Czy w okresie zawieszenia działalności gospodarczej prowadzonej w formie spółki cywilnej odsetki od poszczególnych rat kredytowych mogą być traktowane przez Wnioskodawcę jako koszty uzyskania przychodu?

 

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), w zw. z § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 10 kwietnia 2015 r. (data wpływu do tut. Biura 17 kwietnia 2015 r.), uzupełnionym 1 lipca 2015 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej w formie spółki cywilnej pozarolniczej działalności gospodarczej odsetek od wskazanych we wniosku kredytów w okresie zawieszenia wykonywania tej działalności, w części w jakiej sfinansowano z nich:

• zakup skanera geodezyjnego – jest nieprawidłowe,
• inne wydatki związane z bieżącą pozarolniczą działalnością gospodarczą spółki cywilnej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE
W dniu 17 kwietnia 2015 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej w formie spółki cywilnej pozarolniczej działalności gospodarczej odsetek od wskazanych we wniosku kredytów w okresie zawieszenia wykonywania tej działalności. Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 16 czerwca 2015 r. Znak: IBPB-1-1/4511-77/15/ZK wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło 1 lipca 2015 r.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny: 
Wnioskodawca prowadził działalność gospodarczą w formie spółki cywilnej. Przeważająca działalność gospodarcza związana była ze świadczeniem usług geodezyjnych. W ramach działalności Wnioskodawca zawarł umowy kredytu gotówkowego, celem pozyskania środków pieniężnych na zakup specjalistycznego skanera geodezyjnego. Jednocześnie Wnioskodawca jest komandytariuszem w spółce komandytowej, również świadczącej usługi geodezyjne. Po nabyciu skanera (za środki pieniężne uzyskane z kredytów), Wnioskodawca wniósł skaner jako wkład komandytariusza do spółki komandytowej. Następnie Wnioskodawca zawiesił działalność gospodarczą prowadzoną w formie spółki cywilnej. Wnioskodawca ma jednak zawarte umowy kredytu, na mocy których comiesięcznie dokonuje spłat rat kredytowych (w ramach przedsiębiorstwa spółki cywilnej). Odsetki od poszczególnych rat kredytowych są traktowane przez Wnioskodawcę jako koszty uzyskania przychodu. W przypadku prowadzenia działalności w formie spółki cywilnej i spółki komandytowej dokonując obliczenia zaliczki na podatek dochodowy dokonuje sumowania przychodów z wszystkich spółek oraz kosztów wszystkich spółek proporcjonalnie do wysokości udziału przypadającego na wspólnika.

W uzupełnieniu wniosku, ujętym w piśmie z 30 czerwca 2015 r. wskazano m.in., że:

1. Wnioskodawca rozpoczął prowadzenie pozarolniczej działalności gospodarczej w formie spółki cywilnej 1 kwietnia 2009 r.,
2. pierwszy kredyt w kwocie 179.000 zł Wnioskodawca otrzymał 31 maja 2012 r., a drugi kredyt w kwocie 210.000 zł – 1 sierpnia 2012 r.,
3. kwoty kredytów zostały przeznaczone na bieżącą działalność związaną z pozarolniczą działalnością gospodarczą prowadzoną w formie spółki cywilnej,
4. skaner geodezyjny został zakupiony 6 czerwca 2012 r. za cenę 103.356,68 euro,
5. ww. skaner był wykorzystywany w działalności prowadzonej w formie spółki cywilnej od momentu jego nabycia do dnia wniesienia do spółki komandytowej,
6. skaner był środkiem trwałym w spółce cywilnej,
7. Wnioskodawca zawiesił działalność gospodarczą prowadzoną w formie spółki cywilnej 2 lutego 2015 r.; z dniem 28 maja 2015 r. spółka cywilna została rozwiązana,
8. skaner został wniesiony do spółki komandytowej 25 lipca 2013 r.,
9. Wnioskodawca rozpoczął spłacanie rat pierwszego kredytu 20 czerwca 2012 r., a drugiego – 31 sierpnia 2012 r.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie: 
Czy w okresie zawieszenia działalności gospodarczej prowadzonej w formie spółki cywilnej odsetki od poszczególnych rat kredytowych mogły być traktowane przez Wnioskodawcę jako koszty uzyskania przychodu?

