenia.

Jeżeli świadczenie osobiste jest wykonywane przez pracownika:

• w czasie pracy i pracodawca nie wypłacił wynagrodzenia za czas pracy opuszczony z powodu świadczenia osobistego, wówczas przysługuje za ten czas pracy należność pieniężna (zamiast ryczałtu) w wysokości odpowiadającej utraconemu wynagrodzeniu za pracę,

• w czasie urlopu wypoczynkowego, wówczas przysługuje za czas wykonywania świadczenia – równy średniemu dziennemu wymiarowi czasu pracy – należność pieniężna (zamiast ryczałtu) obliczona według zasad obowiązujących przy ustalaniu wynagrodzenia za urlop wypoczynkowy.

Należności, o których mowa, wypłacane są na  podstawie zaświadczenia pracodawcy.
Powyższe świadczenia są wypłacane przez jednostkę organizacyjną, na rzecz której jest wykonywane świadczenie osobiste.

Należności przysługujące członkom okręgowych, rejonowych i obwodowych komisji wyborczych w związku z wykonywaniem zadań członka komisji
oraz z przeprowadzeniem głosowania i ustaleniem wyników głosowania

3) członkom obwodowych komisji wyborczych – właściwy wójt (burmistrz, prezydent miasta) albo konsul, z zastrzeżeniem pkt 4),

4) członkom obwodowych komisji wyborczych na polskich statkach morskich – dyrektor delegatury Krajo-wego Biura Wyborczego właściwej dla siedziby armatora statku, za pośrednictwem armatora.

Członkom komisji, o których wyżej mowa w pkt 3 i 4, zryczałtowane diety wypłacane są po przyjęciu protokołów głosowania w obwodach przez właściwą komisję wyborczą wyższego stopnia.

Diety przysługujące w związku z udziałem w komisji wyborczej
w referendum ogólnokrajowym

Członkowi komisji obwodowej, na podstawie art. 16 ustawy z dn. 14.03.2003 r. o referendum ogólnokra-jowym (Dz.U. Nr 57, poz. 507, z późn. zm.) przysługuje zryczałtowana dieta.

Wysokość należności pieniężnych dla członków komisji obwodowych określono w rozp. MSWiA z dn. 06.09.2004 r. zmieniającym rozporządzeniew sprawie należności pieniężnych przysługujących członkom obwodowych komisji do spraw referendum w referendum ogólnokrajowym oraz trybu udzielania im dni wolnych od pracy (Dz.U. Nr 202, poz. 2077). Zgodnie z § 1 cyt. rozp. członkom komisji obwodowych za czas związany z przeprowadzeniem głosowania oraz ustalaniem wyników głosowania przysługuje zryczał-towana dieta w wysokości:

• 210 zł – w przypadku, gdy głosowanie w referendum ma być przeprowadzone w ciągu 2 dni,

• 140 zł – w przypadku, gdy głosowanie w referendum ma być przeprowadzone w ciągu 1 dnia.

Szczegółowe zasady w tej materii określa podstawowe rozp. MSWiA z dn. 30.04.2003 r. (Dz. U. Nr 75, poz. 676, ze zm.) w przepisach § 7 ust. 2, 3, 4.

Zryczałtowana dieta nie przysługuje, jeżeli osoba wchodząca w skład komisji obwodowej nie uczestni-czyła w czynnościach związanych z pracą w komisji. Jeżeli głosowanie w referendum jest przeprowadzane
w ciągu 2 dni, a osoba wchodząca w skład komisji obwodowej nie uczestniczyła w pracach w komisji
w jednym z tych dni z przyczyn losowych, zryczałtowana dieta przysługuje w wysokości 1/2 diety.

Zryczałtowana dieta jest wypłacana na podstawie pisma potwierdzającego udział w pracach komisji pod-pisanego przez przewodniczącego albo, z jego upoważnienia, przez zastępcę przewodniczącego komisji obwodowej.

Diety przysługujące radnemu

Radnemu przysługują diety – na zasadach ustalonych przez radę gminy stosownie do art. 25 ust. 4 ustawy z dn. 08.03.1990 r. o samorządzie gminnym (Dz.U. z 2013 r. poz. 594, z późn. zm.). Przy ustalaniu wysokości diet uwzględnia się rodzaje funkcji pełnionych przez radnego.

Wysokość diet przysługujących radnemu nie może przekroczyć w ciągu miesiąca łącznie półtorakrotności kwoty bazowej określonej w ustawie budżetowej dla osób zajmujących kierownicze stanowiska państwowe na podstawie przepisów ustawy z dn. 23.12.1999 r. o kształtowaniu wynagrodzeń w państwowej strefie budżetowej oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz.U. z 2011 r. Nr 79, poz. 431, z późn. zm.).

Maksymalna wysokość diet przysługujących radnemu w ciągu miesiąca z uwzględnieniem liczby miesz-kańców gminy określa rozp. RM z dn. 26.07.2000 r. w sprawie maksymalnej wysokości diet przysługują-cych radnemu gminy (Dz.U. Nr 61 poz. 710).

Zgodnie z § 3 cyt. rozp. radnemu przysługują w ciągu miesiąca diety w wysokości do:

• 100% maksymalnej wysokości diety – w gminach powyżej 100 tys. mieszkańców,

• 75% maksymalnej wysokości diety – w gminach od 15 tys. do 100 tys. mieszkańców,

• 50% maksymalnej wysokości diety – w gminach poniżej 15 tys. mieszkańców.