menu trigger  menu trigger
wykresy-zdjecia-6.jpg

Informacja o rynku pracy w pierwszym kwartale 2021 roku

GUS przedstawił wyniki Badania Aktywności Ekonomicznej Ludności w I kwartale 2021 r.

Od I kwartału 2021 r. podstawą metodologii BAEL (ang. LFS – Labour Force Survey) są definicje pracujących, bezrobotnych oraz biernych zawodowo ujęte w  Rezolucji dotyczącej statystyki pracy, zatrudnienia i niepełnego wykorzystania siły roboczej. Rezolucję wypracowano  podczas 19. Międzynarodowej Konferencji Statystyków Pracy w Genewie (19. ICLS) w  2013 r., a następnie została ona zarekomendowana przez Międzynarodową Organizację Pracy (MOP/ILO) do stosowania przez wszystkie kraje świata  (do 2020. r. włącznie podstawę LFS stanowiły zapisy z 13. ICLS z 1982 r.).

W Unii Europejskiej wdrożenie zapisów ww. rezolucji nastąpiło poprzez ustanowienie no-wych aktów prawnych. Od 2021 r. EU-LFS jest jednym z kluczowych badań objętych rozporządzeniem ramowym dla statystyki społecznej (tzw. IESS FR ). Towarzyszące IESS FR akty implementacyjne w dziedzinie zasobów pracy precyzują zakres badania zasadniczego i badań modułowych, określają organizację badania oraz szczegółowo definiują poszczególne populacje wyodrębniane ze względu na status osób na rynku pracy. Przedmiotem badania BAEL/LFS niezmiennie pozostaje sytuacja w zakresie aktywności ekonomicznej ludności, tzn. fakt wykonywania pracy, pozostawania bezrobotnym lub biernym zawodowo w badanym tygodniu, chociaż definicje te uległy zmianie (więcej informacji zamieszczono w załączonych uwagach metodologicznych).

W związku z wdrożeniem w badaniu ww. zmian, dane BAEL za I kw. 2021 r. w chwili obecnej nie mogą być porównywane z poprzednimi okresami. Aktualnie prowadzone są w GUS prace dotyczące oceny skutków reorganizacji badania i wpływu na ewentualne przerwanie szeregów czasowych.

Wyniki badania aktywności ekonomicznej ludności (BAEL) prezentującego dane przeciętne dla kwartału wskazują, że w I kwartale 2021 r. osoby aktywne zawodowo stanowiły 57,3% ludności w wieku 15 – 89 lat.

Aktywność ekonomiczna ludności w wieku 15 – 89 lat według BAEL

W I kwartale 2021 r. liczba ludności aktywnej zawodowo w wieku 15 – 89 lat wyniosła 17120 tys. osób, z tego: 16433 tys. to pracujący, natomiast 687 tys. – bezrobotni. Populacja biernych zawodowo w analogicznej grupie wieku liczyła 12778 tys.

Udział osób aktywnych zawodowo w ogólnej liczbie osób w wieku 15 – 89 lat był wyższy wśród mężczyzn i wynosił 65,8%, natomiast w populacji kobiet odsetek ten kształtował się na poziomie 49,4% (odpowiednie wartości dla osób w wieku produkcyjnym wynosiły 82,8% oraz 74,0%). Analogiczne wskaźniki dla mieszkańców miast oraz mieszkańców wsi wynosiły odpowiednio 57,3% i 57,1%.

Wskaźnik opisujący relację liczby osób niepracujących (bezrobotnych w wieku 15-74 lata  i biernych zawodowo w wieku 15 – 89 lat) do liczby osób pracujących (w wieku 15-89 lat)
– w I kwartale 2021 r. wynosił 819, co oznacza, że na 1000 osób pracujących przypadało 819  osób bez pracy.

Pracujący w wieku 15 – 89 lat według BAEL

W omawianym okresie populacja pracujących w wieku 15 – 89 lat liczyła 16433 tys. osób. Wśród nich przeważali mężczyźni, którzy stanowili 55,0% (tj. 9040 tys.) tej zbiorowości. Biorąc pod uwagę miejsce zamieszkania odsetek pracujących mieszkańców miast wyniósł 59,8% (tj. 9823 tys. osób).