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 14a ust. 1 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (t.j. z 2007 r. Nr 155, poz. 1095 ze zm. – winno być t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 584), przedsiębiorca niezatrudniający pracowników może zawiesić wykonywanie działalności gospodarczej na okres od 1 miesiąca do 24 miesięcy. W myśl art. 14a ust. 3 ww. ustawy, w okresie zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej przedsiębiorca nie może wykonywać działalności gospodarczej i osiągać bieżących przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej. W okresie zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej zgodnie z ust. 4 tegoż artykułu, przedsiębiorca m.in. ma prawo wykonywać wszelkie czynności niezbędne do zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów oraz ma prawo przyjmować należności lub obowiązek regulować zobowiązania, powstałe przed datą zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej. Zawieszenie działalności gospodarczej nie zwalnia jednak Wnioskodawcy z obowiązku prowadzenia w sposób prawidłowy stosownej ewidencji księgowej i ujmowania w niej tych zdarzeń gospodarczych, które podatnik zgodnie z zapisami ustawy o swobodzie działalności gospodarczej ma prawo dokonywać w okresie zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej. Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 361 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ustawy. Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera wykazu wydatków, który przesądzałby o ich zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów, zatem przyjmuje się, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów. W takim ujęciu kosztami tymi będą zarówno koszty pozostające w bezpośrednim związku z uzyskanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów (w tym dla zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów), nawet wówczas gdyby z obiektywnych powodów przychód nie został osiągnięty.

Aby wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu winien, w myśl powołanego przepisu, spełniać łącznie następujące warunki:

• pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
• nie znajdować się na liście wydatków nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
• być właściwie udokumentowany.

W myśl art. 23 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na spłatę pożyczek (kredytów), z wyjątkiem skapitalizowanych odsetek od tych pożyczek (kredytów), z tym że kosztem uzyskania przychodów są wydatki na spłatę pożyczki (kredytu) w przypadku, gdy pożyczka (kredyt) była waloryzowana kursem waluty obcej, jeżeli:

• pożyczkobiorca (kredytobiorca) w związku ze spłatą pożyczki (kredytu) zwraca kwotę kapitału większą niż kwota otrzymanej pożyczki (kredytu) – w wysokości różnicy pomiędzy kwotą zwrotu kapitału a kwotą otrzymanej pożyczki (kredytu),
• pożyczkodawca (kredytodawca) otrzymuje środki pieniężne stanowiące spłatę kapitału w wysokości niższej od kwoty udzielonej pożyczki (kredytu) – w wysokości różnicy pomiędzy kwotą udzielonej pożyczki (kredytu) a kwotą zwróconego kapitału.

Nie stanowią kosztów uzyskania przychodów naliczone, lecz niezapłacone albo umorzone odsetki od zobowiązań, w tym również od pożyczek (kredytów), o czym stanowi art. 23 ust. 1 pkt 32 ww. ustawy.

