Zgodnie z art. 168 k.p. urlopu niewykorzystanego w terminie ustalonym odpowiednio w planie urlopów lub po porozumieniu z pracownikiem (art. 163 k.p.) należy pracownikowi udzielić najpóźniej do dnia 30 września następnego roku kalendarzowego. Przypomnijmy, że przywołana zasada nie ma zastosowania do części urlopu udzielanego na podstawie art. 167² k.p., czyli do tzw. urlopu na żądanie przysługującego pracownikowi w wymiarze do 4 dni urlopu w roku kalendarzowym.

Najpóźniejszym terminem wykorzystania zaległego urlopu za rok 2021 jest dzień 30 września 2022 roku, czyli roku kalendarzowego następującego po roku, w którym pracownik nabył prawo do urlopu, lecz nie przebywał na tym urlopie. W związku z tym roszczenie, o którym wyżej mowa, staje się wymagalne z dniem 01.10.2022 roku, czyli następnego roku kalendarzowego po roku, w którym urlop powinien być udzielony. Od tego dnia zatem rozpoczyna swój bieg trzyletni okres, po upływie którego roszczenie ulega przedawnieniu. W konsekwencji tego roszczenie o udzielenie zaległego urlopu wypoczynkowego, powstałe z dniem 01.10.2022 r., przedawni się w dniu 01.10.2025 r.

Przy tej okazji warto wspomnieć, że zaległy urlop wypoczynkowy będzie udzielony zgodnie z zasadami przewidzianymi w art. 168 k.p., jeżeli pracodawca udzieli pracownikowi tego urlopu w taki sposób, aby pierwszy dzień urlopu przypadał najpóźniej w dniu 30.09. następnego roku kalendarzowego.
Nieudzielenie pracownikowi przysługującego urlopu wypoczynkowego lub bezpodstawne obniżenie wymiaru tego urlopu stanowi przesłankę do odpowiedzialności wykroczeniowej z art. 282 § 1 pkt 2 k.p. Unormowanie to przewiduje, w razie udowodnienia naruszeń, karę grzywny od 1000 zł do 30 000 zł.

zxc