W I kwartale 2021 r. 15348 tys. osób wykonywało pracę w pełnym wymiarze czasu, natomiast 1085 tys. pracowało w niepełnym wymiarze. Średnia liczba godzin przepracowanych w badanym tygodniu w głównym miejscu pracy wynosiła 39,3 godziny.

Wśród wszystkich pracujących największą grupę stanowili pracownicy zatrudnieni w firmach/instytucjach publicznych lub u prywatnego pracodawcy – 80,0% (tj. 13151 tys.). Udział pracujących na własny rachunek wynosił 18,5% (tj. 3030 tys.), natomiast pomagających członków rodzin 1,5% (tj. 252 tys.).

Zdecydowana większość pracowników zatrudnionych w firmach/instytucjach publicznych lub u  prywatnego pracodawcy wykonywała swoją pracę w oparciu o umowę na czas nieokreślony (83,8%, tj. 11022 tys.).

Biorąc pod uwagę rodzaj wykonywanej działalności, najwięcej osób wykonywało swoją pracę w ramach działalności związanej z przetwórstwem przemysłowym (3240 tys.), handlem  hurtowym i detalicznym, naprawą pojazdów samochodowych (2222 tys.), rolnictwem, leśnictwem, łowiectwem i rybactwem (1430 tys.), budownictwem (1326 tys.) oraz edukacją (1296 tys.).

GUS

CZYTAJ DALEJ
ODRAHN0.jpg

Popyt na pracę

GUS opublikował informacje dotyczące rynku pracy. Z badania wynika, że w 2020 r. w Polsce w tych jednostkach przeciętnie pracowało 12407,7 tys. osób. W porównaniu z rokiem poprzednim było to mniej o 5,4%.
Na koniec 2020 r. niemal 3/4 pracujących świadczyło pracę w jednostkach sektora prywatnego, który był reprezentowany przez ponad 90% ogółu jednostek.
Rozkład pracujących był ściśle związany z wielkością jednostek. Najwięcej pracujących, bo ponad połowę, skupiały jednostki największe, w których pracowało powyżej 49 osób, podczas gdy jednostki tej wielkości stanowiły tylko 9,5% ogółu jednostek badanych. Natomiast jednostki, w których pracowało od 10 do 49 osób skupiały około 1/4 pracujących. Najmniej pracujących – około 1/6 – odnotowano w jednostkach najmniejszych, posiadających mniej niż 9 pracujących, pomimo iż stanowiły one 64,4% ogółu wszystkich podmiotów.

Na koniec 2020 r. najwięcej osób pracowało w jednostkach prowadzących działalność w zakresie: przetwórstwa przemysłowego – 22,4% ogółu pracujących oraz handlu; naprawy pojazdów samochodowych – 19,0%.
Pracujący we wskazanych sekcjach stanowili ponad 50% ogółu pracujących w sektorze prywatnym (odpowiednio 29,5% i 25,4%). W sektorze publicznym przeważały osoby pracujące w sekcji edukacja. W 2020 r.
pracujący w tej sekcji stanowili ponad 1/3 pracujących w sektorze publicznym. W sektorze tym były także licznie reprezentowane sekcje: opieka zdrowotna i pomoc społeczna oraz administracja publiczna i obrona narodowa; obowiązkowe zabezpieczenia społeczne. Pracujący w tych sekcjach stanowili odpowiednio 1/5 i 1/6 ogółu pracujących w sektorze publicznym.

Struktura pracujących według sekcji PKD była zróżnicowana w zależności od wielkości jednostek. W najmniejszych jednostkach o liczbie pracujących do 9 osób najwięcej osób pracowało w handlu; naprawie pojazdów samochodowych – 28,2%. Po ok. 12-14% pracujących w tej kategorii wielkościowej jednostek związanych było z przetwórstwem przemysłowym oraz budownictwem. W jednostkach, w których pracowało od 10 do 49 osób największą część stanowili pracujący w handlu; naprawie pojazdów samochodowych – 23,8%. Nieco mniejszy, bo po około 16% stanowił udział pracujących w edukacji i przetwórstwie przemysłowym. W jednostkach liczących powyżej 49 pracujących najwięcej pracujących związanych było z przetwórstwem przemysłowym (27,8%). Niemal o połowę mniejszy udział stanowili pracujący reprezentujący handel; naprawę pojazdów samochodowych (14,3%). W jednostkach tej kategorii wielkości prawie co dziesiąty pracujący związany był z edukacją.