W świetle powyższego należy uznać, że dopiero zapłacenie odsetek daje możliwość zaliczenia ich do kosztów uzyskania przychodów. Z kolei art. 23 ust. 1 pkt 33 cytowanej ustawy stanowi, że nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odsetek, prowizji i różnic kursowych od pożyczek (kredytów) zwiększających koszty inwestycji w okresie realizacji tych inwestycji. Z wyżej powołanych przepisów wynika, że odsetki od kredytu mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów pod warunkiem łącznego spełnienia następujących warunków: zaciągnięty kredyt pozostaje w związku z przychodami uzyskiwanymi przez podatnika z prowadzonej przez niego działalności gospodarczej, odsetki zostały zapłacone oraz odsetki nie zwiększają kosztów inwestycji. Z przeanalizowanych przepisów wynika, że warunkiem uznania za koszt uzyskania przychodów odsetek od kredytu jest ich zapłacenie oraz istnienie związku przyczynowo-skutkowego między kredytem, a przychodem z działalności gospodarczej, o którym mowa w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Decydujące znaczenie dla ustalenia możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów ma więc faktyczne przeznaczenie kredytu. Jednocześnie zauważyć należy, że przepisy ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uzależniają możliwości zaliczania do kosztów uzyskania przychodów, wydatków poniesionych na spłatę odsetek od pożyczek (kredytów) przeznaczonych na sfinansowanie kosztów prowadzonej działalności gospodarczej, od klasyfikacji czy nazwy kredytów stosowanych przez instytucje finansowe, jak również od rodzaju zaciągniętego kredytu. Na możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów nie ma wpływu to czy odsetki pokrywane są z rachunku bankowego związanego z działalnością gospodarczą, czy z rachunku osobistego. Istotne dla oceny, czy ponoszone wydatki spełniają kryterium związku z uzyskiwanym przychodem z działalności gospodarczej, jest np. to, czy spłata kredytu dotyczy składnika majątku nabytego do majątku przedsiębiorstwa, lub chociażby majątku osobistego przedsiębiorcy ale wykorzystywanego na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej. Wnioskodawca zaciągnął kredyt (w ramach przedsiębiorstwa spółki cywilnej), który przeznaczył na cele prowadzonej działalności gospodarczej. Ze środków z ww. kredytu Wnioskodawca zakupił specjalistyczny skaner geodezyjny, pozwalający zwiększyć spółce komandytowej, w której Wnioskodawca jest komandytariuszem, konkurencyjność na rynku usług geodezyjnych. Mając na uwadze przedstawiony stan prawny stwierdzić należy, że w przypadku spłaty kredytu wykorzystanego na zakup sprzętu geodezyjnego, kwota odsetek od kredytu (naliczonych i zapłaconych) będzie mogła stanowić koszt uzyskania przychodu ze źródła pozarolnicza działalność gospodarcza.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca doprecyzował swoje stanowisko w sprawie poprzez wskazanie, że odsetki od kredytów opisanych we wniosku zalicza do kosztów uzyskania przychodów spółki cywilnej.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam co następuje. 
Spółka cywilna jest umową, stosunkiem zobowiązaniowym zawartym pomiędzy co najmniej dwoma osobami, uregulowanym przepisami ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz.U. z 2014 r., poz. 121, oznaczonej w dalszej części skrótem „k.c.”). Zgodnie z art. 860 § 1 k.c., przez umowę spółki wspólnicy zobowiązują się dążyć do osiągnięcia wspólnego celu gospodarczego przez działanie w sposób oznaczony, w szczególności przez wniesienie wkładów.

Spółka cywilna jest osobową spółką uregulowaną przepisami kodeksu cywilnego i nie posiada zdolności prawnej. Z punktu widzenia podatków dochodowych podatnikami są poszczególni wspólnicy tej spółki, a majątek spółki stanowi majątek wspólny (współwłasność łączną) wszystkich wspólników. W świetle powyższego, można stwierdzić, że spółka cywilna osób fizycznych stanowi przedsiębiorstwo osób fizycznych. Potwierdza to także ustawa z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 584), która w art. 4 ust. 2 wskazuje, że za przedsiębiorców uznaje się także wspólników spółki cywilnej w zakresie wykonywanej przez nich działalności gospodarczej.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 tej ustawy.

Aby zatem dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodu musi spełniać łącznie następujące przesłanki:

• musi być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
• nie może być wymieniony w art. 23 ww. ustawy, wśród wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów,
• musi być należycie udokumentowany.

