Od 1 marca br. wzrósł próg uprawniający do świadczenia uzupełniającego dla osób niezdolnych do samodzielnej egzystencji. Dodatkowe świadczenie przysługuje osobom, które otrzymują miesięcznie świadczenia do 1896,13 zł brutto.

Świadczenie zostało uruchomione w październiku 2019 r. Kierowane jest do osób, które ukończyły 18 lat, mieszkają w Polsce i mają stwierdzoną w formie orzeczenia całkowitą niezdolność do pracy i samodzielnej egzystencji.

Od czego zależy wysokość świadczenia?

Wysokość świadczenia zależy m.in. od łącznej wysokości przysługujących danej osobie świadczeń pieniężnych finansowanych ze środków publicznych. W ubiegłym roku próg uprawniający do świadczenia wynosił 1772,08 zł brutto miesięcznie. Od marca br. został on podwyższony o ponad 124 zł, do kwoty  1896,12 zł brutto. Przy wypłacie tego świadczenia ma zastosowanie zasada złotówka za złotówkę.

Wyższy próg uprawniający do świadczenia uzupełniającego to efekt zmian w ustawie, które wprowadzają stały mechanizm waloryzacji progu.

– Będzie on waloryzowany corocznie od 1 marca takim wskaźnikiem, jakim waloryzowane są renty i emerytury – mówi minister rodziny i polityki społecznej Marlena Maląg.

Tegoroczny wskaźnik waloryzacji rent i emerytur wyniósł 7 proc. i o tyle wzrósł też próg uprawniający do świadczenia uzupełaniającego dla osób niezdobnych do samodzielnej egzystencji. Dodatkowe wsparcie przysługuje od miesiąca, w którym osoby ubiegające się o nie spełniły wymagane w ustawie warunki, jednak nie wcześniej niż od miesiąca, w którym złożyły wniosek o przyznanie świadczenia.

Źródło: MRiPS


seychelles-4916045_640.jpg

„Nauczyciel przebywał na długotrwałym zwolnieniu lekarskim, następnie korzystał ze świadczenia rehabilitacyjnego, które niebawem się skończy. Nauczyciel nabył prawa do urlopu uzupełniającego, czy przed udzieleniem urlopu wypoczynkowego należy skierować nauczyciela do lekarza medycyny pracy w celu wykonania badań kontrolnych, czy można udzielić mu urlopu wypoczynkowego i przed podjęciem pracy skierować go na badania kontrolne? Przepisy w tym zakresie są niejasne, a orzecznictwo niejednoznaczne.”

Problem dotyka kwestii wykorzystania urlopu wypoczynkowego po długiej chorobie, a przed wykonaniem lekarskiego badania kontrolnego. W celu określenia, czy pracodawca może wyrazić zgodę na urlop wypoczynkowy po długiej chorobie, jeśli pracownik nie przeszedł badań kontrolnych należy posiłkować się orzecznictwem, które zapadło w tym problemie. Do 2015 roku stanowiska Sądu Najwyższego nie były jednomyślne. Jedno z nich wskazywało, że …



W okresie od 1 kwietnia do 30 czerwca 2022 r. podstawa wymiaru zasiłku chorobowego stosowana do obliczenia wysokości świadczenia rehabilitacyjnego ulegnie zwiększeniu o 8,9%.

Zgodnie z obwieszczeniem Prezesa ZUS z dn. 10 lutego 2022 r. (M.P. z 2022 r. poz. 219) wskaźnik przeliczenia podstawy wymiaru zasiłku chorobowego przyjętej do obliczenia świadczenia rehabilitacyjnego w II kwartale 2022 r. wynosi 108,9%. To o 9,3% więcej niż w poprzednim kwartale.

Zasady obliczania wysokości świadczenia rehabilitacyjnego określono w art. 19 ust. 1–2 ustawy z dn. 25.06.1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (t. jedn. Dz.U. z 2021 r. poz. 1133, z późn. zm.), dalej „ustawa chorobowa”. Podstawą wymiaru świadczenia jest podstawa wymiaru zasiłku chorobowego osoby niezdolnej do pracy:

  • ustalona w momencie uzyskania prawa do pobierania zasiłku przez osobę niezdolną do pracy, następnie
  • przeliczona w momencie nabycia prawa do pobierania świadczenia rehabilitacyjnego – z zastosowaniem wskaźnika waloryzacji, ogłaszanego dla każdego kwartału kalendarzowego.

Jak wskazano w art. 19 ust. 2 ustawy chorobowej, do obliczeń należy zastosować wskaźnik waloryzacji obowiązujący w kwartale, w którym przypada 1. dzień okresu wypłaty świadczenia rehabilitacyjnego.