Najliczniejszą grupą zawodową w ogólnej liczbie pracujących według stanu na koniec grudnia 2020 r. byli specjaliści. Stanowili oni nieco ponad 1/5 ogółu pracujących. Najczęściej pracowali w jednostkach liczących powyżej 49 pracujących – 67,2% z nich. Nieco więcej niż połowa specjalistów związana była z sektorem publicznym. Specjaliści świadczyli pracę głównie w jednostkach działających w edukacji – 31,9%, a 14,6% z nich związanych było z opieką zdrowotną i pomocą społeczną. Co jedenasty specjalista pracował w przetwórstwie przemysłowym i działalności profesjonalnej, naukowej i technicznej, a co dwunasty – w handlu; naprawie pojazdów samochodowych.

CZYTAJ DALEJ
bhp-przepisy-ustawa-1.jpg

Wypadki przy pracy w I kwartale 2021 r.

W I kwartale 2021 r. zgłoszono 10891 osób poszkodowanych w wypadkach przy pracy, o 23,0% mniej niż w I kwartale 2020 r. Zmniejszyła się również liczba osób poszkodowanych przypadająca na 1000 pracujących (wskaźnik wypadkowości) z 1,04 w analogicznym okresie ub. roku do 0,81 w omawianym okresie.

Udział osób poszkodowanych w wypadkach śmiertelnych wyniósł 0,4% ogólnej liczby osób poszkodowanych w wypadkach przy pracy, a w wypadkach ciężkich – 0,6% (w stosunku do I kwartału 2020 r. odnotowano wzrost udziału zarówno w wypadkach śmiertelnych, jak i ciężkich po 0,2 p.proc.). Natomiast liczba osób poszkodowanych w wypadkach z innym skutkiem zmniejszyła się o 23,3%.
Najwyższy wskaźnik wypadkowości odnotowano w województwach:

  • opolskim (1,02),
  • podlaskim (0,99) oraz
  • śląskim (0,98).

Najniższy wskaźnik wypadkowości odnotowano w województwach:

  • mazowieckim (0,50),
  • małopolskim (0,56) i
  • podkarpackim (0,62).

W podziale według rodzajów działalności gospodarczej najwyższy wskaźnik wypadkowości odnotowano w sekcjach: górnictwo i wydobywanie (3,07), dostawa wody; gospodarowanie ściekami i odpadami; rekultywacja (2,03) oraz opieka zdrowotna i pomoc społeczna (1,31), natomiast najniższy w sekcjach: informacja i komunikacja (0,14), pozostała działalność usługowa (0,17) oraz działalność finansowa i ubezpieczeniowa (0,21).

GUS

CZYTAJ DALEJ
3724.jpg

Rynek pracy w i kwartale 2021

W marcu 2020 r. ogłoszono w Polsce stan zagrożenia epidemicznego, a następnie stan epidemii w związku

z rozprzestrzenianiem się choroby zakaźnej wywołanej wirusem SARS-CoV-2, zwanej COVID-19. W nawiązaniu do oceny stanu sytuacji epidemicznej wprowadzano rozwiązania zapobiegające i przeciwdziałające rozprzestrzenianiu się wspomnianego wirusa i zwalczające wywołaną nim chorobę. Działania te odnosiły się także do rynku pracy. Wśród nich było m.in. umożliwienie wykonywania pracy poza miejscem jej stałego wykonywania, czyli pracy zdalnej. Zaprezentowane w niniejszym opracowaniu dane zostały pozyskane podczas badania „Popyt na pracę”

Badanie popytu na pracę realizowane jest metodą reprezentacyjną z częstotliwością kwartalną. Obejmuje ono podmioty gospodarki narodowej i ich jednostki lokalne zatrudniające przynajmniej 1 osobę, zgodnie z zakresem podmiotowym badania. Z badania tego wynika, że w końcu pierwszego kwartału 2021 r. liczba zajętych miejsc pracy była o 2,9% niższa niż w końcu pierwszego kwartału 2020 r.

