INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2017 r. poz. 201 ze zm.) w związku z art. 223 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz.U. z 2016 r. poz. 1948 ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 24 lutego 2017 r. (data wpływu 27 lutego 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków Wnioskodawcy jako płatnika w związku z uczestnictwem pracowników w profilaktycznych zajęciach antystresowych i relaksacyjnych organizowanych przez Wnioskodawcę – jest prawidłowe.



INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2017 r. poz. 201 ze zm.) w związku z art. 223 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz.U. z 2016 r. poz. 1948 ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 14 grudnia 2016 r. (data wpływu 22 grudnia 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków Wnioskodawcy jako płatnika w związku z udostępnieniem pracownikom pokoju relaksacyjnego – jest prawidłowe.



INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2017 r. poz. 201) oraz § 4 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 28 grudnia 2016 r. (data wpływu do Biura 2 stycznia 2017 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na nabycie gaśnic i systemu wykrywania stężeń gazów – jest prawidłowe.



INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 5 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 2 września 2016 r. (data wpływu 12 września 2016 r.), uzupełnionym w dniu 23 listopada 2016 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie przychodu – jest prawidłowe.



„Pracownik w dniu 20.01.2017 r. uległ wypadkowi przy pracy i otrzymał zwolnienie od tego dnia, jednak do chwili wypadku od 7.00 do 12.00 (5 godzin) pracował. W jaki sposób należy rozliczyć ten częściowo przepracowany dzień?”

Na wstępie warto podkreślić, że obowiązujące przepisy prawa pracy nie regulują sytuacji opisanej w pytaniu. Można powoływać się tu na …



W przepisie art. 672 k.p. określono minimalne standardy zatrudnienia, jakie należy zapewnić w przypadku wykonywania pracy na terytorium RP przez pracownika skierowanego do tej pracy na określony czas przez pracodawcę mającego siedzibę w państwie będącym członkiem UE. Zgodnie z art. 671 § 2 k.p. Pracodawca, o którym mowa, kierujący pracownika do pracy na terytorium RP:

  • w związku z realizacją umowy zawartej przez tego pracodawcę z podmiotem zagranicznym,
  • w zagranicznym oddziale (filii) tego pracodawcy,
  • jako agencja pracy tymczasowej

–   zapewnia pracownikowi, w zakresie ustalonym w art. 672 k.p., warunki zatrudnienia nie mniej korzystne niż wynikające z przepisów k.p. oraz innych przepisów regulujących prawa i obowiązki pracowników.

Przepisy art. 671 i 672 k.p. stosuje się odpowiednio w przypadku wykonywania pracy na terytorium RP przez pracownika delegowanego do tej pracy przez pracodawcę mającego siedzibę w państwie niebędącym członkiem UE.

Należy jednocześnie zauważyć, iż omawianych przepisów nie stosuje się do przedsiębiorstw marynarki handlowej w odniesieniu do załóg na morskich statkach handlowych, jeżeli pracodawca ma siedzibę w państwie będącym członkiem UE lub w państwie członkowskim Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) – stronie umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym (EOG).

Minimalne warunki zatrudnienia, jakie pracodawca zagraniczny obowiązany jest zagwarantować pracownikowi oddelegowanemu do pracy w Polsce dotyczą:

1)  norm i wymiaru czasu pracy oraz okresów odpoczynku dobowego i tygodniowego,

2)  wymiaru urlopu wypoczynkowego,

3)  minimalnego wynagrodzenia za pracę,

4)  wysokości dodatku do wynagrodzenia z tytułu pracy w godzinach nadliczbowych,

5)  bhp,

6)  uprawnień pracowników związanych z rodzicielstwem,

7)  zatrudniania młodocianych oraz wykonywania pracy lub innych zajęć zarobkowych przez dziecko,

8)  zakazu dyskryminacji w zatrudnieniu,

9)  wykonywania pracy zgodnie z przepisami o zatrudnianiu pracowników tymczasowych.

