menu trigger  menu trigger
audit-4190945_640.jpg

Samodzielne prowadzenie księgowości w sp. z o.o.

„Czy pełną księgowość w sp. z o.o. można prowadzić samemu, przynajmniej na początku? Do tej pory sama prowadziłam księgowość w firmie (jednoosobowa działalność gospodarcza) i na razie wolałabym uniknąć opłat za biuro rachunkowe. Na pewno będę musiała się w tym zakresie dokształcić, ale pytanie czy jest to w ogóle możliwe? Jakie są procedury, raporty, zeznania (dodatkowe, inne niż w JDG), które należy składać? Czy mogę liczyć na rozwianie wątpliwości i pomoc w przeprowadzeniu procedur?”

Autor niniejszego opracowania z pewnością …

CZYTAJ DALEJ

81% polskich pracodawców ma trudności ze znalezieniem nowych pracowników

Znalezienie pracowników z odpowiednimi kwalifikacjami jest coraz trudniejsze. Aż 8 na 10 pracodawców przyznaje, że nie może znaleźć rąk do pracy.

ManpowerGroup opublikowała dane, zgodnie z którymi Polska jest w pierwszej dziesiątce rynków, gdzie najtrudniej o pracowników.

Najtrudniej obecnie o kandydatów z obszaru logistyki, produkcji przemysłowej oraz IT. Na rynku brakuje także pracowników administracji i obsługi biura oraz osób zajmujących się obsługą klienta. W skali globalnej o niedoborze talentów mówi 69% organizacji.

Według badania „Niedobór talentów” przeprowadzonego przez ManpowerGroup małe przedsiębiorstwa (zatrudniające od 10 do 49 osób) zgłaszają największe trudności w pozyskiwaniu kadry dysponującej pożądanymi kwalifikacjami. Niedobór talentów dotkliwie odczuwa aż 87% z nich. Problem zauważa również 86% dużych organizacji (ponad 250 osób). Niewiele łatwiej jest znaleźć pracowników średnim firmom (50 – 250 osób). Aż 81% z nich deklaruje, że pozyskanie odpowiednich specjalistów stanowi dla nich wyzwanie. Najmniejsze problemy zgłaszają mikroprzedsiębiorstwa (do 9 osób), choć także wśród nich odsetek organizacji mających trudności z zatrudnieniem wykwalifikowanych pracowników jest wysoki i wynosi 67%.

Największe problemy z zatrudnieniem nowych wykwalifikowanych pracowników mają firmy:

  • we Francji (88%),
  • Rumunii (86%),
  • Włoszech (85%),
  • Turcji, Szwajcarii, Belgii (po 83%) oraz
  • Niemczech (82%).

Polska zajmuje ósme miejsce w rankingu.

CZYTAJ DALEJ
handshake-6911427_640-1.jpg

Przekształcenie jednoos. dz. gosp. w sp. z o.o.

Jak prawidłowo przeprowadzić procedurę zakończenia działalności gospodarczej i przekształcić jednoosobową działalność gospodarczą w spółkę z o.o.?

„Chodzi mi o kolejne kroki, które należy podjąć, aby prawidłowo rozliczyć wszystkie podatki, ZUS-y w związku z zamknięciem działalności, oraz o to jak najkorzystniej zorganizować nową spółkę i zoptymalizować w niej koszty. Wiem, że firmę można przekształcić, ale słyszałam też, że wiąże się to z wyższymi kosztami i większymi formalnościami niż zamknięcie działalności i otwarcie spółki. Skłaniam się ku tej drugiej opcji, ale też chcę się upewnić czy jest to faktycznie możliwe w moim przypadku. Działalność gospodarczą prowadzę od 2012 r. Jednocześnie jestem zatrudniona na pełnym etacie w innej firmie, dlatego z DG opłacam tylko składkę zdrowotną. Rozliczam się przez PKPiR i jestem VAT-owcem. W firmie zatrudniony jest mój mąż na umowę o pracę na 1/4 etatu (do tej pory nie rozliczaliśmy się wspólnie, ponieważ małżeństwem jesteśmy od maja 2021 r.). Moja sytuacja zmieni się z końcem września, kiedy to zakończę współpracę z pracodawcą. Dlatego zależy mi na uruchomieniu sp. z o.o. od września, najpóźniej października, abym ze względu na prowadzoną działalność nie musiała płacić pełnych składek ZUS. Umowa spółki: do tej pory mąż (wcześniej partner) figurował jako pracownik najpierw na umowie o dzieło, potem na etacie.”