Zlikwidowane miejsca pracy

W pierwszym kwartale 2021 r. zlikwidowano 70,2 tys. miejsc pracy. Było to o 41,5% mniej niż w pierwszym kwartale 2020 r. Należy jednak zauważyć, że skala likwidacji związana z rozprzestrzenianiem się COVID-19 odnosiła się do niemal 24% zlikwidowanych miejsc pracy w ogóle. Likwidacja miejsc pracy miała miejsce we wszystkich klasach wielkości jednostek.

Likwidacja miejsc pracy w związku z rozprzestrzenianiem się COVID-19 miała miejsce głównie w sektorze prywatnym.

Biorąc pod uwagę rodzaj działalności według Polskiej Klasyfikacji Działalności (PKD) można stwierdzić, że struktura miejsc pracy zlikwidowanych z powodu sytuacji epidemicznej w sekcjach była podobna do struktury miejsc pracy zlikwidowanych w ogóle. Na przykład miejsca pracy zlikwidowane w sekcji przetwórstwo przemysłowe stanowiły ok. 20% miejsc pracy zlikwidowanych w całej gospodarce, a miejsca pracy zlikwidowane w tej sekcji w związku z sytuacją epidemiczną 21,0% ogółu miejsc pracy zlikwidowanych z tego powodu.
W pierwszym kwartale 2021 r. w porównaniu z analogicznym okresem roku ubiegłego zlikwidowano nieco mniej miejsc pracy w związku z sytuacją epidemiczną w kraju.
Mniejszy niż średnio w Polsce udział miejsc pracy zlikwidowanych w związku z sytuacją epidemiczną był w jednostkach, w których pracowało do 9 osób. W pozostałych klasach wielkości jednostek udział ten był wyższy niż średnio w Polsce.

Praca zdalna w okresie zagrożenia epidemicznego

Zaistniała w marcu 2020 r. sytuacja epidemiczna wpłynęła na ograniczenie działalności podmiotów gospodarki narodowej w dotychczasowej postaci. Przejawiało się to z jednej strony likwidacją miejsc pracy, a z drugiej – otwarciem się pracodawców na formy zatrudnienia pozwalające na zachowanie dystansu społecznego. Jedną z takich form jest praca zdalna.
W końcu marca 2021 r. udział osób, które pracowały zdalnie w związku z sytuacją epidemiczną, w ogólnej liczbie pracujących objętych badaniem „Popyt na pracę” wyniósł 14,2% i było to o 3,2 p. proc. więcej niż w końcu marca 2020 r. W pierwszym kwartale skala wykorzystania pracy zdalnej w sektorze prywatnym była mniejsza niż w sektorze publicznym. W skali całej gospodarki wykorzystanie pracy zdalnej w celu ograniczenia zagrożenia epidemicznego pozostało największe w jednostkach zatrudniających powyżej 49 osób. Udział pracujących zdalnie w jednostkach tej wielkości wyniósł 16,6%, było to o 6,5 p. proc. więcej niż w pierwszym kwartale 2020 r. W jednostkach zatrudniających do 9 osób pracę zdalną świadczyło 7,1% pracujących, natomiast w jednostkach od 10 do 49 osób 13,6%.

W stopniu znacząco wyższym niż średnio w Polsce przejście na pracę zdalną miało miejsce w regionie warszawskim stołecznym. Około co 4 pracujący wykonywał tam pracę zdalnie w następstwie zaistniałej sytuacji epidemicznej. Wśród pozostałych regionów zastosowanie omawianej formy pracy w realiach zagrożenia epidemicznego w najmniejszym stopniu miało miejsce w regionie świętokrzyskim, gdzie pracę zdalną z powodu zagrożenia COVID-19 wykonywało 6,9% pracujących.

Wykonywanie pracy zdalnej w pierwszym kwartale 2021 r. było zróżnicowane w zależności od rodzaju działalności. Na przykład w sekcji informacja i komunikacja praca zdalna była wykonywana przez niemal 67% pracujących. W sekcji edukacja tą formą pracy z powodu pojawienia się choroby zakaźnej wywołanej wirusem SARS-CoV-2 zostało objętych niemal 46% pracujących. Udział pracujących, którzy w związku z sytuacją epidemiczną pracowali zdalnie w pierwszym kwartale 2021 r., był wyższy niż w tym samym kwartale roku ubiegłego.