Do pracowników delegowanych do wykonywania pracy na terytorium RP nie stosuje się warunków zatrudnienia wymienionych w pkt 2-4, jeżeli zgodnie z posiadanymi kwalifikacjami wykonują oni na danym stanowisku – przez okres nie dłuższy niż 8 dni w ciągu roku, poczynając od dnia rozpoczęcia pracy na tym stanowisku – wstępne prace montażowe lub instalacyjne poza budownictwem, przewidziane w umowie zawartej przez pracodawcę z podmiotem zagranicznym, których wykonanie jest niezbędne do korzystania z dostarczonych wyrobów.

Pracodawcy zagraniczni kierujący pracowników do wykonywania pracy na terytorium RP mogą – na pisemny wniosek skierowany do PIP – uzyskać informację o minimalnych warunkach zatrudnienia, w zakresie wynikającym z cyt. przepisów k.p.

Maciej Ofierski



Wnioskodawca będzie nabywał okulary ochronno-korekcyjne na wniosek pracownika, udokumentowany odpowiednim zaświadczeniem lekarskim, które będzie poświadczało konieczność noszenia okularów korekcyjnych. Czy wydatki ponoszone na zakup części korekcyjnej w okularach ochronno-korekcyjnych stanowią przychód pracownika, podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych?



Czy zakaz palenia papierosów w miejscu pracy dotyczy także papierosów elektronicznych?


W dniu 24.08.2016 r. ogłoszona została ustawa z dnia 22.07.2016 r. o zmianie ustawy o ochronie zdrowia przed następstwami używania tytoniu i wyrobów tytoniowych (Dz. U. 2016, poz. 1331). Wprowadza ona istotne zmiany do ustawy z dnia 9 listopada 1995 r. o ochronie zdrowia przed następstwami używania tytoniu i wyrobów tytoniowych (Dz.U. 1996 nr 10 poz. 55), dodając do słowniczka ustawowego m.in. definicje:

  • nowatorskiego wyrobu tytoniowego – wyrób tytoniowy inny niż papieros, tytoń do samodzielnego skręcania papierosów, tytoń fajkowy, tytoń do fajki wodnej, cygaro, cygaretka, tytoń do żucia, tytoń do nosa lub tytoń do stosowania doustnego;
  • palenia nowatorskich wyrobów tytoniowych – spożycie substancji uwalnianych za pomocą nowatorskiego wyrobu tytoniowego;
  • palenia papierosów elektronicznych – spożycie pary zawierającej nikotynę, wydzielanej przez papieros elektroniczny;
  • pojemnika zapasowego – naczynie z płynem zawierającym nikotynę, który można wykorzystać do ponownego napełnienia papierosa elektronicznego;
  • papierosa elektronicznego – wyrób, który może być wykorzystywany do spożycia pary zawierającej nikotynę za pomocą ustnika, lub wszystkie elementy tego wyrobu, w tym kartridże, zbiorniki i urządzenia bez kartridża lub zbiornika; papierosy elektroniczne mogą być jednorazowego użytku albo wielokrotnego napełniania za pomocą
  • pojemnika zapasowego lub zbiornika lub do wielokrotnego ładowania za pomocą kartridżów jednorazowych.

Znowelizowane przepisy ustawy zabraniają między innymi palenia wyrobów tytoniowych, w tym nowatorskich wyrobów tytoniowych, lub papierosów elektronicznych, w pomieszczeniach zakładów pracy i zobowiązują właściciela lub zarządzającego obiektem do umieszczenia w widocznym miejscu odpowiedniego oznaczenia słownego i graficznego informującego o zakazie.

Należy przypomnieć, że stawa zawiera przepisy karne (art. 13 ust. 1 i 2) między innymi za:

  • nie umieszczanie informacji o zakazie palenia tytoniu – kara grzywny do 2000 zł.,
  • palenie wyrobów tytoniowych w miejscach objętych zakazem – grzywna do 500 zł.

Zgodnie z nowelizacją ustawy właściciel lub zarządzający obiektem nie ma obowiązku wyznaczenia palarni. Może jednak to czynić między innymi w odniesieniu do pomieszczeń zakładu pracy.

Jednak należy też zwrócić uwagę, że przepisy rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 26 września 1997 r. w sprawie ogólnych przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy (Dz. U. 2011 nr 173 poz. 1034) nie nakładają na pracodawcę obowiązku zapewnienia pomieszczenia palarni w zakładzie pracy.

Grażyna Rompel
Prawo Pracy