Wykreślenie firmy z rejestrów

W przypadku chęci zakończenia działalności gospodarczej należy złożyć …

CZYTAJ DALEJ

Przeciętne zatrudnienie i wynagrodzenie w sektorze przedsiębiorstw w lipcu 2021 r.

GUS opublikował dane dotyczące płacy i zatrudnienia w ubiegłym miesiącu.

Z informacji podanych przez GUS wynika, że przeciętne zatrudnienie w sektorze przedsiębiorstw w lipcu 2021 r. nie zmieniło się w porównaniu z ubiegłym miesiącem i wyniosło 6361,7 tys. osób. W porównaniu do lipca 2020 roku zanotowano wzrost zatrudnienia o 1,8 pkt proc.

Jeśli chodzi o przeciętne wynagrodzenie w przedsiębiorstwach w lipcu 2021, to zanotowano niewielki wzrost wynagrodzeń o 0,9 pkt proc. w stosunku do poprzedniego miesiąca. Wynagrodzenie brutto w lipcu wyniosło 5851,87 zł. W porównaniu do lipca 2020 roku zanotowano jednak wzrost wynagrodzeń o 8,7 pkt proc.

CZYTAJ DALEJ

Rynek pracy bezrobocie spada

Wskaźnik Rynku Pracy (WRP) informujący z wyprzedzeniem o przyszłych zmianach wielkości bezrobocia w lipcu br. zmalał w porównaniu do czerwca o około 1 punkt.
Jest to drugi miesiąc spadku wskaźnika o nieco większej skali niż w przed miesiącem. Tym samym, rynek pracy w dość szybkim tempie powraca do sytuacji zbliżonej do tej sprzed pandemii, charakteryzującej się brakiem rąk do pracy, szczególnie na stanowiska wymagające kwalifikacji, oraz ograniczeniem redukcji stopy bezrobocia rejestrowanego poniżej 5%.
Ograniczenie w dalszej redukcji stopy bezrobocia wynika z jego struktury, gdzie niemal co drugi bezrobotny pozostaje bez pracy dłużej niż rok a ponad 86% bezrobotnych nie ma uprawnień do pobierania zasiłku. Część z nich zapewne czerpie dochody z pracy w szarej strefie. Biorąc pod uwagę fakt, że pandemia zmieniła nieco oczekiwania pracodawców co do kwalifikacji pracowników znaczna część obecnych bezrobotnych nie ma szans na zatrudnienie. Tym bardziej, że na rynku pracy nadal dominuje niepewność związana z wysokim prawdopodobieństwem nadejścia kolejnej fali pandemii. Ma to swoje konsekwencje dla planów zatrudnieniowych przedsiębiorców.

Stopa bezrobocia rejestrowanego zmalała w ujęciu miesięcznym o 0,2 punktu procentowego i wyniosła 5,9% zaś po wyeliminowaniu wahań sezonowych nie uległa zmianie w ujęciu miesięcznym i zarówno w czerwcu, jak w maju i kwietniu br., wyniosła 6,2%.

Aktualnie sześć z siedmiu składowych wskaźnika oddziałuje w kierunku spadku jego wartości, czyli spadku stopy bezrobocia rejestrowanego. Wpływ jednej zmiennej jest neutralny.