W przypadku źródła przychodów jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza, kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie przychodów, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów. Przy czym, związek przyczynowy pomiędzy poniesieniem wydatku, a osiągnięciem przychodu, bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem jego źródła, należy oceniać indywidualnie w stosunku do każdego wydatku. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodu, bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów. 
Koszty poniesione na zachowanie źródła przychodu to koszty, które poniesione zostały, aby przychody z danego źródła przychodów w dalszym ciągu uzyskiwano oraz, aby takie źródło w ogóle dalej istniało. Natomiast za koszty służące zabezpieczeniu źródła przychodów należy uznać koszty poniesione na ochronę istniejącego źródła przychodów, w sposób gwarantujący bezpieczne funkcjonowanie tego źródła. Istotą tego rodzaju kosztów jest więc ich obligatoryjne poniesienie w celu nie dopuszczenia do utraty źródła przychodu w przyszłości. 
Należy przy tym podkreślić, że obowiązek jednoznacznego wykazania związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy poniesionym wydatkiem, a przychodem uzyskanym z działalności, zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła tego przychodu – każdorazowo spoczywa na podatniku.

Generalną zasadą prawa podatkowego w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych jest więc ścisłe oraz niebudzące wątpliwości powiązanie kosztów ponoszonych przez podatnika z celem osiągnięcia przychodów lub zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów, przy czym cel ten musi być widoczny, a ponoszone koszty winny go bezpośrednio realizować lub co najmniej winny go zakładać jako realny.

Zauważyć należy, że przez sformułowanie „w celu” należy rozumieć dążenie do osiągnięcia jakiegoś stanu rzeczy (przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu), a dążenie podatnika ma przymiot „celowości”, jeżeli na podstawie dostępnej wiedzy o związkach przyczynowo-skutkowych można zasadnie uznać, że poniesiony koszt może przynieść oczekiwane następstwo (doprowadzić do uzyskania przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu). Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera wykazu wydatków, który przesądzałby o ich zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów. Przy ustalaniu kosztów uzyskania przychodów każdy wydatek wymaga indywidualnej oceny, czy pozostaje on w ścisłym związku z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 8 lit. a ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na spłatę pożyczek (kredytów), z wyjątkiem skapitalizowanych odsetek od tych pożyczek (kredytów) (…). W myśl natomiast art. 23 ust. 1 pkt 32 ww. ustawy, nie stanowią kosztów uzyskania przychodów naliczone, lecz niezapłacone albo umorzone odsetki od zobowiązań, w tym również od pożyczek (kredytów). Artykuł 23 ust. 1 pkt 33 ww. ustawy stanowi z kolei, że nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odsetek, prowizji i różnic kursowych od pożyczek (kredytów) zwiększających koszty inwestycji w okresie realizacji tych inwestycji.

Z powyższych przepisów wynika, że warunkiem bezpośredniego uznania za koszt uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej odsetek od kredytu jest istnienie związku przyczynowo-skutkowego między zaciągniętym kredytem, a przychodem z działalności gospodarczej, o którym mowa w art. 22 ust. 1 ww. ustawy oraz fakt ich zapłacenia. Ponadto odsetki te nie mogą zwiększać kosztów inwestycji. Zauważyć przy tym należy, że przepisy ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie uzależniają możliwości zaliczania do kosztów uzyskania przychodów, wydatków poniesionych na spłatę odsetek od kredytów (pożyczek) przeznaczonych na sfinansowanie kosztów prowadzonej działalności gospodarczej, od klasyfikacji, czy nazwy kredytów stosowanych przez instytucje finansowe, jak również od rodzaju zaciągniętego kredytu. Decydujące znaczenie dla ustalenia możliwości zaliczenia ww. wydatków do kosztów uzyskania przychodów ma więc faktyczne przeznaczenie kredytu, a nie treść umowy zawartej z bankiem.

Wskazać również należy, że zgodnie z art. 14a ust. 1 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej, przedsiębiorca niezatrudniający pracowników może zawiesić wykonywanie działalności gospodarczej na okres od 30 dni do 24 miesięcy, z zastrzeżeniem ust. 1a. W przypadku wykonywania działalności gospodarczej w formie spółki cywilnej zawieszenie wykonywania działalności gospodarczej jest skuteczne pod warunkiem jej zawieszenia przez wszystkich wspólników (art. 14a ust. 2 tej ustawy).