GUS

CZYTAJ DALEJ

GUS: Pracujący i wynagrodzenia w gospodarce narodowej w 2020 r.

Według danych wstępnych na koniec 2020 r. liczba pracujących w gospodarce narodowej wynosiła 15,8 mln osób. W stosunku do ostatniego dnia 2019 r. było to mniej o 1,8%.

W końcu 2020 r. liczba pracujących w gospodarce narodowej w porównaniu do stanu z 31 grudnia 2019 r. zmniejszyła się w większości sekcji. Jest to sytuacja odwrotna do obserwowanej w 2019 r. – wówczas liczba pracujących względem 2018 r. wzrosła w zdecydowanej większości sekcji – w gospodarce narodowej odnotowano ponad 1% wzrost liczby pracujących. Według danych wstępnych do sekcji o największym spadku liczby pracujących należały Zakwaterowanie i gastronomia (o 8,3%) oraz Działalność finansowa i ubezpieczeniowa (o 5,8%). Względem ostatniego dnia 2019 r. liczba pracujących wzrosła w jednej sekcji Dostawa wody; gospodarowanie ściekami i odpadami; rekultywacja – był to wzrost o 1,2%.

W ostatnim dniu 2020 r. największą liczbę pracujących skupiało nadal Przetwórstwo przemysłowe. Pracujący w tej sekcji stanowili 17,6% ogółu pracujących w gospodarce narodowej.

Przeciętne zatrudnienie w gospodarce narodowej

W 2020 r. przeciętne zatrudnienie w gospodarce narodowej w Polsce wyniosło 10,6 mln etatów. Było to mniej o 1,7% w stosunku do poprzedniego roku. Jest to sytuacja odmienna od zaistniałej w 2019 r. – wówczas w stosunku do 2018 r. odnotowano blisko 2% wzrost przeciętnego zatrudnienia. W analizowanym okresie według danych wstępnych w większości sekcji przeciętne zatrudnienie zmniejszyło się – najwyższy spadek przeciętnego zatrudnienia – o 8,4% miał miejsce w sekcji Zakwaterowanie i gastronomia, następnie o 4,5% w sekcji Działalność finansowa i ubezpieczeniowa.
W stosunku do 2019 r. przeciętne zatrudnienie wzrosło w trzech sekcjach, przy czym najwięcej w sekcji Pozostała działalność usługowa (o 2,4%). W pozostałych dwóch sekcjach wzrost wyniósł 1,5%.

Przeciętne miesięczne wynagrodzenie brutto w gospodarce narodowej

Według danych wstępnych przeciętne miesięczne wynagrodzenie brutto w gospodarce narodowej w Polsce w 2020 r. wyniosło 5167,47 zł. W porównaniu z 2019 r. wzrosło ono o 5,0%. Jest to niższy niż notowany w 2019 r. wzrost – wówczas w porównaniu z 2018 r. przeciętne miesięczne wynagrodzenie brutto wzrosło o 7,2%. Przeciętne miesięczne wynagrodzenie brutto pozostało zróżnicowane według sekcji PKD. W 2020 r. wahało się od 3310,93 zł w sekcji Zakwaterowanie i gastronomia do 9014,97 zł w sekcji Informacja i komunikacja. Było to odpowiednio o 35,9% mniej i o 74,5% więcej od przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia brutto w Polsce.

We wszystkich sekcjach PKD w stosunku do 2019 r. zanotowano wzrost przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia brutto. Wzrost ten wyniósł od 2,2% w sekcji Górnictwo i wydobywanie do 9,7% w sekcji Administrowanie i działalność wspierająca.

Minimalne wynagrodzenie brutto

W 2020 r. minimalne wynagrodzenie brutto wzrosło w stosunku do 2019 r. o 350,00 zł i wyniosło 2600,00 zł. Po podwyższeniu stanowiło ono 50,3% przeciętnego miesięcznego
wynagrodzenia brutto osiągniętego w gospodarce narodowej w 2020 r. W grudniu 2020 r. wynagrodzenie, które było równe lub niższe niż minimalne wynagrodzenie brutto pobierało 484,7 tys. zatrudnionych osób . Było to o 14,4% więcej niż przed rokiem.