Zgodnie z danymi z powiatowych urzędów pracy w czerwcu wzrosły szanse zatrudnieniowe osób bezrobotnych. Liczba osób bezrobotnych, które wyrejestrowały się z tytułu podjęcia pracy w ujęciu miesięcznym wzrosła o nieco ponad 10% w porównaniu do poprzedniego miesiąca i o niespełna 15% w porównaniu do czerwca 2020.
Do rejonowych urzędów pracy napływa coraz więcej ofert zatrudnienia. W czerwcu br. było ich o około 15% więcej niż przed miesiącem i o ponad 25% więcej w porównaniu do sytuacji sprzed roku. Dane rejestrujące oferty pacy ukazujące się na portalach internetowych również pokazują znaczący napływ ogłoszeń. Barometr Ofert Pracy, przygotowywany przez Katedrę Ekonomii i Finansów WSIiZ w Rzeszowie oraz Biuro Inwestycji i Cykli Ekonomicznych, wskazuje, obecnie wakatów jest już więcej niż przed epidemią.
Ponadto, zbilansował się odsetek przedsiębiorstw planujących nowe przyjęcia do pracy z tymi zapowiadającymi redukcję zatrudnienia (od wielu miesięcy przeważały prognozy dotyczące redukcji liczby pracowników).

Napływ nowych bezrobotnych rejestrujących się w powiatowych urzędach pracy wzrósł w ujęciu miesięcznym o 6%, jednak był o ponad 20% niższy w porównaniu z czerwcem 2020. Systematycznie maleje liczba bezrobotnych zwolnionych z przyczyn leżących po stronie zakładów pracy. Ta część zasobu bezrobotnych w ujęciu bezwzględnym wzrosła ostatnio we wrześniu ubiegłego roku i od tego czasu systematycznie ubywa osób zwalnianych w tym trybie.
Agregatowa kwota wypłaconych zasiłków dla bezrobotnych zmalała, choć w niewielkim stopniu.

BIEC

CZYTAJ DALEJ
flaga-mapa-10.jpg

Wskaźnik zatrudnienia w UE

W pierwszym kwartale 2021 r. wskaźnik zatrudnienia wyrównany sezonowo dla osób w wieku 20-64 lat w UE wyniósł 71,9%.

Zastój na rynku pracy wyniósł w I kwartale 2021 r. 14,8% rozszerzonej siły roboczej w wieku 20-64 lata. Jego głównym powodem jest bezrobocie, które wyniosło 7,1%.

Pracownicy zatrudnieni w niepełnym wymiarze czasu pracy stanowili 3,0% zatrudnionych, dyspozycyjni, ale nie poszukujący pracy 4,1%, a aktywnie poszukujący pracy, ale niezdolni do podjęcia pracy 0,7%.

Najniższe wskaźniki zatrudnienia i najwyższy zastój na rynku pracy w Grecji, Włoszech i Hiszpanii

Wśród państw członkowskich najwyższe wskaźniki zatrudnienia w pierwszym kwartale 2021 r. odnotowano w:

  • Holandii (81,0%),
  • Szwecji (79,5%),
  • Czechach (79,4%) i
  • Estonii (79,4%).

Najniższe wskaźniki zatrudnienia zaobserwowano w:

  • Grecji (58,3%),
  • Włoszech (61,1%) i
  • Hiszpanii (66,6%).

Całkowity zastój na rynku pracy był najniższy w:

  • Czechach (4,4%),
  • na Malcie (6,1%) i
  • Polsce (6,7%).

źródło: Eurostat, gr.

CZYTAJ DALEJ
wykresy-zdjecia-6.jpg

Informacja o rynku pracy w pierwszym kwartale 2021 roku

GUS przedstawił wyniki Badania Aktywności Ekonomicznej Ludności w I kwartale 2021 r.