Przypominamy, że kwoty świadczenia rehabilitacyjnego wynoszą:

  • 90% podstawy, obliczonej w podany powyżej sposób – za okres pierwszych 3 miesięcy pobierania wspomnianego świadczenia lub
  • 75% podstawy – za pozostały okres albo
  • 100% podstawy – jeżeli niezdolność przypada w okresie ciąży.

B.O.



Z początkiem marca zmieni się kwota przychodu, której przekroczenie skutkuje zawieszeniem renty socjalnej.

Zgodnie z art. 10 ust. 6 ustawy z dn. 27.06.2003 r. o rencie socjalnej (t. jedn. Dz.U. z 2020 r. poz. 1300) prawo do renty socjalnej zawiesza się za miesiąc, w którym zostały osiągnięte przychody w łącznej kwocie wyższej niż 70% przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia za kwartał kalendarzowy ostatnio ogłoszonego przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego do celów emerytalnych.

W IV kwartale 2021 r. wspomniane wynagrodzenie ukształtowało się na poziomie 5995,09 i było wyższe od wynagrodzenia w poprzednim kwartale o 337,79 zł. W związku z tym w okresie od 01.03.2022 r. do 31.05.2022 r. kwota przychodu powodująca zawieszenie renty socjalnej wynosi 4196,60.

B.O.


JK8A7567.jpg

W okresie styczeń-wrzesień 2021 r. zgłoszono 43600 osób poszkodowanych w wypadkach przy pracy, o 8,6% więcej niż w okresie styczeń-wrzesień 2020 r. Zwiększyła się również liczba osób poszkodowanych przypadająca na 1000 pracujących (wskaźnik wypadkowości) z 2,96 do 3,23.

Udział osób poszkodowanych w wypadkach śmiertelnych wyniósł 0,3% ogólnej liczby osób poszkodowanych w wypadkach przy pracy, a w wypadkach ciężkich – 0,5% (w stosunku do okresu styczeń-wrzesień 2020 r. odnotowano odpowiednio wzrost o 0,1 p.proc i spadek
o 0,1 p.proc.). Natomiast liczba osób poszkodowanych w wypadkach z innym skutkiem zwiększyła się o 8,6%.

Najwyższy wskaźnik wypadkowości odnotowano w województwach: podlaskim (4,36), opolskim (4,05) oraz warmińsko-mazurskim (4,04), a najniższy w województwach: mazowieckim (2,27), małopolskim (2,55) i podkarpackim (2,95).

W podziale według rodzajów działalności gospodarczej najwyższy wskaźnik wypadkowości odnotowano w sekcjach: górnictwo i wydobywanie (9,89), dostawa wody; gospodarowanie ściekami i odpadami; rekultywacja (8,15) oraz opieka zdrowotna i pomoc społeczna (5,29), natomiast najniższy w sekcjach: informacja i komunikacja (0,45), działalność finansowa
i ubezpieczeniowa (0,69) oraz pozostała działalność usługowa (0,77).

Dominującą grupą wydarzeń powodujących urazy było zderzenie z/uderzenie w nieruchomy obiekt (33,1%).

Nieprawidłowe zachowanie się pracownika było przyczyną 60,4% wypadków przy pracy.

Czynnością najczęściej wykonywaną przez poszkodowanego w chwili wypadku było poruszanie się (38,7%).

79,5% osób poszkodowanych w wypadkach przy pracy doznało urazu kończyn.

Wyżej opisane dane mają charakter wstępny. Dane ostateczne, obejmujące okres całego 2021 r., dostępne będą w publikacji, która ukaże się w listopadzie 2022 r.

Źródło: GUS



Z początkiem grudnia zmieni się kwota przychodu, której przekroczenie skutkuje zawieszeniem renty socjalnej.

Zgodnie z art. 10 ust. 6 ustawy z dn. 27.06.2003 r. o rencie socjalnej (t. jedn. Dz.U. z 2020 r. poz. 1300) prawo do renty socjalnej zawiesza się za miesiąc, w którym zostały osiągnięte przychody w łącznej kwocie wyższej niż 70% przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia za kwartał kalendarzowy ostatnio ogłoszonego przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego do celów emerytalnych.

W III kwartale 2021 r. wspomniane wynagrodzenie ukształtowało się na poziomie 5657,30 i było wyższe od wynagrodzenia w poprzednim kwartale o 152,78 zł. W związku z tym w okresie od 01.12.2021 r. do 28.02.2022 r. kwota przychodu powodująca zawieszenie renty socjalnej wynosi 3960,20 zł.