GUS

CZYTAJ DALEJ
ekonomia_informacje-59.jpg

Wzrosły ceny towarów i usług konsumpcyjnych

Ceny towarów i usług konsumpcyjnych w maju 2021 r. w porównaniu z analogicznym miesiącem ub. roku wzrosły o 4,7% (przy wzroście cen usług – o 6,8% i towarów – o 4,1%). W stosunku do poprzedniego miesiąca ceny towarów i usług wzrosły o 0,3%.

W maju br. w porównaniu z poprzednim miesiącem największy wpływ na wskaźnik cen towarów i usług konsumpcyjnych ogółem miały wyższe ceny żywności (o 0,6%) oraz w zakresie mieszkania (o 0,4%), które podwyższyły ten wskaźnik odpowiednio o 0,16 p. proc i 0,10 p. proc. Niższe ceny w zakresie łączności (o 0,9%) oraz transportu (o 0,4%) obniżyły ten wskaźnik odpowiednio o 0,05 p. proc i 0,04 p. proc.

W porównaniu z miesiącem analogicznym poprzedniego roku wyższe ceny w zakresie transportu (o 19,5%) oraz mieszkania (o 5,3%) pod­niosły ten wskaźnik odpowiednio o 1,62 p. proc. i 1,32 p. proc.

W maju 2021 r. wskaźnik cen towarów i usług konsumpcyjnych znalazł się powyżej górnej granicy odchyleń od celu inflacyjnego określonego przez Radę Polityki Pieniężnej (2,5% +/- 1 p. proc.).

Źródło: stat.gov.pl

CZYTAJ DALEJ
rodzice-dzieci-3.jpg

Resort rodziny przypomina o Spisie Narodowym

Ministerstwo Rodziny i Polityki Społecznej przypomina, że w Narodowym Spisie Powszechnym należy pamiętać o uwzględnieniu również dzieci.

Chodzi o dzieci urodzone przed 31 marca 2021 roku. Resort przypomina również o tym, że Narodowy Spis Powszechny potrwa do 30 września 2021 roku.

MRiPS

CZYTAJ DALEJ

Od 1 czerwca 2021 r. wyższe wpłaty na PFRON

Od 1 czerwca 2021 r. wzrośnie wysokość kwoty, którą pracodawcy wpłacają na konto Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych (PFRON).

Wzrost wpłaty na PFRON wynika z wyższej kwoty przeciętnego wynagrodzenia, której wysokość ogłosił Prezes GUS w komunikacie z dnia 12 maja 2021 r. w sprawie przeciętnego wynagrodzenia w I kwartale 2021 r. Zgodnie z komunikatem przeciętna pensja wyniosła w tym okresie 5681,56 zł i jest wyższa w stosunku do poprzedniego kwartału o 223,58 zł.

Do wnoszenia comiesięcznych wpłat na PFRON zobowiązani są pracodawcy, którzy zatrudniają co najmniej 25 pracowników w przeliczeniu na pełny wymiar czasu pracy i równocześnie nie osiągają minimum 6% wskaźnika zatrudnienia osób niepełnosprawnych.

Zgodnie z art. art. 21 ust. 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (t. jedn. Dz.U. z 2019 r. poz. 1172, z późn. zm.) miesięczna wpłata na Fundusz stanowi iloczyn 40,65% przeciętnego wynagrodzenia i liczby pracowników odpowiadającej różnicy między zatrudnieniem zapewniającym osiągnięcie wskaźnika zatrudnienia osób niepełnosprawnych w wysokości 6% a rzeczywistym zatrudnieniem osób niepełnosprawnych. Wyliczenie przeprowadza się według następującego wzoru:

0,4065 × PW × (ZO × 0,06 − ZN), gdzie:

0,4065 – wskaźnik ustawowy (40,65%)

PW – wysokość przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia

ZO – zatrudnienie ogółem u określonego pracodawcy (które mnoży się przez wskaźnik zatrudnienia osób niepełnosprawnych wynoszący 6%)

ZN – liczbę zatrudnianych przez pracodawcę osób niepełnosprawnych

Przypominamy, że pracodawca zobowiązany jest dokonać wpłaty na PFRON w terminie do dnia 20. następnego miesiąca po miesiącu, w którym zaistniały okoliczności powodujące powstanie obowiązku wpłat. Również w tym terminie należy wysłać przez teletransmisję danych do PFRON stosowne deklaracje, z których będzie wynikała kwota wpłaty.