Od I kwartału 2021 r. podstawą metodologii BAEL (ang. LFS – Labour Force Survey) są definicje pracujących, bezrobotnych oraz biernych zawodowo ujęte w  Rezolucji dotyczącej statystyki pracy, zatrudnienia i niepełnego wykorzystania siły roboczej. Rezolucję wypracowano  podczas 19. Międzynarodowej Konferencji Statystyków Pracy w Genewie (19. ICLS) w  2013 r., a następnie została ona zarekomendowana przez Międzynarodową Organizację Pracy (MOP/ILO) do stosowania przez wszystkie kraje świata  (do 2020. r. włącznie podstawę LFS stanowiły zapisy z 13. ICLS z 1982 r.).

W Unii Europejskiej wdrożenie zapisów ww. rezolucji nastąpiło poprzez ustanowienie no-wych aktów prawnych. Od 2021 r. EU-LFS jest jednym z kluczowych badań objętych rozporządzeniem ramowym dla statystyki społecznej (tzw. IESS FR ). Towarzyszące IESS FR akty implementacyjne w dziedzinie zasobów pracy precyzują zakres badania zasadniczego i badań modułowych, określają organizację badania oraz szczegółowo definiują poszczególne populacje wyodrębniane ze względu na status osób na rynku pracy. Przedmiotem badania BAEL/LFS niezmiennie pozostaje sytuacja w zakresie aktywności ekonomicznej ludności, tzn. fakt wykonywania pracy, pozostawania bezrobotnym lub biernym zawodowo w badanym tygodniu, chociaż definicje te uległy zmianie (więcej informacji zamieszczono w załączonych uwagach metodologicznych).

W związku z wdrożeniem w badaniu ww. zmian, dane BAEL za I kw. 2021 r. w chwili obecnej nie mogą być porównywane z poprzednimi okresami. Aktualnie prowadzone są w GUS prace dotyczące oceny skutków reorganizacji badania i wpływu na ewentualne przerwanie szeregów czasowych.

Wyniki badania aktywności ekonomicznej ludności (BAEL) prezentującego dane przeciętne dla kwartału wskazują, że w I kwartale 2021 r. osoby aktywne zawodowo stanowiły 57,3% ludności w wieku 15 – 89 lat.

Aktywność ekonomiczna ludności w wieku 15 – 89 lat według BAEL

W I kwartale 2021 r. liczba ludności aktywnej zawodowo w wieku 15 – 89 lat wyniosła 17120 tys. osób, z tego: 16433 tys. to pracujący, natomiast 687 tys. – bezrobotni. Populacja biernych zawodowo w analogicznej grupie wieku liczyła 12778 tys.

Udział osób aktywnych zawodowo w ogólnej liczbie osób w wieku 15 – 89 lat był wyższy wśród mężczyzn i wynosił 65,8%, natomiast w populacji kobiet odsetek ten kształtował się na poziomie 49,4% (odpowiednie wartości dla osób w wieku produkcyjnym wynosiły 82,8% oraz 74,0%). Analogiczne wskaźniki dla mieszkańców miast oraz mieszkańców wsi wynosiły odpowiednio 57,3% i 57,1%.

Wskaźnik opisujący relację liczby osób niepracujących (bezrobotnych w wieku 15-74 lata  i biernych zawodowo w wieku 15 – 89 lat) do liczby osób pracujących (w wieku 15-89 lat)
– w I kwartale 2021 r. wynosił 819, co oznacza, że na 1000 osób pracujących przypadało 819  osób bez pracy.

Pracujący w wieku 15 – 89 lat według BAEL

W omawianym okresie populacja pracujących w wieku 15 – 89 lat liczyła 16433 tys. osób. Wśród nich przeważali mężczyźni, którzy stanowili 55,0% (tj. 9040 tys.) tej zbiorowości. Biorąc pod uwagę miejsce zamieszkania odsetek pracujących mieszkańców miast wyniósł 59,8% (tj. 9823 tys. osób).

W I kwartale 2021 r. 15348 tys. osób wykonywało pracę w pełnym wymiarze czasu, natomiast 1085 tys. pracowało w niepełnym wymiarze. Średnia liczba godzin przepracowanych w badanym tygodniu w głównym miejscu pracy wynosiła 39,3 godziny.