Stosownie do art. 14a ust. 3 ww. ustawy, w okresie zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej przedsiębiorca nie może wykonywać działalności gospodarczej i osiągać bieżących przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej. 
Natomiast w myśl art. 14a ust. 4 ww. ustawy, w okresie zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej przedsiębiorca:

1. ma prawo wykonywać wszelkie czynności niezbędne do zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów,
2. ma prawo przyjmować należności lub obowiązek regulować zobowiązania, powstałe przed datą zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej,
3. ma prawo zbywać własne środki trwałe i wyposażenie,
4. ma prawo albo obowiązek uczestniczyć w postępowaniach sądowych, postępowaniach podatkowych i administracyjnych związanych z działalnością gospodarczą wykonywaną przed zawieszeniem wykonywania działalności gospodarczej,
5. wykonuje wszelkie obowiązki nakazane przepisami prawa,
6. ma prawo osiągać przychody finansowe, także z działalności prowadzonej przed zawieszeniem wykonywania działalności gospodarczej,
7. może zostać poddany kontroli na zasadach przewidzianych dla przedsiębiorców wykonujących działalność gospodarczą.

Jak wynika z powyższych przepisów, w okresie zawieszenia działalności gospodarczej, podatnik nie może wykonywać działalności gospodarczej, tj. usług będących przedmiotem jego działalności. Może jednak wykonywać czynności niezbędne do zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów, przyjmować należności lub regulować zobowiązania, powstałe przed datą zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej (w tym z tytułu kredytu zaciągniętego przed zawieszeniem).

Jeżeli zatem przykładowo kredyt został zaciągnięty na potrzeby działalności gospodarczej i przed jej zawieszeniem, to odsetki od tego kredytu, w tym zapłacone w okresie zawieszenia działalności gospodarczej, stanowią koszt uzyskania przychodów. Skoro bowiem zobowiązanie do ich poniesienia powstało przed zawieszeniem działalności gospodarczej, to pomimo niewykonywania działalności gospodarczej poniesione z tego tytułu wydatki w okresie zawieszenia działalności gospodarczej mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów, o ile spełniają przesłanki określone w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wydatki te należy wówczas uznać za pośrednio związane z działalnością gospodarczą i mające związek z zachowaniem źródła przychodów. Przy czym, na podatniku, jako odnoszącemu korzyść z faktu zaliczenia przedmiotowych wydatków do kosztów uzyskania przychodów, ciąży obowiązek wykazania związku, jaki wydatki te mają z prowadzoną przez niego pozarolniczą działalnością gospodarczą oraz obowiązek ich właściwego udokumentowania. Nadmienić także należy, że zawieszenie działalności gospodarczej, a więc i obowiązku uiszczania zaliczek na podatek dochodowy (por. art. 44 ust. 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych) nie zwalnia z obowiązku prowadzenia w sposób prawidłowy stosownej ewidencji księgowej i ujmowania w niej tych zdarzeń gospodarczych, które podatnik zgodnie z zapisami ustawy o swobodzie działalności gospodarczej ma prawo dokonywać w okresie zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej.

Z przedstawionego we wniosku oraz jego uzupełnieniu stanu faktycznego wynika, że od 1 kwietnia 2009 r. Wnioskodawca prowadził działalność gospodarczą w formie spółki cywilnej, której przedmiotem było głównie świadczenie usług geodezyjnych. Jednocześnie jest komandytariuszem spółki komandytowej, świadczącej również usługi geodezyjne. W dniu 31 maja 2012 r. Wnioskodawca otrzymał pierwszy kredyt w kwocie 179.000 zł, a 1 sierpnia 2012 r. drugi w kwocie 210.000.00 zł. Kwoty kredytów zostały przeznaczone na bieżącą działalność związaną z pozarolniczą działalnością gospodarczą prowadzoną w formie spółki cywilnej. W dniu 6 czerwca 2012 r. za środki pieniężne uzyskane z kredytów Wnioskodawca zakupił specjalistyczny skaner geodezyjny za kwotę 103,356,68 euro, który był środkiem trwałym w spółce cywilnej, a następnie w dniu 25 lipca 2013 r. został wniesiony jako wkład komandytariusza do spółki komandytowej. Wnioskodawca rozpoczął spłacanie rat pierwszego kredytu 20 czerwca 2012 r., a drugiego 31 sierpnia 2012 r. W dniu 2 lutego 2015 r. zawieszono prowadzenie działalności gospodarczej w formie spółki cywilnej, a 28 maja 2015 r. spółka cywilna została rozwiązana.