Więcej na ten temat:

Obowiązki oraz uprawnienia pracodawców związane z dokonywaniem wpłat na PFRON

B.O.

CZYTAJ DALEJ
wykresy-zdjecia-10.jpg

GUS: Bezrobocie nadal spada

Według danych GUS stopa bezrobocia w kwietniu 2021 r. wyniosła 6,3% i była o 0,1 pkt proc. niższa niż w marcu. 0,5 pktu proc. wyższa niż rok wcześniej.

Z najnowszych danych GUS wynika, że w kwietniu 2021 r. w urzędach pracy zarejestrowanych było 1 mln 53,8 tys. bezrobotnych, czyli mniej niż w marcu tego roku o 2,3%. W porównaniu z kwietniem ubiegłego roku zanotowano spadek o 88 tys., czyli o 9,1%.

Stopa bezrobocia rejestrowanego wyniosła 6,3% i była o 0,1 pkt proc. niższa niż przed miesiącem oraz o 0,5 pktu proc. wyższa niż rok wcześniej.

Według danych GUS, stopa bezrobocia w województwach kształtowała się od 3,8% w wielkopolskim do 10,1% w warmińsko-mazurskim. W porównaniu z poprzednim miesiącem stopa bezrobocia obniżyła się we wszystkich województwach, w tym najbardziej w warmińsko-mazurskim (o 0,4 pktu proc.) oraz kujawsko-pomorskim (o 0,3 pktu proc.).

W skali roku wskaźnik bezrobocia wzrósł w czternastu województwach, w tym w największym stopniu w pomorskim (o 1 pkt proc.) oraz śląskim (o 0,8 pktu proc.). W dwóch województwach – świętokrzyskim oraz warmińsko-mazurskim – stopa bezrobocia nie uległa zmianie.

źródło: GUS, red.

CZYTAJ DALEJ

Przeciętne zatrudnienie i wynagrodzenie w sektorze przedsiębiorstw w kwietniu 2021 r.

GUS opublikował dane dotyczące płacy i zatrudnienia w ubiegłym miesiącu.

Z informacji podanych przez GUS wynika, że przeciętne zatrudnienie w sektorze przedsiębiorstw w kwietniu 2021 r. było niższe niż w poprzednim miesiącu i wyniosło 6316,9 tys. osób. W porównaniu do kwietnia 2020 roku zanotowano spadek zatrudnienia o 1,3 pkt proc.

Jeśli chodzi o przeciętne wynagrodzenie w przedsiębiorstwach w kwietniu 2021, to zanotowano spadek wynagrodzeń o 2,1 pkt proc. w stosunku do poprzedniego miesiąca. Wynagrodzenie brutto w kwietniu wyniosło 5805,72 zł, podczas gdy w marcu 2021 r. wynosiło 5929,05 zł. W porównaniu do kwietnia 2020 roku zanotowano jednak wzrost wynagrodzeń o 9,9 pkt proc.

Podobny wzrost na poziomie 9,8 pkt proc. w ujęciu rocznym zanotowano w stosunku do przeciętnego wynagrodzenia w sektorze przedsiębiorstw bez wypłat z zysku. Wynagrodzenie bez wypłat z zysku wyniosło w marcu 2021 r. 5928,95 zł, zaś w kwietniu wyniosło już tylko 5805,15 zł. Zatem kwota wynagrodzenia bez wypłat z zysku spadła w porównaniu z ubiegłym miesiącem o 2,1 pkt proc.

Należy zaznaczyć, że powyższe dane dotyczą podmiotów prowadzących działalność gospodarczą, w których liczba pracujących przekracza 9 osób.

GUS, oprac.: gr.

CZYTAJ DALEJ

Newer Posts

Older Posts