Wśród wszystkich pracujących największą grupę stanowili pracownicy zatrudnieni w firmach/instytucjach publicznych lub u prywatnego pracodawcy – 80,0% (tj. 13151 tys.). Udział pracujących na własny rachunek wynosił 18,5% (tj. 3030 tys.), natomiast pomagających członków rodzin 1,5% (tj. 252 tys.).

Zdecydowana większość pracowników zatrudnionych w firmach/instytucjach publicznych lub u  prywatnego pracodawcy wykonywała swoją pracę w oparciu o umowę na czas nieokreślony (83,8%, tj. 11022 tys.).

Biorąc pod uwagę rodzaj wykonywanej działalności, najwięcej osób wykonywało swoją pracę w ramach działalności związanej z przetwórstwem przemysłowym (3240 tys.), handlem  hurtowym i detalicznym, naprawą pojazdów samochodowych (2222 tys.), rolnictwem, leśnictwem, łowiectwem i rybactwem (1430 tys.), budownictwem (1326 tys.) oraz edukacją (1296 tys.).

GUS

CZYTAJ DALEJ
30764.jpg

Rada Ministrów przyjęła uchwałę w sprawie Krajowego Planu Działań na rzecz Zatrudnienia na rok 2021

Rada Ministrów przyjęła uchwałę w sprawie Krajowego Planu Działań na rzecz Zatrudnienia na rok 2021.

Przyjęcie Krajowego Planu Działań na rzecz Zatrudnienia (KPDZ 2021) na 2021 rok przypada w szczególnym momencie – obecnie na wyzwania o charakterze długoterminowym, związane z globalnymi tendencjami społeczno-gospodarczymi, nakładają się dodatkowe wyzwania dla rynków pracy wynikające ze skutków pandemii Covid19.

Plan  zawiera szeroką perspektywę niezbędnych działań w zakresie polityki zatrudnienia, komplementarnych do pozostałych przedsięwzięć rządu, których celem jest szybki powrót na ścieżkę wzrostu i – co najważniejsze – nadanie temu rozwojowi nowej jakości i długofalowego charakteru.

Co zawiera Plan

Określa cele i kierunki działań zgodne z priorytetami polityki państwa w dziedzinie rynku pracy. Plan, który określony został na szczeblu ogólnokrajowym, stanowi podstawę dla przygotowania przez samorządy województw corocznych regionalnych planów działań na rzecz zatrudnienia, obejmujących priorytetowe grupy bezrobotnych i innych osób wymagających wsparcia.

Jego głównym celem jest wzrost zatrudnienia oraz produktywności pracy, tak by przygotować polski rynek pracy, pracowników i pracodawców na współczesne wyzwania gospodarcze, wynikające z trendów globalnych (transformacji cyfrowej i automatyzacji, transformacji energetycznej oraz zmian demograficznych), a także wzmocnić jakość zatrudnienia w Polsce po pandemii Civid-19.

Cele szczegółowe jakie będą realizowane w 2021r. to m.in. :

