Promocja zatrudnienia i instytucje rynku pracy – nowe jednolite przepisy
W Dzienniku Ustaw z dnia 29 marca 2022 r. pod pozycją 690 opublikowano obwieszczenie Marszałka Sejmu RP z dnia 10.03.2022 r., w załączniku do którego została zawarta nowa – urzędowo ujednolicona wersja ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (Dz. U. z 2021 r. poz. 1100).
W jednolitym tekście wymienionej powyżej ustawy uwzględniono zmiany wynikające z:
- ustawy z dnia 24 czerwca 2021 r. o zmianie niektórych ustaw związanych ze świadczeniami na rzecz rodziny (Dz.U. poz. 1162),
- ustawy z dnia 24 czerwca 2021 r. o zmianie ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 1621),
- ustawy z dnia 17 listopada 2021 r. o rodzinnym kapitale opiekuńczym (Dz.U. poz. 2270),
- ustawy z dnia 2 grudnia 2021 r. o zmianie ustawy o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 2317),
- ustawy z dnia 17 grudnia 2021 r. o szczególnych rozwiązaniach służących realizacji ustawy budżetowej na rok 2022 (Dz.U. poz. 2445),
- ustawy z dnia 17 grudnia 2021 r. o zmianie ustawy o cudzoziemcach oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2022 r. poz. 91),
- przepisów ogłoszonych przed dniem 9 marca 2022 r.
Regulacje przejściowe i dotyczące innych aktów prawnych oraz wskazujące terminy wejścia w życie określonych nowelizacji, pominięte w jednolitym tekście omawianej ustawy, wyszczególniono w ust. 2 obwieszczenia Marszałka Sejmu RP z dnia 10 marca 2022 r.
Ustawa z dnia 20 kwietnia 2004 r. określa zadania państwa w zakresie promocji zatrudnienia, łagodzenia skutków bezrobocia oraz aktywizacji zawodowej.
Wspomniana ustawa ma zastosowanie do obywateli RP oraz do cudzoziemców zamierzających wykonywać lub wykonujących pracę na terytorium RP, wskazanych w art. 1 ust. 3 pkt 2 tej ustawy (chodzi tutaj m.in. o obywateli państw członkowskich UE oraz obywateli państw Europejskiego Obszaru Gospodarczego, które nie należą do UE, czy posiadających w RP status uchodźcy).
Ustawa o promocji zatrudnienia reguluje w szczególności:
- status bezrobotnego oraz osoby poszukującej zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej, należne im świadczenia oraz sposoby aktywizacji zawodowej mającej na celu umożliwienie tym osobom powrót na rynek pracy,
- zasady funkcjonowania instytucji rynku pracy, do których zalicza się m.in. wojewódzkie oraz powiatowe urzędy pracy, OHP, agencje zatrudnienia oraz instytucje szkoleniowe,
- zasady i tryb przyznawania pracodawcom i innym podmiotom zatrudniającym skierowanych bezrobotnych pomocy publicznej,
- postępowanie dotyczące organizowania prac interwencyjnych i robót publicznych,
- zasady i warunki odbywania stażu przez bezrobotnego w miejscu pracy,
- finansowanie działań na rzecz kształcenia ustawicznego pracowników i pracodawców,
- obowiązki pracodawcy w razie konieczności dokonania zwolnienia monitorowanego,
- zasady oraz tryb opłacania przez pracodawców i inne zobowiązane podmioty składek na Fundusz Pracy,
- postępowanie w zakresie kontroli legalności zatrudnienia.
Omawiana ustawa określa ponadto warunki wykonywania pracy przez cudzoziemców podejmujących zatrudnienie na terytorium RP.
zxc