B.O.


zus-2.jpg

Prawo do świadczeń mimo spóźnienia w opłacaniu składek  

Od 1 stycznia 2022 r. zacznie obowiązywać istotna zmiana dotycząca dobrowolnego ubezpieczenia chorobowego, którym są objęte m.in. osoby prowadzące działalność gospodarczą. Od nowego roku ubezpieczenie to nie ustanie z powodu nieterminowego opłacenia składek. Oznacza to, że przedsiębiorcy będą mogli otrzymać świadczenia z ubezpieczenia chorobowego również gdy opłacą składki po terminie. Nie będą już musieli składać do ZUS wniosków o wyrażenie zgody na opłacenie składek po terminie. Co roku ZUS otrzymywał ponad 150 tys. takich wniosków.

Nowe przepisy umożliwią nabycie prawa do zasiłku osobom, które będą niezdolne do pracy w okresie, za który będą miały zaległości z tytułu składek w kwocie wyższej niż 1 proc. minimalnego wynagrodzenia (w 2022 r. – 30,10 zł). Nabędą prawo do zasiłku po spłacie zadłużenia. Jeżeli jednak  nie uregulują zadłużenia w ciągu 6 miesięcy od dnia powstania prawa do świadczenia, prawo to przedawni się. Przeszkodą w wypłacie zasiłku nie będzie natomiast zadłużenie wynoszące maksymalnie 1 proc. minimalnego wynagrodzenia.

Wyższy zasiłek za okres pobytu w szpitalu

Obecnie zasiłek chorobowy za okres pobytu w szpitalu wynosi co do zasady 70 proc. podstawy wymiaru zasiłku. Od nowego roku miesięczny zasiłek chorobowy będzie przysługiwał w wysokości 80 proc.

Ponowne ustalenie podstawy wymiaru zasiłku

Kolejna zmiana dotyczy ustalania podstawy wymiaru zasiłku. Nie trzeba będzie ustalać jej na nowo, jeżeli między okresami pobierania zasiłków (bez względu na ich rodzaj) nie było przerwy albo przerwa była krótsza niż miesiąc kalendarzowy. Obecnie podstawę wymiaru oblicza się na nowo, jeżeli przerwa w pobieraniu zasiłków wynosi co najmniej 3 miesiące kalendarzowe.

Prostsze zasady ustalania okresu zasiłkowego

Okres zasiłkowy wynosi standardowo 182 dni i określa łączny czas, przez który można pobierać zasiłek chorobowy. Do tego samego okresu zasiłkowego wlicza się wszystkie nieprzerwane okresy niezdolności do pracy, nawet jeżeli są spowodowane różnymi przyczynami. Obecnie, jeśli są przerwy w niezdolności do pracy, do okresu zasiłkowego wlicza się poprzednią niezdolność do pracy  o ile jest ona spowodowana tą samą chorobą, a przerwa nie przekracza 60 dni.

Od nowego roku nie będzie miała znaczenia przyczyna niezdolności do pracy przed i po przerwie. Jednak do okresu zasiłkowego nie będą wliczane okresy niezdolności do pracy przypadające przed przerwą wynoszącą do 60 dni, jeżeli po przerwie niezdolność do pracy wystąpi w trakcie ciąży.

Krótszy okres zasiłku po ustaniu ubezpieczenia  

Według nowych przepisów zasiłek chorobowy po ustaniu ubezpieczenia będzie można pobierać do 91 dni. Ta zasada nie będzie dotyczyła osób chorych na gruźlicę, niezdolnych do pracy w okresie ciąży i niezdolnych do pracy wskutek poddania się niezbędnym badaniom lekarskim przewidzianym dla kandydatów na dawców komórek, tkanek  i narządów oraz zabiegowi pobrania  komórek, tkanek i narządów.

Osoba, która wykorzysta zasiłek chorobowy przez maksymalny okres a nadal będzie niedolna do pracy, będzie mogła tak jak obecnie wystąpić o świadczenie rehabilitacyjne. Może je otrzymywać maksymalnie przez 12 miesięcy, jeśli rokuje odzyskanie zdolności do pracy po dalszym leczeniu lub rehabilitacji.

Macierzyński w razie śmierci pracodawcy

Prawo do zasiłku macierzyńskiego uzyskają od 2022 r. kobiety, które urodzą dziecko po ustaniu ubezpieczenia, jeśli ubezpieczenie to ustanie z powodu śmierci pracodawcy. Dotychczas nie miały w takiej sytuacji prawa do zasiłku. Jeśli umowa o pracę wygaśnie z powodu śmierci pracodawcy, to do dnia porodu kobieta będzie otrzymywać zasiłek w wysokości zasiłku macierzyńskiego.

Źródło: ZUS



 

W okresie od 1 października do 31 grudnia 2021 r. podstawa wymiaru zasiłku chorobowego stosowana do obliczenia wysokości świadczenia rehabilitacyjnego ulegnie zwiększeniu o 0,9%.