  • Złagodzenie negatywnych skutków epidemii COVID-19 dla rynku pracy
    • Ochrona miejsc pracy – kontynuacja działań osłonowych, w szczególności dla branż najbardziej dotkniętych ograniczeniami spowodowanymi pandemią COVID-19
  • Równowaga na rynku pracy
    • Aktywizacja zawodowa osób nieaktywnych, w tym osób z małymi dziećmi. Zapewnienie dostępu do elastycznych form pracy (pracy w zmniejszonym wymiarze godzin, pracy zdalnej) czy różnych form opieki nad dzieckiem i innymi osobami wymagającymi opieki umożliwi godzenie życia rodzinnego z zawodowym i szybszy powrót na rynek pracy oraz uchroni przed dezaktualizacją umiejętności.
    • Wsparcie aktywności zawodowej i podnoszenie umiejętności pracowników m.in. poprzez modernizację funkcjonowania publicznych służb zatrudnienia (PSZ), w tym poprzez opracowanie pakietu nowych przepisów prawnych oraz dalszą informatyzację procesów i narzędzi stosowanych przez PSZ.
    • Kontynuacja działań na rzecz zatrudnienia osób młodych, w ramach programu Gwarancji dla Młodzieży (w tym poprzez nową edycję programu) oraz innych możliwych instrumentów adresowanych do tej grupy.
  • Tworzenie miejsc pracy o wysokiej jakości
    • Prowadzone będą działania na rzecz wspierania i propagowania zatrudnienia w oparciu o formy przewidziane w prawie pracy (kodeksie pracy), przynoszące najlepsze  i wymierne korzyści wszystkim stronom występującym na rynku.
    • Wspierany będzie rozwój kompetencji cyfrowych oraz szkolnictwa i kształcenia dostosowanego do wyzwań związanych z transformacją cyfrową.
  • Lepsze dostosowanie kompetencji i kwalifikacji pracowników do wymogów rynku pracy przyszłości
    • Kontynuowane będą działania na rzecz zwiększania szans na rynku pracy poprzez dostosowanie umiejętności do potrzeb rynku pracy, szczególnie na terenach zagrożonych depopulacją.
    • Doskonalone będą metody prognozowania zapotrzebowania na zawody, kompetencje i nowe kwalifikacje w perspektywie długoterminowej (np. 5 i 10 lat).
  • Skuteczne zarządzanie migracjami zarobkowymi
    • Prowadzona będzie analiza systemu prawno-organizacyjnego dotyczącego zatrudnienia oraz usprawnienie procedur w tym zakresie, sprzyjających zwiększeniu zatrudnienia spoza polskiego rynku pracy.
    • Wspierana będzie mobilność pracownicza na rynku pracy państw członkowskich UE/EFTA poprzez sieć EURES, z uwzględnieniem potrzeb polskiego rynku pracy.
    • Wspierany będzie powrót osób z emigracji oraz repatriantów.

MRPiT

CZYTAJ DALEJ
3724.jpg

Rynek pracy w i kwartale 2021

W marcu 2020 r. ogłoszono w Polsce stan zagrożenia epidemicznego, a następnie stan epidemii w związku

z rozprzestrzenianiem się choroby zakaźnej wywołanej wirusem SARS-CoV-2, zwanej COVID-19. W nawiązaniu do oceny stanu sytuacji epidemicznej wprowadzano rozwiązania zapobiegające i przeciwdziałające rozprzestrzenianiu się wspomnianego wirusa i zwalczające wywołaną nim chorobę. Działania te odnosiły się także do rynku pracy. Wśród nich było m.in. umożliwienie wykonywania pracy poza miejscem jej stałego wykonywania, czyli pracy zdalnej. Zaprezentowane w niniejszym opracowaniu dane zostały pozyskane podczas badania „Popyt na pracę”

Badanie popytu na pracę realizowane jest metodą reprezentacyjną z częstotliwością kwartalną. Obejmuje ono podmioty gospodarki narodowej i ich jednostki lokalne zatrudniające przynajmniej 1 osobę, zgodnie z zakresem podmiotowym badania. Z badania tego wynika, że w końcu pierwszego kwartału 2021 r. liczba zajętych miejsc pracy była o 2,9% niższa niż w końcu pierwszego kwartału 2020 r.

Zlikwidowane miejsca pracy

W pierwszym kwartale 2021 r. zlikwidowano 70,2 tys. miejsc pracy. Było to o 41,5% mniej niż w pierwszym kwartale 2020 r. Należy jednak zauważyć, że skala likwidacji związana z rozprzestrzenianiem się COVID-19 odnosiła się do niemal 24% zlikwidowanych miejsc pracy w ogóle. Likwidacja miejsc pracy miała miejsce we wszystkich klasach wielkości jednostek.

Likwidacja miejsc pracy w związku z rozprzestrzenianiem się COVID-19 miała miejsce głównie w sektorze prywatnym.