Mając powyższe na względzie, stwierdzić należy, że wydatki z tytułu spłaty odsetek od wskazanych we wniosku kredytów w okresie zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej w formie spółki cywilnej, w części w jakiej sfinansowano z nich zakup skanera geodezyjnego nie mogą stanowić dla Wnioskodawcy jako wspólnika spółki cywilnej kosztu podatkowego, ponieważ nie spełniają przesłanek ogólnych zaliczania wydatków do kosztów uzyskania przychodów, wynikających z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Jak wynika z wniosku przedmiotowy skaner został wniesiony jako wkład Wnioskodawcy do innej spółki (spółki komandytowej) jeszcze przed zawieszeniem działalności spółki cywilnej, a zatem już wcześniej nie był wykorzystywany na potrzeby tej spółki i przestał być jej składnikiem majątku. Zatem wydatki z tego tytułu poniesione po wniesieniu skanera do spółki komandytowej, a wiec i w okresie zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej w formie spółki cywilnej nie mają żadnego związku z działalnością gospodarczą tej spółki cywilnej. Nie można więc uznać, że wydatki w postaci odsetek od kredytów w części w jakiej sfinansowano z nich zakup skanera geodezyjnego zostały poniesione w tym okresie w celu osiągnięcia w przyszłości przychodu z prowadzonej w formie tej spółki działalności gospodarczej lub zachowania albo zabezpieczenia tego źródła przychodów.

Natomiast wymagalne i zapłacone odsetki od wskazanych we wniosku kredytów w okresie zawieszenia wykonywania działalności spółki cywilnej, w części w jakiej sfinansowano z nich inne wydatki związane z bieżącą pozarolniczą działalnością gospodarczą spółki cywilnej, mogą stanowić koszty uzyskania przychodów tej działalności, jeżeli Wnioskodawca jest w stanie udokumentować na jakie cele przeznaczono środki z tych kredytów. Wnioskodawca wskazał bowiem, że przedmiotowe kredyty otrzymał w okresie prowadzenia działalności gospodarczej w formie spółki cywilnej na bieżącą działalność tej spółki, co oznacza zarazem, że zobowiązanie do poniesienia wydatków z tytułu odsetek od tych kredytów powstało przed zawieszeniem działalności gospodarczej tej spółki. Jeżeli zatem zapłacone odsetki od wskazanych we wniosku kredytów w okresie zawieszenia wykonywania działalności spółki cywilnej, w części w jakiej sfinansowano z nich inne wydatki związane z bieżącą pozarolniczą działalnością gospodarczą tej spółki, spełniają ogólne warunki zaliczenia wydatków do kosztów podatkowych określone w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, to wydatki z tego tytułu mogą stanowić dla Wnioskodawcy koszt uzyskania przychodów, w takiej części w jakiej posiadał on prawo do udziału w zysku spółki cywilnej.

Zaznaczyć przy tym należy, że zasadność zaliczenia wskazanych we wniosku wydatków, do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej w formie spółki cywilnej pozarolniczej działalności gospodarczej, może zostać zweryfikowana w toku ewentualnego postępowania podatkowego, prowadzonego przez uprawniony organ podatkowy.

W świetle powołanych przepisów i w odniesieniu do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego stanowisko Wnioskodawcy w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej w formie spółki cywilnej pozarolniczej działalności gospodarczej odsetek od wskazanych we wniosku kredytów w okresie zawieszenia wykonywania tej działalności, w części w jakiej sfinansowano z nich:

• zakup skanera geodezyjnego – jest nieprawidłowe,
• inne wydatki związane z bieżącą pozarolniczą działalnością gospodarczą – jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 3 sierpnia 2015 r., nr IBPB-1-1/4511-77/15/ZK