Zgodnie z obwieszczeniem Prezesa ZUS z dn. 11 sierpnia 2021 r. (M.P. z 2021 r. poz. 754) wskaźnik przeliczenia podstawy wymiaru zasiłku chorobowego przyjętej do obliczenia świadczenia rehabilitacyjnego w IV kwartale 2021 r. wynosi 100,9%. To o 9,0% mniej niż w poprzednim kwartale.

Zasady obliczania wysokości świadczenia rehabilitacyjnego określono w art. 19 ust. 1–2 ustawy z dn. 25.06.1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (t. jedn. Dz.U. z 2021 r. poz. 1133), dalej „ustawa chorobowa”. Podstawą wymiaru świadczenia jest podstawa wymiaru zasiłku chorobowego osoby niezdolnej do pracy:

  • ustalona w momencie uzyskania prawa do pobierania zasiłku przez osobę niezdolną do pracy, następnie
  • przeliczona w momencie nabycia prawa do pobierania świadczenia rehabilitacyjnego – z zastosowaniem wskaźnika waloryzacji, ogłaszanego dla każdego kwartału kalendarzowego.

Jak wskazano w art. 19 ust. 2 ustawy chorobowej, do obliczeń należy zastosować wskaźnik waloryzacji obowiązujący w kwartale, w którym przypada 1. dzień okresu wypłaty świadczenia rehabilitacyjnego.

Przypominamy, że kwoty świadczenia rehabilitacyjnego wynoszą:

  • 90% podstawy, obliczonej w podany powyżej sposób – za okres pierwszych 3 miesięcy pobierania wspomnianego świadczenia lub
  • 75% podstawy – za pozostały okres albo
  • 100% podstawy – jeżeli niezdolność przypada w okresie ciąży.

B.O.



Z początkiem września zmieni się kwota przychodu, której przekroczenie skutkuje zawieszeniem renty socjalnej.

Zgodnie z art. 10 ust. 6 ustawy z dn. 27.06.2003 r. o rencie socjalnej (t. jedn. Dz.U. z 2020 r. poz. 1300) prawo do renty socjalnej zawiesza się za miesiąc, w którym zostały osiągnięte przychody w łącznej kwocie wyższej niż 70% przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia za kwartał kalendarzowy ostatnio ogłoszonego przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego do celów emerytalnych.

W II kwartale 2021 r. wspomniane wynagrodzenie ukształtowało się na poziomie 5504,52 i było niższe od wynagrodzenia w poprzednim kwartale o 177,04 zł. W związku z tym w okresie od 01.09.2021 r. do 30.11.2021 r. kwota przychodu powodująca zawieszenie renty socjalnej wynosi 3853,20.

B.O.



W okresie od 1 lipca do 30 września 2021 r. podstawa wymiaru zasiłku chorobowego stosowana do obliczenia wysokości świadczenia rehabilitacyjnego ulegnie zwiększeniu o 9,9%.

Zgodnie z obwieszczeniem Prezesa ZUS z dn. 18 maja 2021 r. (M.P. z 2021 r. poz. 480) wskaźnik przeliczenia podstawy wymiaru zasiłku chorobowego przyjętej do obliczenia świadczenia rehabilitacyjnego w III kwartale 2021 r. wynosi 109,9%. To o 1,3% więcej niż w poprzednim kwartale.

Zasady obliczania wysokości świadczenia rehabilitacyjnego określono w art. 19 ust. 1–2 ustawy z dn. 25.06.1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (t. jedn. Dz.U. z 2020 r. poz. 870, z późn. zm.), dalej „ustawa chorobowa”. Podstawą wymiaru świadczenia jest podstawa wymiaru zasiłku chorobowego osoby niezdolnej do pracy:

  • ustalona w momencie uzyskania prawa do pobierania zasiłku przez osobę niezdolną do pracy, następnie
  • przeliczona w momencie nabycia prawa do pobierania świadczenia rehabilitacyjnego – z zastosowaniem wskaźnika waloryzacji, ogłaszanego dla każdego kwartału kalendarzowego.

Jak wskazano w art. 19 ust. 2 ustawy chorobowej, do obliczeń należy zastosować wskaźnik waloryzacji obowiązujący w kwartale, w którym przypada 1. dzień okresu wypłaty świadczenia rehabilitacyjnego.

Przypominamy, że kwoty świadczenia rehabilitacyjnego wynoszą:

  • 90% podstawy, obliczonej w podany powyżej sposób – za okres pierwszych 3 miesięcy pobierania wspomnianego świadczenia lub
  • 75% podstawy – za pozostały okres albo
  • 100% podstawy – jeżeli niezdolność przypada w okresie ciąży.

B.O.