Biorąc pod uwagę rodzaj działalności według Polskiej Klasyfikacji Działalności (PKD) można stwierdzić, że struktura miejsc pracy zlikwidowanych z powodu sytuacji epidemicznej w sekcjach była podobna do struktury miejsc pracy zlikwidowanych w ogóle. Na przykład miejsca pracy zlikwidowane w sekcji przetwórstwo przemysłowe stanowiły ok. 20% miejsc pracy zlikwidowanych w całej gospodarce, a miejsca pracy zlikwidowane w tej sekcji w związku z sytuacją epidemiczną 21,0% ogółu miejsc pracy zlikwidowanych z tego powodu.
W pierwszym kwartale 2021 r. w porównaniu z analogicznym okresem roku ubiegłego zlikwidowano nieco mniej miejsc pracy w związku z sytuacją epidemiczną w kraju.
Mniejszy niż średnio w Polsce udział miejsc pracy zlikwidowanych w związku z sytuacją epidemiczną był w jednostkach, w których pracowało do 9 osób. W pozostałych klasach wielkości jednostek udział ten był wyższy niż średnio w Polsce.

Praca zdalna w okresie zagrożenia epidemicznego

Zaistniała w marcu 2020 r. sytuacja epidemiczna wpłynęła na ograniczenie działalności podmiotów gospodarki narodowej w dotychczasowej postaci. Przejawiało się to z jednej strony likwidacją miejsc pracy, a z drugiej – otwarciem się pracodawców na formy zatrudnienia pozwalające na zachowanie dystansu społecznego. Jedną z takich form jest praca zdalna.
W końcu marca 2021 r. udział osób, które pracowały zdalnie w związku z sytuacją epidemiczną, w ogólnej liczbie pracujących objętych badaniem „Popyt na pracę” wyniósł 14,2% i było to o 3,2 p. proc. więcej niż w końcu marca 2020 r. W pierwszym kwartale skala wykorzystania pracy zdalnej w sektorze prywatnym była mniejsza niż w sektorze publicznym. W skali całej gospodarki wykorzystanie pracy zdalnej w celu ograniczenia zagrożenia epidemicznego pozostało największe w jednostkach zatrudniających powyżej 49 osób. Udział pracujących zdalnie w jednostkach tej wielkości wyniósł 16,6%, było to o 6,5 p. proc. więcej niż w pierwszym kwartale 2020 r. W jednostkach zatrudniających do 9 osób pracę zdalną świadczyło 7,1% pracujących, natomiast w jednostkach od 10 do 49 osób 13,6%.

W stopniu znacząco wyższym niż średnio w Polsce przejście na pracę zdalną miało miejsce w regionie warszawskim stołecznym. Około co 4 pracujący wykonywał tam pracę zdalnie w następstwie zaistniałej sytuacji epidemicznej. Wśród pozostałych regionów zastosowanie omawianej formy pracy w realiach zagrożenia epidemicznego w najmniejszym stopniu miało miejsce w regionie świętokrzyskim, gdzie pracę zdalną z powodu zagrożenia COVID-19 wykonywało 6,9% pracujących.

Wykonywanie pracy zdalnej w pierwszym kwartale 2021 r. było zróżnicowane w zależności od rodzaju działalności. Na przykład w sekcji informacja i komunikacja praca zdalna była wykonywana przez niemal 67% pracujących. W sekcji edukacja tą formą pracy z powodu pojawienia się choroby zakaźnej wywołanej wirusem SARS-CoV-2 zostało objętych niemal 46% pracujących. Udział pracujących, którzy w związku z sytuacją epidemiczną pracowali zdalnie w pierwszym kwartale 2021 r., był wyższy niż w tym samym kwartale roku ubiegłego.

GUS

CZYTAJ DALEJ

GUS: Pracujący i wynagrodzenia w gospodarce narodowej w 2020 r.

Według danych wstępnych na koniec 2020 r. liczba pracujących w gospodarce narodowej wynosiła 15,8 mln osób. W stosunku do ostatniego dnia 2019 r. było to mniej o 1,8%.

W końcu 2020 r. liczba pracujących w gospodarce narodowej w porównaniu do stanu z 31 grudnia 2019 r. zmniejszyła się w większości sekcji. Jest to sytuacja odwrotna do obserwowanej w 2019 r. – wówczas liczba pracujących względem 2018 r. wzrosła w zdecydowanej większości sekcji – w gospodarce narodowej odnotowano ponad 1% wzrost liczby pracujących. Według danych wstępnych do sekcji o największym spadku liczby pracujących należały Zakwaterowanie i gastronomia (o 8,3%) oraz Działalność finansowa i ubezpieczeniowa (o 5,8%). Względem ostatniego dnia 2019 r. liczba pracujących wzrosła w jednej sekcji Dostawa wody; gospodarowanie ściekami i odpadami; rekultywacja – był to wzrost o 1,2%.

W ostatnim dniu 2020 r. największą liczbę pracujących skupiało nadal Przetwórstwo przemysłowe. Pracujący w tej sekcji stanowili 17,6% ogółu pracujących w gospodarce narodowej.

Przeciętne zatrudnienie w gospodarce narodowej

W 2020 r. przeciętne zatrudnienie w gospodarce narodowej w Polsce wyniosło 10,6 mln etatów. Było to mniej o 1,7% w stosunku do poprzedniego roku. Jest to sytuacja odmienna od zaistniałej w 2019 r. – wówczas w stosunku do 2018 r. odnotowano blisko 2% wzrost przeciętnego zatrudnienia. W analizowanym okresie według danych wstępnych w większości sekcji przeciętne zatrudnienie zmniejszyło się – najwyższy spadek przeciętnego zatrudnienia – o 8,4% miał miejsce w sekcji Zakwaterowanie i gastronomia, następnie o 4,5% w sekcji Działalność finansowa i ubezpieczeniowa.
W stosunku do 2019 r. przeciętne zatrudnienie wzrosło w trzech sekcjach, przy czym najwięcej w sekcji Pozostała działalność usługowa (o 2,4%). W pozostałych dwóch sekcjach wzrost wyniósł 1,5%.

Przeciętne miesięczne wynagrodzenie brutto w gospodarce narodowej

Według danych wstępnych przeciętne miesięczne wynagrodzenie brutto w gospodarce narodowej w Polsce w 2020 r. wyniosło 5167,47 zł. W porównaniu z 2019 r. wzrosło ono o 5,0%. Jest to niższy niż notowany w 2019 r. wzrost – wówczas w porównaniu z 2018 r. przeciętne miesięczne wynagrodzenie brutto wzrosło o 7,2%. Przeciętne miesięczne wynagrodzenie brutto pozostało zróżnicowane według sekcji PKD. W 2020 r. wahało się od 3310,93 zł w sekcji Zakwaterowanie i gastronomia do 9014,97 zł w sekcji Informacja i komunikacja. Było to odpowiednio o 35,9% mniej i o 74,5% więcej od przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia brutto w Polsce.

We wszystkich sekcjach PKD w stosunku do 2019 r. zanotowano wzrost przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia brutto. Wzrost ten wyniósł od 2,2% w sekcji Górnictwo i wydobywanie do 9,7% w sekcji Administrowanie i działalność wspierająca.

Minimalne wynagrodzenie brutto

W 2020 r. minimalne wynagrodzenie brutto wzrosło w stosunku do 2019 r. o 350,00 zł i wyniosło 2600,00 zł. Po podwyższeniu stanowiło ono 50,3% przeciętnego miesięcznego
wynagrodzenia brutto osiągniętego w gospodarce narodowej w 2020 r. W grudniu 2020 r. wynagrodzenie, które było równe lub niższe niż minimalne wynagrodzenie brutto pobierało 484,7 tys. zatrudnionych osób . Było to o 14,4% więcej niż przed rokiem.

GUS

CZYTAJ DALEJ

Newer Posts

Older Posts